Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 288 ฝากดูแลให้ฉันด้วย

“มาพบฉัน?”

ลู่โจวอยู่ในร้านกาแฟในฟิลาเดลเฟีย หลังจากฟังวูล์ฟผ่านทางโทรศัพท์ เขาก็รู้สึกอึ้ง

วูล์ฟพูดด้วยน้ำเสียงจำใจ “ครับ ผมกดราคาให้คุณเหลือ สิบล้าน และอีกฝ่ายก็เห็นด้วยกับข้อเสนอของผม แต่เขามีข้อแม้ว่าต้องเห็นหน้าผู้ซื้อก่อนถึงจะกล้าทำการซื้อขายครับ เขายืนกรานที่จะพบท่านก่อนจะเซ็นสัญญา เอ่อ…ให้ผมนัดเขาให้ท่านเลยไหมครับ?”

พูดตามตรง เมื่อได้ยินเหตุผลของชายชรา วูล์ฟก็กลอกตามองบนเหมือนกัน

ทีมวิจัยที่ไม่มีเงินทุนย่อมไม่มีอนาคต ทีมวิจัยอยากเปลี่ยนเจ้านายจะตายไป อย่างน้อยพวกเขาก็จะได้เงินเดือนตามกำหนด

ลู่โจวคิดชั่วครู่ “ไม่จำเป็น ฉันจะไปที่นั่นเอง ฉันอยากตรวจสอบสภาพอุปกรณ์เหมือนกัน”

วูล์ฟยิ้ม “ครับ จะดีที่สุดถ้าท่านยินดีมา”

การตรวจสอบอุปกรณ์ไม่สามารถทำอย่างฉาบฉวย เพื่อความปลอดภัย ลู่โจวอยากไปดูด้วยตัวเอง

เมื่อเทียบกับทีมวิจัย ลู่โจวคิดว่าอุปกรณ์สำคัญกว่า

ในสถานที่ๆ มีบุคคลมีความสามารถทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีขั้นสูงคับคั่งอย่างซิลิคอนแวลลีย์ ซึ่งลู่โจวสามารถจ้างวิศวกรวัสดุนาโนคาร์บอน และฝ่ายสังเคราะห์สารอินทรีย์ได้ในราคาแสนเหรียญต่อปี จากนั้นเขาก็สามารถจ้างผู้ช่วยห้แงแล็บสักสองสามคนเพื่อเริ่มวิจัยได้

อย่างไรก็ตามอุปกรณ์นั้นแตกต่างกัน มันจะเป็นการลงเงินทุน ประมาณเจ็ดถึงแปดหลัก

แม้แต่กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน SEM คุณภาพดียังมีราคาหลายล้าน อีกตัวอย่างก็คือเครื่องมือทั้งหมดของเตาเผาสุญญากาศแบบท่อที่ใช้เตรียมคาร์บอนนาโนทิวป์ ซึ่งถูกใช้ทั่วไปในการเตรียมวัสดุฟูลเลอรีนมีราคาอย่างน้อย ยี่สิบเหรียญ

จากมุมมองด้านการประหยัดต้นทุน การซื้อทั้งห้แงแล็บนั้นมีประสิทธิภาพมากกว่าซื้อเพียงอุปกรณ์จากผู้ผลิต

ลู่โจวไม่ต้องจ่ายเงินราคาแพงเพื่อหาอุปกรณ์มือสองคุณภาพดี เมื่อเทียบกับอุปกรณ์มือสองที่ถูกคัดออกจากสถาบันวิจัย อุปกรณ์เหล่านี้น่าเชื่อถือกว่ามาก

ไม่เพียงแค่นั้น ลู่โจวไม่จำเป็นต้องค้นหาหรือฝึกฝนพนักงานใหม่ด้วย

เมื่อลู่โจววางสาย เขาก็มองศาสตราจารย์พาร์ซิสแล้วยิ้มเชิงขอโทษ

“ขอโทษที่ให้รอ เรื่องงานน่ะ”

“ไม่เป็นไร ฉันมั่นใจว่านักวิชาการชื่อดังอย่างคุณ ทุกนาทีคงมีค่า”

มิเชลล์ พาร์ซิสกล่าว เธอยิ้มแล้วเอ่ยถาม “เราจะเริ่มได้เลยไหม?”

