Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 28

ตอนที่ 28 การประชุมครั้งสุดท้ายของปีหนึ่ง

ในช่วงบ่าย พวกเขามารวมกันที่ห้อง 403 ของตึก A การประชุมคลาสครั้งสุดท้ายของเอกคณิตศาสตร์ปีหนึ่งถูกจัดขึ้นตามกำหนด

กลุ่มนักศึกษาชายอัดแน่นอยู่ในห้องเรียน มีอาจารย์ผู้สอนตัวสูงผอมที่สวมแว่นตาเดินเข้ามา

อาจารย์ผู้สอนชื่อจางเหว่ย เขากำลังเรียนสาขาวิชาคณิตศาสตร์ของปริญญาเอก ปกติเขาจะยุ่งอยู่กับโปรเจ็ควิจัย ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยได้โผล่หน้าให้เห็นนัก

แม้ว่าเขาจะยุ่ง แต่เขาก็ยังสนใจกิจกรรมของคลาส เขาจะจัดประชุมเกือบทุกเดือนและพูดถึงเรื่องความปลอดภัย วินัยและเทคนิคการเรียน เขากระทั่งโม้ช่วงเวลาที่เขายังเรียนปริญญาตรีให้กับนักศึกษาฟัง

อาจารย์ผู้สอนจางค่อยๆเดินไปทางโพเดียมแล้วเอามือไขว้หลัง เขาพิจารณานักศึกษาที่อยู่ด้านล่างแล้วกระแอมก่อนจะกล่าว “หลังจากจบประชุมวันนี้ มหาลัยปีหนึ่งของพวกเธอก็จะจบลง ฉันขอเน้นย้ำเรื่องความปลอดภัยอีกครั้ง ครั้งก่อนมีเจ้าโง่ที่เสียบปลั๊กลวดต้มน้ำทิ้งไว้ในหอพักจนไฟไหม้ บางทีเขาอาจต้องมาสอบเข้ามหาลัยอีกครั้งในปีนี้ ใครจะรู้ว่าเราจะได้เห็นเขาหลังซัมเมอร์ไหม”

มีเสียงหัวเราะดังออกมาจากห้องเรียน

อาจารย์ผู้สอนจางกระแอมเบาๆแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฉันแค่ล้อเล่นให้บรรยากาศครึกครื้นเฉยๆ สั้นๆคือเธอต้องระวังเรื่องความปลอดภัย! ฉันรู้ว่าจริงๆแล้วมีคนแอบเอาที่เป่าผมและเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ทำความร้อนไว้ในหอพัก เธอเก่งที่แอบเอาเข้าไปได้ แต่ฉันหวังว่าทุกคนจะเช็คให้ดีว่าตัวเองไม่ได้เสียบปลั๊กทิ้งไว้…”

อาจารย์ผู้สอนจางพูดเกี่ยวกับปัญหาความปลอดภัยประมาณ 20 นาที เขาหยุดแล้วเริ่มพูดถึงข้อสรุปเทอมนี้ “พวกเธอทำข้อสอบได้ไม่เลว ฉันหวังว่าพวกเธอจะรักษามาตรฐานนี้ไว้ นอกจากนี้ผู้ช่วยเบอร์สาม เธอต้องพยายามเช่นกัน อย่าคิดว่าการเป็นส่วนหนึ่งของกรรมการชั้นเรียนจะเป็นแค่คนรวบรวมการบ้านและจัดประชุม เธอต้องเป็นตัวอย่างที่ดีในเรื่องการเรียนด้วยเช่นกัน”

สมาชิกกรรมการชั้นเรียนที่ถูกเรียกก็ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนแล้วเอามือเกาหัวแกรกๆ

ตอนแรกที่มามหาลัย เขาถือว่าเป็นอัจฉริยะ อย่างไรก็ตามเขาติดเที่ยวเกินไป การเรียนของเขาจึงตกลง มันเป็นความจริงที่ว่าเทอมนี้เขาย่ำแย่มาก เขาได้คะแนนพีชคณิตขั้นสูงเพียง 65 คะแนนเท่านั้น แต่เขาก็พร้อมจะแก้ตัวอีกครั้ง

