Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 255 อนาคตแต่ละคน

หอพักสองศูนย์หนึ่ง

หลังลู่โจวจากไป แก๊งสี่สหายก็เหลือสามสหาย แม้เพื่อนคนหนึ่งจะหายไป นักศึกษาทั้งสามก็ไม่ได้รู้สึกเหงา กลับกันชีวิตของพวกเขามีสีสันมากขึ้น

ถ้าหากรางวัลโคลทำให้ลู่โจวเหมือนไปอยู่บนท้องฟ้า งั้นรางวัลคลอฟอร์ดก็คงเหมือนทำให้เขาไปอยู่บนดวงจันทร์ สถานะของลู่โจวในสายตานักศึกษาเอกคณิตไปอยู่อีกระดับหนึ่งแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่านักศึกษาปริญญาโทที่เห็นลู่โจวตั้งแต่ปริญญาตรีมาจนปริญญาโท แล้วก็มาถึงปริญญาเอก พวกเขาอดรู้สึกอิจฉาไม่ได้

เพราะเหตุนี้ ทุกการสอบจึงมีคนมาที่ห้องพักนี้เพื่อมาขอพรจากเทพลู่

คนเหล่านี้ไม่ได้ทำอะไร พวกเขาจะมานั่งที่เก้าอี้ของลู่โจว และพูดพึมพำอะไรบางอย่าง หลังจากนั้นเมื่อพวกเขาคิดว่าได้ดูดซับพลังงานของเทพลู่ไปแล้ว พวกเขาก็จะออกไปสอบอย่างมีความสุข

ต่อมากระแสก็ไม่ได้หยุดแค่สาขาคณิตศาสตร์เท่านั้น เพราะแม้แต่สาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ก็ทำตามกระแส นี่เป็นเพราะนักศึกษาวิทยาการคอมพิวเตอร์บางคนก็จำได้ว่าลู่โจวเคยตีพิมพ์วิทยานิพนธ์เก้าฉบับพร้อมกัน

แม้ว่าจนถึงทุกวันนี้มันจะยังคงเป็นเรื่องปริศนาว่าทำไมลู่โจวต้องตีพิมพ์วิทยานิพนธ์วิทยาการคอมพิวเตอร์เก้าฉบับก็ตาม แต่ก็ยังมีคนเอกวิทยาการคอมพิวเตอร์ที่บูชาเขาอยู่

ดังนั้นแม้ว่าลู่โจวจะไม่ได้มานั่งเก้าอี้ตัวนี้นานแล้ว แต่ฝุ่นก็ไม่เคยเกาะเลย

ผู้ศรัทธาของเขาส่วนใหญ่เป็นคนเช็ดเก้าอี้ให้

เนื่องจากมีคนมากหน้าหลายตาเข้ามา หวงกวงหมิงกับสือช่างจึงพูดเล่นว่าจะเปลี่ยนมันเป็นโบสถ์และเปิดรับบริจาค

แน่นอน พวกเขาแค่ล้อเล่นเท่านั้น

ทันใดนั้นเองประตูหอก็ถูกเปิดออก

น้ำเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากประตู

“สองศูนย์หนึ่งเทพกลับมาแล้ว…”

บรรยากาศมันเงียบอย่างอธิบายไม่ได้

สายตาหลายคู่จ้องมองลู่โจวจนทำให้เขาแทบเขิน

“อ่า…หน้าฉันมีอะไรติดงั้นเหรอ?”

เขาคิดว่าเพื่อนเขาจะพูดหยอกเขา แต่สหายห้องสองศูนย์หนึ่งกลับตอบแปลกๆ

หลิวรุ่ย “ลู่โจว”

หวงกวงหมิง “เพื่อน”

สือช่างสูดหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นมาพร้อมกับน้ำเสียงที่สั่นเครือด้วยความตื่นเต้น “นายกลับมาแล้ว…”

ลู่โจวกระแอม “อย่าซึ้งสิ ตอนเข้ามา ฉันแทบเขิน”

มหาวิทยาลัยได้จัดโรงแรมห้าดาวไว้ให้ลู่โจวอยู่ แม้ว่าเขาจะไม่ชอบเสียเงินสูญเปล่าไปกับสิ่งฟุ่มเฟือย แต่เนื่องจากมหาวิทยาลัยจองไปแล้ว เขาจึงทำอะไรไม่ได้

