Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 634 หาที่ดินให้ฉันที

กลับสู่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง

ลู่โจวกำลังยืนอยู่ข้างๆ ลิฟต์

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาเฉินยู่ซาน

เมื่อเฉินยู่ซานรับสาย เขาก็พูดทันที “ขอที่ดินให้ผมที”

ปลายสายเงียบไป

“ให้ฉันช่วยอะไรนะ? คุณต้องการให้ฉันช่วยเรื่องอะไรนะ?”

“คุณหูฝาดหรือเปล่า”

ลู่โจวกระแอมก่อนจะพูดต่อว่า “ผมวางแผนที่จะสร้างฐานการผลิตกระสวยอวกาศในเขตไฮเทคที่จินหลิง ใกล้ๆ กับสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง ช่วยผมหาสถานที่เหมาะๆ ที่เดินทางไปมาสะดวกแถวนั้นให้ผมที”

“เดี๋ยวก่อนนะ ฉันตามไม่ทัน…” เฉินยู่ซานซึ่งกำลังนั่งอยู่ในออฟฟิศกำลังงุนงงกับสิ่งที่เขาพูด เธอขมวดคิ้วและสูดหายใจเข้าลึกๆ “ทำไมคุณถึงอยากจะสร้างกระสวยอวกาศล่ะ?”

ลู่โจวหยุดคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยมั่นใจ “เพราะว่า… ผมต้องการที่จะทำการทดลองบางอย่างละมั้ง?”

เป็นเหตุผลที่ดูไม่น่าเชื่อเลยสักนิด

แค่มีเศษซากหมายเลขสามอยู่ตรงนั้น มันเสียเปล่าถ้าไม่ใช้ประโยชน์มัน ฟิวชั่นที่ควบคุมได้กำลังไปได้สวย ดังนั้นจึงไม่แปลกที่การสำรวจอวกาศจะเป็นสิ่งที่น่าสนใจสำหรับศตวรรษข้างหน้า

แน่นอนว่าเขาต้องหาบางอย่างให้เสี่ยวไอเพื่อใช้ในการประมวลผลของมัน

ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ลู่โจวจะได้ยินเสียงถอนหายใจตามมา

“โอเค ถ้าคุณไม่สนเรื่องผลกำไร ฉันก็จะไม่พยายามโน้มน้าวคุณหรอก… เพราะยังไงก็ตาม นี่มันก็คือเงินของคุณ คุณจะใช้อย่างไรก็ได้”

บริษัทจรวดของจีนมีอยู่จริง และพวกเขายังผลิตจรวดที่ ‘ใหญ่ที่สุดในเอเชีย’ ซึ่งต้องเสียเงินไปเป็นจำนวนมากต่อการสร้าง แต่อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีกำไรที่ชัดเจนในอนาคตเลยแม้แต่น้อย

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องกับการบินและอวกาศที่ถูกผูกขาดโดยรัฐวิสาหกิจรายใหญ่สองแห่ง ได้แก่ องค์การอุตสาหกรรมและวิทยาศาสตร์การบินและอวกาศของประเทศจีน และองค์การเทคโนโลยีและวิทยาศาสตร์การบินและอวกาศแห่งประเทศจีน จึงเป็นเรื่องยากที่จะสู้บริษัทเหล่านี้ได้ในอุตสาหกรรมการบินและอวกาศขนาดเล็ก

เหตุผลที่บริษัทในประเทศหลายแห่งเต็มใจที่จะใช้จ่ายเงินในโปรเจกต์ด้านการบินและอวกาศ เป็นเพราะนโยบายการลดภาษีที่ประกาศในการประชุมด้านการบินและอวกาศครั้งล่าสุด

เฉินยู่ซานมองผ่านสายตาของซีอีโอ และแน่นอนว่าเธอไม่ต้องการทิ้งการขายแบตเตอรี่และไปเข้าร่วมธุรกิจทางอวกาศ แต่สุดท้ายแล้ว เนื่องจากประธานลู่โจวสั่งมาเธอจึงต้องปฏิบัติตาม

ด้วยรายได้ปัจจุบันของสตาร์สกายเทคโนโลยี ทำให้พวกเขามีเงินเหลือเฟือขนาดที่เอาไปโยนเล่นกับโปรเจกต์อวกาศได้เลย

“มันไม่เสียเปล่าหรอกน่า” ลู่โจวยิ้มและพูดว่า “ผมจะพยายามทำให้งบประมาณต่ำกว่าหนึ่งร้อยล้านเหรียญสหรัฐให้ได้”

เฉินยู่ซานอดไม่ได้ที่จะพูดกลับ “คุณนี่ไร้เดียงสาเกินไปนะ แม้แต่เครื่องบินเจ็ตส่วนตัวก็ยังมีราคาหนึ่งร้อยล้านเหรียญสหรัฐไปแล้ว!”

