Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 613 จดหมายจากสถาบันเคลย์

เมื่อลู่โจวส่งธีสิส เขาไม่คิดว่าธีสิสวิทยานิพนธ์ในคณิตศาสตร์ประจำปีจะสร้างกระแสขนาดนี้

ท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นแค่ผลระหว่างกระบวนการ มันห่างไกลจากแก่นสำคัญของสมการหยาง-มิลส์ อย่างมากที่สุด เขาก็ได้ก้าวไปในสิ่งที่คนอื่นยังไม่ได้ทำ

แต่พอนักวิชาการลู่ถามคำถามด้วยความตื่นเต้นเขาถึงพบว่าสถานการณ์มันไม่ได้เรียบง่ายแบบที่เขาคิด

สถานะของสมการหยาง-มิลส์ในโลกฟิสิกส์นั้นสูงว่าตำแหน่งในโลกคณิตศาสตร์มาก

สำหรับชุมชนคณิตศาสตร์ มันเป็นแค่สมการอนุพันธ์บางส่วนที่ยาก แต่สำหรับชุมชนฟิสิกส์ มันเป็นก้าวแรกสู่ทฤษฎีการรวมแรงครั้งใหญ่ จอกศักดิ์สิทธิ์แห่งฟิสิกส์เชิงทฤษฎีสมัยใหม่!

ดังนั้น ถึงมันจะเป็นก้าวเล็กๆ แต่มันก็ทำให้ทั้งโลกตกตะลึง

ท้ายที่สุดแล้ว นับตั้งแต่ที่เข้าศตวรรษที่ 21 มา นอกจากการค้นพบบางอนุภาคที่ได้คาดเดาและยืนยันโมเดลมาตรฐานหลายชิ้น มันไม่มี ‘สิ่งใหม่’ เกิดขึ้นในชุมชนฟิสิกส์เชิงทฤษฎี

แน่นอนว่านักฟิสิกส์เชิงทฤษฎีไม่ใช่แค่กลุ่มเดียวที่ตกตะลึง คนทั่วไปที่ได้ยินข่าวนี้ผ่านช่องทางต่างๆก็รู้สึกฉงนใจเช่นกัน

ในแง่หนึ่ง คนทั่วไปพวกนี้ตื่นเต้นกว่าผู้เชี่ยวชาญ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนถูกสัมภาษณ์โดยวารสารไซเอินซ์…การสัมภาษณ์ทำให้ความโด่งดังไปถึงจุดพีค

เรื่องนี้โด่งดังจนทำให้เมื่อลู่โจวกำลังกินข้าวอยู่ที่โรงอาหาร เขาเห็นว่านักศึกษาที่ไม่ใช่เอกฟิสิกส์อย่างแน่นอนมองดูเขาและกระซิบกระซาบเกี่ยวกับเขา

นี่เป็นแค่ยอดภูเขาน้ำแข็ง

หลังจากคลาสทฤษฎีตัวเลข เขาถือตำราเรียนเดินออกจากห้องไป มีกลุ่มคนมาล้อมเขาที่ประตู

ลู่โจวไม่รู้ว่านักข่าวพวกนี้มาจากไหน พวกเขาหยิบกล่อง ไมโครโฟนและเครื่องอัดเสียงออกมา ก่อนที่จะจ่อพวกมันที่หน้าลู่โจว

“สวัสดีครับ ศาสตราจารย์ลู่ ผมเป็นนักข่าวจากเพนกวิ้นนิวส์ มีข่าวลือว่าคุณกำลังท้าทายสมการหยาง-มิลส์จากปัญหารางวัลมิลเลนเนียม เป็นเรื่องจริงใช่ไหม?”

ลู่โจว “ใช่ แล้วไงเหรอ?”

“ศาสตราจารย์เถาเจ๋อเซวียนจากมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียเคยเขียนในบล็อกส่วนตัวว่าวิธีที่ดีที่สุดที่จะแก้ปัญหาคือการทำให้ศาสตราจารย์สนใจในปัญหา…คุณคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้?”

ลู่โจวตอบ “ก็ไปถามเขาสิ”

นักวิชาการที่ถูกเบียดไปด้านหลังฝูงชนก็สามารถยื่นไมโครโฟนมาจ่อหน้าลู่โจวได้

“วิทยานิพนธ์ในคณิตศาสตร์ประจำปีตีพิมพ์งานของคุณ นั่นหมายความว่าคุณได้ไขปัญหารางวัลมิลเลนเนียม สมการหยาง-มิลส์แล้วใช่ไหม?”