อย่างไรก็ตามก่อนจะไปโรงแรม เขาอยากอยู่กับเพื่อนๆก่อน

เพราะยังไงเสียเขาก็ไม่ได้เจอทุกคนมานานแล้ว

…

ณ ร้านเมนูปลานอกมหาวิทยาลัย

พนักงานเสิร์ฟนำปลาย่างมาวางไว้บนโต๊ะและมองลู่โจว

บางทีเขาอาจสงสัยว่าทำไมลู่โจวถึงเหมือนคนบนทีวี หรือบางทีเขาอาจสงสัยว่าทำไมลู่โจวถึงกลับมา

อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้พูดอะไร แม้ว่าเขาจะไม่รู้ชื่อลู่โจว แต่เขาก็พอคุ้นหน้าอีกฝ่ายในตลอดสามปีมานี้

อาหารกับเบียร์มาเสิร์ฟแล้ว

ทุกคนไม่ได้เจอกันนาน ดังนั้นทุกคนจึงอยากคุยกัน

สือช่างถามลู่โจวถึงชีวิตในพรินซ์ตัน

ท้ายที่สุดแล้วพรินซ์ตันก็คือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของคณิตศาสตร์ ทุกคนจึงฟังอย่างตั้งใจ

โดยเฉพาะหลิวรุ่ย เขาวางแผนไปเรียนต่อปริญญาเอกต่างประเทศ

เมื่อหลิวรุ่ยกินเบียร์เสร็จไปแก้วหนึ่ง เขาก็พูดอย่างสะเทือนใจ “พอฉันเรียนจบ ฉันวางแผนไปเรียนต่อ”

ลู่โจว “คณิตศาสตร์ประยุกต์?”

“ใช่ แต่ไม่ทั้งหมด” หลิวรุ่ยกล่าวและส่ายหน้า เขาหยุดชั่วครู่ก่อนจะกล่าว “ฉันอยากเรียนการวิเคราะห์เชิงฟังก์ชันที่มหาวิทยาลัยเยี่ยน”

ลู่โจว “การวิเคราะห์เชิงฟังก์ชันเป็นสาขาที่ถูกใช้อย่างกว้างขวาง มันประยุกต์ใช้ได้ทั้งโลกแห่งความจริงและห้องแล็บ ฉันอยากวิจัยสาขานี้เหมือนกัน แต่ฉันเปลี่ยนเป็นทฤษฎีจำนวนแทน ฉันขอให้นายโชคดี!”

ลู่โจวกับหลิวรุ่ยชนแก้วกัน

หลิวรุ่ยเติบโตขึ้นมากอย่างเห็นได้ชัด

บางทีลู่โจวอาจมีอิทธิพลต่อเขาโดยไม่รู้ตัว หรือหลิวรุ่ยพยายามเปลี่ยนแปลง พูดสั้นๆ หลิวรุ่ยไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะแล้ว แต่เขาก็ยังมีความใฝ่เรียน

หวงกวงหมิงชอบพูดเกี่ยวกับแผนการชีวิต

“ฉันอยากทำวิจัยเหมือนกัน แต่ฉันเรียนคณิตศาสตร์ไม่ไหว ฉันวางแผนย้ายสาขา”

ลู่โจว “ย้ายสาขา?”

“ใช่” หวงกวงหมิงกล่าว เขาเกาหัวแกรกๆ “ฉันค่อนข้างถนัดคำนวณ แต่ทฤษฎียากๆ ฉันไม่ไหว ฉันวางแผนเรียนปริญญาโทบัญชีอะไรแนวนั้น ครอบครัวฉันแนะนำสาขานี้เหมือนกัน พวกเขาบอกว่ามันเป็นสาขาที่เป็นที่นิยม”

สือช่างถอนหายใจ “พวกนายจะเรียนต่อกันหมดเลย ดูเหมือนฉันเป็นคนเดียวที่จะจบการศึกษา”

ลู่โจวถาม “นายไม่เรียนต่อ?”

