Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 290 อย่าเพิ่งไป!

“ปล่อยฉันไป!”

“ฉันไม่ปล่อยจนกว่าคุณจะสัญญาว่าจะไม่ไป!”

“…”

ลู่โจวหันมามองศาสตราจารย์ซารอทที่กำลังกอดขาเขาอยู่แล้วคิด ‘เจ้าหมอนี่เป็นศาสตราจารย์มหาวิทยาลัยคอร์เนลจริงเหรอ?’

ฉันจะไม่ทำเรื่องน่าอายแบบนี้แน่นอน…

วูล์ฟงุนงง เขารีบวิ่งเข้ามาช่วยนายจ้างของตนทันที

อย่างไรก็ตาม เขามาช้าเกินไป เพราะซารอทปล่อยขาลู่โจวแล้ว

นั่นเป็นเพราะลู่โจวให้สัญญาว่าเขาจะให้เวลาซารอทบอกเหตุผลห้านาที

ศาสตราจารย์ซารอทไม่เสียเวลาเปล่า เขากลับไปนั่งบนโซฟาแล้วกล่าว “ฉันจะขายสถาบันวิจัยซารอทของฉันให้คุณห้าล้านเหรียญ ฉันรู้ว่าคุณจะหาสถาบันวิจัยในซิลิคอนแวลลีย์ที่ถูกกว่านี้ไม่ได้แล้ว ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น สิทธิบัตรและผลการวิจัยทั้งหมดเป็นของคุณ ฉันแค่อยากให้คุณปล่อยให้ฉันอยู่ที่สถาบันวิจัย”

เขาพูดถูก ห้าล้านเหรียญแลกกับสถาบันวิจัยทั้งหลังก็เป็นเหมือนการจ่ายเงินสิบเซ็นต์แลกเงินดอลลาร์

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหาอุปกรณ์มือสองที่ถูกกว่านี้ หากเสี่ยงเข้าไปซื้ออุปกรณ์ในตลาดมือสองก็ไม่รู้ว่าจะน่าเชื่อถือไหม โดยเฉพาะอุปกรณ์ที่ทันสมัย ข้อผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็สามารถทำให้การทดลองล้มเหลว

ซารอทรู้สึกปวดร้าวอยู่ข้างในเมื่อเสนอราคานี้

แม้ว่าเขาจะขายอุปกรณ์มือสอง เขาก็คงได้อย่างน้อยเจ็ดถึงแปดล้านเหรียญ

อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่เรื่องเงิน

ลู่โจวไม่ได้ถูกโน้มน้าวอย่างง่ายดาย เพราะอย่างไรเสียความประทับใจแรกของพวกเขาก็ย่ำแย่นัก เขาจำได้แค่ว่ามีคนขว้างรองเท้าไปบนโพเดียมเท่านั้น

“เพื่อที่ฉันจะได้เห็นคุณหลอกลวงคนอื่นด้วยชื่อของฉันงั้นเหรอ?”

ศาสตราจารย์ซารอทโต้แย้ง “คุณหมายถึงอะไรหลอกลวง? ฉันเคยใช้เงินทุนวิจัยไปซื้อรถไหม? เคยเลี้ยงผู้หญิงไหม? ไม่เคย! ฉันใช้เงินทั้งหมดไปกับการทดลอง! ทุกอย่างที่ฉันทำก็เพื่อวิทยาศาสตร์! ถ้าฉันไม่พูดเกินจริงเกี่ยวกับการทดลอง งั้นก็คงไม่มีใครให้ทุนการทดลองของฉัน…”

ลู่โจวไม่ได้เก็บคำโต้แย้งของซารอทไปคิดจริงจัง อย่างไรก็ตามห้าล้านเหรียญมันต่ำกว่าที่คาดไว้ ทำให้เขาปฏิเสธได้ยาก

อันที่จริงในฐานะศาสตราจารย์ของมหาวิทยาลัยคอร์เนล เพราะฉะนั้นซารอทย่อมมีความสามารถแน่นอน

ในสถานที่อย่างซิลิคอนแวลลีย์ เราสามารถจ้างผู้เชี่ยวชาญมาวิจัยภาพกล้องจุลทรรศน์ได้อย่างง่ายดาย แต่การหาทีมวิจัยที่สามารถทำการวิจัยให้สำเร็จได้อย่างราบรื่นนั้นยากกว่ามาก

