Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 547 การผลิตวัสดุ

เดิมที ศูนย์การดำเนินโครงการพลังงานฟิวชั่นแบบควบคุมแห่งชาติเคยเป็นศูนย์บริหารพลังงานฟิวชั่นแบบควบคุมระหว่างประเทศมาก่อน

ตั้งแต่ประเทศจีนถอนตัวออกจากองค์กร ITER ชื่อของมันก็ถูกเปลี่ยนไป ซึ่งเป็นฝีมือของผู้ที่ดำรงตำแหน่งก่อนโจวเฉิงฟู่

เพียงแค่มองดูท่าทีของนักวิชาการผาน ลู่โจวก็รู้แล้วว่ามีนักวิชาการไม่กี่คนเท่านั้นที่กลัวชายสุภาพบุรุษคนนี้

ท้ายที่สุด ด้วยเครือข่ายการติดต่อของในชุมชนวิชาการ มันก็ยังไม่เพียงพอที่เขาจะทำให้นักวิชาการคนอื่นเขียนจดหมายส่งมาได้

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ลู่โจวก็นั่งคิดอยู่สักพัก

เขาต้องทำอย่างไร?

หลังจากคิดได้แล้ว เขาก็พูดขึ้น “ผมเป็นหัวหน้าที่ออกแบบของโครงการเครื่องปฏิกรณ์สตาร์เชิงสาธิตรุ่นสอง จะเป็นการดีไหมที่จะได้ผมเป็นผู้อำนวยการของศูนย์ดำเนินโครงการพลังงานฟิวชั่นด้แห่งชาติ? ไม่ต้องพูดถึงงานวิจัยเลย ผมมีผลงานมาพออยู่แล้ว”

“ก็ไม่ได้แย่นะ เป็นเรื่องปกติที่นักวิจัยคนหนึ่งจะมีผลงานมากมาย ตำแหน่งนี้ก็ไม่ทำให้นายเสียงานเสียการด้วย” นักวิชาการผานส่ายหัว “แต่ถ้า นายไม่ต้องการจริง ก็โยนตำแหน่งนี้ให้เลขาผู้ช่วยหรือให้รองผู้อำนวยการทำแทนก็ได้”

ถ้าเป็นคนธรรมดา เขาจะไม่แนะนำแบบนี้อย่างแน่นอน ท้ายที่สุดแล้ว ลู่โจวก็โยนตำแหน่งนี้ให้กับรองผู้อำนวยการ ถึงอย่างไร การทำงานเกินหน้าที่ก็ถือเป็นเรื่องปกติ

แต่คำพูดของลู่โจวนั้น…

เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเลย

นักวิชาการผานพูดต่อพร้อมมองไปยังลู่โจว “ถ้าคุณไม่ได้วางแผนที่จะอยู่ในตำแหน่งนี้ ก็โยนมันให้คนอื่นแทน ฉันไม่คิดว่านายไม่น่าจะนึกออก ถ้านายมาจากสำนักพลังงานและถอนตัวออกจากการเป็นผู้นำ แต่มันก็เป็นเรื่องเล็กน้อยที่จะไม่คุ้นชินกับงาน ฉันเองก็กลัวว่าถ้านายไม่ได้เป็นหัวหน้าแล้ว โครงการนี้ก็จะล่าช้าไปน่ะสิ ตอนนี้เราต้องสนใจเรื่องที่สำคัญที่สุดก่อน เราต้องทำทุกวิถีทางเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียทรัพยากรไปในสถานที่ที่ไม่จำเป็น”

“ฉันจะลองไปคิดดู”

นักวิชาการผานพยักหน้า “โอเค ลองคิดดู การทำงานในแต่ละส่วน ทุกคนต้องมาขอความเห็นจากนายก่อนใช่ไหม? มันก็เหมือนกันกับดวงดาวจำลองนั่นแหละ”

อาจจะพูดได้ว่าหัวใจของนักวิชาการผานในตอนนี้แทบจะลุกเป็นไฟอยู่แล้ว

มันแตกต่างกับคนธรรมดา คำนี้ถือเป็นเรื่องน่าปวดหัวสำหรับผู้ที่มีส่วนร่วมในการวิจัยไม่น้อย

ถึงอย่างไร ทุกอย่างต้องดำเนินไปอย่างถูกต้อง

แม้ว่าความเป็นไปได้ที่จะทราบข้อผิดพลาดนั้นน้อยมาก แต่นักวิชาการผานก็ต้องคิดเช่นนั้น

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ลู่โจวก็กระแอมออกมา “ไม่ลองก็คงไม่รู้”

“หมายความว่ายังไงกัน?”

