Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 336 อาวุธของเคมีเชิงคำนวณ!

นักวิชาการทุกคนจะยินดีมากที่ได้ยินคำของ่ายๆ แบบนี้

ท้ายที่สุดแล้วซูเปอร์คอมพิวเตอร์ก็แพงมาก แม้แต่การเช่าก็ไม่ใช่ถูกๆ ความช่วยเหลือของเดวิดก็เหมือนเป็นการประหยัดเงินหลายล้านเหรียญถึงหลายสิบล้านเหรียญ ในทางตรงกันข้ามสิ่งเดียวที่เดวิดต้องการคือใส่ชื่อสถาบันวิจัยลงในวิทยานิพนธ์

เมื่อลู่โจวได้ยินคำขอเล็กน้อยของเดวิด เขาก็ประหลาดใจปนยินดี

เมื่อเทียบกับการวิจัยที่ใช้ทำเงินได้ การวิจัยเชิงทฤษฎีนี้เป็นเครื่องผลาญเงินแน่นอน

ลู่โจวย่อมไม่ปฏิเสธข้อเสนอของเดวิด

เขาพยักหน้าแล้วกล่าว “ตกลง”

…

อีกแง่มุมหนึ่ง ลู่โจวเลือกแอนตันเพื่อทำการทดลอง ซึ่งเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ธรรมดาย่อมไม่สามารถจำลองพลวัตโมเลกุลได้อย่างมีประสิทธิภาพ

อย่างไรก็ตามแอนตันนั้นต่างกัน ชิปแต่ละตัวของแอนตันมีไว้ก็เพื่อเคมีเชิงคำนวณ

ด้วยคอมพิวโหนดทั้งหมดห้าร้อยสองตัว มันสามารถจำลองระบบโปรตีน-น้ำได้หนึ่งหมื่นเจ็ดพันต่อวัน ซึ่งประกอบด้วยสองหมื่นสามพันห้าร้อยห้าสิบห้าอะตอม

ในทางตรงกันข้าม ซูเปอร์คอมพิวเตอร์อเนกประสงค์ที่มีชิปเท่ากันสามารถจำลองได้หลักร้อยเท่านั้น

ด้วยเหตุนี้ แอนตันจึงได้รับการขนานนามว่าเป็น ‘อาวุธแห่งเคมีเชิงคำนวณ’

เดวิดเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง

เขามีความรู้ด้านการเงิน การคำนวณแบบขนาน และเคมีพอลิเมอร์

น่าเสียดายที่แอนตันแพงเกินไป สถาบันวิจัยส่วนใหญ่จึงไม่มีปัญญาเช่า ไม่เช่นนั้นคณะกรรมการรางวัลโนเบลคงไม่เสนอชื่อเขารับรางวัล

มันก็คล้ายกับฌาคส์ ดูโบเชต์นักชีววิทยาผู้ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลเคมีปีสองศูนย์หนึ่งเจ็ดสำหรับกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนแบบแช่แข็ง

หลังเจอริกขับรถพาลู่โจวกลับพรินซ์ตัน ลู่โจวก็ยื่นหนังสือให้พรินซ์ตันเพื่อร้องขอให้ไปเยี่ยมชมเชิงวิชาการที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียหนึ่งเดือน

โคลัมเบียต้อนรับการเยี่ยมชมของลู่โจวอย่างอบอุ่น จนถึงกระทั่งจัดหอพักชั่วคราวให้เขาบริเวณใกล้เคียงกับสถาบันการวิจัยเชิงทฤษฎีที่ไม่เกี่ยวข้องกับสิทธิบัตรนั้นบรรลุข้อตกลงความร่วมมือได้ง่ายกว่าการวิจัยที่เกี่ยวข้องเสมอ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนอย่างลู่โจวกับเดวิดที่ไม่ต้องการเงิน

หลังเซ็นสัญญาข้อตกลงร่วมมือวิจัยซึ่งระบุหน้าที่ของทั้งสองฝ่าย การทดลองก็เริ่มขึ้นในไม่ช้า

