Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 729 ระยะที่สอง (2) / ตอนที่ 730 โค้กปริศนา

ตอนที่ 729 ระยะที่สอง (2)

แน่นอนว่า ยังมีสิ่งอื่นอีกที่เขาสามารถทำได้ ก็คือการอัพเลเวลวิศวกรรมขึ้นมาเป็นเลเวล 6

แต่ในปัจจุบัน ลู่โจวยังรู้สึกว่าเขาไม่จำเป็นต้องเข้าใจวิศวกรรมในระดับสูงขนาดนั้น ไม่ว่าอย่างไร ก็มีวิศวกรที่ชาญฉลาดจำนวนมากอยู่ที่สถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง พวกเขาสามารถเป็นกำลังทดแทนให้กับความรู้ที่ยังไม่พอในด้านวิศวกรรมได้

ค่าประสบการณ์ถูกแบ่งไปอัพเลเวลเรียบร้อยแล้ว ต่อไปที่ต้องทำก็คือตั๋วชิงโชค

ลู่โจวจ้องไปที่หน้าจอบอกข้อมูลแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก เขาภาวนาในใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพุ่งความสนใจไปกับการหมุนวงล้อสุ่ม

เขากดปุ่มพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า

“…เอาล่ะนะ!”

วงล้อสุ่มเริ่มหมุน

ลู่โจวเลือกหมุนวงล้อสามครั้งติดอย่างไม่ลังเล ทำให้เขาได้รางวัลมา 3 ชิ้น

หลังจากที่เขาเห็นว่าได้รางวัลอะไร เขาก็ตกใจ

รางวัลจากตั๋วชิงโชคทั้งสามใบ คือขยะ 2 ชิ้น กับตัวอย่างอีกชิ้นหนึ่ง ชิ้นแรกเป็นผลิตภัณฑ์ทดแทนอาหารแบบเหลวยี่ห้ออนาคต ส่วนอีกอันหนึ่งเป็นโค้กยี่ห้ออนาคตที่หายไปนาน แล้วยังมี…ชุดนอนยี่ห้ออนาคตด้วยเหรอ?

ถึงแม้ป้ายจะบอกว่าเป็นเสื้อสเวตเตอร์ แต่มองอย่างไรก็เห็นได้ชัดว่าเป็นชุดนอนสีเทาชัดๆ

สิ่งที่ทำให้ลู่โจวแปลกใจที่สุดก็คือ เจ้า ‘ชุดนอน’ ที่ว่านี่ เป็นตัวอย่างชิ้นหนึ่ง…

ลู่โจวคิดว่าของนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากขยะชิ้นหนึ่งเลยสักนิด

เขาสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วมองปุ่มชิงโชค

เขาเหลือโอกาสครั้งสุดท้ายเท่านั้น

ลู่โจวกัดฟันแล้วกดปุ่ม

วงล้อหมุนอย่างรวดเร็ว เขากดปุ่มอีกครั้ง วงล้อจึงค่อยๆ หยุดหมุนในที่สุด

[ขอแสดงความยินดีด้วย โฮสต์ คุณได้รับ ตัวอย่าง 1 ชิ้น

ได้รับ: ‘ครอว์เลอร์’ ยานสำรวจเอทีวีที่ควบคุมด้วยรีโมตคอนโทรลได้!]

ลู่โจว “?!”

ดวงตาของลู่โจวโฟกัสไปที่ยานสำรวจรูปทรงประหลาดทันที

ถึงแม้จะไม่มีคำแนะนำการใช้อะไร สัญชาตญาณก็บอกเขาว่า เขาเพิ่งสุ่มได้ทองก้อนเบ้อเร่อมา

เขารู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย

ลู่โจวมองไปทางแผงโฮโลแกรม

หลังจากที่สุ่มตั๋วชิงโชคพวกนี้หมดแล้ว เขาก็ได้เห็นว่าภารกิจในระยะต่อไปจะเป็นอย่างไร

“ได้เวลามุ่งหน้าไประยะต่อไปแล้ว”

ลู่โจวสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วเปิดแผงภารกิจขึ้นมา

แสงสีน้ำเงินสาดผ่านหน้าจออีกครั้ง ภารกิจ ‘เป้าหมายที่ 2’ ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

[เป้าหมายที่ 2 ตั้งสถานีถาวรขึ้นบนดวงจันทร์

สิ่งที่ต้องทำ: สร้างสถานีวิจัยวิทยาศาสตร์กึ่งถาวรบนพื้นผิวดวงจันทร์ สถานีนี้เป็นสถานีสำหรับการสังเกตการณ์ทางดาราศาสตร์ การสังเกตการณ์การเปลี่ยนแปลงของอากาศและธรณีอุทกวิทยา รวมไปถึงการทดลองฟิสิกส์พลังงานสูงด้วย สิ่งที่ต้องทำขั้นพื้นฐานคือ วางสิ่งของที่ทำจากฝีมือมนุษย์น้ำหนักมากกว่า 100 ตัน บนพื้นผิวดวงจันทร์