พูดอย่างมีเหตุผล ครอบครัวของสือช่างรวยที่สุด

“ไม่เรียนแล้ว” สือช่างส่ายหน้าแล้วยิ้ม “ฉันเบื่อ ถึงเวลาที่ฉันต้องออกสู่โลกแห่งความจริงแล้ว ในฐานะผู้ชาย ฉันต้องทำให้จิ้งหย่ามีอนาคตที่ดี”

จิ้งหย่าเป็นแฟนของสือช่าง ลู่โจวพบเธอไม่กี่ครั้ง เธอเป็นผู้หญิงที่ดี

เห็นได้ชัดว่าสือช่างเป็นผู้ใหญ่ขึ้น

ลู่โจว “พวกนายวางแผนแต่งงานกัน?”

“ใช่” สือช่างพยักหน้า จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย “ฉันจะแต่งงานในอีกสามปี ในสามปีนี้ ฉันจะพยายามเต็มที่เพื่อที่จะซื้อบ้าน”

สำหรับนักศึกษาจบใหม่ มันเป็นเรื่องยากมากที่จะซื้อบ้านในสามปีโดยปราศจากความช่วยเหลือจากพ่อแม่

อย่างไรก็ตามลู่โจวชื่นชมความมั่นใจของสือช่าง

ลู่โจวชูแก้ว “ฉันขอให้นายประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน อย่าลืมส่งการ์ดแต่งงานให้ด้วยล่ะ”

ทั้งสองชนแก้วกันและสือช่างก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม “แน่นอน!”

…

ทั้งสี่ดื่มกันจนดึก ลู่โจวขึ้นแท็กซี่ไปโรงแรมก่อนจะหลับไปอย่างรวดเร็ว เช้าวันถัดมา สายจากคณบดีฉินก็ปลุกเขา

ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ว่าเขามีบรรยายตอนบ่าย

ลู่โจวอาบน้ำและไปกินบุฟเฟ่ต์ของโรงแรม เขากลับมาเปลี่ยนสูทที่ห้อง จากนั้นก็มีรถมารับเขา

เมื่อนานมาแล้ว ระบบได้มอบยาเสริมสร้างสมรรถภาพทางกายให้เขา ดังนั้นเขาจึงมีโอกาสเมาค้างน้อย

เขาสวมสูทและเดินออกนอกโรงแรมด้วยท่าทางสดชื่น ไม่มีใครบอกได้เลยว่าเมื่อวานเขาดื่มมาทั้งคืน

ลู่โจวนั่งอยู่ในรถของมหาวิทยาลัยจนมาถึงวิทยาเขตมหาวิทยาลัยจินหลิง เขาปรับเนคไทแล้วเดินเข้าไปในห้องประชุมใหญ่

การบรรยายย่อมเป็นเรื่องข้อคาดการณ์ของก็อลท์บัค

เช่นเดียวกับที่สวีเดน ห้องประชุมเต็มไปด้วยผู้คนนับพัน ลู่โจวเคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน เขาจึงใจเย็นมาก

ไม่เพียงแต่จะมีคนของมหาวิทยาลัยจินหลิงเท่านั้น ศาสตราจารย์จากสถาบันวิทยาศาสตร์จีน มหาวิทยาลัยออโรร่า มหาวิทยาลัยเยี่ยน มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่และมหาวิทยาลัยอื่นๆ ก็มาเช่นกัน

โดยเฉพาะกับมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ พวกเขาเกือบส่งมาทั้งสาขาคณิตศาสตร์

การบรรยายผ่านมาได้ครึ่งทาง หลายคนจากมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ก็แทบหลั่งน้ำตา

พวกเขาเห็นร่องรอยของวิธีตะแกรงใหญ่ในวิธีสร้างองค์ประกอบกรุป พวกเขาเห็นว่าความพยายามของรุ่นก่อนๆถือกำเนิดใหม่ในทฤษฎีใหม่นี้แล้ว

วิธีตะแกรงใหญ่ไม่เคยสิ้นสุด มันก็เหมือนกับที่ผู้คนคิดว่าวิธีกรีกโบราณที่ถูกสร้างโดยเอราทอสเทนีสไม่อาจเปลี่ยนแปลง

ทฤษฎีเก่าไม่เคยล้าสมัย มันก็แค่ต้องทำการเปลี่ยนแปลงบ้างเพื่อให้มันเข้ากับปัญหาใหม่ๆ

………………………………….