เขาตอบกลับ “ผมจะพยายามหาโปรเจกต์วิจัยทางวิทยาศาสตร์จากองค์การอวกาศแห่งชาติจีน และหาการสนับสนุนให้โปรเจกต์… หรือแค่กองทุนก็เพียงพอแล้ว”

แม้ว่าหนึ่งร้อยล้านจะไม่มากก็ตาม แต่มันก็ช่วยลดแรงกดดันทางการเงินไปได้บ้าง

และสิ่งที่เดิมพันครั้งยิ่งใหญ่ครั้งนี้ก็ต้องเป็นเสี่ยวไออย่างแน่นอน

ตราบใดที่เขามีกำลังประมวลผลและฮาร์ดแวร์รองรับเพียงพอ เขาก็จะสามารถสร้างสายการผลิตอัตโนมัติได้

สำหรับบางสิ่งที่ไม่มีกำลังผลิต เขาสามารถจ้างบริษัทผู้ผลิตรายอื่นได้

เมื่อเฉินยู่ซานฟังความไร้เดียงสาของลู่โจวก็อดที่จะถามด้วยน้ำเสียงประชดไม่ได้ว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันขอถามคุณประธานหน่อยนะคะ คุณต้องการที่ดินเท่าไหร่?”

ลู่โจวรู้สึกได้ถึงการประชดจากปลายสาย แต่เขากลับยิ้มอย่างช้าๆ แล้วตอบกลับ “ซักร้อยห้าสิบเอเคอร์กำลังดีเลย”

…

หลังจากลู่โจวคุยกับเฉินยู่ซานเกี่ยวกับสถานที่ผลิตกระสวยอวกาศแล้ว เขาก็เข้าไปในลิฟต์ไปยังห้องทดลองใต้ดิน

วินาทีที่เขาก้าวผ่านประตูออกมาก็ได้ยินเสียงบินหึ่งๆ ของโดรนเสี่ยวไอที่บินไปมา

ราวกับว่ามันกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ลู่โจวรู้ทันทีว่าเสี่ยวไอกำลังคิดอะไรอยู่

เขายิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ในอีกสองเดือนข้างหน้า ฉันจะให้ภารกิจสำคัญ”

โดรนเริ่มบินไปรอบๆ ลู่โจวอย่างตื่นเต้น

“โอเค มาสเตอร์ เสี่ยวไอสามารถทำได้ทุกอย่าง!”

[(๑•̀ᄇ•́)و✧]

ลู่โจวเมินหน้าจอที่กำลังแสดงอีโมจิอยู่ เขาเข้าไปในพื้นที่ของระบบและหยิบปืนสแกนเนอร์ออกจากช่องเก็บของ จากนั้นเขาเดินผ่านไปพื้นที่ที่ถัดจากเศษซากหมายเลขสามและเริ่มทำงาน

อย่างไรก็ตาม เขากลับลังเลเล็กน้อยเมื่อเขาหันปืนสแกนเนอร์ไปที่เศษซาก

นอกจากเศษซากหมายเลขสามแล้ว ยังมีลูกบาศก์สีดำที่เขายังไม่ได้ทำการวิจัย จนถึงทุกวันนี้เขาเองก็ยังไม่รู้ว่ามันมีไว้เพื่ออะไร

เขาต้องตัดสินใจ

หลังจากที่ลู่โจวลังเลอยู่เล็กน้อย เขาก็เปิดเลเซอร์เล็งของปืนและชี้ไปที่เศษซากหมายเลขสาม จากนั้นเขาก็เหนี่ยวไก

จากนั้นมีข้อความปรากฏขึ้นบนหน้าจอแสดงผลของปืนสแกนเนอร์

[พลังงานไม่เพียงพอในการสแกน บังคับให้เริ่มระบบใหม่อาจทำให้ข้อมูลสูญหาย ดำเนินการต่อหรือไม่]

ลู่โจว “…”

เวรเอ๊ย!

มันมีลิมิตพลังงานด้วยเหรอเนี่ย?