“เดี๋ยวนายก็เข้าใจเองแหละ”

“ยังดีที่นายยังพูดบางอย่างที่ฉันยังเข้าใจได้ แต่หลานสาวฉันนี่สิ เธอชอบพูดอะไรที่ฉันไม่เข้าใจอยู่เรื่อยเลย มันเป็นคำศัพท์ที่เข้าใจยากมาก” นักวิชาการผานส่ายหัวและลุกขึ้นจากโซฟา “”โอเค ฉันโล่งใจมากที่คุณแน่ใจ ยังไงก็เถอะ ฉันเองก็ต้องกลับไปปักกิ่งก่อน”

ลู่โจวเผยยิ้ม “ได้เลย”

…

ในท้ายที่สุด หลังจากคิดดูแล้ว ลู่โจวก็ยอมรับข้อเสนอของนักวิชาการผาน และเข้าไปรับตำแหน่งผู้อำนวยการของศูนย์การดำเนินโครงการพลังงานฟิวชั่นแบบควบคุมแห่งชาติ

สำหรับงานด้านการเงิน การบริหารและบุคคล ลู่โจวเองก็ยังคงรักษาข้อตกลงเดิมไว้และไม่มีการเปลี่ยนแปลง หากจำเป็น มันก็ต้องมีการปรับเปลี่ยนในภายหลัง

ลู่โจวไม่จำเป็นต้องใช้ตำแหน่งนี้เพื่อเรียกร้องความสนใจทางการเมืองใดๆ เลย สิ่งที่ลู่โจวต้องการคือสถาบันสามารถดำเนินการต่อไปได้ตามที่เขาต้องการ และไม่เดือดร้อน

ถึงอย่างไร ศูนย์ปฏิบัติการแห่งนี้ก็คาดว่าจะได้รับการจัดโครงสร้างใหม่อีกครั้ง

ในตอนนั้นเอง เขาก็เกือบที่จะถอยเสียแล้ว

ในสัปดาห์ที่สองของการลาออกของโจวเชิงฟู่ ลู่โจวก็ได้รับเอกสารการนัดหมายอย่างเป็นทางการ

และเกือบจะในเวลาเดียวกัน เขาก็ได้รับข่าวดีจากกลุ่มอุตสาหกรรมนิวเคลียร์

นักวิชาการหวังดูจะรู้สึกตื่นเต้นกับเรื่องนี้ไม่น้อยเลย เขากลับไปยังฐานของเครื่องปฏิกรณ์และพบกับลู่โจว จากนั้น เขาก็เข้าประเด็นทันที

“ชุดภาพวาดที่นายให้มามีประโยชน์มาก เราสามารถแก้ไขการผลิตวัสดุ LPC-1 ได้แล้ว นายสามารถเริ่มการผลิตได้ในสิ้นเดือนนี้เลยด้วย!”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ลู่โจวก็เผยยิ้มกว้างและถามขึ้น

“แล้วโรงงานอยู่ที่ไหนล่ะ?”

“เมืองฉางอาน!”

เซรามิกคอมโพสิตถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมการบินและอวกาศเนื่องจากสามารถทนต่ออุณหภูมิสูงได้ มีความแข็งแรง มีน้ำหนักค่อนข้างเบา อีกทั้งยังมีคุณสมบัติอื่นๆ อีกมากมายด้วย ส่วนใหญ่จะถูกนำไปใช้ในหัวฉีดเครื่องยนต์ จรวด หรือไม่ก็ขีปนาวุธ

ด้วยเหตุนี้ ฐานการผลิตวัสดุผสมจากเซรามิกที่ใหญ่ที่สุดในจีนจึงตั้งอยู่ที่เมืองฉางอาน นอกจากนี้ โรงงานผลิตวัสดุ LPC-1 ซึ่งเป็นเจ้าของร่วมกันกับกลุ่มอุตสาหกรรมนิวเคลียร์และการวิจัยวัสดุคอมพิวเตอจินหลิงก็ได้ถูกสร้างขึ้นที่นั่นด้วย

แต่เมืองฉางอาน …

มันอยู่ห่างไกลมาก

“มันไกลเกินไปไหม?”