ท้ายที่สุดแล้วทุกคนต่างมีโปรเจกต์ของตนเอง คนส่วนใหญ่มักไม่อยากเปลี่ยนงานกะทันหัน หรือว่ายอมแพ้กับโปรเจกต์ของตนง่ายๆ

แม้ว่าซารอทจะไม่ใช่ผู้ยิ่งใหญ่ในอุตสาหกรรมวัสดุศาสตร์ แต่เขาก็ยังพอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง แม้ว่าจะชอบพูดเหลวไหล แต่เขาก็ไม่ได้มีประวัติเสื่อมเสีย

ถึงกระนั้นลู่โจวไม่ใช่นักบุญ

หลังจากชั่งข้อดีข้อเสีย ลู่โจวก็ตัดสินใจให้โอกาสอีกฝ่าย

ส่วนซารอทจะทำได้ไหม มันก็ขึ้นอยู่กับเขาแล้ว

ลู่โจวหยุดชั่วครู่ก่อนจะกล่าว “ฉันให้โอกาสคุณก็ได้”

ซารอทดูยินดี เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาก็ถูกลู่โจวขัดจังหวะ “แต่ฉันต้องบอกไว้ก่อนว่า คุณมีเพียงโอกาสนี้โอกาสเดียวเท่านั้น ถ้าคุณยังอยากอยู่ในทีมวิจัยของฉัน คุณก็ต้องซื่อสัตย์ อย่าพยายามหลอกฉันด้วยข้อผิดพลาดที่ใสซื่อบริสุทธิ์”

ซารอทตบหน้าอกแล้วพูดอย่างไม่ลังเล “ฉันขอสาบาน ด้วยนามของพระเจ้า”

ลู่โจว “น่าเสียดาย ฉันไม่ได้นับถือพระเจ้า ดังนั้นฉันต้องเขียนคำพูดของคุณในสัญญา”

ซารอทมีสีหน้าจำใจ จากนั้นเขาก็ยักไหล่เพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาไม่สนใจ

ลู่โจวมองวูล์ฟเพื่อส่งสัญญาณให้เขาเขียนสัญญา

วูล์ฟมองลู่โจวอย่างลังเลราวกับจะถามว่า ‘มันจะดีเหรอ?’

วูล์ฟเห็นลู่โจวพยักหน้า เขาจึงไม่ได้พูดอะไรอีก เขาหยิบสัญญาจากกระเป๋าแล้วรีบเขียนราคาใหม่

ลู่โจวลุกจากโซฟา จากนั้นเขาก็มองซารอทแล้วกล่าว “ฉันมั่นใจว่าคุณอ่านสัญญาแล้ว สิ่งเดียวที่เปลี่ยนก็คือราคา แน่นอนคุณจะค่อยๆ อ่านมันก็ได้ ฉันจะเดินดูรอบๆ สถาบันวิจัยก่อน พอคุณอ่านเสร็จ คุณก็โทรมาหาฉันละกัน”

…

ซารอทเป็นคนฉลาดมาก

เขารู้ว่าตนเองต้องการอะไร นอกจากนี้เขายังรู้ว่านักวิชาการต้องการอะไร

เหตุผลที่ทำไมผู้ยิ่งใหญ่ถึงเป็นผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่เพราะสมองอันยิ่งใหญ่ของพวกเขา แต่เป็นเพราะพวกเขาสามารถหาเงินทุนมาได้เสมอ มีคนยอมจ่ายเงินให้งานวิจัยของพวกเขาเสมอ

สำหรับอุตสาหกรรมวัสดุศาสตร์แล้ว ผลการวิจัยเกือบทั้งหมดได้มาจากเงินทุนวิจัยจำนวนมหาศาล

หากไม่มีเงิน นักวิจัยก็ไม่สามารถตีพิมพ์ในไซเอินซ์[1]ได้ หากไม่มีการตีพิมพ์ในไซเอินซ์ ก็คงไม่มีผลการวิจัย และไม่มีใครยอมลงทุนโดยไม่มีผลการวิจัยแน่นอน