อาจารย์ผู้สอนจางกล่าวต่อ “นักศึกษาหลัวรุ่นตงทำได้ไม่เลว 95 คะแนน มีผิดแค่ข้อเดียวเท่านั้น แสดงความยินดีกับเขาด้วย! นอกจากนี้นักศึกษาหลิวรุ่ย 92 คะแนน ไม่เลวเช่นกัน! มีเพียงสองคนนี้เท่านั้นที่ได้ 90 คะแนน คนอื่นต้องพยายามให้มากขึ้น!”

หวงกวงหมิงเอื้อมมือออกไปแล้วบีบไหล่หลิวรุ่ย เขากล่าวเสียงเบา “พี่หลิวเก่งเกินไปแล้ว!”

สือช่างเอื้อมมือออกมาบีบไหล่อีกข้างของหลิวรุ่ยเช่นกัน “เก่งเกินไปแล้ว! แบ่งความสุขให้เราบ้าง!”

“ไปไกลเลย มันร้อน!” หลิวรุ่ยกล่าว เขาปัดมือออกด้วยท่าทางรำคาญ จากนั้นเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและรู้สึกพึงพอใจ

เป็นไปตามคาด เขาประเมิณสูงเกินไป มีเพียงสองคนที่ได้คะแนนมากกว่า 90 และนั่นก็คือเขากับนักศึกษาคณิตศาสตร์อัจฉริยะที่ชื่อหลัวรุ่นตง

ส่วนลู่โจว…

เขายังตามหลังอยู่มาก!

นักศึกษาที่ไม่ได้เรื่องที่แสร้งไปห้องสมุด!

ทุกคนก็เริ่มถกเถียงกัน พวกเขาอิจฉานักศึกษาอัจฉริยะทั้งสองมาก

พีชคณิตขั้นสูงไม่ใช่แค่ยากธรรมดา แต่มันยากมาก!

ข้อสอบถูกเขียนโดยศาสตราจารย์ถัง แถมโจทย์ทั้งหมดยังแทบไม่มีทางแก้ โจทย์มันไม่จำเป็นต้องซับซ้อน แต่มันมักโจมตีจุดบอดของฐานความรู้นักศึกษาเสมอ แค่ 80 คะแนนก็ว่ายากแล้ว ใครที่ทำได้ 90 คะแนนกล่าวได้ว่าเป็นพระเจ้า!

“นอกจากนี้ฉันอยากชื่นชมนักศึกษาลู่โจว เทอมนี้ลู่โจวพัฒนาขึ้นอย่างมาก 100 คะแนนทั้งคณิตวิเคราะห์และพีชคณิตขั้นสูง! เขาทำให้อาจารย์ตกใจ พวกเขาถึงกับตรวจข้อสอบเขาถึงสองรอบและมันก็ยังได้คะแนนเต็ม ไม่มีข้อผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว เขามีทัศนคติในการเรียนรู้ที่ถูกต้องเหมือนกับฉันในอดีต พวกเธอควรเอาอย่างเขา” อาจารย์ผู้สอนจางกล่าว เขาจ้องมองลู่โจวด้วยสีหน้าเห็นชอบแล้วพยักหน้าให้เขา

ผู้คนในห้องแข็งค้างทันที

ไม่มีใครตอบสนองกับคำชมเชยนี้

แววตาของหลัวรุ่นตงเบิกกว้าง เขามองไปข้างหลังอย่างไม่อยากจะเชื่อ รอยยิ้มพึงพอใจกับตัวเองของหลิวรุ่ยก็แข็งมาก แม้แต่คิ้วเขาก็กระตุก

ทั้งสองวิชา…

คะแนนเต็ม?

คะแนนเต็ม?

