Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 324 มาถึงซานฟรานซิสโก

สถานที่จัดงานประชุมอยู่ที่โรงแรมไฮแอท มันอยู่ไม่ไกลจากไชน่าทาวน์ โรงแรมมีให้ทั้งห้องอาหารและยิมบริการยี่สิบสี่ชั่วโมง มีห้องประชุมเฉพาะสำหรับกิจกรรมทางวิชาการ

ซารอทขับรถมาส่งลู่โจวที่จุดหมาย จากนั้นก็ขึ้นลิฟต์ไปพร้อมกับลู่โจว

การประชุมครั้งนี้ไม่ใช่แค่โอกาสอันดีที่จะแลกเปลี่ยนแนวคิดทางวิชาการกับสหายร่วมอาชีพเท่านั้น มันยังเป็นโอกาสอันดีในการหาเส้นสายด้วย นักวิจัยที่ทะเยอทะยานจะใช้โอกาสนี้อย่างจริงจัง

ค่าใช้จ่ายค่าเดินทางทั้งหมดของลู่โจวเป็นผู้จัดงานออกให้ อย่างไรก็ตามซารอทต้องจ่ายค่างานประชุมนี้ด้วยตัวเอง

ในลิฟต์ ลู่โจวหันไปมองซารอทแล้วพูด “ฉันกะจะไปนอนก่อน แล้วคุณล่ะ?”

ซารอทมองลู่โจวแล้วกล่าว “คุณจะไปนอนเหรอ? เดี๋ยวจะมีงานเลี้ยงเต้นรำนะ”

“ฉันเต้นรำไม่เป็น” ลู่โจวกล่าว จากนั้นเขาก็หาวคำใหญ่ก่อนจะพูดต่อ “แถมงานเลี้ยงเต้นรำครั้งเดียวก็พอแล้ว”

ลู่โจวกำลังพูดถึงงานเลี้ยงเต้นรำที่ยิ่งใหญ่กว่าและเป็นทางการกว่าในคืนงานประชุม

ทั้งงานเลี้ยงอุ่นเครื่อง ลู่โจวจะเข้าร่วมหรือไม่มันก็ไม่สำคัญ

เขาเพิ่งลงจากเครื่องหลังบินมายาวนาน ตอนนี้เขาอยากหลับและเตรียมตัวสำหรับพิธีรับรางวัลและกล่าวคำสุนทรพจน์

ซารอทกล่าว “งั้นคุณไปนอนเถอะ ฉันอยากไปชิวที่ชั้นล่างสักหน่อย คุณอยากให้ฉันเรียกพนักงานให้ไหม?”

ลู่โจวโบกมือปัด “ไม่ต้อง คุณไปเถอะ ถ้าฉันหิว ฉันจะโทรไปแผนกต้อนรับเอง”

ห้องของซารอทอยู่ชั้นสาม เขากะจะไปแต่งตัวก่อนไปงานเลี้ยงเต้นรำสักหน่อย

ห้องของลู่โจวอยู่ที่ชั้นห้า

ลู่โจวเดินผ่านโถงทางเดินและโซฟาไป ชายสองคนที่สวมชุดสูทสังเกตเห็นเขาก็หยุดพูดทันที พวกเขาลุกจากโซฟาและเดินมาหาเขา

ลู่โจวมองพวกเขาแล้วคิดว่าหนึ่งในพวกเขาดูคุ้นๆ

ชายชราที่ดูคุ้นตายื่นมือออกมา “ศาสตราจารย์ลู่ ยินดีที่ได้พบ”

“สวัสดีครับ…คุณคือ?”

ชายชราแนะนำตัวอย่างสุภาพ “ผมสแตนลีย์ วิตติงแฮมจากมหาวิทยาลัยบิงแฮมตัน นิวยอร์ก”

เมื่อลู่โจวได้ยินชื่อนี้ เขาก็นึกบางอย่างได้

สแตนลีย์ วิตติงแฮมเป็นผู้ยิ่งใหญ่สาขาแบตเตอรี่ลิเธียม ไม่แปลกใจเลยที่ลู่โจวจะคุ้นหน้าเขา

ช่วงต้นปีหนึ่งเก้าเจ็ดศูนย์สแตนลีย์ได้ออกแบบแบตเตอรี่ลิเธียมชิ้นแรกที่ใช้ไทเทเนียมซัลไฟต์เป็นวัสดุแอโนดและวัสดุลิเธียมเป็นวัสดุเอเล็กโทรดขั้วบวก

