Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 723 เราต้องการชัยชนะ

เวลาเที่ยงคืนในปักกิ่ง

เป็นเวลา 8 โมงเช้าในวอชิงตัน

สำหรับชาวอเมริกันส่วนใหญ่ วันเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น

ภายในบ้านย่านชานเมืองนิวเจอร์ซีย์ คู่สามีภรรยาและลูกวัยสี่ขวบของพวกเขากำลังเพลิดเพลินกับอาหารเช้าอยู่โต๊ะอาหาร

จูเลียใส่น้ำสลัดลงในชามสลัด เธอเหลือบดูข่าวในโทรทัศน์ ซึ่งเป็นข่าวเกี่ยวกับโปรเจกต์แอรีส เธออดที่จะพูดออกมาไม่ได้ว่า “ฉันไม่เข้าใจเลย ทำไมพวกเราต้องใช้เงินเพื่อไปแข่งกับจีนในเรื่องนี้ด้วย เอาเงินไปใช้อย่างอื่นไม่ดีกว่าเหรอ?”

แบรดกำลังเคี้ยวแซนด์วิชเบคอน เขายิ้มยิงฟันให้โทรทัศน์แล้วพูดว่า

“คุณไม่เข้าใจหรอก นี่คือสิ่งที่พวกผู้ชายทำกัน”

จูเลียกลอกตาใส่สามีของเธอ

“ใช่สิ คนขับรถบรรทุกต้องใส่ใจเรื่องอวกาศด้วย มันไม่ใช่ว่าพวกเขาจะให้คุณไปขับรถบรรทุกบนดาวอังคารสักหน่อย”

แบรดเลิกคิ้วแล้วยิ้มขณะที่พูดว่า “มันคงจะเกิดขึ้นสักวัน ที่เห็นชัดๆ คือแอรีสกำลังรับอาสาสมัคร งั้นบางทีผมอาจจะได้เป็นเหมือนฮาน โซโล…”

“อย่าแม้แต่จะคิดเลย!”

แบรดมองใบหน้าเคร่งขรึมของภรรยา แล้วเขาก็พยายามที่จะทำให้เธอสงบลง

“ผ่อนคลายน่าที่รัก… ผมแค่ล้อเล่น ผมไม่ได้จะไปสมัครจริงๆ”

ทันใดนั้นก็มีข่าวด่วนขึ้นมาในโทรทัศน์

“9 นาทีที่ผ่านมา ดาวเทียมสำรวจของนาซาพบเห็นยานสกายโกลว์พร้อมด้วยยานลงดวงจันทร์บินขึ้นจากจุดปล่อยยานจินหลิงในจีน ในขณะนี้ยานได้ออกจากสตราโทสเฟียร์และอยู่ระหว่างทางไปยังวงโคจรต่ำของโลก”

แบรดจ้องภาพบนจอ แล้วเขาก็อ้าปากกว้าง เขาไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่าแผ่นเบคอนกำลังหล่นออกมาจากแซนด์วิชของเขา

“โอ้ พระเจ้า… คนจีนกำลังจะไปดวงจันทร์”

จูเลียสะบัดสลัดในชามด้วยส้อมขณะที่เธอชำเลืองมองสามี

“แล้วไง?”

แบรดไม่ได้ตอบภรรยา เขาจ้องโทรทัศน์อย่างตั้งใจขณะที่พูดพึมพำว่า “บ้าจริง นี่นาซากำลังทำอะไรอยู่! พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลยในสองศตวรรษที่ผ่านมา!”

การถ่ายทอดข่าวยังดำเนินต่อไป

ช่วงข่าวปกติหยุดชะงักไปเพราะข่าวด่วนนี้

หลังจากการรายงานในการชี้แจงต่อสื่อ พิธีกรรายการโทรทัศน์ก็ติดต่อกับศาสตราจารย์สเลด ผู้เชี่ยวชาญจากมหาวิทยาลัยคอร์เนล ในทันที เขายังเป็นที่ปรึกษาโปรแกรมแอรีสของนาซาอีกด้วย ดังนั้นจึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาเป็นมืออาชีพ

“… หลังจากได้รับข่าวด่วนนี้ เราก็ติดต่อไปที่ศาสตราจารย์สเลด ผู้เชี่ยวชาญของนาซาทันที… ศาสตราจารย์สเลด สวัสดีครับ!”