เหมือนกับมีคนจุดดอกไม้ไฟ ทั้งห้องก็ระเบิดความโกลาหลทันที

“เชี่ย! พี่ลู่สุดยอด!”

“เก่งเกินไปแล้ว!”

“คุณพระ โคตรเจ๋ง!”

“อ๊ะ ฉันคิดว่าเขาคืนข้อสอบเพราะเขาตอบไม่ได้ แต่เป็นเพราะเขาทำเสร็จแล้ว…”

หวงกวงหมิงกับสือช่างไม่ได้พูดอะไรสักคำแล้วเอื้อมแขนออกไป ลู่โจวรีบหลบแล้วเตือนพวกเขา “ฉันเตือนแล้ว อย่าแตะตัวฉัน ฉันไม่ใช่เกย์!”

หวงกวงหมิงยิ้มอย่างซุกซนแล้วเอื้อมมือออกมา “มาพี่ลู่ แบ่งความสุขให้เราบ้าง”

สือช่างกล่าวอย่างหยาบคาย “ใช่ พี่ชายภรรยา”

“ไสหัวไป!”

“…”

อาจารย์ผู้สอนจางมองดูห้องเรียนที่อยู่ในความโกลาหลโดยไม่ขัดจังหวะ เขาค่อยๆเดินไปหาลู่โจวแล้วกล่าวกับเขา “แน่นอน แม้ว่าเธอจะได้คะแนนเต็ม แต่เธอก็อย่ามั่นใจเกินไป พยายามต่อไป แล้วเธอเขียนบ้าอะไรในประวัติศาสตร์สมัยใหม่? เธอเกือบตก ถ้าเธอหางานหลังเรียนจบ ฉันแนะนำให้เธอหาเวลาเรียนหลักสูตรนี้แทน ถ้าเธออยากสอบเข้าปริญญาโท เธอไม่อาจตกวิชาการเมืองได้”

ลู่โจวกล่าวอย่างถ่อมตน “ผมเข้าใจ”

“ดีที่เธอเข้าใจ” อาจารย์จางกล่าว เขาพยักหน้า “เอ้อ ทำไมฉันไม่เห็นชื่อเธอในรายชื่อการแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์? ฉันรู้ว่าเธอทำวิจัยส่วนตัว แต่มันยังคุ้มค่าที่จะเข้าร่วมการแข่งขันระดับประเทศอันมีค่านี้ ฉันยังไม่ได้ส่งรายชื่อลงทะเบียน เธอคิดยังไงถ้าฉันจะใส่ชื่อเธอลงไป?”

“ผมสมัครแล้ว ศาสตราจารย์ถังช่วยผมสมัคร” ลู่โจวกล่าวด้วยน้ำเสียงมีอะไรแอบแฝง

“โอ้ ฉันเข้าใจแล้ว” อาจารย์จางกล่าว เป็นไปตามคาดว่าเขาเข้าใจ เขาพยักหน้าแล้วยิ้ม “งั้นเธอต้องพยายามให้หนัก”

“ขอบคุณครับ” ลู่โจวตอบด้วยรอยยิ้ม

ในที่สุดนักศึกษาที่เอะอะเสียงดังก็ใจเย็นลง ส่วนอาจารย์จางก็เดินกลับไปที่โพเดียม เขาเอามือไขว้หลังแล้วกระแอม การประชุมดำเนินต่อไป แต่ก็ไม่มีใครฟังจริงๆ

นี่มันน่าประหลาดใจเกินไป

ข้อสอบคณิตวิเคราะห์นั้นง่าย มันถูกเขียนโดยอาจารย์คนเก่า คลาสอื่นอาจมีนักศึกษาที่ได้คะแนนเต็มเช่นกัน แต่ข้อสอบพีชคณิตขั้นสูงนั้นถูกเขียนโดยศาสตราจารย์ถัง! ในภาควิชานี้มีนักศึกษาน้อยกว่าสามสิบคนเสียอีกที่ได้คะแนนเกิน 90 คะแนน! แกได้คะแนนเต็มได้ยังไงเนี่ย!

