Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 411 สมการระเบิด?

ลู่โจวและศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนก็ได้แนวคิดการพิสูจน์เป็นเอกฉันท์ แต่มันมีปัญหาตรงการสร้างดำเนินการเชิงเส้นคู่เชิงนามธรรม B’

มันต้องมีโคงสร้างไม่เชิงเส้นที่คล้ายกับตัวดำเนินการเชิงเส้นของออยเลอร์ B ใน μ(t) แต่ในขณะเดียวกันมันต้องต่างจาก B เช่นกัน

สมการเชิงอนุพันธ์ย่อย’ไม่เชิงเส้น’มีความซับซ้อนอยู่แล้ว

และปัญหาที่เกิดจากมันก็ซับซ้อนยิ่งกว่า…

การประชุมครั้งแรกตอนเดือนมีนา ห้องประชุมเล็กที่สถาบันการศึกษาขั้นสูงพรินซ์ตัน

ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนจ้องมองสูตรการคำนวณบนกระดานดำแล้วกล่าวระหว่างอยู่ในห้วงความคิด “ฉันยืนยันเลยว่าเราใกล้ได้ผลลัพธ์สุดท้ายแล้ว…เราใกล้มากแล้ว”

ลู่โจวโยนชอล์กบนโพเดียมและพยักหน้าขณะมองกระดานดำ

อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะพยักหน้า แต่เขาก็ไม่ได้มีความสุขเลย อันที่จริงเขาดูมืดมนเล็กน้อย

หลังจากนั้นสักครู่ ลู่โจวก็กล่าว “…ผมก็รู้สึกเหมือนกัน”

ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนถอนหายใจและเอามือกอดอก

“บางครั้งความล้มเหลวกับความสำเร็จก็ห่างกันแค่แผ่นบางๆ คุณก็รู้ใช่ไหม? ฉันถึงกับเริ่มสงสัย…”

ลู่โจวหันไปมองเขา

“สงสัย?”

ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนพยักหน้า “แม้ว่าเราจะมองในแง่ดีว่าข้อเสนอนี้จะถูกต้อง แต่ผลลัพธ์บอกเราว่ามันอาจไม่สมบูรณ์แบบอย่างที่เราคิด”

ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนพูดด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ มันต่างจากตอนที่เขาบรรยายโดยสิ้นเชิง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาไม่มั่นใจกับการคำนวณของตนเอง

ลู่โจวจ้องมองกระดานดำแล้วเงียบไปสักครู่ จากนั้นเขาก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง

“มันไร้สาระ”

ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนถอนหายใจ “ใช่ มันไร้สาระ…แต่มันก็ไม่ได้ไร้เหตุผล”

เขาหยิบบุหรี่กับไฟแช็กออกมาจากกระเป๋า

ปกติแล้ว ห้องประชุมห้ามสูบบุหรี่ ใครอยากสูบบุหรี่ต้องไปห้องสูบบุหรี่

แต่กฎข้อนี้ละเว้นตอนทำวิจัย

ท้ายที่สุดแล้ว สถาบันการศึกษาขั้นสูงถูกก่อตั้งขึ้นเพื่อวิทยาศาสตร์ กฎทุกข้อมีไว้เพื่อให้นักวิชาการทำการวิจัย

ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนจุดบุหรี่โดยไม่ลังเลแล้ววางไว้บนโต๊ะมัลติมีเดียอย่างระมัดระวัง

ควันจากบุหรี่ลอยฟุ้งในอากาศ

จากนั้นไม่นาน ควันก็ค่อยๆกระจายหายไปในอากาศโดยไร้ร่องรอย

ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนมองดูปรากฏการณ์นี้และพูดอย่างมั่นใจ

“สถานะสุดท้ายของทุกระบบคือความอลวน เช่นเดียวกับสมการของเรา ค่า μΔ จะระเบิดเมื่อเวลาผ่านไปและนำไปสู่ความจริงของจักรวาล เมื่อตัวแปรเวลาถูกขยาย สมการจะระเบิด ณ จุดหนึ่ง และผลเฉลยจะไม่ราบรื่นอีกต่อไป…”

จุดนี้ไม่ได้เป็นอนันต์ และมันมีอยู่จริงแน่นอน

มันยากที่จะหาค่าโดยใช้เครื่องมือทางคณิตศาสตร์ที่มีอยู่ มันก็เหมือนกับที่นักคณิตศาสตร์ไม่มีวิธีแก้สมการนาเวียร์-สโตกส์ อย่างไรก็ตามมันสามารถพิสูจน์ได้ทางอ้อม…ถ้ากระบวนการพิสูจน์ไม่ได้ผิด

ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนไม่ได้พูดอะไรอีก กลับกันเขาจุดบุหรี่อีกมวลแล้วสูบทั้งสองมวลพร้อมกัน

ลู่โจวมั่นใจว่าที่เฟฟเฟอร์แมนสูบไม่ได้สูบเพื่อวิทยาศาสตร์ แต่สูบเพื่อคลายเครียด

ลู่โจวยอมรับว่าเขาก็อึดอัด

ผลการคำนวณนั้นชัดเจน แต่มันไม่ตรงกับสามัญสำนึก

รถที่ขับบนถนนหลวงจะสลายตัวเอง ณ เวลาหนึ่งโดยไม่มีวี่แววล่วงหน้างั้นเหรอ? มันเป็นไปไม่ได้ อย่างแย่ที่สุดก็แค่ได้ใบสั่งจากตำรวจ

ถ้าข้อสรุปนี้ถูกต้อง งั้นสมการนาเวียร์-สโตกส์สามมิติจะ ‘ระเบิด’ ณ จุดหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย

นี่หมายความว่าเวลาและมิติ ณ จุดหนึ่ง จะไม่คงความเป็นระเบียบอีกต่อไป…

มันไร้สาระชัดๆ!