เมื่อลู่โจวได้ยินคำถามไร้สาระนี้ เขาตอบกลับว่า “ข้อพิสูจน์ของการมีอยู่ของทางแก้เป็นแค่ผลลัพธ์ระหว่างกระบวนการ มันไม่ได้…”

“ถ้าสถาบันเคลย์ให้โบนัสคุณล้านดอลลาร์ คุณวางแผนจะใช้เงินนี้ยังไง?”

ลู่โจว “???”

คนพวกนี้ไม่รู้จักฟังบ้างเหรอ?

ไมโครโฟนถูกยื่นจ่อหน้าเขาอันแล้วอันเล่า ทำให้ลู่โจวรู้สึกท่วมท้น

โชคดีที่หวังเผิงทำงานอย่างรวดเร็วและมายืนหน้าเขา

แขนของหวังเผิงไม่ได้แน่นขนาดนั้น แต่เขาก็สามารถหาทางให้ลู่โจวหนีจากฝูงชนได้

สิบนาทีต่อมา ทางรปภ.ของมหาวิทยาลัยได้ยินข่าวนี้ แล้วกลุ่มเจ้าหน้าที่ในแจ็กเกตสีดำก็มาไล่คนพวกนี้ออกจากพื้นที่มหาวิทยาลัย

ลู่โจวจัดการพวกนักข่าวจอมตื๊อได้ในที่สุดและหลบหนีไปที่อาคารวิจัยคณิตศาสตร์ เขาถอนหายใจอย่างสบายใจแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ของตัวเอง

หลินอวี่เซียงที่กำลังศึกษาเพื่อสอบข้าราชการเห็นสีหน้าเหนื่อยของเขา เธอลุกขึ้นเดินไปที่ตู้กดน้ำ

เมื่อลู่โจวเปิดแล็ปท็อปของเขาแล้วกำลังจะทำงาน เธอเดินมาหาเขาพร้อมกาแฟในมือและยิ้มให้

“คุณเหนื่อยไหม? ฉันชงกาแฟมาให้”

“ขอบคุณนะ” ลู่โจวหยิบกาแฟแล้วตอบอย่างสุภาพ

“ด้วยความยินดี” หลินอวี่เซียงยิ้มและพูดว่า “คราวนี้ฉันใช้กาแฟกึ่งสำเร็จรูป ไม่รู้ว่าคุณจะชอบไหม”

“อืม รสชาติดีเลย”

“เพอร์เฟกต์” หลินอวี่เซียงกุมมือแล้วมองเขาด้วยสายตาออดอ้อน จากนั้นเธอพูดหยอด “ถ้างั้น…หากคุณชอบมัน ฉันจะชงให้คุณทุกวัน?”

จากประสบการณ์ที่ผ่านมา เมื่อเธอพูดอะไรแบบนี้ด้วยสายตาอ้อนวอน แม้แต่ผู้หญิงก็จะเขินบิดอย่างช่วยไม่ได้ คนรักสันโดษที่ไม่เคยมีความรักก็ไม่น่ารอด

แต่ในขณะที่เธอคิดถึงเรื่องนี้…

ลู่โจวพูดขึ้นว่า “คุณไม่ต้องชงทุกวันก็ได้ ผมไม่ได้มาที่นี่ทุกวัน”

หลินอวี่เซียง “…???”

ลู่โจวไม่รู้ว่าที่เขาพูดไปมันผิดหรือทำให้เธอขุ่นเคือง แต่เมื่อหลินอวี่เซียงกลับไปนั่งที่ด้วยท่าทีตึงตัง ลู่โจวรู้สึกว่าเธอน่าจะ…อารมณ์ไม่ดี?

ช่างมัน ใครจะไปสนใจ

ลู่โจวเป่าแก้วกาแฟก่อนจะดื่มมัน เขาวางแก้วกาแฟไว้ข้างๆ แล้วเปิด arXiv จากนั้นเขาเริ่มเช็กการพัฒนาล่าสุดในสาขาวิจัยที่เขาติดตาม

เขาต้องยอมรับว่านักฟิสิกส์เชิงทฤษฎีเป็นคนพวกรักสันโดษจริงๆ

เขายังจำได้ว่าช่วงไม่กี่เดือนหลังจากเขาค้นพบ 750 GeV arXiv แตกตื่นกับ ‘อนุภาคลึกลับ’ ที่อยู่นอกโมเดลมาตรฐาน

และเรื่องที่เหมือนกันก็เป็นจริงตอนนี้

ธีสิสหลายฉบับที่มีคำอย่าง ‘แอล แมนิโฟลด์’ และ ‘สมการหยาง-มิลส์’ เริ่มปรากฏขึ้นบนเว็บไซต์

สิ่งที่ทำให้เขารำคาญที่สุดคือหลังจากที่เขาอ่านธีสิสพวกนี้ดู เขาไม่เจออะไรที่มีประโยชน์

โดยสรุป เขารู้สึกว่าธีสิสพวกนี้ถูกเขียนอย่างเร่งรีบ เพื่อที่แค่จะใส่คำในกระแส…

ทันใดนั้น มีกล่องข้อความปรากฏขึ้นที่มุมขวาล่างของหน้าจอ

[เจ้านาย ท่านได้รับข้อความอีเมล!]