เดวิดแสดงความสนใจอย่างมากต่อโปรเจกต์วิจัยความร่วมมือ

ไม่เพียงแค่จะปรับแผนเดิมของการทดลองของตัวเองเท่านั้น แต่คนงานทั้งหมดของสถาบันวิจัยเดวิด อี ชอว์จะทุ่มไปกับโปรเจกต์ของลู่โจวด้วย

ไม่ช้าลู่โจวก็เป็นสักขีพยานพลังต่อสู้ของแอนตัน

ณ วันทดลอง ศูนย์ซูเปอร์คอมพิวเตอร์แอนตัน

โปรเจกต์ใหญ่การคำนวณแบบขนานกำลังจะเริ่มแล้ว

ลู่โจวกับเดวิดยืนอยู่ข้างหลัง พวกเขากำลังเฝ้าดูการทดลอง

“การทดลองหมายเลขหนึ่งพร้อม!”

“การทดลองหมายเลขสองพร้อม!”

“…”

“เริ่มการทดลอง!”

สัญญาณไฟสีฟ้ากะพริบอย่างต่อเนื่อง

ในโลกดิจิตอล แอนตันใช้พลังการคำนวณที่ทรงพลังเพื่อจำลองแบบจำลองคณิตศาสตร์ที่ลู่โจวสร้างขึ้น

การทดลองครั้งแรกกินเวลาถึงเก้าชั่วโมง!

น่าเสียดาย ผลการทดลองไม่เป็นที่น่าพอใจ

เดวิดดูผลการทดลองที่ได้รับมาจากวิศวกรของศูนย์ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ เขาขมวดคิ้ว “แบบจำลองคณิตศาสตร์ของคุณซับซ้อนเกินไป…มีวิธีทำให้มันง่ายขึ้นไหม?”

ลู่โจวส่ายหน้า “ผมพยายามทำให้มันง่ายขึ้นแล้ว แต่มันยากมาก”

ถ้าเป็นไปได้เขาก็อยากทำให้มันง่ายขึ้น เขาคงไม่รอมาจนถึงตอนนี้หรอก

เดวิดลูบคางและครุ่นคิด หลังจากนั้นสักครู่ เขาก็กล่าว “งั้นฉันเดาว่าเราต้องคิดหาวิธีแก้ปัญหาแบบอื่น”

เดวิดไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญสาขาคณิตศาสตร์ เขาไม่สามารถลดความซับซ้อนของสมการคณิตศาสตร์ได้ อย่างไรก็ตามการจู่โจมปัญหานี้จากมุมมองการคำนวณแบบขนาน มันเป็นไปได้ทางทฤษฎีโดยการพัฒนาการคำนวณของแอนตันด้วยการปรับแต่งซอฟต์แวร์

ลู่โจวกล่าว “ขอบคุณ”

“ไม่ต้องห่วง” เดวิดโบกมือแล้วพูดด้วยน้ำเสียงติดตลก “อย่างน้อยแบบจำลองคณิตศาสตร์ของคุณก็อยู่ในขอบเขตความสามารถของแอนตัน ถ้ามันซับซ้อนกว่านี้ ฉันเกรงว่าเราจำเป็นต้องใช้คอมพิวเตอร์ควอนตัมแล้ว”

…

การมาเยี่ยมชมมหาลัยโคลัมเบียของลู่โจวไม่ใช่สิ่งที่ต้องเก็บเป็นความลับ เนื่องจากเขามาเยี่ยมชมสถาบันเดวิด อี ชอว์บ่อยครั้ง ข่าวจึงแพร่กระจายไปทั่ววิทยาเขตมหาวิทยาลัยโคลัมเบียอย่างรวดเร็ว

มีหลายคนที่รู้สึกสนใจในตัวผู้ชนะรางวัลคลอฟอร์ดและรางวัลเคมีอดัมส์ที่อายุเพียงยี่สิบกว่าปีคนนี้ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ประสบความสำเร็จอย่างโดดเด่นแบบนี้ด้วยวัยเท่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสองสาขา คณิตศาสตร์และเคมี