อันที่จริง ตามความคิดของลู่โจว มันก็ยังมีความเป็นไปได้ที่จะสร้างโรงงานผลิตใกล้กับเมืองไห่โจว ในกรณีนี้ หากมีสิ่งใดเกิดขึ้นหรือผิดพลาดในการผลิต นักวิจัยจากสถาบันวัสดุคำนวณก็จะช่วยได้

เช่นเดียวกับวัสดุตัวนำยวดยิ่ง SG-1 ตั้งแต่การอัพเกรดสายการผลิตไปจนถึงการแก้ปัญหาทางเทคนิคต่างๆ เหล่านักวิจัยจากสถาบันวัสดุคำนวณก็สามารถยื่นมือเข้ามาช่วยได้ แถมยังช่วยได้มากอีกด้วย

นักวิชาการหวังส่ายหัว “มันไม่ไกลเกินไปหรอก ใช้เวลาเดินทางโดยรถไฟสองวัน มันอยู่ใกล้กับฐานการผลิตของเราที่เมืองหรงเฉิง วัสดุที่ถูกผลิตจะถูกส่งตรงไปยังหรงเฉิงเพื่อแปรรูปเป็นชิ้นส่วน จากนั้น ก็จะถูกส่งไปยังไห่โจวเพื่อไปประกอบ”

มีอีกประเด็นหนึ่งที่นักวิชาการหวังไม่ได้กล่าว นั่นก็คือ จากมุมมองของความปลอดภัย การผลิตในประเทศนั้นมีความปลอดภัยกว่าการผลิตในพื้นที่ชายฝั่งมาก

ท้ายที่สุดแล้ว แม้ว่ามันจะไม่ใช่เทคโนโลยีทางทหาร แต่มันก็เป็นเทคโนโลยีที่มีความละเอียดอ่อนไม่น้อย

ลู่โจวพยักหน้าและไม่พูดอะไรต่อ

“อ่า นายผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้ ฉันก็คงไม่ต้องพูดอะไรมาก ยังไงก็เถอะ แล้วเรื่องการประมวลการติมตามดวงดาวจำลองมีปัญหาอะไรไหม?”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น นักวิชาการหวังก็พลันโบกมือ “วางใจได้เลย เมื่อยี่สิบปีก่อน ผู้เชี่ยวชาญคนเก่าจากอุตสาหกรรมนิวเคลียร์ได้ไปที่โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ของฝรั่งเศสเพื่อเยี่ยมชม พวกเขาเพียงแค่มองดูจากระยะไกล ยังกลับมาจัดการทุกอย่างจนประสบความสำเร็จได้เลย ไม่ต้องห่วง ด้วยอุปกรณ์สตาร์ที่ฉันได้รับการฝึกฝนมาเป็นเวลาเกือบครึ่งปี การถอดชิ้นส่วนและการศึกษาการประกอบซ้ำเป็นเรื่องที่ไม่ต้องกังวลเลย ถ้าแค่นี้ยังจัดการไม่ได้ ก็กลับบ้านไปทำฟาร์มเถอะ!”

ลู่โจวเผยยิ้มและกล่าวกลับ “ถ้านายต้องกลับไปทำฟาร์ม โครงการของเราได้ล่มแน่ นายต้องรอจนกว่าทุกอย่างจะประสบความสำเร็จก่อน”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น นักวิชาการหวังก็เผยใบหน้าสุดมีความสุข แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาต่อ

ประโยคที่ว่า “ถ้าไม่มีนาย โครงการก็ไปต่อไม่ได้” มันกินใจเขาเสียเหลือเกิน

ความรู้สึกของการมีคุณค่ามันเป็นแบบนี้เอง

โดยเฉพาะ มันมาจากปากของผู้ที่ได้รับรางวัลโนเบล…

หลังจากเงียบไปชั่วครู่ ลู่โจวก็กล่าวต่อ “ยังไงก็เถอะ ปัญหาในการผลิตวัสดุก็ถูกแก้ไขแล้ว การติดตามดาวเทียมจะอยู่ได้นานขนาดไหน? แล้วก็เสร็จหรือยัง?”

นักวิชาการหวังตอบอย่างไม่ลังเล “ก่อนสิ้นปีนี้ นายได้เห็นแน่!”

………………………………………