อย่างไรก็ตามแบตเตอรี่ลิเธียมไม่เคยถูกนำไปใช้เชิงอุตสาหกรรมเนื่องจากปัญหาลิเธียมเดนไดรต์อันโด่งดังกว่าแบตเตอรี่ลิเธียมจะหลบหนีจากห้องแล็บได้ ก็จนวัสดุพีดีเอ็มเอสของลู่โจวแก้ปัญหานี้ได้นั่นแหละ

“ยินดีที่ได้พบ” ลู่โจวจับมือสแตนลีย์แล้วหันไปมองอีกคนก่อนจะเอ่ยถาม “ท่านนี้คือ?”

ศาสตราจารย์สแตนลีย์กล่าว “ท่านนี้คือดาร์เรน วู้ดส์ ผู้บริหารของเอ็กซอนโมบิล[1]”

“ยินดีที่ได้พบ ศาสตราจารย์ลู่” ดาร์เรน วู้ดส์กล่าวด้วยรอยยิ้มพร้อมกับยื่นมือขวาออกมา “วิทยานิพนธ์ของคุณในไซเอินซ์และเนเจอร์น่าประทับใจมาก อย่างไรก็ตามบางจุดก็เข้าใจยากเกินไป ฉันเกรงว่าฉันคงมีคำถามมากมายจะถามคุณ”

แม้ว่าลู่โจวจะไม่เคยได้ยินเรื่องของดาร์เรน แต่เขาย่อมเคยได้ยินเรื่องของเอ็กซอนโมบิล

สองเดือนก่อน ผู้บริหารของเอ็กซอนโมบิลเร็กซ์ ทิลเลอร์สันอยู่เลย ในปีสองศูนย์หนึ่งหกเร็กซ์ได้รับการขนานนามว่าเป็น’ผู้บริหารที่มีอิทธิพลที่สุดของโลก’และกลายมาเป็นรัฐมนตรีว่าการต่างประเทศ

วู้ดส์เป็นผู้สืบทอดของทิลเลอร์สัน

“สวัสดีครับ” ลู่โจวจับมือกับผู้บริหารท่านนี้แล้วกล่าว “คุณวู้ดส์ คุณสนใจแบตเตอรี่ลิเธียมเหมือนกันเหรอ?”

วู้ดส์ยิ้ม “แน่นอน น้ำมันเป็นวัตถุดิบที่มีค่า แต่การเผาไหม้นั้นสิ้นเปลืองเกินไป ที่จริงด้วยเหตุผลอย่างภาวะโลกร้อนและสภาพอากาศแปรปรวน เราจึงมุ่งมั่นที่จะลงทุนในสาขาพลังงานใหม่ แบตเตอรี่ย่อมเป็นส่วนสำคัญ”

แม้ว่าเอ็กซอนโมบิลจะเป็นบริษัทน้ำมันเป็นหลัก แต่พวกเขาก็เกี่ยวข้องกับเคมี ยานยนต์และอุตสาหกรรมอื่นเช่นกัน

แบตเตอรี่ลิเธียมที่เก่าแก่ที่สุดถูกสร้างขึ้นในห้องแล็บของสแตนลีย์ซึ่งได้รับทุนจากเอ็กซอนโมบิล

ลู่โจวยิ้มและไม่ได้พูดอะไร

มันเป็นเรื่องปกติที่เอ็กซอนโมเบลจะลงทุนในอุตสาหกรรมพลังงานใหม่ อย่างไรก็ตามการอ้างว่ามันเป็นเพราะภาวะโลกร้อนเป็นเรื่องตลกมาก

วู้ดส์มองลู่โจวแล้วกล่าว “จะว่าไป การสังเคราะห์ HCS-1 มีความคืบหน้าไหม?”

