Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 319 ไซเอินซ์ดีกว่า

กองบรรณาธิการของไซเอินซ์ยุ่งอยู่เช่นเคย

ทุกวันพวกเขาจะได้รับวิทยานิพนธ์จำนวนมากจากทั่วทุกมุมโลก แต่มีน้อยกว่าหนึ่งในสิบที่ได้รับการยอมรับ

แทนที่จะเป็นตำแหน่งบรรณาธิการ วอเรนรู้สึกว่างานของเขาเหมือนนักขุดทองมากกว่า เขาต้องพิจารณาวิทยานิพนธ์นับร้อยเพื่อค้นหาต้นฉบับที่มีค่าไม่กี่ฉบับ แล้วมอบให้กับผู้ตรวจสอบ

งานของวอเรนส่งผลต่อทั้งโลกอย่างไม่ต้องสงสัย

อย่างไรก็ตามในขณะเดียวกันมันก็เป็นงานที่น่าเบื่อ

ส่วนเหตุผลที่ทำไมมันน่าเบื่อก็คือ…

มันเป็นเพราะไซเอินซ์เป็นหนึ่งในสองวารสารชั้นนำของโลก ชื่อเสียงของมันยิ่งใหญ่เกินไป

เพื่อตีพิมพ์ในวารสาร ผู้เขียนวิทยานิพนธ์มักจะทำผิดจรรยาบรรณ พวกเขาจะอ้างว่าได้สร้างผลลัพธ์ ‘ที่ก้าวหน้า’

พูดตามตรง บรรณาธิการไม่สามารถตัดสินความถูกต้องของวิทยานิพนธ์ได้ พวกเขาแค่ดูตัวตนและชื่อเสียงของผู้เขียนวิทยานิพนธ์เพื่อพิจารณาว่าวิทยานิพนธ์มีสิทธิ์เข้าสู่ขั้นตอนพิจารณ์ไหม?

วอเรนชงกาแฟดำให้ตัวเองตามปกติก่อนจะเริ่มทำงาน เขาเปิดอีเมลทำงานและรับวิทยานิพนธ์จากบรรณาธิการด้านเทคนิค

เขาอ่านอีเมลแล้วรู้สึกปวดหัว

“ฉันว่าฝ่ายเทคนิคควรพัฒนาฟีเจอร์ใหม่ซอฟต์แวร์ของออฟฟิศเราได้แล้ว”

บร็อกที่กำลังทำงานอยู่เอ่ยถาม “อย่าง?”

วอเรนถอนหายใจ “อย่าง ก่อนส่งวิทยานิพนธ์มาให้เรา วิทยานิพนธ์ควรได้รับการจัดอันดับโดยปัจจัยกระทบสะสมของผลงานที่ผู้เขียนเคยส่ง มันควรถูกจัดอันดับตามชื่อเสียงของสถาบันวิจัยเช่นกัน”

บร็อกยิ้ม “นี่เป็นความคิดที่ดี แต่มันไม่ยุติธรรมกับผู้เขียนที่ไม่มีชื่อเสียง”

“ใครจะสน? เราคือไซเอินซ์ เราไม่ควรใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์เพื่อพิจารณาวิทยานิพนธ์มากกว่างั้นเหรอ?” วาเรนกล่าวขณะลากวิทยานิพนธ์ลงถังขยะ “วิทยานิพนธ์บางฉบับพออ่านแล้วก็รู้สึกเสียเวลาเปล่า”

ไม่นานเขาก็เปิดวิทยานิพนธ์ฉบับต่อไป

วาเรนอ่านชื่อเรื่องแล้วอดบ่นในใจไม่ได้

แบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์อีกแล้ว?

วิทยานิพนธ์ชิ้นก่อนก็อ้างว่าแก้ไขชัตเติลเอฟเฟกต์ได้แล้วเหมือนกัน แต่มันเป็นเพียงการวิจัยอิเล็กโทรไลต์แบบแข็งเท่านั้น พูดตามตรงอิเล็กโทรไลต์แบบแข็งไม่มีอะไรผิด แต่ข้อผิดพลาดบางอย่างในวิทยานิพนธ์นั้นชัดเจนเกินไป

ช่วงนี้เขาเห็นวิทยานิพนธ์ไม่ได้มาตรฐานมากเหลือเกิน

เขาดูชื่อสถาบันวิจัยและผู้เขียนโดยไม่ได้ตั้งใจ ขณะที่เขากำลังสงสัยว่าเขาควรเสียเวลาไม่กี่นาทีอ่านวิทยานิพนธ์นี้ไหม แต่จู่ๆ เขาก็ตกตะลึงกับสิ่งที่ตนเองเห็น

ชื่อผู้เขียนดูคุ้นๆ…

มันมาจากสถาบันวิจัยฟลิก

จากนั้นวาเรนก็พบสิ่งที่น่าแปลกใจยิ่งขึ้น

วิทยานิพนธ์ที่ส่งมามีทั้งหมดสองฉบับ…

วาเรนดูปฏิทินมุมโต๊ะเงียบๆ

เขาจำได้ว่าครั้งก่อนที่ไซเอินซ์ตีพิมพ์ ‘ไฮไลท์’ เกี่ยวกับวิทยานิพนธ์พีดีเอ็มเอสดัดแปลงก็เมื่อครึ่งปีที่แล้ว เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าภายในครึ่งปีจะมีวิทยานิพนธ์ระดับเดียวกับ ‘พีดีเอ็มเอส’ ปรากฏอีกฉบับ

ตอนแรกลู่โจวแก้ปัญหาลิเธียมเดนไดรต์ ตอนนี้เขาแก้ชัตเติลเอฟเฟกต์งั้นเหรอ?

