Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 519 ความจริงที่ไร้ประโยชน์

เช่นเดียวกับอุปกรณ์ดวงดาวจำลองที่ถูกระเบิดไป ความร้อนของเทคโนโลยีนิวเคลียร์ฟิวชันแบบควบคุมเป็นอะไรที่สมบูรณ์แบบ ทั้งหมดนี้ทำให้เหล่านักฟิสิกส์พลาสมาทั้งหมดต้องตกตะลึง

เหล่านักวิจัยและวิศวกรเดินทางไปทำงานยังห้องทดลองเวนเดลสไตน์อยู่เป็นประจำ พอถึงช่วงพักพวกเขาก็ได้พักผ่อนด้วยการดื่มกาแฟ…

ถึงกระนั้น สีหน้าของแต่ละคนก็ดูจะหมองคล้ำไม่น้อย

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารวิทยาศาสตร์ได้ทำลายความเชื่อของพวกเขาอย่างสิ้นเชิง

ตลอดเวลาในการศึกษาดวงดาวจำลอง พวกเขาล้วนเป็นเหมือนแนวหน้าของโลก

แม้ว่ามันจะมีวิธีการทางเทคนิคของตัวเอง แต่ทว่าการวิจัยในดวงดาวจำลองก็ดูจะเป็นเรื่องยากอยู่ดี

ถึงกระนั้น ข้อได้เปรียบนี้ก็เพิ่งจะสมบูรณ์ไปเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา

เครื่องจักร STAR จากเมืองจินหลิงประสบความสำเร็จในการกักเก็บพลาสมาที่มีอุณหภูมิสูงหนึ่งร้อยล้านองศาที่หกสิบนาที

คงไม่เวอร์เกินไปที่จะกล่าวว่าความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีนี้ไม่เพียงแต่เปิดโอกาสมากมายให้แก่พวกเขา แต่ยังเป็นเหมือนเส้นชัยให้อีกด้วย

สิ่งที่น่าผิดหวังที่สุดคือพวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเครื่องจักร STAR ทำเช่นนั้นได้อย่างไร…

ศาสตราจารย์เเคริเบอร์พลันมองไปที่เอกสารในมือ

เขาอ่านมันซ้ำแล้วซ้ำอีก

ถึงกระนั้นไม่ว่าจะมองดูเอกสารกี่ครั้ง เขาก็อดไม่ได้ที่จะเผยสีหน้าตกใจต่อข้อเท็จจริงที่อยู่เบื้องหลัง

ผู้ช่วยที่ยืนอยู่ข้างกายหายใจเข้าเฮือกใหญ่

“ไม่น่าเชื่อ พวกเขาทำได้ไงกัน?”

ศาสตราจารย์เเคริเบอร์ส่ายหัวและวางเอกสารในมือลงบนโต๊ะ “ผมเองก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน ถ้ารู้ก็คงไม่ตกใจแบบนี้หรอก”

ในฐานะผู้รับผิดชอบต่อห้องทดลองเวนเดลสไตน์ความกดดันที่ศาสตราจารย์เเคริเบอร์ต้องแบกรับนั้นเกินกว่าจินตนาการของนักวิจัยทั่วไป

ท้ายที่สุดแล้วศาสตราจารย์เเคริเบอร์เองก็ได้ชักชวนสถาบันมักซ์พลังค์และสมาคมเฮล์มโฮลทซ์มาด้วยเพื่อสนับสนุนข้อตกลงการแลกเปลี่ยนเทคโนโลยีสำหรับเครื่อง WEGA

แม้ว่าเขาจะไม่ต้องรับผิดชอบทั้งหมด แต่เขาเองก็ได้ให้สัญญาเอาไว้แล้วว่าเครื่อง WEGA นั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับเวนเดลสไตน์ในทุกด้านของเทคโนโลยี…

ณ ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีคนเชื่อไม่มากนัก

“ไม่ใช่เรื่องจริงหรอกใช่ไหม?”

