Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 534 ความสุขที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน

ณ สถาบันวัสดุคำนวณ

โฮวจินลี่หายใจเข้าเฮือกใหญ่อยู่ที่ทางเข้าห้องทดลอง จากนั้น เขาก็เปิดประตูและเดินเข้าไปพร้อมเผยท่าทีสุดประหม่า

ประมาณสิบนาทีที่แล้ว เขายังทำการคัดแยกตัวอย่างในห้องปฏิบัติการอยู่เลย เขามาที่นี่เพราะมีคนมาบอกว่าลู่โจวกำลังรออยู่

หลังจากรู้เช่นนั้น เขาก็ไม่ลังเลทิ้งเรื่องการคัดแยกตัวอย่างและพุ่งตรงมาที่นี่เลย

เขามองเข้าไปภายในห้องและถามคำถามขึ้นอย่างกังวล

“คุณเรียกผมมาเหรอ?”

ลู่โจวพยักหน้าและพูดอย่างรวบรัด

“ใช่ ฉันมีเรื่องต้องคุยกับนาย”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น โฮวจินลี่ก็รู้สึกประหม่ามากกว่าเดิมอีก

จู่ๆ ศาสตราจารย์ลู่ซึ่งเป็นบุคคลที่เขาไม่ได้เห็นหน้ามาตั้งหลายวันก็เรียกเขาเข้ามาพบ

นี่คืออะไรกัน?

มันเป็นปัญหาที่เขาก่อหรือเปล่า?

แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้…

เขาได้ทำการทดลองซ้ำตั้งหลายต่อหลายครั้งกว่าจะได้ผลลัพธ์ที่แม่นยำและเขียนรายงานการทดลองส่งไป

ยิ่งไปกว่านั้น ศาสตราจารย์ลู่ก็ได้เรียกเขาเข้ามาพบเป็นการส่วนตัวอีกด้วย

จิตใจเขาในตอนนี้มีต่อความครุมเครือ เป็นไปไม่ได้ที่คนธรรมดาอย่างเขาจะได้รับความสนใจจากผู้ที่ได้รับรางวัลโนเบลอย่างลู่โจว อย่างน้อย มันก็ต้องใช้เวลาอีกหลายปี ถึงกระนั้น โฮวจินลี่ก็แทบจะไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย

ในตอนนั้นเอง โฮวจินลี่ก็ตัวแข็งทื่อไปชั่วครู่ทันทีที่เห็นว่าลู่โจวมองมา

เขาสังเกตใบหน้าของลู่โจวอยู่ชั่วครู่พร้อมคิดว่าลู่โจวกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ จากนั้นไม่นาน ลู่โจวก็เผยยิ้มขึ้นมา

“ทำตัวตามสบาย ไม่ต้องกังวลอะไรไปหรอก ที่เรียกหานาย ฉันไม่ได้จะมาบอกข่าวร้ายอะไรสักหน่อย”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น โฮวจินลี่ก็เผยท่าทีสุดโล่งอกและรู้สึกผ่อนคลายลง

ไม่นาน ลู่โจวก็พูดต่อ

“ฉันได้อ่านรายงานการวิจัยของนายแล้ว”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น โฮวจินลี่ก็พลันใจจดใจจ่อรอฟังคำพูดต่อไปที่จะออกมาจากปากของลู่โจวทันที

“งานวิจัยของนายน่าสนใจมาก นอกจากมันจะเป็นวัสดุที่ทนต่ออุณหภูมิที่สูงมากได้ มันยังสามารถต้านทานรังสีนิวตรอนได้ดีกว่าวัสดุโลหะผสมทั่วไปอีกด้วย”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น โฮวจินลี่ก็พลันพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น

“จริงเหรอครับ?”

สิ่งที่เขาทำในการทดลองส่วนใหญ่คือการสร้างวัสดุที่สามารถทนต่ออุณหภูมิสูงได้ เขาไม่เคยทำการทดลองฉายรังสีแอนตี้นิวตรอนจริงๆ เลยด้วยซ้ำ นี่ถือเป็นเรื่องที่เขาไม่ได้คาดคิดเอาไว้เลย

ทั้งนี้ ผลการวิจัยของเขาไม่เพียงแต่แสดงให้เห็นถึงความต้านทานต่ออุณหภูมิสูงที่ยอดเยี่ยมเท่านั้น แต่มันยังแสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพที่มีต่อการฉายรังสีต่อต้านนิวตรอนอีกด้วย ด้วยเหตุนี้ เขารู้สึกดีใจไม่น้อย

ลู่โจวพยักหน้า

“แต่ก็มีข้อบกพร่องอยู่บ้าง ยังมีรอยรั่วที่ต้องอุดอยู่อีก”

