Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 335 ซูเปอร์คอมพิวเตอร์แอนตัน
- Home
- Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ
- ตอนที่ 335 ซูเปอร์คอมพิวเตอร์แอนตัน
นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่โจวพบกับคอขวดของพลังแห่งการคำนวณ
ปัญหาส่วนใหญ่ที่เขาพบก่อนหน้านี้อยู่ระดับตรรกะ แม้ว่าเขาจะพบปัญหาการคำนวณที่ซับซ้อน แต่เขาก็ยังพบผลลัพธ์ได้อย่างง่ายดายโดยใช้คอมพิวเตอร์
แต่สถานการณ์ในตอนนี้ต่างจากแต่ก่อนโดยสิ้นเชิง
การสร้างแบบจำลองคณิตศาสตร์สำหรับปัญหาเดียวทำได้อย่างง่ายดายด้วยคอมพิวเตอร์และซอฟต์แวร์แบบโมโปร[1]
อย่างไรก็ตามเมื่อ ‘ปัญหาเดียว’ ถูกขยายเป็น ‘ปัญหาประเภทหนึ่ง’ สิ่งที่ต้องคำนวณจะเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ
ลู่โจวพยายามแก้ปัญหาบางอย่างในแบบจำลองคณิตศาสตร์ด้วยโน้ตบุ๊คของตน อย่างไรก็ตามไม่ว่าเขาจะพยายามไปกี่ครั้ง ผลลัพธ์สุดท้ายก็คือระบบล้มเหลว
โชคดีที่เขานึกถึงคนหนึ่งที่ช่วยเขาได้
และคนนั้นก็คือเดวิด ชอว์
อย่างไรก็ตามลู่โจวเคยพบเขาแค่ครู่เดียวเท่านั้นในงานประชุมเอ็มอาร์เอส…
“มาถึงแล้ว”
ลู่โจวถูกเจอริกปลุกขึ้นมา เมื่อเขามองออกไปข้างนอก เขาก็เห็นสถาบันวิจัยเดวิด อี ชอว์
เขามาถึงวิทยาเขตมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย
ลู่โจวประหลาดใจที่มันมืดแล้ว เพราะพวกเขาควรมาถึงตั้งแต่ตอนบ่าย
“ฉันหลับไปนานแค่ไหน?”
“สี่ชั่วโมง…รถติดมาก” เจอริกตอบ จากนั้นเขาก็กล่าวเสริมอย่างเป็นกังวล “ศาสตราจารย์ แม้ผมจะรู้ว่าศาสตราจารย์กำลังทำโปรเจกต์วิจัยที่ยิ่งใหญ่ แต่สุขภาพยังเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด”
ลู่โจวขยี้ตา “ฉันแข็งแรงดี ฉันไม่เคยป่วยเลยตั้งแต่มาพรินซ์ตัน” จากนั้นเขาก็ส่งข้อความหาเดวิด ชอว์แล้วบอกอีกฝ่ายว่ามาถึงแล้ว
ก่อนที่จะมา เขาได้นัดกับเดวิดไว้ล่วงหน้าเรียบร้อย
ลู่โจวลงจากรถ ไม่นานนักลงทุนในตำนานแห่งวอลสตรีตก็อ้าแขนทักทายเขา
“สหาย คุณมาสักที!” เดวิด ชอว์กอดลู่โจวอย่างอบอุ่น จากนั้นทั้งสองก็เดินตรงไปยังสถาบันวิจัย เดวิดกล่าว “ฉันรู้ว่าคุณจะมาปีนี้แน่นอน”
ลู่โจวกล่าว “คุณรู้?”
“แน่นอน”
“คุณมีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์เหรอ?”