“แต่ศาสตราจารย์ลู่เป็นนักคณิตศาสตร์นะ…”

สิ่งที่เขาต้องการจะพูดก็คือความพยายามระดับนี้ไม่น่าจะเป็นเรื่องโกหกหรือหลอกลวงได้

ถึงกระนั้นศาสตราจารย์เเคริเบอร์ก็ยังคงส่ายหัวและพูดอย่างจริงจัง

“ผมเชื่อในชื่อเสียงทางวิชาการของเขา อีกทั้งศาสตราจารย์ลู่เองก็ไม่มีเหตุผลที่จะทำเช่นนั้น”

ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น และนักวิจัยก็เดินเข้ามา

ตอนนี้ศาสตราจารย์ทุกคนได้รออยู่ด้านนอกแล้ว”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ศาสตราจารย์เเคริเบอร์ก็ถอนหายใจด้วยความเหนื่อยล้า จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืน

“อ่า รู้แล้ว”

…

ณ ล็อบบี้ชั้นหนึ่งของห้องปฏิบัติการ

เมื่อศาสตราจารย์เเคริเบอร์มาถึงห้องทำงาน เขาก็สังเกตเห็นคนกลุ่มหนึ่งด้านนอก

ทันทีที่มองเขา ศาสตราจารย์เเคริเบอร์ก็กระแอมออกมาพร้อมเผยยิ้ม

“ศาสตราจารย์มิลเลค แล้วก็คุณนอร์เบิร์ต ยินดีต้อนรับสู่ห้องทดลองเวนเดลสไตน์เซเว่นเอ็กซ์นะครับ… ลมอะไรหอบพวกคุณมาถึงที่นี่กัน?”

ศาสตราจารย์มิลเลคเผยหน้านิ่งพร้อมตอบคำถาม “ผมแค่อยากเข้าไปดูข้างในน่ะ”

“ข้างใน?”

“เวนเดลสไตน์เซเว่นเอ็กซ์ไง”

“เวนเดลสไตน์เซเว่นเอ็กซ์? ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะ ตอนนี้เรายังไม่ได้จัดเตรียมการทดลองกันเลย”

ศาสตราจารย์มิลเลคจ้องมองไปยังศาสตราจารย์เเคริเบอร์ “งั้นเดี๋ยวคุณก็พาพวกเราเข้าไปดูหน่อยสิ”

“อ่า…”

ศาสตราจารย์เเคริเบอร์พยักหน้าตอบกลับ

ในโลกแห่งวิชาการใครเป็นผู้ถือทุนถือว่าเป็นพ่อ นี่เป็นเรื่องจริงในทุกประเทศ

แม้ว่าช่วงนี้อารมณ์ของศาสตราจารย์เเคริเบอร์จะไม่ค่อยดีนัก แต่เขาก็ยังเก็บอารมณ์เชิงลบเหล่านั้นไว้ในใจ

ท้ายที่สุดแล้ว เงินทุนวิจัยหลักสำหรับห้องปฏิบัติการเวนเดลสไตน์นั้นก็ตกไปอยู่กับชายร่างใหญ่สองคนตรงหน้า

ภายใต้การนำของศาสตราจารย์เเคริเบอร์ คนกลุ่มนี้เพิ่งจะเดินเข้าไปในสถาบัน ไม่นาน พวกเขาก็เดินเข้ามายังห้องทดลองของเวนเดลสไตน์เซเว่นเอ็กซ์

ศาสตราจารย์มิลเลคพลันเดินไปยังเครื่องมือที่อยู่ตรงกลางห้องทดลองเพื่อตรวจดู

ทันใดนั้นศาสตราจารย์เเคริเบอร์ก็ถามขึ้น

“พอใจไหมครับ?”

