Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 557 พลังงานของดาวฤกษ์

อุณหภูมิในห้องปฏิกรณ์เริ่มพุ่งสูงขึ้น

มันก่อตัวเป็นพลังงานที่เข้มข้นมากที่สุดในระบบสุริยะ และพลาสมาที่ติดอยู่ในสนามแม่เหล็กก็เหมือนกับแสงออโรร่าบางๆ ที่ไหลในห้องปฏิกรณ์อย่างเงียบๆ

เมื่ออุณหภูมิพุ่งสูงขึ้นถึง 100 ล้านองศา พลาสมาก็จะเผาไหม้ในทันที

พลังมหาศาลเป็นเหมือนกับคลื่นที่กระฉูดออกมาจากนิวเคลียสขนาดเล็ก

ทุกคนในห้องควบคุมต่างได้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของช่วงเวลานี้ และพวกเขาก็ดูตื่นเต้นกันทุกคน

แต่ไม่มีใครส่งเสียงเฮ

เพราะทั้งหมดนี้เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น!

ผู้สื่อข่าวที่เพิ่งถ่ายรูปรีบถอยกลับไปยืนด้านข้างอย่างรวดเร็ว นักวิจัยในห้องควบคุมก็เหมือนกับเฟืองในนาฬิกา พวกเขาทำงานยุ่งเสมอ

มีข้อแตกต่างพื้นฐานอยู่ระหว่างเครื่องปฏิกรณ์สาธิตกับเครื่องปฏิกรณ์ทดลอง เครื่องประเภทหลังแค่ทำการทดลองให้สำเร็จสองสามครั้งก็นับว่าเป็นเครื่องที่สำเร็จแล้ว ส่วนเครื่องประเภทแรกนั้นมีต้นแบบมาจากความสำเร็จที่แท้จริง

ในตอนนี้ มังกรโลหะที่หลับใหลได้ถูกพวกเขาปลุกให้ตื่นขึ้นมาแล้ว เจ้ามังกรกำลังคำรามเสียงกึกก้อง

พลังควบคุมพลังงานของดาวฤกษ์ขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาจะควบคุมมังกรตัวนี้ได้หรือไม่!

“ตรวจพบปฏิกิริยาฟิวชั่นครับ! ลำแสงนิวตรอนเชื่อมต่อกับชั้นโลหะเบริลเลียมแล้ว!”

“กำลังปรับขดลวดสนามแม่เหล็กภายนอก…แบบแผนควบคุมพลาสมาใช้การได้แล้วครับ!”

“สนามแม่เหล็กมีสถานะคงที่แล้วครับ! พลาสมาในห้องปฏิกรณ์อยู่ในสภาพดีแล้ว!”

“ปั๊มรีไซเคิลตรวจพบทริเทียมครับ! ระบบฟื้นฟูนิวตรอนลิเธียมเหลวกำลังทำงาน!”

เหมือนกับลิเธียมเหลวกำลังไหลเวียนอยู่ในร่างกายของมังกร ทริเทียมค่อยๆ ถูกเติมเข้าไปอย่างช้าๆ  หลังจากนั้นมันก็ถูกปั๊มกลับเข้ามาในห้องปฏิกรณ์เพื่อรอการอิกนิชั่นต่อไป

เจ้าหน้าที่รายงานสถานการณ์พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทาเล็กน้อยว่า “รีไซเคิลทริเทียมได้สำเร็จแล้วครับ!”

นี่เป็นเป้าหมายที่สองของเครื่องปฏิกรณ์สาธิต สตาร์-2 ถัดจากการฟิวชั่นอิกนิชั่น!

ไม่ใช่เพียงแค่เสียงของเขาที่สั่นเทา แม้แต่ไหล่ของเขาก็สั่นไปด้วยความตื่นเต้น

และก็ไม่ใช่แค่เขาคนเดียว

นักวิจัยในห้องควบคุมต่างก็ได้เป็นส่วนหนึ่งของช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นนี้ และพวกเขาก็กำมือแน่น

การที่ทริเทียมที่ผ่านการรีไซเคิลมาจะสามารถนำกลับไปใช้ในเครื่องปฏิกรณ์ได้หรือไม่นั้น เป็นกุญแจของการใช้ประโยชน์เครื่องปฏิกรณ์ฟิวชั่นในเชิงพาณิชย์

ถึงแม้พวกเขาจะต้องมานั่งคำนวณประสิทธิภาพการฟื้นฟูที่เฉพาะหลังการทดลองก็ตาม หากตัดสินจากผลลัพธ์ในปัจจุบันแล้ว พวกเขาทำตามเป้าหมายที่วางไว้สำเร็จแล้ว!