“ไม่! แต่ฉันบอกได้จากสัญชาตญาณ”
ลู่โจวมองเดวิดด้วยสายตาแปลกๆ
ถ้าเขาไม่ได้พูดเล่น งั้นสัญชาตญาณของเขาก็ดีมากทีเดียว
เดวิดพาทั้งสองมาที่ออฟฟิศแล้วชงกาแฟให้
จากนั้นเขาก็ชงชาให้ตัวเองแล้วนั่งตรงข้ามทั้งสอง เขามองลู่โจวแล้วเอ่ยถาม “เชิญเลย คุณอยากให้ฉันช่วยเรื่องอะไร?”
ลู่โจว “ที่จริงผมไม่รู้ว่าเหมาะสมไหม…ผมอยากดูแอนตัน จะเป็นไรไหม?”
“ง่ายมาก มันไม่ใช่ความลับ ยังไงแอนตันก็กำลังอยู่ในช่วงซ่อมบำรุง ฉันจะพาคุณไปเอง” เดวิดกล่าว จากนั้นเขาก็มองไปทางเจอริกแล้วถาม “คุณล่ะ? จะมากับเราหรือรออยู่ที่นี่?”
เจอริกไม่คิดเลยว่าผู้ยิ่งใหญ่จะคุยกับเขา “ผม…”
ลู่โจวกล่าว “มากับเรา มันดีต่อตัวคุณ”
เดวิดยิ้ม “ไปกันเถอะ”
…
แอนตันตั้งอยู่ที่มุมสถาบันเดวิด อี ชอว์ มันอยู่ในอาคารที่แยกออกมาต่างหาก ตอนแรกลู่โจวคิดว่าซูเปอร์คอมพิวเตอร์เครื่องนี้จะใหญ่มาก อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็นมันจริงๆ มันคุณภาพต่ำอย่างน่าประหลาดใจ
อาวุธเคมีเชิงคำนวณในตำนานเครื่องนี้กินพื้นประมาณสิบกว่าเมตรเท่านั้น
อย่างไรก็ตามเพื่อพื้นที่สิบกว่าเมตรนี้ เดวิดได้สร้างศูนย์ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ที่ใหญ่กว่านี้ร้อยเท่า
ไม่ใช่แค่นั้น เดวิดยังบอกอีกว่าพนักงานทั้งหมดและศูนย์ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ยังมีไว้เพื่อให้แอนตันทำงานต่อไป
“น่าตกใจใช่มั้ย?” เดวิดยิ้มให้ลู่โจว “คนส่วนใหญ่ที่เห็นสิ่งนี้ก็มีสีหน้าเหมือนคุณ”
“น่าตกใจ…”
ลู่โจวตกใจกับความเล็กของมัน
ทันใดนั้นเองลู่โจวก็มีความคิดแปลกๆ
ถ้าเกิดฉันใส่เสี่ยวไอเข้าไปล่ะ?
แน่นอน นี่เป็นแค่ความคิดเท่านั้น
เขาทำแบบนั้นไม่ได้…
นอกจากคนสามคน ยังมีพนักงานอีกหลายคนในห้องที่ดูแลแอนตัน
เดวิดพาลู่โจวเดินดูซูเปอร์คอมพิวเตอร์แล้วแสดงประสิทธิภาพของแอนตันให้เขาเห็น
หลังฟังการแนะนำ ลู่โจวก็มีเพียงคำถามเดียวเท่านั้น
“เครื่องนี้แพงมากเลยใช่ไหม?”
“มันแพงมาก แต่ฉันไม่อยากได้ผู้หญิงหรือรถยนต์ เงินเลยไม่มีประโยชน์กับฉัน” เดวิดยักไหล่ เขาตบคอมพิวเตอร์เบาๆแล้วพูดด้วยน้ำเสียงติดตลก “นี่คือผู้หญิงของฉัน”
ลู่โจวกล่าว “งั้นผู้หญิงของคุณก็ซ่อมบำรุงค่อนข้างแพงทีเดียว…”
เดวิดยิ้ม “แน่นอน นั่นเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ฉันรักมัน”
ทุกครั้งที่แอนตันมีแสงกะพริบ เงินหลายร้อยเหรียญก็จะสูญไป
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเดวิด ชอว์เป็นคนที่มีวัตถุน้อยที่สุดในวอลสตรีต
เขาไม่มีเรือยอชต์ไม่มีรถหรู ไม่มีเครื่องบินส่วนตัว…
เดวิดหันไปมองลู่โจว “เอาล่ะ คุณบอกฉันได้ไหมว่าคุณมาหาฉันทำไม?”