[เป้าหมายรอง

ดาวเคราะห์แน่นเอี๊ยด: ประชากรที่ทำงานตลอด 24 ชั่วโมงบนดวงจันทร์จะต้องมีจำนวนถึง 100

ลำแสงแห่งอนาคต: ทำให้บนดวงจันทร์มีเครื่องชนอนุภาคแฮดรอน

3

ลึก 3 ฟุต: เก็บดินดวงจันทร์หายากน้ำหนัก 50 ตัน

นักเล่นแร่แปรธาตุ: ผลิตไทเทเนียมอัลลอย 100 ตัน

มองกลับมายังโลก: สร้างสถานีสังเกตการณ์กึ่งถาวรทางอุตุนิยมวิทยาของโลกบนวงโคจรของดวงจันทร์

มองไกลออกไป: สร้างกล้องโทรทรรศน์ในการสังเกตการณ์ดาวเคราะห์ในระบบสุริยะอย่างละเอียด รวมไปถึงดาวฤกษ์นอกระบบด้วย

…

]

ลู่โจว “…”

โปรเจกต์ให้มนุษย์ไปเหยียบดวงจันทร์ก็ยังฟังดูพอเป็นไปได้จริงอยู่บ้าง แต่ภารกิจพวกนี้มันคนละระดับกันแล้ว

ต่อให้สกายโกลว์เก็บขยะจากวงโคจรต่ำของโลกแล้วโยนมันลงดวงจันทร์ไป มันก็ยังต้องเดินทางหลายรอบกว่าจะทำภารกิจ ‘วางสิ่งของที่ทำจากฝีมือมนุษย์ 100 ตัน บนดวงจันทร์’ ได้สำเร็จ ถ้าเขาทำอย่างนั้นจริงๆ ล่ะก็ ลืมเรื่องรับรางวัลภารกิจไปได้เลย นี่ยังไม่นับว่าภารกิจในระยะถัดไปน่ากลัวมากขนาดไหนนะ

ลู่โจวรู้สึกปวดหัวแล้ว

ทำไมฉันรู้สึกว่าไอ้ระบบบ้านี่…

ชักจะเริ่มเอาใจยากขึ้นทุกวันๆ แล้วนะ

……………………………………………

ตอนที่ 730 โค้กปริศนา

ณ จุดปล่อยยานอวกาศ

ฝูงชนที่ตื่นเต้นยืนล้อมเป็นวงกลม

เนี้ยหยุนและนักบินอวกาศคนอื่นๆ พยายามปรับตัวเข้ากับแรงโน้มถ่วงของโลก ด้วยความช่วยเหลือของทีมภาคพื้นดิน พวกเขาจึงสามารถเดินลงบันไดมาได้อย่างปลอดภัย

ผู้สื่อข่าวล้อมรอบตัวฮีโร่ทั้งสามด้วยกล้องหลายตัว

“คุณเนี้ยหยุนคะ ในฐานะที่เป็นผู้ขับยานสกายโกลว์ ตอนนี้คุณรู้สึกอย่างไรบ้างคะ?”

เนี้ยหยุนไม่ใช่คนพูดมากนัก แม้จะเป็นเวลาแบบนี้ก็ตาม

“ผมรู้สึกโอเคดีครับ”

ผู้สื่อข่าวถามต่อว่า “มีอะไรอีกไหมคะ? คนทั้งประเทศกำลังรอฟังความคิดของคุณอยู่นะคะ”

เนี้ยหยุนหยุดเดิน ก่อนจะหันมามองกล้อง แล้วพูดว่า “ข่าวนี้จะออกอากาศทั่วประเทศเหรอครับ?”

“ก็จะมีดีเลย์ 1 ชั่วโมงน่ะค่ะ พวกเราต้องตัดต่อก่อนจะออกอากาศได้”

หลังจากที่ได้ยินผู้สื่อข่าวพูดดังนั้น เนี้ยหยุนก็พยักหน้า

เขายืนตัวตรงแล้วพูดว่า

“พ่อครับ แม่ครับ ผมกลับมาแล้ว”

ในอีกฝั่งหนึ่ง หลิวเจิ้งเหวินที่เป็นคนจีนคนแรกที่ได้ก้าวเท้าเหยียบดวงจันทร์ ก็ถูกกลุ่มผู้สื่อข่าวล้อมไว้เช่นกัน

“คุณหลิวเจิ้งเหวินคะ ในฐานะที่เป็นคนจีนคนแรกที่ได้ก้าวเท้าเหยียบดวงจันทร์แล้ว คุณอยากจะพูดอะไรกับผู้ชมทางบ้านที่กำลังดูทีวีอยู่ไหมคะ”