…

ทีมวิจัยสมการนาเวียร์-สโตกส์มาถึงคอขวด

ตอนเย็น ลู่โจวกลับมาวิ่งตามเดิม เขาสวมชุดแล้วออกไปวิ่งรอบทะเลสาบคาเนกี ผ่อนคลายจิตใจด้วยการสูดอากาศบริสุทธิ์

น่าเสียดาย เขาทำตามที่ต้องการไม่ได้

ปัญหาที่เขาคุยกับศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนก่อนหน้านี้ยังคงเอ้อระเหยอยู่ในใจ

ลู่โจวเริ่มวิ่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายเขาก็วิ่งสุดฝีเท้าโดยไม่รู้ตัว

เขาใช้แรงไปจนหมด เขารู้สึกเหมือนขาตนเองถูกถ่วงด้วยตะกั่ว สุดท้ายเขาก็หยุดวิ่ง

ลู่โจวเดินเหนื่อยหอบไปบริเวณสนามหญ้าแล้วนั่งลง

ฉับพลันนั้นเองก็มีเครื่องดื่มเสริมพลังถูกโยนมาบนสนามหญ้าและกลิ้งมาหยุดข้างลู่โจว

ลู่โจวเงยหน้ามองและเห็นโมลิน่าในชุดกีฬา เธอกำลังถือเครื่องดื่มเสริมพลังอีกกระป๋องอยู่ในมือ

“ให้”

ลู่โจวเปิดกระป๋องแล้วดื่มไปอึกใหญ่

เขาถอนหายใจโล่งอก เขารู้สึกถึงของเหลวเย็นๆ ไหลไปตามลำคอ เขาเช็ดปากแล้วพูด “ขอบใจนะ”

“ด้วยความยินดี”

โมลิน่านั่งข้างลู่โจว เธอเปิดกระป๋องแล้วจิบไปเล็กน้อย

เมื่อเธอเห็นว่าลู่โจวยังหอบอยู่ เธอก็กล่าว “ไม่สมกับเป็นคุณเลย”

ลู่โจวยิ้ม “คุณหมายความว่ายังไง?”

โมลิน่ากล่าว “สองเดือนก่อนรูปร่างคุณดูดีกว่านี้มาก ดูเหมือนช่วงวันหยุดคุณจะผ่อนคลายมากเลยนะ”

น้ำเสียงของโมลิน่าฟังดูเหมือนกำลังสะใจ อย่างไรก็ตามลู่โจวไม่รู้ว่าเธอสะใจเรื่องอะไร

ต่อให้เขาอู้ ลู่โจวก็ยังทำลายอาจารย์ที่ปรึกษาของโมลิน่าได้อย่างง่ายดายที่งานประชุมไอเอ็มยูที่จะจัดขึ้นในเดือนสิงหาคมปีนี้…

“บางทีนะ”

ลู่โจวชู้ตกระป๋องลงถังขยะริมทะเลสาบเหมือนลูกบาสเกตบอล

ลู่โจวเริ่มจ้องทะเลสาบ

เขาอยู่เงียบๆไปกว่าห้านาที จู่ๆ เขาก็เอ่ยถาม “คุณคิดว่าจู่ๆ ทะเลสาบคาเนกีจะระเบิดไหม?”

“คุณจะบอกว่ามีระเบิดอยู่ใต้ทะเลสาบเหรอ?” โมลิน่าเลิกคิ้ว “คุณจะพูดเรื่องตลกแบบนี้ในประเทศไม่ได้นะ”

ลู่โจวส่ายหน้า “ฉันหมายถึง…ภายใต้ภาวะปกติ”

โมลิน่ากล่าว “ต้องไม่อยู่แล้ว…ทำไมคุณถึงถามแบบนั้นล่ะ?”

ลู่โจวถอนหายใจ “เพราะคณิตศาสตร์บอกฉันว่ามันมีความเป็นไปได้ที่จะเกิดขึ้น”

โมลิน่าหัวเราะเยาะ

“มันพิลึกมาก”

ลู่โจวมองผิวทะเลสาบที่เปล่งประกายสะท้อนแสงอาทิตย์ระยิบระยับและมองดูสมาชิกชมรมคายัคซ้อนกันก่อนจะบ่นพึมพำ “ใช่ มันพิลึกมาก”

แต่มันเป็นไปได้ไหม?

ยกตัวอย่างโมเลกุลน้ำในระบบเคลื่อนที่อย่างไม่มีแบบแผน เวกเตอร์การเคลื่อนที่ของมันจะปะทุโดยไม่มีวี่แวว? เป็นเหมือนกับภัยพิบัติทางธรรมชาติที่เกิดจากความบังเอิญจากการ’ระเหย’ของพลังงานที่ถูกปลดปล่อยมาอย่างฉับพลัน

ลู่โจวนึกถึงทะเลสาบที่ระเหยในฉับพลัน

มันจะไม่เกิดขึ้นเว้นแต่…

ฉันจะโยนระเบิดลูกใหญ่ลงทะเลสาบ

อย่างไรก็ตามการวิจัยของลู่โจวไม่รวมถึง ‘ปัจจัยภายนอก’

โมลิน่าถาม “ทะเลสาบระเบิดเป็นส่วนหนึ่งของสมการนาเวียร์-สโตกส์งั้นเหรอ?”

ลู่โจวพยักหน้าแล้วตอบ “ใช่”

………………………………..