เดวิดไม่เชื่อว่าลู่โจวจะมาที่นี่เพียงเพื่อมาดูซูเปอร์คอมพิวเตอร์ ลู่โจวอาจประสบปัญหาที่คอมพิวเตอร์ธรรมดาแต่แก้ไม่ได้
อันที่จริงสัญชาตญาณของเดวิดนั้นถูกต้อง
ลู่โจวไม่ได้ปกปิดความจริง เขาเอ่ยคำขอร้อง
“ผมอยากยืมอุปกรณ์ของคุณมาทดลอง”
เดวิดรู้สึกสนใจ “โอ้ ทดลองอะไร?”
ลู่โจว “มันเกี่ยวกับแบบจำลองเชิงทฤษฎีของโครงสร้างพื้นผิวสัมผัสเคมีไฟฟ้า”
ห้องแล็บพลันเงียบเสียงลง
วิศวกรที่กำลังแก้จุดบกพร่องของคอมพิวเตอร์ไม่ได้สนใจ อย่างไรก็ตามพวกดอกเตอร์สาขาเคมีที่กำลังทำการคำนวณอยู่หยุดชะงักทันที
ทุกคนหันหน้ามามองลู่โจว
โดยเฉพาะเดวิด…เขากล่าวโดยพยายามซ่อนความตกใจเอาไว้ “น่าเหลือเชื่อ…คุณสร้างแบบจำลองเชิงทฤษฎีของโครงสร้างพื้นผิวสัมผัสไฟฟ้าเคมีจริงเหรอ?”
ลู่โจวเขินเล็กน้อย “พูดตามตรง ยังสร้างไม่ได้ ผมจำเป็นต้องใช้ซูเปอร์คอมพิวเตอร์เพื่อทำให้ทฤษฎีของผมสมบูรณ์ ผมขอเช่าอุปกรณ์ของคุณได้ไหม?”
“ไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าเช่า” เดวิดส่ายหน้า “ฉันมีเงินมากพอแล้ว คุณควรรู้ว่ามันรู้สึกยังไง การมองตัวเลขยาวๆ ในบัญชีโดยไม่รู้ว่าจะใช้มันยังไงก็เป็นภาระเหมือนกันนะ”
ลู่โจว “…”
เขากำลังโอ้อวดเหรอ?
ลู่โจวครุ่นคิดชั่วครู่ แต่เขาก็อดเห็นด้วยกับอีกฝ่ายไม่ได้
แม้ว่าเขาจะได้วัสดุที่เขาต้องการแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้เห็นตัวเลขเงินขนาดนั้น ถ้ามีคนมอบเงินให้เขาสักร้อยล้านสองร้อยล้าน เขาจะไม่ปฏิเสธแน่นอน
ถ้ามันเป็นเงินรางวัล แม้แต่พันเหรียญก็ทำให้เขามีความสุขแล้ว อย่างไรก็ตามความสุขประเภทนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเงิน มันเกี่ยวข้องกับการชนะรางวัล
เดวิดกล่าว “ฉันมีคำขอเดียว”
ลู่โจวถาม “อะไรครับ?”
“คุณไม่ต้องเพิ่มชื่อฉันลงในวิทยานิพนธ์ แต่ฉันหวังว่าคุณจะรวมศูนย์ซูเปอร์คอมพิวเตอร์แอนตันกับสถาบันดีชอว์เป็นตำแหน่งสถาบันวิจัย” เดวิดกล่าวอย่างจริงใจ “ฉันหวังว่าทั้งโลกเคมีจะรู้ว่าสิ่งนี้มาจากแอนตัน!”
………………………………….
[1] โมโปร – ควอนตัมเคมีบรรจุภัณฑ์