หมายความว่าการทำงานหนักตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาไม่ได้สูญเปล่า…

ที่อีกฟากหนึ่งของฐานเครื่องปฏิกรณ์สาธิต ตรงข้ามกับตัวเครื่องที่ดูคล้ายกับปั๊มน้ำนั้น…

วิศวกรคนหนึ่งที่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเดินตามกำลังตรวจเช็กแรงดันการปล่อยความร้อนของวาล์วน้ำ เขามองไปที่หน้าปัดแล้วหรี่ตามอง

“โห เหมือนพวกเราจะทำได้ดีมากเลยนะเนี่ย”

นักศึกษาปริญญาเอกที่ยืนข้างเขาถามขึ้นมาว่า “ดีมากตรงไหนเหรอครับ?”

วิศวกรชรายิ้มแล้วตอบว่า “ก็ตรงเครื่องปฏิกรณ์อยู่แล้วสิ”

นักศึกษาปริญญาเอกแปลกใจเล็กน้อย เขาอดถามไม่ได้ว่า “คุณรู้ได้อย่างไรเหรอครับ?”

“แรงดันน้ำไง ใช้สมองหน่อยสิ นายเป็นนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์นะ จะมานั่งเขียนธีสิสทั้งวันไม่ได้หรอก” วิศวกรชราเคาะท่อน้ำข้างๆ เขาแล้วพูดออกมาอย่างมีความสุขว่า “ระบบระบายความร้อนด้วยน้ำกำลังปั๊มอากาศร้อนขึ้นมาอยู่ นี่หมายความว่าอย่างไร? บอกฉันมาสิ”

“แก่นนิวเคลียร์กำลังทำงาน…” นักศึกษาปริญญาเอกคนนั้นกลืนน้ำลายแล้วถามอย่างตื่นเต้นว่า “คุณหมายความว่า…พวกเราทำสำเร็จแล้วเหรอครับ?”

วิศวกรชราหรี่ตาแล้วพูดขึ้นว่า “จะพูดอย่างนั้นก็ยังเร็วไป ความสำเร็จของพวกเราขึ้นอยู่กับว่าพวกเราสามารถสร้างกระแสไฟฟ้าได้หรือไม่ และผลลัพธ์ของพลังที่ได้ตรงตามที่เราคาดหวังไหม เครื่องปฏิกรณ์สาธิตนี้มีเป้าหมายว่าจะเป็นเครื่องผลิตพลังงานที่ใหญ่ที่สุดในมณฑลเจียงซู ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้ว มันก็ต้องให้พลังงานได้สูงถึง 100,000 เมกะวัตต์ เพราะฉะนั้น เป้าหมายนี้ก็ยังไม่ได้ทำสำเร็จได้ง่ายนักหรอก”

“100,000 เมกะวัตต์เหรอครับ…คุณคิดว่ามันจะเป็นไปได้เหรอ?”

“ตอนนี้ยังเป็นไปไม่ได้หรอก พวกเราแค่ติดตั้งเครื่องกำเนิดไฟฟ้าเฟอร์โรฟลูอิด 4 เครื่องขึ้นมาเท่านั้นเอง อย่างมากก็ได้ผลลัพธ์ที่ 4,000 เมกะวัตต์นั่นแหละ นักวิชาการชรายิ้มแล้วพูดต่อ “แต่ถ้าเราติดตั้งเครื่องกำเนิดไฟฟ้าเฟอร์โรฟลูอิดเพิ่มอีก 100 เครื่องแล้วล่ะก็ พวกเราทำได้แน่!”