เขาไม่ทันสังเกตว่าแบตเตอรี่ที่เขาสแกนก่อนหน้านี้มีขนาดเล็ก

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันก็สมเหตุสมผลแล้ว ถ้าปืนสแกนเนอร์ไม่มีลิมิต เขาก็สามารถใส่เศษซากที่สองและสามเข้าด้วยกันแล้วสแกนในครั้งเดียวได้แล้ว

ลู่โจวเดาว่าการใช้พลังงานของปืนสแกนเนอร์นี้มีความสัมพันธ์โดยตรงกับปริมาณข้อมูลที่มีอยู่แน่นอน ยิ่งสิ่งที่จะสแกนมีขนาดใหญ่และซับซ้อนมากขึ้นเท่าใด การสแกนก็จะยิ่งต้องใช้พลังงานมากขึ้นเท่านั้น

เขาเปิดปากของเขาและพูดว่า “เสี่ยวไอช่วยฉันหน่อย”

“หืม?”

“ ช่วยฉันเอาเปลือกนอกอันนี้ออกให้ที”

“ โอเค!”

แขนหุ่นยนต์ทั้งสามเอื้อมมือไปที่เศษซากที่สาม แขนสองข้างของมันจับยึดเปลือกนอกเอาไว้ ขณะที่แขนที่สามกำลังใช้มีดตัดเป็นเส้นตรงจนเกิดเสียงเลื่อยที่ดัง

วัสดุคอมโพสิตที่ทำจากเซรามิกของเซลล์แบตเตอรี่ฟิวชันแตกจากการกระแทกครั้งแรก น่าเสียดายที่ส่วนประกอบที่อยู่ใกล้เคียงระเบิดหรือถูกผลักออกจากตัวขับดัน ทำให้ลู่โจวไม่มีความหวังที่จะใช้ปืนสแกนเนอร์เพื่อทำวิศวกรรมย้อนกลับแบตเตอรี่ฟิวชันได้ ดังนั้นเขาจึงโยนทิ้งไป

แต่เขายังคงสามารถหาส่วนประกอบที่ไม่บุบสลายสำหรับตัวผลักดันผลกระทบฮอลล์ได้

ลู่โจวบอกให้เสี่ยวไอแยกส่วนประกอบหลักทั้งสองส่วนเป็นเครื่องมือวัดปริมาณรังสีและตัวผลักดันผลกระทบฮอลล์ จากนั้นให้วางไว้ที่พื้นใกล้กัน จากนั้นเขาก็หยิบปืนสแกนเนอร์ออกมาและค่อยๆ ปรับพื้นที่การสแกนช้าๆ

เมื่อส่วนประกอบทั้งสองอยู่ในจุดที่พอดีของพื้นที่สแกน ปืนสแกนก็มีขีดจำกัดพลังงานสูงสุดและพร้อมแล้ว

ลู่โจวไม่ลังเลแล้วรีบเหนี่ยวไกทันที

เขาได้ยินเสียง ‘ฟิ้ว’ และเห็นแสงสีฟ้าสว่างวาบออกจากปากกระบอกปืนเป็นรูปแบบตาราง

ไม่ว่าลู่โจวจะมองเห็นลำแสงกี่ครั้ง เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจทุกครั้ง

เทคโนโลยีนี้คือสิ่งที่เหนือกว่าทุกอย่างที่มีอยู่ในปัจจุบัน มันเกินขอบเขตของวิทยาศาสตร์และอยู่ในขอบเขตของจินตนาการไปแล้ว

เขาไม่รู้ว่าฟิสิกส์ของปืนสแกนนี้ทำงานอย่างไร

และเขานึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าจะสร้างมันขึ้นได้อย่างไร

แสงกริดสีน้ำเงินดูเหมือนจะมีพลังทะลุทะลวงราวกับเวทมนตร์ มันผ่านเปลือกโลหะแข็งและเปลี่ยนเปลือกโลหะให้เป็นสีโปร่งใส จากนั้นมันสแกนส่วนประกอบทุกตารางนิ้ว

ขณะที่ลู่โจวมองดูสิ่งนี้ จู่ๆ เขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่า

ถ้าฉันสามารถสร้างปืนสแกนขนาดใหญ่พอแล้ววางลงบนยานอวกาศได้ นั่นหมายความว่าฉันจะสามารถสแกนโลกทั้งใบได้ใช่ไหม?

แน่นอนว่าสิ่งเดียวที่จะสามารถตอบคำถามนี้ได้คืออารยธรรมไฮเทคที่สร้างปืนนี้ขึ้นมาเท่านั้น…

…………………………………