Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 348 ศิษย์อัจฉริยะ

[ภารกิจที่ 1: แผนอบรมนักศึกษาอัจฉริยะ

คำอธิบาย : ยอดอัจฉริยะอบรมลูกศิษย์อัจฉริยะและท่านจะได้รับกลุ่มศิษย์อัจฉริยะในวันข้างหน้า เป็นแนวคิดที่ดียิ่งนัก

สิ่งที่ต้องทำ : ช่วยศิษย์ทำวิทยานิพนธ์ให้เสร็จ

รางวัล : 1-??? แต้มประสบการณ์สาขาวิชา (แต้มประสบการณ์สัมพันธ์กับคุณค่าทางวิชาการของโปรเจกต์วิจัยและลบกับการมีส่วนร่วมของโฮสต์ในวิทยานิพนธ์) แต้มทั่วไปห้าร้อยแต้ม ตั๋วเสี่ยงโชคหนึ่งใบ (ขยะห้าสิบเปอร์เซ็นต์ตัวอย่างยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ พิมพ์เขียวสิบห้าเปอร์เซ็นต์พิเศษสิบเปอร์เซ็นต์)]

ลู่โจวอ่านภารกิจแรกแล้วบ่นอุบอิบ

ระบบคิดอะไรกับศิษย์อัจฉริยะ?

มันคิดว่าการสอนศิษย์อัจฉริยะเป็นเหมือนการปลูกต้นไม้เหรอ?

แล้ว’ยอดอัจฉริยะ’นี่ต้องเป็นคำชมสินะ

ลู่โจวได้รับการยอมรับจากระบบไฮเทค แต่เขาไม่มั่นใจว่ามันเป็นเรื่องดีไหม

[ภารกิจที่ 2: ราชาสนามอเมริกันฟุตบอล

คำอธิบาย : รักบี้เป็นกีฬาประจำชาติอเมริกา ซูเปอร์โบวล์เป็นอีเว้นท์ระดับชาติ ซูเปอร์โบวล์อาจยากไปหน่อย แต่ไอวี่ลีกฟอลแชมเปี้ยนชิปน่าจะโอเคใช่ไหม?

สิ่งที่ต้องทำ : เข้าร่วมชมรมรักบี้ของพรีนซ์ตันและได้รับอันดับสามในลีก

รางวัล : หนึ่งหมื่นถึงห้าหมื่นแต้มประสบการณ์ แต้มทั่วไปห้าร้อยแต้ม ตั๋วเสี่ยงโชคหนึ่งใบ (ขยะแปดสิบเปอร์เซ็นต์ตัวอย่างสิบเปอร์เซ็นต์พิมพ์เขียวหกเปอร์เซ็นต์พิเศษสี่เปอร์เซ็นต์)]

ลู่โจว “…”

น่าจะโอเคหมายความว่าไง?

มันไม่โอเคเลย

ลู่โจวจำได้ว่าคอนนี่มีรูปร่างอย่างกับเดอะฮัลค์ เขาจึงตัดสินใจอยู่ห่างจากกีฬาฟุตบอลอันตรายนี้

ถ้าเขาบาดเจ็บขึ้นมา มันคงเป็นความสูญเสียต่อทั้งมนุษยชาติ

ลู่โจวดูแผงภารกิจต่อ

[ภารกิจที่ 3: แบตเตอรี่ลิเธียมแอร์คืออนาคต!

คำอธิบาย : แบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์จะค่อยๆ ถูกทิ้งไป และแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์คืออนาคต!