สิ่งนี้แตกต่างจากเครื่องกำเนิดฟิชชั่นนิวเคลียร์

เครื่องกำเนิดไฟฟ้าเฟอร์โรฟลูอิดที่อยู่กับเครื่องปฏิกรณ์สาธิต สตาร์-2 ไม่เพียงแต่จะมีขนาดเล็กกว่าในด้านขนาดแล้ว แต่มันยังติดตั้งให้เข้ากับเครื่อง สตาร์-2 ยากอย่างไม่น่าเชื่ออีกด้วย

ถ้ามีเครื่องกำเนิดไฟฟ้าแค่ 4 เครื่องก็เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้ประโยชน์จากความร้อนที่ปฏิกิริยาฟิวชั่นสร้างขึ้นมา ซึ่งความร้อนที่สร้างขึ้นมาจากฟิวชั่นส่วนใหญ่แล้วก็จะถูกปล่อยลงทะเลไป ในความคิดของเขาแล้ว จากมุมมองทางวิศวกรรม การเพิ่มเครื่องกำเนิดไฟฟ้าเฟอร์โรฟลูอิดมาอีก 100 เครื่อง เป็นสิ่งที่เป็นไปได้อย่างยิ่ง

“เครื่องกำเนิดไฟฟ้าอีก 100 เครื่องเหรอ…” นักศึกษาปริญญาเอกมองหน้าปัดบนท่อน้ำแล้วพูดออกมาอย่างสงสัยว่า “ผมสงสัยว่ามีดิวเทอเรียมจำนวนเท่าไรที่ถูกเผาต่อวันกันนะ”

วิศวกรชรายิ้ม

“ประมาณใกล้ๆ 50 กิโลกรัม นั่นแหละ”

ราคาที่แพงของสุดของดิวเทอเรียมคือ 4,000 หยวนต่อ 1 กิโลกรัม ดังนั้น 50 กิโลกรัม จะมีค่าเท่ากับ 200,000 หยวน

เชื้อเพลิงมูลค่า 200,000 หยวนมีค่าเท่ากับพลังไฟฟ้าในมณฑลเจียงซู 1 วันเชียวเหรอ

ต่อให้ราคาพุ่งสูงขึ้นอีก 10 เท่าตัว การลงทุนครั้งนี้ก็ยังเป็นกำไรมหาศาล…

…

แน่ล่ะว่าเครื่องปฏิกรณ์สาธิตไม่จำเป็นต้องใช้ดิวเทอเรียมมากขนาดนั้น

การใช้ดิวเทอเรียม 50 กิโลกรัมต่อวันเป็นค่าสูงสุดที่เครื่องปฏิกรณ์จะรับได้

การทดลองฟิวชั่นอิกนิชั่นในตอนนี้กำลังวัดค่าอยู่ว่าต้องใช้เชื้อเพลิงกี่มิลลิกรัมต่อ 1 วินาที

เพราะสุดท้ายก็มีเครื่องกำเนิดไฟฟ้าเฟอร์โรฟลูอิดแค่ 4 เครื่องเท่านั้นที่ติดตั้งสำเร็จ ความร้อนส่วนใหญ่ก็จะถูกปล่อยลงทะเลนั่นแหละ

ภายในห้องปฏิกรณ์…

เมื่อวงจรฟิวชั่น 40 นาทีวนครบแล้ว ความร้อนที่สะสมภายในเครื่องปฏิกรณ์ก็ถูกระบายลงทะเลด้วยระบบระบายความร้อนด้วยน้ำหมุนเวียน หลังจากเครื่องปฏิกรณ์ฟิวชั่นหยุดทำงาน อุณหภูมิของโมเลกุลแก๊สในแก่นนิวเคลียร์ก็ลดลงจาก 100 ล้านองศา ไปยังค่าที่ต่ำกว่า 10 ล้านองศาอย่างรวดเร็ว

เครื่องปฏิกรณ์จะถูกปิดในอีก 20 นาที

ใน 20 นาทีต่อจากนี้ ขดลวดสนามแม่เหล็กภายนอกจะปรับรูปทรงของสนามแม่เหล็กเพื่อเตรียมพร้อมให้กับวงจรฟิวชั่นครั้งถัดไป