ลู่โจวพยักหน้าพร้อมตอบกลับ “แน่นอน”

ลู่โจวต้องยอมรับเลยว่ามหาลัยเพนซิลเวเนียสเป็นสถานที่บ่มเพาะนักธุรกิจชั้นนำของโลก ทั้งนักศึกษาและศาสตราจารย์ต่างก็มีความสามารถสูงกันทั้งนั้น

ด้วยคำอธิบายของพาร์ซิส ลู่โจวก็สามารถวางกรอบแนวคิดทั่วไปให้โครงสร้างองค์กรของสตาร์สกายเทคโนโลยีได้ทันที

นี่รวมถึงหน้าที่แผนกอื่นในบริษัท ประเภทของอัจฉริยะที่ต้องการในแต่ละตำแหน่ง ระบบเงินเดือนพนักงาน เป็นต้น ทุกปัญหาที่ลู่โจวคิด เธอพิจารณาให้เขาแล้ว

ถ้าเธออยากเข้าโลกธุรกิจ ด้วยความสามารถของเธอ เธอคงได้ตำแหน่งผู้บริหาร

แน่นอนการทำงานอยู่ในบริษัทจะไม่สะดวกเท่าเป็นศาสตราจารย์

โดยเฉพาะศาสตราจารย์ที่มีปริญญาคู่สาขาบริหารธุรกิจและการค้าระหว่างประเทศ ไม่เพียงแต่เธอจะได้เงินเดือนจากมหาลัยเพนซิลเวเนียเท่านั้น เธอยังสามารถให้คำปรึกษาแก่บริษัทภายนอกด้วยค่าจ้างรายชั่วโมง

ทั้งยังสามารถสอนนักศึกษา และตีพิมพ์วิทยานิพนธ์อีกด้วย แถมเธอยังใช้ลูกศิษย์เป็นแรงงานฟรีตอนทำเคสขนาดใหญ่ ชีวิตแบบนี้ดีกว่าการทำงานเข้าเช้าออกเย็นอยู่ในออฟฟิศแน่นอน

“…สถานการณ์หลักเป็นแบบนี้ เนื่องจากบริษัทของคุณคือการจัดการกับทรัพย์สินทางปัญญา ฉันขอแนะนำให้คุณก่อตั้งสำนักงานทั่วโลกเพื่อจัดการกับสิทธิบัตรในตลาดต่างประเทศเหล่านี้ นอกจากนี้ถ้างบเอื้ออำนวย ฉันแนะนำให้คุณจ้างทีมกฎหมายมืออาชีพประมาณ สิบถึงยี่สิบคนมาจัดการกับคดีละเมิดทรัพย์สินทางปัญญาโดยเฉพาะด้วยนะ”

ลู่โจวจดคำแนะนำของเธอไว้ จากนั้นเขาก็เก็บเอกสาร พร้อมกับกล่าวว่า “ฉันจะพิจารณาคำแนะนำของคุณอย่างจริงจัง”

หลังการประชุมครั้งนี้ ความร่วมมือของเขากับเอเอ็ม ต่อบริษัทจัดการสิทธิบัตรก็จบลง

สิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้ก็คือจ้างผู้จัดการและมอบเอกสารนี้ให้ จากนั้นผู้จัดการก็จะกำหนดกรอบงานตามเอกสารนี้ และสตาร์สกายเทคโนโลยีสาขาอเมริกาเหนือก็จะเริ่มทำงานเหมือนเครื่องจักรทันที

จากนั้นเขาก็สามารถแยกตัวเองจากขั้นตอนการทำธุรกิจที่ยุ่งยากและมุ่งเน้นกับการวิจัย

อย่างไรก็ตามสำหรับมิเชลล์ พาร์ซิส สิ่งที่เธอพูดเมื่อกี้เป็นสิ่งที่เจาะจงในสัญญา AM สำหรับเธอแล้ว จุดประสงค์หลักของการเดินทางมาวันนี้พึ่งเริ่มต้นขึ้น

“ฉันสังเกตว่าคุณยังไม่ได้พัฒนาตลาดประเทศจีน อันที่จริงฉันมีรายงานเกี่ยวกับตลาดวัสดุแอโนดในจีน ฉันไม่รู้ว่าคุณสนใจไหม?”