ศาสตราจารย์สเลด “สวัสดีครับ”

ภาพของศาสตราจารย์สเลดปรากฏขึ้นบนจอ

พิธีกรได้ทำการสัมภาษณ์ถึงที่โดยใช้การเชื่อมต่อทางโทรศัพท์

“คุณคิดยังไงกับแผนการส่งคนไปดวงจันทร์ของจีนครับ?”

ศาสตราจารย์สเลดคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบอย่างระมัดระวังว่า “จีนไม่ได้เปิดเผยข้อมูลทางเทคนิคสำหรับสกายโกลว์ การคาดการณ์ของเราคืออาจจะมีตัวผลักดันผลกระทบฮอลล์ระดับสูงและเครื่องปฏิกรณ์ฟิวชั่นที่ควบคุมได้ขนาดย่อส่วนบนยาน… แน่นอนว่าคนอื่นๆ คิดว่าพวกเขานำเทคโนโลยีแบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์มาใช้ อย่างไรก็ตาม ธุรกิจหลักของสตาร์สกายเทคโนโลยีก็คืออุตสาหกรรมแบตเตอรี่”

พิธีกรรายการโทรทัศน์พูดว่า “ผมคิดว่าผู้ชมส่วนใหญ่ไม่ได้สนใจเรื่องเทคโนโลยีที่พวกเขาใช้ คุณสามารถคาดการณ์แบบง่ายๆ ให้พวกเราได้ไหมครับ?”

“คาดการณ์เหรอ?”

พิธีกรพยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ครับ พวกเราทุกคนอยากทราบว่าความสำเร็จที่น่าจะเป็นไปได้คือเท่าไหร่”

ศาสตราจารย์สเลดตอบว่า “ผมให้คำตอบที่ชัดเจนกับคุณไม่ได้ ผมไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับสกายโกลว์”

เขาชะงักไปนิดหนึ่งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ฝืนใจ

“แต่ถ้าผมต้องประเมิน โอกาสในความสำเร็จของจีนสูงกว่าโซเวียต”

“คุณคิดว่าโอกาสเป็นไปได้ที่จะสำเร็จของจีนสูงกว่าโซเวียตอีกเหรอครับ?” ดวงตาของพิธีกรเบิกกว้างขณะที่เขาพูดขึ้นอย่างไม่เชื่อว่า “ถ้าอย่างนั้นสิ่งที่คุณกำลังบอกก็คือ พวกเขาจะทำสำเร็จเหรอครับ?”

“ผมไม่ได้พูดอย่างนั้น ผมแค่บอกว่าโอกาสในความสำเร็จของพวกเขาคือ 50% หรือไม่ก็ 30%…” ศาสตราจารย์สเลดพูดอย่างคลุมเครือ “แน่นอนว่าถึงแม้พวกเขาจะได้ลงจอดบนดวงจันทร์ แต่พวกเขาก็ยังตามหลังเราอยู่ในเรื่องของการบินและอวกาศ ยังไงก็ตาม เราก็ได้ลงจอดบนดวงจันทร์มาหลายครั้งแล้ว อีกอย่าง…”

แบรดกำลังดูข่าว

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก และเขาก็รู้สึกดีขึ้นมาก

ฉันเดาว่ามีโอกาสแค่ 30% เท่านั้นแหละที่จีนจะได้ลงจอดบนดวงจันทร์

ผู้เชี่ยวชาญของนาซาน่าเชื่อถือมากกว่าโคลัมเบีย ทีวี

เด็กชายตัวน้อยวัยสี่ขวบใช้ส้อมเขี่ยออมเล็ตของเขา เขายกส้อมขึ้นสูงเหนือหัว

“พ่อฮะ ผมอยากไปดวงจันทร์”

แบรดยิ้มแล้วลูบหัวเด็กชายตัวน้อย

“วันหนึ่งลูกจะได้ไป ประธานาธิบดีของเรากำลังจะทำให้ประเทศของเรายิ่งใหญ่อีกครั้ง! เมื่อลูกโตขึ้นจนสูงเท่าพ่อ การไปดาวอังคารก็จะง่ายเหมือนไปฮาวาย… อย่าลืมเอาของที่ระลึกจากดาวอังคารกลับมาให้พ่อด้วยนะ”