ถึงแม้เครื่องปฏิกรณ์ฟิวชั่นจะหยุดทำงานแล้ว เจ้าหน้าที่ในห้องควบคุมก็ไม่ได้พักเลยแม้แต่น้อย พวกเขายังทำงานประจำตำแหน่งอยู่

เมื่อคอมพิวเตอร์อ่านเส้นกราฟและข้อมูลบนหน้าจอคอมพิวเตอร์แล้ว เขาก็คิดอยู่เล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า “เปิดเครื่องกำเนิดไฟฟ้าหมายเลข 1”

ถ้าตามข้อมูลที่บันทึกมานั้น การทดลองรอบที่แล้วใกล้เคียงกับคำว่าสมบูรณ์แบบมาก

เหลือเพียงการผลักดันให้การทดลองไปสู่ขั้นตอนถัดไปให้ได้

“ได้ครับ!”

เมื่อได้ยินคำสั่ง เจ้าหน้าที่ที่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ก็กดปุ่มเพื่อควบคุมการทำงานของเครื่องกำเนิดไฟฟ้าหมายเลข 1 ทันที

หลักการก็เหมือนกับโรงงานพลังนิวเคลียร์ฟิชชั่นส่วนใหญ่ที่อยู่ติดทะเล เมื่อปิดเครื่องแล้ว ความร้อนของเครื่องปฏิกรณ์ที่เกินมานั้นจะถูกปล่อยลงสู่ทะเลโดยตรงผ่านระบบระบายความร้อนด้วยน้ำ ส่วนเศษฮีเลียมพิเศษที่นิวเคลียร์ฟิวชั่นสร้างขึ้นมาจะถูกอุปกรณ์พิเศษเก็บกู้ขึ้นมาหลังจากเครื่องปฏิกรณ์เย็นตัวลง

เมื่อพวกเขาต้องสร้างพลังงาน พลังงานความร้อนจะเชื่อมต่อโดยตรงกับเครื่องกำเนิดไฟฟ้าที่เข้ากัน

ถ้าพวกเขาต้องการพลังงานจำนวนหนึ่ง พวกเขาก็สามารถเผาเชื้อเพลิงในจำนวนเท่ากันได้ สิ่งที่พวกเขาต้องการมีเพียงเครื่องกำเนิดไฟฟ้าที่มีจำนวนเพียงพอ

หลังจากเครื่องกำเนิดไฟฟ้าหมายเลข 1 เชื่อมต่อกับเครื่องปฏิกรณ์เรียบร้อยแล้ว การทดลองรอบที่สองก็เริ่มต้นขึ้น

พลังงานของดาวฤกษ์กำลังจะถูกสร้างขึ้นอีกครั้ง เจ้าอสูรเหล็กกล้าไม่เพียงแต่จะต้มน้ำทะเลใกล้กับท่อระบายความร้อนด้วยน้ำเท่านั้น แต่มันยังกระตุ้นเครื่องกำเนิดพลังงานไฟฟ้าเฟอร์โรฟลูอิดอีกด้วย

แก๊สพลาสมาไอออนอุณหภูมิสูงถูกปล่อยออกมาจากหัวฉีด ผ่านทะลุเส้นแม่เหล็กออกมา สิ่งนี้จะเปลี่ยนพลังงานความร้อนในเครื่องปฏิกรณ์เป็นกระแสพลังงานไฟฟ้าที่คงที่

นักวิจัยกำลังจ้องเขม็งไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ในขณะที่พวกเขาอุทานออกมาอย่างตื่นเต้นว่า “พอร์ตเชื่อมต่อพลังงานไฟฟ้าเฟอร์โรฟลูอิดทำงานได้ตามต้องการแล้วครับ!”

“ผลลัพธ์ของเครื่องกำเนิดพลังงานไฟฟ้าหมายเลข 1 กำลังเพิ่มจำนวนขึ้นแล้วครับ!”

“เครื่องกำเนิดพลังงานไฟฟ้าหมายเลข 1 ได้พุ่งถึงจุดสูงสุด 1,000 เมกะวัตต์แล้วครับ!”