สิ่งที่ต้องทำ : แก้ไขปัญหาแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์และทำให้แบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ยึดครองห้าเปอร์เซ็นต์ของตลาดแบตเตอรี่โลก

รางวัล : 0-??? แต้มประสบการณ์สาขาวิชา แต้มทั่วไปห้าร้อยแต้ม ตั๋วเสี่ยงโชคหนึ่งใบ (ขยะห้าสิบเปอร์เซ็นต์ตัวอย่าง สามสิบเปอร์เซ็นต์พิมพ์เขียวสิบเปอร์เซ็นต์พิเศษสิบเปอร์เซ็นต์)]

ตัวภารกิจไม่ได้มีอะไรผิดปกติ แต่ตรรกะของระบบไฮเทคคล้ายกับของศาสตราจารย์ซารอท

ลู่โจวไม่รู้ว่าระบบประเมินระดับเทคโนโลยีของอารยธรรมมนุษย์สูงไปหรือระบบแค่ไม่อยากให้เขาได้รับแต้มประสบการณ์ก็ไม่รู้

อย่างไรก็ตามเนื่องจากระบบมั่นใจมากกับแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ ลู่โจวจึงรู้สึกว่าเขาควรเก็บไปพิจารณาอย่างจริงจัง เขาอาจต้องซื้อโมเลกุลคาร์บอนเหมือนกรงมาจากศาสตราจารย์สแตนลีย์

ยังไงมันก็ไม่ควรมีค่าใช้จ่ายมากนัก

ลู่โจวดูภารกิจทั้งสามแล้วครุ่นคิดเล็กน้อย สุดท้ายเขาก็เลือกภารกิจหนึ่งเป็นภารกิจหลัก

ภารกิจสองอันตรายเกินไป และภารกิจสามก็ยากเกินไป ภารกิจหนึ่งเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

อย่างไรก็ตามรางวัลจะถูกหักไปตามการมีส่วนร่วมของลู่โจวในวิทยานิพนธ์ ระบบอยากให้ลู่โจวอยู่’นอกวง’มากกว่าและปล่อยให้ลูกศิษย์ทำโปรเจกต์

ลู่โจวลูบคางและเริ่มคิด

นั่นมันยากนิดหน่อย

…

ณ สถาบันวัสดุศาสตร์มหาวิทยาลัยบิงแฮมตัน

“ริคาร์โด้! ออกมา! บัดซบ…ไอ้โง่นี่ไปไหน?”

ศาสตราจารย์สแตนลีย์กำลังมองหาริคาร์โด้ในห้องแล็บ เขาเปี่ยมไปด้วยความโกรธจนถึงขั้นเคราสั่น

เห็นได้ชัดว่าเขาโกรธสุดขีดแล้ว

ห้องแล็บหลายแห่งต่างก็ตั้งคำถามกับวิทยานิพนธ์ของเขา และบอกให้เขาทำการทดลองซ้ำ

ศาสตราจารย์สแตนลีย์ตอบข้อสงสัยเหล่านั้นด้วยคำว่า’เพียงเพราะคุณทำไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะทำไม่ได้’

คำตอบนี้ฟังดูไม่ค่อยสมเหตุสมผลเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามในชุมชนวิชาการ มันไม่ได้แปลกอะไร

แม้ว่าแก่นของการวิจัยวิทยาศาสตร์คือมันทำซ้ำได้ แต่ไม่ใช่ว่าทุกการทดลองจะทำซ้ำได้อย่างสมบูรณ์

ท้ายที่สุดแล้วแม้ว่ากระบวนการทดลองจะง่าย แต่การเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยก็อาจนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ต่างกันโดยสิ้นเชิง

อันที่จริงโมเลกุลคาร์บอนเหมือนกรงมีผลต่อการยับยั้งชัตเติลเอฟเฟกต์

อย่างไรก็ตามมันมีประสิทธิภาพน้อยกว่าที่สแตนลีย์อธิบาย

ชุมชนวิชาการค่อยๆ สูญเสียความสนใจในงานวิจัยของเขา แถมตลาดยังเริ่มหมดความอดทน โดยเฉพาะเอ็กซอนโมบิล พวกเขาเริ่มใจร้อนกับราคาหุ้นของตน

เพื่อแก้ไขสถานการณ์ เดือนก่อนศาสตราจารย์สแตนลีย์บอกเอ็กซอนโมบิลว่า เขาจะทำทุกอย่างเพื่อทำให้โมเลกุลคาร์บอนเหมือนกรงมีประโยชน์