“จบไปแล้วกับข่าวดี เรื่องต่อไปที่ฉันจะพูดนายอาจจะไม่ชอบมันแน่”

“หลังจากการหารือกับผู้เชี่ยวชาญจากกลุ่มอุตสาหกรรมนิวเคลียร์หลายกลุ่ม ฉันคิดว่าเทคโนโลยีนี้มีความเป็นไปได้ที่จะนำไปใช้กับเตาปฏิกรณ์ฟิวชั่น เพราะแบบนี้ นายก็จะต้องไปทำบทสรุปการทดลองมาด้วย”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เขาก็พลันเผยท่าทีแปลกไป

แท้จริงแล้ว เมื่อเขาได้รับรู้ถึงศักยภาพของวัสดุที่สามารถต้านทานรังสีนิวตรอนได้ เขาก็เดาได้แล้วว่าลู่โจวกำลังจะพูดถึงอะไร

ผลการวิจัยที่เสร็จสมบูรณ์จะตกเป็นของสถาบัน สิ่งเหล่านี้ถูกกำหนดไว้ในสัญญาแต่แรกอยู่แล้ว อีกทั้ง มันยังเป็นแนวทางปฏิบัติของอุตสาหกรรมด้วย ไม่มีทางที่จะแหกกฎของสัญญาได้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นผลงานการวิจัยของเขาก็ตาม

เมื่อพิจารณาถึงสิทธิบัตรหรือหัวข้อวิจัยอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องและผลประโยชน์โดยรวมของสถาบันวิจัย ผู้วิจัยไม่สามารถเผยแพร่งานวิจัยของตัวเองได้ในทันที พวกเขาจะต้องรายงานสถานการณ์ก่อน จากนั้น ผู้รับผิดชอบจากสถาบันวิจัยจะเป็นคนตัดสินใจว่าจะอนุมัติการตีพิมพ์ทฤษฎีหรือไม่

เมื่อคิดดูแล้ว นี่ก็ถือเป็นสัญญาที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ท้ายที่สุดแล้ว ทฤษฎีก็คือชีวิตของนักวิชาการ ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่งงานหรืออะไรก็ตาม ทุกอย่างขึ้นอยู่กับมัน ชีวิตของเหล่านักวิจัยส่วนมากก็ต่างยุ่งและวุ่นวายตลอดทั้งปีอยู่แล้ว แต่มันก็ยังมีสถานการณ์พิเศษบางอย่างอยู่ ถึงอย่างไร การอภิปรายจะถูกระงับและยังไม่ถูกเผยแพร่ออกไป

ตัวอย่างเช่น โครงการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ที่กำลังอยู่ในระหว่างดำเนินการ และผลการวิจัยในเอกสารนี้จะสามารถช่วยพวกเขาเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าได้

เพื่อหลีกเลี่ยงการช่วยเหลือคู่แข่ง ทฤษฎีดังกล่าวมักจะถูกระงับหรือเลื่อนการเผยแพร่ออกไปก่อน

โดยทั่วไปแล้ว มันมักจะเป็นเช่นนี้ และฝ่ายวิจัยก็มักจะชดเชยสิ่งอื่นให้แก่ผู้เขียนทฤษฎีเอง

โดยทั่วไป พวกเขาจะชดเชยเป็นเงินทุนวิจัยหรือการเพิ่มเงินโบนัสให้มากขึ้น แต่ทว่า ฝ่ายผู้รับผิดชอบที่เห็นแก่ตัวก็มีให้เห็นอยู่ถมไป

แน่นอน เหรียญย่อมมีสองด้านเสมอ

การที่เหล่านักวิจัยสร้างสรรค์ผลงานวิจัยใหม่ๆ ออกมาก็เป็นเหมือนกับการสร้างภาพลักษณ์ให้กับสถาบันหรือคนบางกลุ่ม โดยที่สถาบันหรือคนบางกลุ่มนั้นไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย ทั้งนี้ บางคนก็อาจจะรู้สึกกดดันอยู่บ้างกับการทำงานเช่นนี้ ไหนจะเรื่องที่คนบางกลุ่มเอางานวิจัยของเหล่านักวิจัยไปแอบอ้างอีก

เรื่องแบบนี้ก็เกิดขึ้นบ่อยเช่นกัน

แน่นอน ลู่โจวไม่ใช่คนแบบนั้น โฮวจินลี่เองก็มีความคิดที่ว่าไม่มีใครที่จะช่วงชิงผลงานการวิจัยของเขาไปได้