ศาสตราจารย์มิลเลคกล่าวคำพูดพร้อมถอยหลังสองก้าว “พอใจแล้ว”

“ผมคิดว่าคุณขายส่วนประกอบทั้งหมดไปในราคาห้าร้อยล้านยูโรเสียอีก”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ศาสตราจารย์เเคริเบอร์ก็เผยท่าทีที่แปลกไป

“ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณเข้าใจอะไรผิด แต่รับประกันได้เลยว่าเวนเดลสไตน์ทำอะไรแบบนี้ไม่ได้แน่”

ข้อเท็จจริงก็คือข้อเท็จจริง

การกักเก็บพลาสมาเป็นเวลาร่วมหนึ่งชั่วโมงอาจจะทำให้ผนังชั้นแรกของวัสดุได้รับการปรับปรุงก็ได้

กล่าวคือเขาจะเอาขดลวดสนามภายนอกทั้งหมดออกมาเพื่อปรับปรุงรูปแบบการควบคุม

ซึ่งความจริงก็คือมันพูดง่าย แต่ทำยากมาก เพราะมันต้องใช้ทั้งเวลาแล้วก็เงิน…

ในตอนนี้เห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีในการขอเงินทุน

“ปัญหาอยู่นี่” คุณนอร์เบิร์ตซึ่งเป็นเลขาธิการกระทรวงเศรษฐกิจและพลังงานกล่าวออกมา เขามองไปยังศาสตราจารย์เเคริเบอร์พร้อมกล่าวคำพูด “ทำไมเครื่องจักร STAR ที่ปรับปรุงจากเครื่อง WEGA ถึงสามารถทำได้? แล้วเวนเดลสไตน์ที่ต้องใช้เวลาพัฒนากว่าห้าปีไม่สามารถทำได้? บางทีคำพูดของผมอาจจะยังไม่เป็นวิชาการพอ”

พนักงานสองสามคนเริ่มเผยยิ้ม

ในตอนนั้นเองศาสตราจารย์เเคริเบอร์ก็ขมวดคิ้วและอธิบายด้วยความอดทน

“อ่า ใช่ คุณพูดถูก สิ่งที่ลู่โจวทำก็คือการซื้อเครื่อง WEGA มาจากเยอรมัน อีกทั้งเขายังได้ออกแบบอุปกรณ์ใหม่ทั้งหมดอีกด้วย”

“พวกเขาสามารถกักเก็บพลาสมาได้ในระยะเวลากว่าหนึ่งชั่วโมง แต่ทว่า กุญแจสำคัญของปัญหาไม่ใช่สิ่งของที่พวกเยอรมันขายให้ แต่มันคือแม่เหล็กตัวนำยิ่งยวดและรูปแบบการควบคุมที่ตรงกันต่างห่าง…”

เลขาธิการกระทรวงเศรษฐกิจและพลังงานกล่าวคำพูดขึ้นเพื่อขัดอารมณ์ของศาสตราจารย์เเคริเบอร์

“ผมไม่ได้มาเพื่อฟังคุณอธิบายเหตุผลของความล้มเหลวนะ เราลงทุนกับคุณหลายพันล้านยูโร ไม่เพียงแต่ผลลัพธ์เท่านั้นที่ไกลตัว แต่เรายังจมอยู่ในประเทศที่ไม่มีผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้เลย ต้องบอกไว้ก่อนว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่น่ารื่นรมย์นัก แม้ว่าจะเป็นการให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลแก่รัฐสภา ผมก็แค่อยากให้คุณตามให้ทันก็แค่นั้น”

ศาสตราจารย์เเคริเบอร์กล่าวคำพูดขึ้น “ผมเองก็กำลังพยายามอยู่”

จากนั้นเลขาธิการกระทรวงเศรษฐกิจและพลังงานก็ได้ตอบกลับและจ้องมองไปยังดวงตาของศาสตราจารย์เเคริเบอร์

“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องสัญญา รอให้ผมเห็นผลลัพธ์กับตาเองดีกว่า”

ท้ายที่สุดแล้ว เลขาธิการกระทรวงเศรษฐกิจและพลังงานก็ลุกขึ้นยืนและเดินจากไป

………………………………………