แน่นอน นักศึกษาโคลัมเบียไม่ได้เป็นผู้สนใจในตัวลู่โจวมากที่สุด คนที่สนใจในตัวเขามากที่สุดก็คือคู่แข่งเขาในสาขาแบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์ บริษัทเคมีโมบิล

แค่ข่าวเล็กน้อยของลู่โจว พวกเขาก็กังวลแทบตายแล้ว

ไม่ต้องพูดถึงข่าวใหญ่แบบนี้เลย…

ณ มหาวิทยาลัยบิงแฮมตัน สถาบันวัสดุศาสตร์

วู้ดส์ที่เพิ่งประชุมในนิวยอร์กเสร็จรีบมาบิงแฮมตันทันที

“ข่าวร้าย! ลู่โจวไปพบเดวิด ชอว์เพื่อขอยืมซูเปอร์คอมพิวเตอร์!”

สแตนลีย์ไม่ได้แปลกใจกับข่าวของวู้ดส์เลย “คุณไปห้องแล็บทุกสองวันไม่เป็นไรเหรอ?”

สแตนลีย์กำลังจะบอกว่าวู้ดส์ไม่มีเหตุผลที่ต้องมาที่นี่อย่างเห็นได้ชัด เขาควรโทรมาก็พอแล้ว

“ตราบใดที่เราเป็นผู้ชนะ ฉันจะทำทุกอย่าง” วู้ดส์กล่าว

เขานั่งอยู่บนโซฟาห้องแล็บ เขาถอนหายใจก่อนจะกล่าว “บัดซบ! จู่ๆ ลู่โจวจะไปพบเดวิด ชอว์ได้ยังไง ทำไม?”

ถ้าลู่โจวร่วมมือกับแล็บอื่น เอ็กซอนโมบิลอาจใช้อิทธิพลของตนเพื่อกดดันผู้มอบทุนให้แล็บนั้นเพื่อชะลอความคืบหน้าของพวกเขา

แต่เดวิด ชอว์เป็นข้อยกเว้น ชายคนนี้เป็นคนบ้าแห่งวอลล์สตรีทที่มีชื่อเสียงซึ่งไม่สนใจเรื่องเงินแม้แต่น้อย

“ปกติ คนหนึ่งทำวัสดุศาสตร์เชิงคำนวณ คนหนึ่งทำเคมีเชิงคำนวณ ไม่แปลกใจที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน” ศาสตราจารย์สแตนลีย์ยืนอยู่หน้ากล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนชนิดส่องกราดขณะรอผลการทดลอง เขาพูดสบายๆ “ที่จริงไม่มีความจำเป็นต้องกังวลเลย ไม่ว่าสมการทางคณิตศาสตร์หรือแบบจำลองทางทฤษฎีจะสมบูรณ์แค่ไหน แต่ถ้านำไปใช้ในการทดลองไม่ได้ มันก็ไร้ประโยชน์”

ใครจะสนล่ะว่าคุณจะเก่งคณิตศาสตร์แค่ไหน?

ใครจะสนล่ะว่าคุณจะไปยืมซูเปอร์คอมพิวเตอร์ไหม?

การทดลองการจำลองด้วยคอมพิวเตอร์นั้นเป็นวิธีที่มีศักยภาพ แต่สุดท้ายมันก็ต้องนำไปใช้ในการทดลองอยู่ดี

จากการลองผิดลองถูกเพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์เป็นวิธีเดียวสำหรับการทดลองวัสดุศาสตร์

โชคดีที่สแตนลีย์รู้คำตอบแล้ว ดังนั้นเขาแค่ต้องค้นหาขั้นตอนการทำงานเท่านั้น

วู้ดส์ถาม “ฉันอยากรู้ว่าเราอยู่ไกลจากเส้นชัยแค่ไหน?”

สแตนลีย์จ้องมองแบบจำลองโมเลกุลบนหน้าจอแล้วเผยรอยยิ้มออกมา

“เราใกล้แล้ว!”

……………………………….