ไม่น่าเชื่อ!

เนื่องจากชื่อเสียงของลู่โจว วาเรนจึงอ่านวิทยานิพนธ์อย่างละเอียดทีละบรรทัด

จากนั้นเขาก็ทำการตัดสินใจที่ยากลำบาก

ช่วงพักเที่ยง บร็อคลุกจากโต๊ะแล้วกำลังจะไปทานข้าวเที่ยง

ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นว่าเพื่อนร่วมงานกำลังจ้องบนหน้าจออย่างจริงจัง เขาจึงเดินไปหาและยืนอยู่หลังวาเรนด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“ลู่โจว? ศาสตราจารย์พรินซ์ตันคนนั้น?”

วาเรนดูวิทยานิพนธ์อย่างละเอียด “ใช่ ฉันไม่คิดว่าจะมีศาสตราจารย์ที่มีชื่อแปลกประหลาดอยู่ในพรินซ์ตันแบบนี้อีกคนหรอกนะ…”

บร็อคกล่าว “ไม่อยากจะเชื่อเลย แค่ครึ่งปีเองนะ…ได้วิทยานิพนธ์มาสองฉบับเลยเหรอ?”

“แถมมันยังเกี่ยวกับแบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์ เห็นได้ชัดว่าเขามีความคืบหน้าครั้งใหญ่” วาเรนยังคงจ้องมองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ “วิทยานิพนธ์สองฉบับ ฉบับแรกเกี่ยวกับส่วนพื้นผิวจำเพาะของคาร์บอนทรงกลมแบบกลวงและผลของขนาดรูพรุนต่ออัตราการแพร่กระจายของสารประกอบโพลีซัลไฟต์ และวิทยานิพนธ์อีกฉบับเป็นเรื่องผลการวิจัยของวัสดุคาร์บอนทรงกลมแบบกลวง HCS-1 ทั้งสองฉบับเกี่ยวข้องกัน ฉบับแรกมุ่งเน้นทางทฤษฎี ฉบับหลังเน้นการใช้งาน…ฉันต้องทำไงดี?”

บร็อคลังเล “ฉันว่าชื่อเสียงของศาสตราจารย์ลู่น่าเชื่อถือ ปล่อยให้ผู้ตรวจสอบจัดการดีกว่าไหม?”

วาเรนกล่าว “ฉันรู้ แต่คำถามคือ ผู้ตรวจสอบคนไหนล่ะ?”

คำถามนี้ยากมาก

บร็อคก็ลำบากใจเช่นกัน

“วิทยานิพนธ์เกี่ยวกับวัสดุคาร์บอนทรงกลมแบบกลวง HCS-1 จัดการง่าย ศาสตราจารย์วัสดุนาโนคาร์บอนตรวจสอบวิทยานิพนธ์นี้ได้ แต่วิทยานิพนธ์อีกฉบับนี่สิ…” บร็อคคิดสักครู่แล้วนึกถึงผู้ที่เหมาะสมอย่างอดไม่ได้

ศาสตราจารย์คณิตศาสตร์ไม่มากนักที่สนใจเคมีอินทรีย์ ในทางกลับกัน ผู้เชี่ยวชาญอินทรีย์ที่เข้าใจคณิตศาสตร์ในวิทยานิพนธ์ของลู่โจวนั้นมีน้อยนิดมาก

มีหลายคนในสาขาวัสดุนาโนคาร์บอนที่ทำวัสดุนาโนคาร์บอน อย่างไรก็ตามคนที่ทำทั้งวัสดุเชิงคำนวณและวัสดุนาโนคาร์บอนนั้น…มีจำนวนไม่มากเลย

ผู้เชี่ยวชาญวัสดุเชิงคำนวณหลายท่านกลายเป็นโปรแกรมเมอร์แทน เนื่องจากมันมีเงินเดือนสูงกว่า

เนื่องจากวัสดุพีดีเอ็มเอสดัดแปลงของลู่โจว ชุมชนวัสดุเชิงคำนวณย่อมยึดถือเขาเป็นเทพ มันก็เหมือนกับเดวิด ชอว์ในสาขาเคมีเชิงคำนวณ

มันเป็นเรื่องที่ยากมากที่จะหาศาสตราจารย์ที่มีคุณสมบัติมากพอที่จะตรวจสอบวิทยานิพนธ์ของลู่โจว

บร็อคคิดเล็กน้อยก่อนจะกล่าว “เราถามศาสตราจารย์บาเวนดีไหม?”

“แต่เขาอยู่สาขาวัสดุนาโนคาร์บอนไม่ใช่หรือ?” วาเรนกล่าว “ฉันได้ยินว่าช่วงนี้เขายุ่งมาก ก็เลยต้องปฏิเสธการตรวจสอบวิทยานิพนธ์ไปก่อน”

บร็อคกล่าว “แต่เขาเป็นผู้ตรวจสอบให้ลู่โจวตั้งสองครั้งแล้วนะ หรือคุณมีความคิดที่ดีกว่านี้ล่ะ?”

วาเรนลังเลเล็กน้อย “งั้นเขียนจดหมายให้เขา ลองขอให้เขาตรวจสอบดู”

วาเรนไม่กังขาเลยว่าวิทยานิพนธ์ทั้งสองฉบับนี้ควรค่าแก่การตีพิมพ์

ถ้าแก้ปัญหาชัตเติลเอฟเฟกต์ได้ด้วยการใช้วัสดุ HCS-1 จริงๆ ผลลัพธ์นี้จะก้าวล้ำและเหมาะสมกับวารสารไซเอินซ์อย่างยิ่ง

………………………………….