ดังนั้นในบางแง่มุม ความสัมพันธ์ระหว่างสถานะทางวิชาการและเงินทุนวิจัยก็เป็นเหมือนทฤษฎีไก่กับไข่

ตราบใดที่คุณมีเงินทุน การได้รับสถานะทางวิชาการก็ง่ายแล้ว

ดังนั้นเมื่อนักลงทุนคนสุดท้ายอยากขายหุ้นสถาบันวิจัยซารอท ซารอทจึงรีบกู้เงินจากธนาคารแล้วเอามาซื้ออุปกรณ์ในสถาบันวิจัยคืน

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาจึงยอมขายสถาบันวิจัยให้ลู่โจวอย่างขาดทุนด้วยเงินห้าล้านเหรียญ

เขาไม่สนใจเกี่ยวกับทีมวิจัย เพราะถ้าอยู่ในมือของเขา มันก็คงเจ๊ง

เขาไม่สนใจเรื่องเงินเหมือนกัน เพียงห้าล้านก็พอให้เขาคืนเงินกู้ได้แล้ว

แม้ว่านี่จะหมายความว่าไม่เหลืออะไรเลย แต่เขาก็เชื่อว่าการเริ่มต้นจากจุดเริ่มต้นเป็นทิศทางที่ถูกต้องเสมอ

การทำวิจัยให้ลู่โจว เท่ากับว่าเขาไม่ต้องกังวลเรื่องเงินทุนวิจัยอีก แม้ว่าลู่โจวจะไม่มีเงิน แต่ก็มีบริษัทนับสิบที่ยินดีมอบทุนให้โปรเจกต์วิจัยของเขา

เขายินดีทำงานฟรี ตราบใดที่เขาทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันได้ และตราบใดที่ชื่อของเขาอยู่ในวิทยานิพนธ์

เมื่อมีผลลัพธ์ ก็จะไม่มีใครพูดเรื่องในอดีต หรือเรื่องที่ว่าแต่ก่อนเขาแย่แค่ไหน เขาจะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นนำของมหาวิทยาลัยคอร์เนลในสาขาแบตเตอรี่ลิเธียม และโรงเรียนเก่าก็จะต้องภูมิใจในชื่อของเขา…

สัญชาตญาณบอกเขาว่าวันนั้นจะไม่นานเกินรอ การลงทุนครั้งนี้คุ้มค่าแน่นอน

ซารอทไม่ได้ทำให้ลู่โจวรอนาน เขาอ่านสัญญาตั้งแต่แรกจนจบแล้วเซ็นชื่อลงไป

นอกจากสัญญาโอนสถาบันวิจัย ก็มีข้อตกลงจ้างงานและข้อตกลงรักษาความลับเช่นกัน

ลู่โจวจะจ้างเขาเป็นหัวหน้าสถาบันวิจัยด้วยเงินเดือนหนึ่งแสนเหรียญสหรัฐต่อปี ส่วนโบนัสหรือผลประโยชน์อื่นๆ มันก็ขึ้นอยู่กับผลงานในอนาคตของซารอท

เมื่อเซ็นสัญญาเสร็จ เวลาในการพูดเรื่องงานวิจัยก็มาถึง

ลู่โจวเสียบสายเชื่อมข้อมูลเข้ากับโน้ตบุ๊ค แล้วเปิดแบบจำลองโมเลกุลโดยใช้โปรแกรมไฮเปอร์แคม

ซารอทมองโครงสร้างทรงกลมบนหน้าจอแล้วแสดงความสนใจ

“นี่คือ?”

ลู่โจวกล่าว “คุณไม่จำเป็นต้องรู้ว่ามันคืออะไร ฉันไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่ามันมีคุณค่าอย่างอื่นไหมนอกจากเป็นคุณสมบัติทางคณิตศาสตร์ที่น่าสนใจ ฉันต้องการให้คุณทำการทดลองให้เสร็จเพื่อตรวจสอบการคำนวณวัสดุนี้ของฉัน ถ้าคุณทำตามที่ฉันบอกได้ ฉันก็จะใส่ชื่อคุณในวิทยานิพนธ์”