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงพลันกล่าวคำพูดออกมา

“ไม่เป็นไรครับ ผมตั้งใจที่จะทำตามข้อตกลงอยู่แล้ว”

ลู่โจวพยักหน้าพลันมองไปยังโฮวจินลี่ “นายเข้าใจก็ดีแล้ว ต้องขอโทษด้วยแล้วกัน แต่ยังไง เดี๋ยวฉันก็จะชดเชยเรื่องนี้ให้ ไม่ว่าจะเป็นวัสดุหรือเกียรติยศหรือโบนัสเงินเดือน แต่ฉันว่านายจะพอใจ”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น โฮวจินลี่ก็มองไปยังลู่โจวพร้อมเผยสีหน้าแสดงความขอบคุณ

ส่วนเรื่องค่าตอบแทนนั้น เขาไม่ได้ขออะไรมากนัก

เขาเชื่อว่าถ้าตนทำตามสัญญา ลู่โจวก็จะปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดี

แค่นี้ก็พอแล้วโฮวจินลี

ลู่โจวไม่ได้พูดถึงค่าตอบแทนอะไรมากนัก แต่ไม่ว่ายังไง มันก็จะต้องเป็นสิ่งที่โฮวจินลี่ต้องได้อยู่แล้ว ถึงอย่างไร ลู่โจวก็ไม่ได้กลับมาที่นี่เพื่อทำงานของตัวเองอยู่แล้ว

เมื่อเห็นว่าโฮวจินลี่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด ลู่โจวก็พลันตัดจบประเด็นและพูดถึงเรื่องอื่น

“ที่ฉันเรียกหานาย ก็เพราะว่าจะมาคุยเรื่องคอมโพสิตกราฟีนที่ทำจากเซรามิกนี่แหละ”

ทันทีที่ลู่โจวพูดเช่นนั้น โฮวจินลี่ก็เผยสีหน้าจริงจังขึ้นมา

“ได้เลย”

ลู่โจวพยักหน้าและพูดต่อ “สำหรับสารให้ความแข็งที่ได้จากคอมโพสิตกราฟีนคือแอโรเจลโครงร่างตาข่ายที่มีรูพรุนใช่ไหม? แล้วนายมีวิธีเปลี่ยนขนาดรูพรุนไหม?”

โฮวจินลี่ขมวดคิ้วและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“ตามทฤษฎีแล้ว มันก็น่าจะทำได้ ตอนที่ผมพยายามสังเคราะห์วัสดุนั้น ฉันก็ได้เห็นรูพรุนตั้งหลายแบบที่มีรูรับแสงที่แตกต่างกัน… แต่ทฤษฎีก็คือทฤษฎี ถ้าไม่ลองทำดู ก็ยังไม่รู้”

“งั้นต้องขอแรงจากนายหน่อยแล้วแหละ” ลู่โจวกล่าวพร้อมหยิบข้อมูลจากโต๊ะทดลองขึ้นมาและยื่นให้โฮวจินลี่ “นี่คือข้อมูลจำลอง หวังว่านายจะทำสำเร็จ”

ทันทีที่เห็นข้อมูล โฮวจินลี่ก็พลันเผยท่าทีที่เปลี่ยนไป

ไม่ใช่เพราะเนื้อหาของวัสดุที่ทำให้เขาตกใจ แต่เขาเพียงแค่ไม่เข้าใจสูตรคำนวณก็แค่นั้น

นั่นคือสิ่งที่ทำให้เขาตกใจไม่น้อย

โฮวจินลี่พลันกลืนน้ำลายอึกใหญ่

นี่มัน…

การทดลองร่วมกับผู้ที่ชนะรางวัลโบเบล?

ความสุขเกิดพลันขึ้นอย่างกะทันหันโดยที่เขาไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย

ลู่โจวพลันถามคำถามขึ้นมาอีกครั้ง “มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”

“ไม่เลย” เขารีบส่ายหัว จากนั้นก็พูดต่อ “ผมทำได้แน่ แล้วทำสามารถมีผู้ช่วยได้ไหม?”

“คนเดียวไม่น่าพอ ต้องอย่างน้อยสิบคนถึงจะพอ จากนั้นก็ต้องแบ่งเป็นห้ากลุ่ม ทุกกลุ่มต้องเริ่มทำงานพร้อมกัน และเราจะได้ผลลัพธ์มาภายในหนึ่งอาทิตย์”

จากนั้น ลู่โจวก็พลันพูดต่อ “นี่คือรายชื่อของนักวิจัย ทุกคนไม่มีปัญหาในการตรวจสอบประวัติ นายเอาไปเลือกดูได้เลย จากนั้นมาบอกฉันด้วยว่ามีใครบ้าง”

……………………………………………………