ลู่โจวพูดติดตลก “มีค่าใช้จ่ายไหม?”

มิเชลล์ พาร์ซิสยิ้มแล้วกล่าว “แน่นอนว่าไม่ แต่ถ้าคุณคิดว่ารายงานการค้นคว้าของฉันดี ฉันก็จะสามารถมอบรายละเอียดการวิเคราะห์เพิ่มเติมให้แก่คุณ นอกจากนี้ฉันยังสามารถช่วยคุณพัฒนากลยุทธ์ใบอนุญาตในทรัพย์สินทางปัญญาของตลาดในประเทศจีน…แต่ส่วนนี้ไม่ฟรีนะ บอกไว้ก่อน”

ลู่โจวรับเอกสารรายงานแล้วอ่านมันเล็กน้อย

เขาคิดว่ารายงานการวิจัยนี้ทำมาได้ไม่เลวเหมือนกัน อย่างไรก็ตามเขาไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเศรษฐศาสตร์ เขาจึงไม่เข้าใจรายละเอียดเฉพาะของรายงานฉบับนี้เท่าไหร่นัก

ลู่โจวมักจะปล่อยให้มืออาชีพมาจัดการเองมากกว่า

มิเชลล์ พาร์ซิสรอลู่โจวอ่านรายงานอย่างนิ่งสงบ จากนั้นเธอก็กล่าว “คุณคิดว่าไง?”

“ส่วนใหญ่ไม่เลวเลย” ลู่โจวกล่าวและวางเอกสารลงบนโต๊ะ จากนั้นเขาก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฉันเห็นว่าคุณเป็นมืออาชีพมาก”

“แน่นอน” มิเชลล์ พาร์ซิสกล่าว “ไม่ว่ายังไงฉันก็เป็นผู้เชี่ยวชาญสาขานี้นะ”

“งั้นฉันจะทำตามแผนของคุณ แต่รายละเอียดการติดตามผล ฉันหวังว่าคุณจะติดต่อสตาร์สกายเทคโนโลยีโดยตรง ฉันจะบอกให้ผู้จัดการจากสตาร์สกายเทคโนโลยีติดต่อคุณประมาณกลางเดือนมกรา” ลู่โจวกล่าว

ศาสตราจารย์พาร์ซิสยิ้มแล้วกล่าว “ไม่มีปัญหา ดีใจที่ได้ร่วมงานด้วยกันครับ”

ลู่โจวยิ้ม “ดีใจเช่นกันค่ะ”

หลังการประชุม ทั้งสองก็เดินไปที่ลานจอดรถด้วยกัน

ก่อนที่ลู่โจวจะขึ้นรถ ทันใดนั้นเขาก็นึกเรื่องบางอย่างได้ เขาหันกลับไปมองศาสตราจารย์พาร์ซิสเพื่อถาม “เอ้อ คุณเป็นศาสตราจารย์จากมหาลัยเพนซิลเวเนียใช่ไหม?”

มิเชลล์ พาร์ซิสยิ้ม “ใช่ ทำไมเหรอ?”

“ฉันมีเพื่อนที่เรียนอยู่ที่นั่น บางทีคุณอาจจะรู้จัก”

มิเชลล์ พาร์ซิสถาม “เธอชื่ออะไรงั้นเหรอ?”

ลู่โจวยิ้ม “เธอชื่อเฉินยู่ซาน เธอเรียนปริญญาโทที่วอร์ตัน ฉันได้ยินว่าเธอประสบปัญหากับโปรเจควิจัย ฉันช่วยเธอไม่ได้จริงๆ แต่ถ้าคุณจะช่วยดูแลเธอ ฉันจะซาบซึ้งใจอย่างมาก”

เมื่อมิเชลล์ได้ยินชื่อนี้ เธอก็ตกตะลึง และมีสีหน้าแปลกไป

เธอกระแอมแล้วพยายามเปลี่ยนสีหน้า “ฉันคิดว่าฉันเคยได้ยินชื่อเธอมาก่อน แต่ฉันไม่รู้จักเธอดีนัก เดี๋ยวฉันจะกลับไปตรวจสอบ”

ลู่โจวยิ้มแล้วพยักหน้า “ขอบคุณมาก”

………………………………..