พวกเขาไม่อาจซ่อนความตื่นเต้นไว้ในใจได้ แล้วนักวิจัยคนหนึ่งก็ตะโกนขึ้นมาดังลั่น “พวกเราทำได้แล้ว!”

ใช่แล้ว พวกเขาทำได้จริงๆ

พลังงานที่ถูกสร้างขึ้นมาจากปฏิกิริยาฟิวชั่นถูกเปลี่ยนเป็นพลังงานไฟฟ้าแล้ว

เครื่องกำเนิดไฟฟ้าหมายเลข 1 เริ่มส่งออกพลังงานไปยังหน่วยความร้อนให้เกิดเรโซแนนซ์ของไอออนไซโครตรอน ในขณะที่เครื่องปฏิกรณ์ฟิวชั่นทั้งเครื่องสร้างวงจรพลังงานไฟฟ้าที่มั่นคงและต่อเนื่อง

ไม่มีพลังงานรูปแบบใดในระบบสุริยะที่จะบริสุทธิ์ไปกว่าพลังงานนี้อีกแล้ว

คำอุทานของนักวิจัยคนนั้นดังกังวานอยู่ในใจของทุกคน

ห้องควบคุมกระหึ่มไปด้วยเสียงเฮ และทุกคนก็กำลังกอดกันไม่ก็กระโดดแปะมืออีกฝ่าย

ชัยชนะเป็นของพวกเขาแล้ว

ประวัติศาสตร์ไม่เพียงจะจดจำพวกเขาทุกคนที่นี่

แต่มันยังจะจดจำชัยชนะของพวกเขาด้วย

ใบหน้าของผู้เฒ่าพานเป็นสีแดงจากความตื่นเต้นในขณะที่เขากำมือแน่น แม้แต่ริมฝีปากที่แห้งผากของเขาก็สั่นเล็กน้อย

นักวิชาการหวังก็ยิ้มปากกว้างเช่นกัน เขาตบไหล่หลี่เจี้ยนกังอย่างตื่นเต้นเหมือนกับเขาเป็นเด็ก

“ฉันพูดว่าไงล่ะ? เครื่องกำเนิดไฟฟ้าฉันทำงานไหมล่ะ?”

“รู้แล้วน่า รู้แล้ว นายมันบ้า!”

นักวิชาการหลี่ยกมือขึ้นมาเช็ดตาตัวเอง

ปกติแล้วเขาต้องพูดตอบโต้สักคำสองคำกลับไปแล้ว

แต่ตอนนี้เขารู้สึกอย่างเดียวคือตื่นเต้น เขาไม่สามารถตอบโต้อะไรได้ด้วยซ้ำ

ผู้บังคับการกรมไต้ยืนอยู่ที่ทางเข้าห้องควบคุมในขณะที่มองเข้ามาดูนักวิจัยในห้อง เขาถอดหมวกทหารออก แล้วน้ำตาก็รื้นโดยไม่รู้ตัว

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าข้อมูลในคอมพิวเตอร์หมายความว่าอะไร

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่านักวิจัยพวกนี้ดีใจอะไรกัน

แต่เขารู้ว่าต่อจากนี้ไป แสงของฟิวชั่นที่ควบคุมได้จะได้ฉายแสงบนผืนแผ่นดินจีนในที่สุด

พลังงานฟิวชั่นได้รับการปลดล็อกแล้ว

ตอนนี้ไม่มีอะไรจะมาหยุดพวกเขาได้

พวกเขาได้ชนะในศึกครั้งนี้แล้ว…

เสียงโห่ร้องยินดีดังกึกก้องอยู่ในหูของลู่โจว เขาไม่รู้ว่าเขากอดคนไปมากเท่าไร

เขายืนอยู่หน้าแผงควบคุมในขณะที่กำและคลายมือของตัวเอง

ในที่สุดเขาก็ยิ้ม

“ใช่แล้วล่ะ…พวกเราทำได้”

กล่องข้อความโปร่งแสงลอยขึ้นตรงหน้าเขา

[ขอแสดงความยินดีด้วย ผู้ใช้งาน ภารกิจลูกโซ่ ‘แสงฟิวชั่น’ ได้สำเร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว]

…………………………