อย่างไรก็ตาม น่าเสียดายไม่ว่าเขาจะใช้วิธีผสมวัสดุซัลเฟอร์ขั้วบอกยังไง เขาก็ไม่สามารถป้องกันไม่ให้สารประกอบพอลิซัลไฟต์แพร่กระจายไปยังอิเล็กโทรไลต์ วัสดุอิเล็กโทรดขั้วบวกจะหายไปหลังจากหมุนไปร้อยสองร้อยรอบ

ศาสตราจารย์สแตนลีย์สงสัยมากขึ้นเรื่อยๆว่าริคาร์โด้จะเป็นสายลับสองหน้า เขากำลังมาหาริคาร์โด้ แต่จู่ๆ ริคาร์โด้ก็หายไปจากห้องแล็บของเขา

เขาถามผู้ช่วยว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็ได้พบว่าตั้งแต่สองวันก่อน ริคาร์โด้ก็ไม่ได้มาห้องแล็บเลย

ฉับพลันนั้น ศาสตราจารย์สแตนลีย์ก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

สิ่งที่เขากลัวที่สุดก็เกิดขึ้นกับตัวเอง

เมื่อเขานึกได้ว่าตัวเองตั้งความหวังกับคนทรยศ เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนโง่เลย

นักวิจัยในห้องแล็บหวาดกลัวกับความโกรธของศาสตราจารย์สแตนลีย์

ไม่มีใครรู้ว่าทำไม แต่นับตั้งแต่งานเลี้ยงในแมนแฮตตัน ศาสตราจารย์สแตนลีย์ผู้อยู่บนจุดสูงสุดของอาชีพก็พลันมีอารมณ์แปรปรวน

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในห้องแล็บเดียวกันและทำการทดลองเดียวกัน แต่ไม่มีใครรู้ข้อมูลเฉพาะทั้งหมดของการทดลอง

นอกจากนักวิจัยหลักที่มีชื่อบนวิทยานิพนธ์ นักวิจัยส่วนใหญ่ของสถาบันไม่รู้ข้อมูลเฉพาะของโมเลกุลคาร์บอนเหมือนกรงเลย

นักวิจัยส่วนใหญ่คิดว่าพวกเขาแก้ปัญหาชัตเติลเอฟเฟกต์ของแบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์ได้และพิชิตปัญหาระดับโลกได้…

“แม่งเอ้ย บัดซบ!” ศาสตราจารย์สแตนลีย์สบถออกมาอย่างอดไม่ได้ เขานั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานและหายใจอย่างหนักหน่วง

ทันใดนั้นเองเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

ศาสตราจารย์สแตนลีย์ดูหมายเลขโทรศัพท์แล้วสูดหายใจลึกๆสงบใจลง จากนั้นเขาก็รับสาย

เสียงของวู้ดส์ดังมาจากปลายสาย

“วิศวกรของฉันบอกว่าคุณยังสร้างแบตเตอรี่ไม่ได้เลย! เลิกให้เหตุผลที่น่าเบื่อได้แล้ว ฉันต้องการคำอธิบาย”

นับตั้งแต่งานเลี้ยงที่แมนแฮตตัน นี่เป็นสายที่ห้าแล้ว น้ำเสียงของอีกฝ่ายสุภาพน้อยลงไปเรื่อยๆ ทุกครั้งที่โทรมา

ศาสตราจารย์สแตนลีย์เงียบไปครู่หนึ่ง

เขากำลังจะบอกความจริงทั้งหมดให้กับซีอีโอ แต่แล้วเขาก็มีความคิดอื่นแวบเข้ามา

เอ็กซอนโมบิลไม่รู้ว่าริคาร์โด้หายไปจากห้องแล็บ

นี่อาจไม่ใช่เรื่องเลวร้าย

เขาโยนความผิดให้ริคาร์โด้ได้…

ศาสตราจารย์สแตนลีย์ลดเสียงลง “เราถูกเล่นแล้ว”

วู้ดส์อึ้งกับคำตอบนี้ “คุณหมายความว่ายังไง?”

ศาสตราจารย์สแตนลีย์กล่าว “ข้อมูลเป็นของปลอม ริคาร์โด้เป็นสปายสองหน้า! คุณไม่เข้าใจหรอก! เราถูกเล่นตั้งแต่แรกแล้ว!”