เด็กชายตัวน้อยขยิบตาแล้วพยักหน้า

“ได้ฮะพ่อ”

จูเลียยิ้ม และเธอก็สั่นหัวก่อนจะกินสลัดของเธอต่อ

เธอไม่ได้สนใจว่าอเมริกาจะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งหรือไม่

เธอแค่หวังว่ามันจะไม่แย่ไปกว่าเดิม

…

ความกังวลส่วนใหญ่ของชาวอเมริกันก็คือเรื่องวิถีชีวิต

นับตั้งแต่ประสบความสำเร็จเรื่องเครื่องปฏิกรณ์ฟิวชั่นผางกู่ ค่าใช้จ่ายด้านพลังงานในจีนก็ลดลงอย่างฉับพลัน

สำนักงานใหญ่นาซา

ห้องควบคุมดาวเทียม

สามวันก่อนการปล่อยยานสกายโกลว์ ดาวเทียมสำรวจในวงโคจรของการบินถูกเล็งไปที่จินหลิง ตอนนี้ ยานอวกาศที่ ‘น่ารำคาญ’ นี้กำลังเคลื่อนที่ไปยังดวงจันทร์ทีละน้อย

ไอเดนจ้องจุดสีเขียวบนจอและพูดพึมพำเบาๆ ว่า “เราจะแค่นั่งอยู่ขอบสนามแล้วมองดูพวกเขางั้นเหรอครับ?”

ผู้อำนวยการของนาซาจ้องมาที่เขา

“ใช่”

ไอเดนรู้สึกโมโห

“เราควรจะใช้มาตรการตอบโต้สักอย่าง”

ผู้อำนวยการของนาซาไม่สนใจเจ้าหน้าที่ซีไอเอ แล้วมองไปที่ผู้ช่วยของเขา

“ระบบดำรงชีพที่สเปซเอ็กซ์เป็นยังไงบ้าง?”

ผู้ช่วยตอบทันทีว่า “พวกเขากำลังอยู่ในขั้นตอนทดสอบครับ”

“การทดสอบจะใช้เวลาเท่าไหร่?”

ผู้ช่วยนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วตอบอย่างรวดเร็วว่า “เนื่องด้วยช่วงเวลาการลงจอดบนดาวอังคารและปัจจัยอื่นๆ ชาวอาณานิคมของเราต้องอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสองปี… แน่นอนว่าการทดสอบจะไม่ใช้เวลานานขนาดนั้น ตามที่อีลอนบอก มันจะใช้เวลา 9 เดือนครับ”

“เราคอยถึง 9 เดือนไม่ได้” ผู้อำนวยการของนาซาส่ายหัวแล้วจ้องไปที่จุดสีเขียวบนเรดาร์ “พวกจีนกำลังไล่ทันเราแล้ว เราต้องให้ลำดับความสำคัญสูงสุดกับโปรเจกต์แอรีส”

เขาสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วพูดกับผู้ช่วยของเขาว่า

“ฟังนะ ติดต่ออีลอน มัสก์ ให้ผมแล้วถามว่าเขาสามารถจะลดเวลาการทดสอบให้สั้นลงได้ไหม ผมรู้ว่านี่เป็นเรื่องยาก แต่เราต้องการชัยชนะ ชัยชนะที่เราสามารถจะให้กับสภาคองเกรสได้!”

ผู้ช่วยสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วพูดว่า

“ท่านครับ… ท่านหมายความว่าอะไรเรื่องชัยชนะ?”

ผู้อำนวยการของนาซาพูดด้วยใบหน้าเฉยเมย

“ส่งระบบดำรงชีพไปที่ดาวอังคารไปภายใน 6 เดือน

“ถ้าพวกจีนคิดว่าพวกเขาไล่ตามเราทันเพียงแค่ไปเดินอยู่บนดวงจันทร์ ฉะนั้นเราต้องบอกพวกเขาและเหล่าเพื่อนอเมริกันของเราว่าความสำเร็จของพวกเขากระจอกแค่ไหน!”

………………………………