Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 697 เริ่มการเตรียมตัว!

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในขณะที่วันสิ้นปีใกล้เข้ามาเรื่อยๆ นักบินและวิศวกรก็เป็นเหมือนกับเฟืองนาฬิกาที่ขันจนแน่น เพราะพวกเขาทุ่มเททำงานอย่างสุดความสามารถ

ส่วนลู่โจว ในเมื่อโปรเจกต์กำลังใกล้จะสิ้นสุดลงเรื่อยๆ งานทุกอย่างก็ถูกเรียบเรียงและแจกจ่ายเรียบร้อย เขา ในฐานะที่เป็นหัวหน้าของโปรเจกต์จึงมีงานให้ทำน้อยกว่าคนอื่น

ก่อนหน้านี้ โฮ่วกวงได้เข้าร่วมในโปรแกรม 863 และเขารับผิดชอบในการออกแบบกระสวยอวกาศ ในทางกลับกัน เสี่ยวไอก็สามารถใช้เครื่องกัดซีเอ็นซี ประเภท 5 แกน เพื่อประเมินชิ้นส่วนที่จำเป็นต้องใช้และบังคับเครื่องจักรอัตโนมัติหลายชนิด เช่น ยานพาหนะโลจีสติกส์ และแขนกลที่ใช้ประกอบ กระสวยอวกาศสกายโกลว์กำลังย้ายที่อยู่จากในพิมพ์เขียวมาสู่โลกแห่งความจริงแล้ว

ตราบใดที่ลู่โจวสามารถทำให้เงินทุนหลั่งไหลมาได้ตลอด ยานบินลำนี้ก็จะประสบความสำเร็จได้

แน่นอนว่าที่ทำอยู่มันไม่ได้ง่ายเลย

ถึงแม้ประสิทธิภาพทางอุตสาหกรรมของเสี่ยวไอที่มีอุปกรณ์ประมวลอย่างเต็มรูปแบบจะเพียงพอแล้ว แต่ก็ยังมีหลายสิ่งที่ลู่โจวไม่สามารถผลิตออกมาได้ ตัวอย่างเช่น ระบบการควบคุมการบินที่ต้องสั่งซื้อจากองค์การอุตสาหกรรมและวิทยาศาสตร์การบินและอวกาศของประเทศจีน ส่วนวัสดุที่ใช้ทาพื้นผิวของกระสวยจะถูกออกแบบโดยสถาบันวัสดุศาสตร์เชิงคำนวณ และการผลิตก็ต้องจ้างคนข้างนอกอย่างบริษัทวัสดุเคมีที่เชี่ยวชาญอีกที

แล้วก็ยังมีวัสดุที่ล้ำสมัยอีกหลายอย่าง เช่น ฉนวนกันความร้อนอุณหภูมิสูงที่ใช้ปูบนพื้นผิวกระสวยอวกาศ วัสดุเชิงประกอบซีเมนต์คอนกรีตเสริมแรง รวมไปถึงเหล็กกล้าชนิดพิเศษที่ใช้เป็นโครงสร้างหลักในการสร้างกระสวยอวกาศอีกด้วย สิ่งเหล่านี้ต่างเป็นวัสดุที่ไม่ได้หาได้ทั่วไป พวกเขาต้องตรวจสอบให้ดีว่าวัสดุจะต้องมีน้ำหนักค่อนข้างเบา แต่ยังคงมีความต้านทานต่อแรงดึง ความต้านทานต่อการแตกหัก ความทนทานต่อการกัดกร่อน และความทนทานต่ออุณหภูมิสูง

เนื่องจากมีประสิทธิภาพที่เยี่ยมยอด มันจึงมีเทคโนโลยีประมวลผลที่ซับซ้อนและยุ่งยากตามมา

หากจะพูดว่า ค่าวัสดุที่ใช้ทำกระสวยอวกาศ 1 ตารางเมตรมีราคาแพงกว่าค่าซื้อบ้านย่านใจกลางเมืองจินหลิงขนาด 1 ตารางเมตรนั้น ก็ไม่ได้เป็นการพูดเกินจริงแต่อย่างใด

วัสดุเหล่านี้ไม่ได้ถูกผลิตโดยสตาร์สกายเทคโนโลยี แต่เป็นบริษัทผู้จัดจ่ายที่อยู่ข้างบนของเครืออุตสาหกรรม ชิ้นส่วนขนาดใหญ่ของกระสวยอวกาศมาจากบริษัทนี้ผ่านคำสั่งในราคาหลักสิบล้านถึงร้อยล้านหยวน กระสวยอวกาศสกายโกลว์ถูกสร้างจากเงินตราทั้งลำ

ถ้าจะพูดว่าการบินและอวกาศเป็นอุตสาหกรรมแห่งการผลาญเงินก็ไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยสักนิด

อย่างไรก็ตาม หากเปรียบเทียบกับคนอเมริกันแล้ว ลู่โจวค่อนข้างสะดวกสบายกว่า

ก่อนที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียจะถอนตัว รัฐบาลของสหรัฐอเมริกาต้องใช้เงินหลักแสนล้านดอลลาร์ไปกับกระสวยอวกาศ การปล่อยกระสวยอวกาศแต่ละครั้งมีราคาสูงถึง 500 ล้านดอลลาร์สหรัฐ และยังมีปัญหาตามมาอีกทุกรูปแบบ

ในทางกลับกัน ลู่โจวได้อ้างอิงและพัฒนาดีไซน์ของโปรแกรม 863 มา ทำให้ไม่จำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมากที่สามารถนำไปใช้กับการวิจัยและการพัฒนาอย่างอื่นได้ ดีไซน์ของเครื่องขับดันผลกระทบฮอลล์มาจากปืนสแกนเนอร์ เขาจึงทำวิศวกรรมย้อนรอยเทคโนโลยีโดยไม่ต้องเสียเงินสักหยวน

ไม่อย่างนั้น เขาคงจะไม่มีโอกาสได้สร้างกระสวยอวกาศ ต่อให้เขาลงทุนและผลาญอุปกรณ์ทุกอย่างของเขาไปหมดก็ตาม

เนี้ยหยุนยืนอยู่ที่ศูนย์ประกอบกระสวยอวกาศ ในขณะที่เขามองขึ้นไปยังกระสวยอวกาศขนาดมหึมาซึ่งมีเครื่องยนต์ขับดันด้วยพลังไอออนท่าทางแข็งแรง 5 เครื่อง เขาก็อดอุทานออกมาไม่ได้ว่า “ไม่น่าเชื่อจริงๆ “

ลู่โจวยืนอยู่ข้างๆ เขา ชายหนุ่มจึงยิ้มและถามว่า “อะไรไม่น่าเชื่อเหรอ?”

เนี้ยหยุนตอบ “มันไม่น่าเชื่อที่คุณสามารถสร้างสิ่งนี้ได้ภายในเวลา 2 เดือนน่ะครับ”

เนี้ยเหยียนไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่สีหน้าของเธอก็ใกล้เคียงกับของพี่ชาย

ถ้าเปรียบเทียบกับเนี้ยหยุนที่เคยขับเครื่องบินเจ็ทแล้ว เธอเคยขับเครื่องบินขนส่งทางทหารขนาดใหญ่อย่าง ซีอาน Y-20 มาก่อน ดังนั้น เธอจึงตื่นเต้นกับการที่จะได้ขึ้นบินในยานอวกาศขนาดยักษ์ลำนี้มากกว่า ตอนแรกเธอก็ผิดหวัง แต่ตอนนี้เธอกำลังตั้งหน้าตั้งตารอวันที่เธอจะได้บินขึ้นไปแล้ว

ลู่โจวบอกได้ว่าสองพี่น้องกำลังทึ่ง “ไม่ใช่แค่สองเดือนหรอก งานฝ่ายผลิตเริ่มเตรียมตั้งแต่เมื่อครึ่งปีก่อนแล้ว ส่วนประกอบด้านพลังงานก็เตรียมไว้ตั้งแต่ปีก่อน”

เนี้ยหยุนพูดขึ้นต่อ “แต่ผมว่า มันก็ยังน่ามหัศจรรย์อยู่ดีครับ…”

“อย่างนั้นเหรอ?” ลู่โจวมองกระสวยอวกาศแล้วคิดอย่างจริงจังอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเขาก็พูดขึ้นว่า “ผมว่า ถ้าเอาไปเปรียบเทียบกับสมการหยาง-มิลส์แล้ว อันนี้ง่ายกว่าเยอะเลยนะ”

เนี้ยหยุน “…”

เนี้ยเหยียน “…”

ลู่โจวอาจจะเป็นบุคคลเดียวบนโลกที่สามารถเปรียบเทียบอะไรแบบนี้ได้

…

อันที่จริงแล้ว ลู่โจวไม่ได้อวดอ้างอะไรตอนเขาพูดเปรียบเทียบ เพราะเขาคิดอย่างนั้นจริงๆ

หลังจากการแก้สมการหยาง-มิลส์และทำทฤษฎีปฏิกิริยาไฟฟ้าแก่ขึ้นมาได้ เขาก็คำนวณโมเดลทฤษฎีของเครื่องฟิวชั่นเสียงได้อย่างง่ายดาย เครื่องขับดันผลกระทบฮอลล์นั้นได้มาจากปืนสแกนเนอร์ ส่วนดีไซน์กับการผลิตกระสวยอวกาศนั้นเกือบจะทำโดยผู้เชี่ยวชาญคนอื่นทั้งหมด เมื่อเขาคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องทำงานมากขนาดนั้นเลย