ลู่โจวคลิกเมาส์

ภาพบนหน้าจอเริ่มเปลี่ยนไป “ฉันให้ข้อมูลเพิ่มเติมไม่ได้มาก นอกจากบอกได้แค่ว่าภาพนี้ได้มาจากการรวมกันของคาร์บอนนาโนทิวป์และวัสดุฟูลเลอรีน พูดทางศัพท์เคมีก็คือ วัสดุทั้งสองคือพันธะ π[2] ที่ได้มาจากคาร์บอนนาโนสเฟียร์”

ซารอทขมวดคิ้วและจ้องมองแบบจำลองอยู่ชั่วครู่ “มันฟังดูเป็นโปรเจกต์ที่ดี แต่เราจะผสมฟูลเลอรีนกับคาร์บอนนาโนทิวป์เข้าด้วยกันได้อย่างไร?”

อันที่จริงเขาอยากถามว่าสิ่งนี้มีไว้เพื่ออะไร แต่เห็นได้ชัดว่าลู่โจวไม่อยากอธิบายให้ฟัง เขาจึงล้มเลิกการถาม

ลู่โจวมองซารอทเหมือนมองคนปัญญาอ่อน “ถ้าจะถามก็ถามให้มันดีๆ นะ ถ้าฉันรู้วิธีสังเคราะห์สิ่งนี้ ฉันจะมาถามคุณเพื่อ?”

ซารอทยิ้มเมื่อตระหนักว่าคำถามของเขาไร้สาระมาก

ลู่โจวพูดต่อ “คนจากสตาร์สกายเทคโนโลยีจะติดต่อหาคุณในไม่กี่วัน ฉันจะส่งเมลให้คุณเกี่ยวกับการทดลอง นอกจากนี้ฉันจะมาตรวจสอบความคืบหน้าการวิจัยของคุณทุกเดือน…”

“…ฉันจะอยู่มหาวิทยาลัยเบิร์กลีย์อีกไม่กี่วัน ถ้าคุณมีคำถามอะไร ก็โทรมาหาฉัน หรือไม่ก็มาหาเลยก็ได้ ตอนนี้มีคำถามอะไรอีกไหม?”

ซารอทพยักหน้าทันที “ไม่มี”

ลู่โจวพยักหน้าเช่นกัน

เมื่อสัญญาถูกเซ็น โปรเจกต์วิจัยได้รับการอธิบาย มันก็ไม่มีเหตุผลให้เขาอยู่ที่นี่อีก

ศาสตราจารย์ซารอทจะติดต่อกับสตาร์สกายเทคโนโลยีเกี่ยวกับเงินทุนวิจัย การทดลองจะเริ่มขึ้นตอนสิ้นเดือนนี้

เมื่้อลู่โจวคัดลอกข้อมูลผ่านสายเชื่อมต่อข้อมูลบนคอมพิวเตอร์เรียบร้อย เขาก็พร้อมกลับทันที

ทันใดนั้น ซารอทก็เหมือนจะนึกอะไรได้ “เดี๋ยว! มีอีกเรื่อง เนื่องจากสถาบันวิจัยนี้เป็นของคุณแล้ว จะเรียกเป็นชื่อฉันก็ไม่เหมาะใช่ไหม? ที่ฉันจะพูดคือ คุณอยากเปลี่ยนมันเป็นสถาบันวิจัยลู่โจวไหม?”

…………………………………

[1] ไซเอินซ์ คือ เป็นวารสารวิชาการของสมาคมอเมริกันเพื่อความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ (AAAS) จัดว่าเป็นวารสารวิชาการระดับชั้นนำระดับโลกทางด้านวิทยาศาสตร์

[2] π[2]พายกำลังสอง หรือ ไพ เป็นค่าคงตัวทางคณิตศาสตร์ ที่เกิดจากความยาวเส้นรอบวงหารด้วยเส้นผ่านศูนย์กลางของวงกลม ค่า π มักใช้ในคณิตศาสตร์, ฟิสิกส์ และวิศวกรรม π เป็นอักษรกรีกที่ตรงกับตัว “p” ในอักษรละติน มีชื่อว่า “pi” บางครั้งเรียกว่า ค่าคงตัวของอาร์คิมิดีส หรือจำนวนของลูดอล์ฟ