วู้ดส์กล่าวทันที “เป็นไปไม่ได้! เขาจะไปไหนได้? เขามีคดีติดตัวอยู่ เขาหนีไม่ได้”

ในอเมริกา การจารกรรมทางองค์กรเป็นคดีร้ายแรงมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพูดถึงการขโมยทรัพย์สินทางปัญญา..

การเข้าออกในประเทศของริคาร์โด้จะถูกจำกัดอย่างมาก

ตราบใดที่ริคาร์โด้อยู่ในอเมริกา จะหาตัวเขานั้นไม่ได้ยากอะไรเลย

ศาสตราจารย์สแตนลีย์กล่าว “เขาเป็นสปายสองหน้า คุณคิดว่าสตาร์สกายเทคโนโลยีจะยังฟ้องเขาอยู่เหรอ? พวกเขาอาจถอนฟ้องไปแล้ว…”

วู้ดส์เริ่มคิด

เขาโกรธศาสตราจารย์สแตนลีย์ที่ซ่อนเรื่องนี้จากเขามาเป็นเดือน

แต่ตอนนี้ความโกรธของเขาไปลงที่ริคาร์โด้แล้ว

ถ้าเกิดศาสตราจารย์สแตนลีย์พูดความจริง งั้นมันก็ไม่ใช่ความผิดของเขาไปซะทั้งหมด

ท้ายที่สุดแล้วการแย่งตัวคนจากลู่โจวก็เป็นความคิดของวู้ดส์เช่นกัน

อย่างไรก็ตามเวลานี้ไม่ใช่เวลามาเถียงกันเรื่องใครผิด…

วู้ดส์สูดหายใจลึกๆแล้วค่อยๆพูด “ฉันจะไปคุยเรื่องคดีกับฝ่ายกฎหมาย ส่วนตอนนี้…”

บริษัทพลังงานยักษ์ใหญ่อย่างเอ็กซอนโมบิลต้องเผชิญกับคดีความทุกวัน คดีความเล็กน้อยของพนักงานไม่ได้ดึงดูดความสนใจของพวกเขานัก

ถ้าไม่มีคำสั่ง คงไม่มีใครเอาเรื่องเล็กน้อยนี้มาไว้บนโต๊ะทำงานของเขาหรอก

แน่นอนถ้าสแตนลีย์พูดความจริง วู้ดส์จะทำให้ริคาร์โด้ต้องชดใช้

ส่วนตอนนี้…

วู้ดส์หยุดชั่วครู่ก่อนจะกล่าว “ส่วนตอนนี้ เราต้องทำให้ตำแหน่งของเรามั่นคง! วัสดุใหม่ไม่ดีอย่างที่คิด ข้อมูลนี้จะหลุดไปไม่ได้! นักลงทุนไว้ใจเรา เราจะปล่อยให้พวกเขาผิดหวังไม่ได้”

“นอกจากนี้ฉันยังรู้มาว่าลู่โจวกำลังวิจัยทฤษฎีใหม่ แบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์ไม่ได้เป็นความสนใจของเขาแล้ว แม้ว่าเราจะไปผิดทาง แต่เราก็ไม่ได้ล้าหลังเกินไป”

“ฉันอยากให้คุณทดลองให้มากขึ้น”

“เราลงทุนทรัพยากรไปมาก ฉันไม่อยากได้ขยะ! ฉันไม่คิดว่าคุณจะอยากล้มเหลวเหมือนกัน!”

เมื่อศาสตราจารย์สแตนลีย์ได้ยินแบบนั้น เขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

เห็นได้ชัดว่าเอ็กซอนโมบิลจะไม่ยอมรับความพ่ายแพ้อย่างง่ายดาย วู้ดส์ยังคงเลือกสแตนลีย์ให้ต่อสู้อยู่แนวหน้า

ศาสตราจารย์สแตนลีย์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ฉันดำเนินการทดลองแล้ว”

เขาไม่มีวันยอมรับความพ่ายแพ้

เขาจะต่อสู้จนกว่าเขาประสบความสำเร็จ

………………………………….