หัวหน้าวิศวกรโฮ่วกวงก็มีช่างเทคนิคที่เป็นลูกน้องอยู่ตั้งหลายคน พวกเขากำลังตรวจสอบชิ้นส่วนกระสวยอวกาศหลายชิ้นอย่างครอบคลุม เพื่อจะไม่ให้มีโอกาสเกิดอุบัติเหตุ เขาจึงแยกเจ้าหน้าที่ซ่อมบำรุงออกเป็นสองทีม แล้วเริ่มตรวจสอบกระสวยอวกาศจากจุดเริ่มที่แตกต่างกันสองจุด พวกเขาระมัดระวังกับกระบวนการนี้เป็นพิเศษ

“นายตรวจสอบเสร็จหรือยัง?”

ช่างเทคนิคตอบว่า “เสร็จแล้วครับ!

โฮ่วกวงจึงถาม “แล้วเครื่องวัดปริมาณรังสีกับห้องอินเตอร์เฟสตัวกลางทำงานล่ะ? แล้วปั๊มระบบไฮดรอลิกกับอุปกรณ์วงจรความร้อนด้วย พวกนั้นตรวจสอบหรือยัง?”

ช่างเทคนิคพยักหน้าแล้วพูดตอบ “ตรวจสอบหมดแล้วครับ! ทุกอย่างปกติดีหมด!”

โฮ่วกวงถาม “นายแน่ใจแล้วเหรอ?”

ช่างเทคนิค “แน่ใจครับ!”

โฮ่วกวงพยักหน้าแล้วบอก “ถ้าอย่างนั้นก็ไปตรวจสอบอีกรอบ!”

“ได้ครับ!”

ถึงแม้การตรวจสอบซ้ำจะเป็นกระบวนการที่ยุ่งยาก แต่ช่างเทคนิคก็ไม่ได้บ่นอะไรกับคำสั่งของโฮ่วกวง

กระสวยอวกาศเป็นสิ่งที่มีขนาดใหญ่และซับซ้อน พวกเขาต้องเช็กให้แน่ใจว่าส่วนประกอบของยานราว 100,000 ชิ้นนั้นทำงานปกติดี มีเพียงแค่วิธีนี้ ที่นักบินอวกาศจะถูกส่งขึ้นไปบนอวกาศและกลับมาได้อย่างปลอดภัย

เพียงความผิดพลาดเล็กๆ สักข้อหนึ่ง แม้จะเป็นเรื่องที่นอตสักตัวไขไม่แน่นพอ ก็อาจจะทำให้เกิดผลเสียอย่างใหญ่หลวงตามมาได้

ดังที่ผู้เชี่ยวชาญด้านการบินและอวกาศได้กล่าวไว้ว่า ทุกๆ ครั้งที่ปล่อยยานอวกาศขึ้นฟ้าสำเร็จ ก็ถือเป็นความผิดพลาดเล็กน้อยจุดหนึ่งจากความล้มเหลว ส่วนทุกๆ ครั้งที่ปล่อยยานอวกาศขึ้นฟ้าล้มเหลว ก็ถือเป็นความถูกต้องเล็กๆ จุดหนึ่งจากความสำเร็จ

งานซ่อมบำรุงดำเนินไปถึงสามวันเต็มๆ

ในที่สุด เมื่อถึงวันก่อนวันปีใหม่ การตรวจสอบทุกอย่างก็เสร็จสิ้น โฮ่วกวงนำรายงานการซ่อมบำรุงมาให้ลู่โจว

ลู่โจวเหลือบมองรายงานแล้วถามว่า “ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเหรอครับ?”

“เรียบร้อยครับ!” โฮ่วกวงมองลู่โจวแล้วพูดด้วยความตื่นเต้นว่า “ตอนนี้ พวกเราแค่ต้องหาวิธีขนย้ายกระสวยอวกาศไปยังจุดปล่อยตัวให้ได้ จุดนี้อยู่ห่างออกไปมากกว่า 10 กิโลเมตร หลังจากนั้นก็ต้องตรวจสอบอีกรอบหนึ่ง แล้วพวกเราก็วางแผนกำหนดเวลาปล่อยกระสวยอวกาศขึ้นฟ้าได้ครับ!”

การย้ายเจ้าเครื่องยักษ์นี้ไประยะที่ห่างออกไปมากกว่า 10 กิโลเมตรไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

ยิ่งเมื่อพวกเขาต้องเก็บทุกอย่างให้เป็นความลับด้วย

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้นี่อาจจะยากสำหรับคนอื่น แต่มันก็ไม่ยากสำหรับลู่โจว

ลู่โจวเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มว่า “ไม่มีปัญหา”

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและเดินไปข้างๆ ห้อง จากนั้นก็กดหมายเลขที่คุ้นเคย

“ผู้บังคับการกรมไต้ครับ ผมมีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือหน่อย”

……………………………………………………….