ไม่ต้องพูดถึง แกส่งข้อสอบเร็วมาก!

ส่วนเรื่องโกง มันเป็นไปไม่ได้ ดังนั้นจึงไม่มีใครคิดเรื่องนี้เลย ไม่ต้องเอ่ยถึงผู้คุมสอบคือคณบดีหลู่ คะแนนต้องทำให้ทั้งภาควิชาตกใจ ทางมหาลัยต้องย้อนกลับไปดูเทปบันทึกย้อนหลังแน่นอน

กล้องวงจรปิดไม่มีจุดบอดเฝ้าระวัง ถ้าเขาโกงมันก็จะเห็นได้อย่างชัดเจน ทุกคนจึงรู้ว่าลู่โจวทำข้อสอบนี้เองแน่นอน

อาจารย์ผู้สอนจางเห็นว่านักศึกษาไม่ได้ให้ความสนใจกับคำพูดของเขา เขาจึงพูดเรื่องปัญหาความปลอดภัยตอนฤดูร้อนและปาร์ตี้ของเทอมหน้าเสียงเบาก่อนจะบอกให้ทุกคนแยกย้ายกันไป

การประชุมคลาสก็จบลงแล้ว และลู่โจวก็ถูกรายล้อมไปด้วยกลุ่มคน

“พี่ลู่! ฉันเป็นเพื่อนนายได้ไหม?”

“พี่ชายลู่ นายยังอยากได้เพื่อนร่วมทีมไปแข่งสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ไหม? ฉันแต่งหญิงได้!”

“พี่ลู่! ฉันเคยช่วยนายตอนฝึกทหาร ปีหน้าฉันจะมาเกาะนาย!”

เชี่ย นายอย่าพูดเรื่องที่ทำให้ผู้คนเข้าใจผิดจะได้ไหม!

ในที่สุดลู่โจวก็แหวกฝูงชนและวิ่งลงบันไดได้สำเร็จ

อาจารย์จางยิ้มแล้วมองเหล่านักศึกษาที่กระตือรือร้น เขาคิด ‘คนหนุ่มสาวนี่ดีจริงๆ’ เขาหยิบกระเป๋าเอกสารแล้วเดินออกไป

หลิวรุ่ยวางกระเป๋าเงียบๆ เขาคิดสักครู่ก่อนจะเดินไปหาหัวหน้าคลาส

“หัวหน้า ฉันยกเลิกการสมัครลงการแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ได้ไหม?”

“ได้ ถ้าใบลงสมัครยังไม่ได้ถูกส่งนะ” เถียนจวิ้นกล่าว “ทำไมนายถึงยกเลิก? เราหวังพึ่งนายอยู่”

หลิวรุ่ยฝืนยิ้มแล้วไม่รู้จะพูดอะไร

ตอนแรกเขาเข้าร่วมการแข่งขันเพราะเขาไม่อยากแพ้คนอื่น

แต่ตอนนี้…

อีกฝ่ายกลายเป็นเทพในสายตาคนอื่นไปแล้ว

นับแต่นี้ไป เมื่อไหร่ที่มีคนถามถึงปีหนึ่ง หอพักห้อง201 จะไม่มีใครถามว่า ‘นักศึกษาอัจฉริยะที่ชื่อหลิวรุ่ยอยู่ห้องนายไหม?’ อีกต่อไป แต่มันจะเป็น’เชี่ย นายอยู่หอพักเดียวกับลู่โจว’แทน

ช่องว่างระหว่างเขากับลู่โจวนั้นใหญ่มากจนเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะทำหน้ายังไง

ฉันอยากเข้ารอบไปแข่งขันระดับประเทศในขณะที่เขาตั้งเป้าไว้ที่รางวัลที่หนึ่งแล้ว

หลิวรุ่ยถอนหายใจ

ความทะเยอทะยานของเขาพังทลายลงในพริบตา…