ลู่โจวส่ายหน้า “ไม่ครับ”

“น่าเสียดาย” วู้ดส์ถอนหายใจ “มันเป็นวัสดุที่ดี แต่ราคารับไม่ได้ไปนิด”

เห็นได้ชัดว่าบริษัทเคมีโมบิลใช้วิธีที่ลู่โจวอธิบายในวิทยานิพนธ์เช่นกัน มันเป็นการใช้ปฏิกิริยาความร้อนด้วยคาร์บอนนาโนทิวป์และวัสดุฟูลเลอรีนเพื่อให้ได้มาซึ่ง HCS-1 จำนวนน้อยนิดก่อนจะนำไปผสมกับซัลเฟอร์ยี่สิบเปอร์เซ็นต์

แม้ว่าวิธีนี้จะไม่มีประสิทธิภาพ แต่ความหนาแน่นของพลังงานของมันยอดเยี่ยมยิ่ง

ท้ายที่สุดแล้วการใช้แบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์ในของอย่างโดรนหรืออุปกรณ์ปฏิบัติการใต้น้ำก็ยังจำเป็นอยู่

ลู่โจวยิ้มแล้วกล่าว “ใช่ แต่ผมคิดว่าวัสดุมีข้อบกพร่องมากมาย”

วู้ดส์ส่ายหน้า “ไม่ๆ คุณไม่เข้าใจ! ไม่ใช่แบตเตอรี่ทุกตัวที่ต้องการจำนวนวงจรที่มีประสิทธิภาพสูง บางครั้งเราก็ใช้แบตเตอรี่ใช้แล้วทิ้งที่มีความหนาแน่นของพลังงานสูง”

วู้ดส์หยุดชั่วครู่ก่อนจะกล่าวต่อ “การแก้ปัญหานี้จะเป็นประโยชน์ต่อทั้งโลก คุณอยากได้เงินทุนไหม?”

ลู่โจวส่ายหน้า “น่าเสียดาย ผมไม่ต้องการ คุณไปหาลงทุนแล็บอื่นที่มีศักยภาพดีกว่า”

“น่าเสียดาย ความคิดผม ไม่มีใครมีศักยภาพมากเท่าคุณแล้ว”

แม้วู้ดส์จะพูดว่า ‘น่าเสียดาย’ แต่เขาก็ไม่ได้ดูไม่พอใจอะไรเลย

เห็นได้ชัดว่าเอ็กซอนโมบิลก็ทำวิจัยที่คล้ายกันในห้องแล็บของตน

พวกเขาอาจมีความคืบหน้าแล้วด้วยซ้ำ

ลู่โจวมองศาสตราจารย์สแตนลีย์แล้วตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น

ทั้งสองมาเพื่อตรวจสอบความคืบหน้างานวิจัยฉัน

ลู่โจวอดส่ายหน้าไม่ได้

คุณอยากรู้ความคืบหน้างานวิจัยของฉันเหรอ?

ซื้อวารสารไซเอินซ์มาอ่านก็พอ

ลู่โจวไม่เคยซ่อนงานวิจัยของตัวเอง

พวกเขาคุยกันอยู่ครู่นึง แล้วลู่โจวก็รู้สึกเบื่อ จากนั้นเขาก็บอกลาแล้วลากกระเป๋าเดินทางเข้าห้อง

ขณะที่วู้ดส์มองลู่โจวเดินไป เขาก็ยิ้มแล้วหันมามองศาสตราจารย์สแตนลีย์ “คุณคิดว่างานวิจัยของเขาไปถึงไหนแล้ว?”

ศาสตราจารย์สแตนลีย์ขมวดคิ้ว “พูดยาก เขาซ่อนได้ลึกมาก ถ้าวารสารไซเอินซ์เป็นผลการวิจัยทั้งหมดของเขา งั้นโอกาสที่เราจะชนะก็ยังสูงมาก แต่ฉันไม่แน่ใจ”

ศาสตราจารย์สแตนลีย์หยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดอีกครั้งด้วยน้ำเสียงจริงจัง “คุณไม่สังเกตเลยเหรอ? แม้ว่าเราจะถามเรื่องความคืบหน้าของเขา แต่เขาก็ไม่สนใจความคืบหน้าของเราเลย…”

………………………………….

[1] เอ็กซอนโมบิล (ExxonMobil) คอร์ปอเรชั่น เป็นบริษัทด้านพลังงานสัญชาติอเมริกัน ประกอบธุรกิจก๊าซธรรมชาติและน้ำมันปิโตรเลียม เดิมคือบริษัทเอ็กซอน ซึ่งเป็นบริษัทที่พัฒนามาจากบริษัทสแตนดาร์ดออย