อีเมล

ลู่โจวเห็นกล่องข้อความของเสี่ยวไอและเลิกคิ้วขึ้น จากนั้นเขาคลิกลิงก์ในกล่องข้อความ

อีเมลถูกส่งมาจากสถาบันคณิตศาสตร์เคลย์ และผู้ส่งคือคาริสัน ประธานบอร์ดที่ปรึกษาสาขาวิทยาศาสตร์แห่งสถาบันเคลย์ พวกเขาเป็นคนรู้จักกัน เขาก็เลยยังจำคาริสันได้

ในอีเมล ศาสตราจารย์คาริสันแสดงคำขอบคุณสำหรับงานที่ลู่โจวทำ และเขาได้ขอมาหนึ่งเรื่อง เขาหวังว่าลู่โจวจะสามารถพรีเซนต์รายงานข้อพิสูจน์ของเขาต่อชุมชนวิชาการนานาชาติ

ถ้าลู่โจวไม่มีพลังงานจะทำรายงาน สถาบันเคลย์ยินดีที่จะช่วยเหลือ

หลังจากลู่โจวอ่านอีเมลฉบับนี้ เขาคิดอยู่สักพัก จากนั้นเขาเขียนตอบกลับ

[ผมจะพิจารณาข้อเสนอของคุณอย่างจริงจัง]

ถึงแม้ว่าเขาไม่มีความตั้งใจที่จะจัดการรายงานนี้ ท้ายที่สุดแล้ว ในความเห็นของเขา ผลลัพธ์ระหว่างกระบวนการไม่ได้มีค่าพอที่จะรายงาน แต่หลังจากเขาเห็นธีสิสขยะพวกนี้บน arXiv เกี่ยวกับ แอล-แมนิโฟลด์ เขารู้สึกว่าเขาต้องลุกขึ้นมาอธิบายทฤษฎีของเขาให้โลกได้รับรู้ในแบบที่ละเอียดมากขึ้น

ถ้าเขาสามารถดึงดูดกลุ่มผู้คนที่มีความสามารถให้เขาสู่สายนี้ มันจะเป็นประโยชน์ต่อการวิจัยของเขาอย่างมาก

อย่างน้อยที่สุด เขาก็จะได้เจอธีสิสที่เหมาะกับการอ้างอิง

ลู่โจวกำลังคิดว่าเขาจะทำรายงานแบบไหน และเขาได้ยินเสียงเคาะประตูออฟฟิศ จากนั้นเขาเห็นอาจารย์ใหญ่สวี่อาจารย์ใหญ่สวี่เดินเข้ามา

“เอ่อ ศาสตราจารย์ลู่”

เมื่อลู่โจวเห็นสีหน้าแตกตื่นของผู้เฒ่าสวี่ เขานิ่งไปชั่วครู่

“มีอะไรเหรอครับ?”

อาจารย์ใหญ่สวี่ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไรนักหรอก มันก็แค่ว่า…คุณเพิ่งสร้างผลการวิจัยที่ยอดเยี่ยม ตามธรรมเนียมของชุมชนคณิตศาสตร์ คุณควรจะทำรายงานอะไรทำนองนี้ใช่ไหม?”

“มันเป็นธรรมเนียม…”

อาจารย์ใหญ่สวี่พูดขึ้นทันทีว่า “งั้นคุณคิดว่าหอประชุมใหญ่ที่วิทยาเขตเก่าเป็นไง?”

ลู่โจวรู้ในทันทีว่าอาจารย์ใหญ่กำลังพูดเรื่องอะไร เขาเลยยิ้มและตอบกลับ “นั่นเยี่ยมเลยครับ ขอบคุณ”

อาจารย์ใหญ่สวี่โบกมือและยิ้ม

“ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องกังวลไป! จะว่าไปคุณคิดว่าเป็นเวลาไหนดีล่ะ?”

ลู่โจวคิดอยู่สักพักก่อนที่จะตอบกลับ “ช่วงเดือนพฤษภาคมไหมครับ”

…………………………………………………..