หลิวเจิ้งเหวิน: “…ผมอยากจะขอบคุณเพื่อนร่วมชาติของผมทุกคนครับ”

และแน่นอนว่า หากเปรียบเทียบกับนักบินอวกาศอีกสองคนแล้ว สื่อให้ความสนใจในตัวเนี้ยเหยียนยิ่งกว่า

เธอเป็นนักบินอวกาศหญิงคนแรกที่ได้ก้าวเท้าเหยียบดวงจันทร์

แต่เนื่องจากสถานการณ์ทางสุขภาพของเหล่านักบินอวกาศ ทำให้กลุ่มผู้สื่อข่าวไม่ได้สัมภาษณ์นานนัก หลังจากสัมภาษณ์ 5 นาทีเสร็จ พวกเขาก็รวมตัวกันออกไปจากจุดปล่อยยาน

หวังเผิงยืนอยู่ข้างหอบัญชาการ ในขณะที่ตาก็จ้องไปทางยานอวกาศ

เขาได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านหลัง

แล้วเขาก็หันไปเจอเหยียนเหยียน

“ลู่โจวไปไหนเหรอครับ?”

เหยียนเหยียนมองไปทางฝูงชนที่อยู่ไกลๆ แล้วพูดออกมาอย่างสบายๆ ว่า

“เขาไปพักผ่อนน่ะค่ะ”

หวังเผิง “นอนเหรอครับ?”

“ค่ะ”

หวังเผิงมองเธอด้วยท่าทางแปลกๆ แล้วพูดขึ้นว่า “ขอโทษที่ถามเรื่องนี้ขึ้นมานะครับ แต่คุณแน่ใจแล้วใช่ไหมว่าเขาจะไม่โคม่าอีกรอบ?”

เหยียนเหยียนนิ่งไปครู่หนึ่ง เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อดีเมื่อได้ยินแบบนั้น

ฉันหวังว่าเขาจะไม่…

“ถ้าอย่างนั้น…ฉันควร…ไปดูเขาไหมนะ?”

หวังเผิงพูดด้วยท่าทางจริงจังว่า “ผมว่าคุณควรไปนะ”

หวังว่าเขาจะยังโอเค

…

มิติระบบสีขาวจางหายไปแล้ว สติรับรู้ของลู่โจวกลับมาสู่ความเป็นจริงอีกครั้ง

เขาลุกจากเตียงแข็งๆ แล้วออกมายืดเส้นยืดสาย แล้วก็กลับไปนั่งบนเตียงอีกครั้ง

รางวัลที่ได้มาก็มีอันที่ดีมากๆ เหมือนกัน

เขาวางแผนจะนำยานสำรวจกับเสื้อผ้าแปลกๆ ไปที่ห้องแล็บใต้ดินที่สถาบันเพื่อการศึกษาขั้นสูง

ส่วนตอนนี้นั้น…

เขาต้องฉลองชัยชนะครั้งนี้ด้วยแชมเปญสักขวดอยู่แล้ว!

ลู่โจวตั้งสมาธิในใจถึงโค้ก แล้วกระป๋องโค้กน่าดื่มใบหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในมือของเขาจากอากาศธาตุ

กระป๋องนี้ให้ความรู้สึกเหมือนกระป๋องโคคาโคล่าทั่วไปเลย

นี่มันมาจากอนาคตจริงๆ เหรอ? ทำไมรูปร่างหน้าตากระป๋องมันไม่เปลี่ยนไปเลยล่ะ?

หรือพวกเขาจะตั้งใจทำให้กระป๋องหน้าตาแบบนี้อยู่แล้ว?

เขาพยายามหาวันผลิตกับส่วนผสมของโค้ก แต่ก็หาไม่เจอ

ลู่โจวกำลังจะเปิดโค้กแล้วดื่มสักหน่อยอยู่แล้ว แต่ประตูเลานจ์ก็ถูกผลักเปิดในทันที เหยียนเหยียนยืนอยู่ที่ธรณีประตู เมื่อเธอเห็นโค้กในมือของลู่โจว เธอก็พุ่งเข้าไปคว้ามันออกมาจากมือของเขาทันที

“คุณดื่มเจ้านี่ทำไมเนี่ย มันไม่ดีต่อสุขภาพนะ”

เหยียนเหยียนเปิดกระป๋องแล้วดื่มไปอึกหนึ่ง

อะไรเนี่ย?

มันรสชาติดีทีเดียว

เธอเพิ่งรู้ตัวว่าถึงกระป๋องที่เธอถืออยู่จะดูหน้าตาคล้ายกระป๋องโคคาโคล่า แต่ยี่ห้อมันก็ไม่ใช่เลยสักนิด

” ‘อนาคต’ เหรอ?” เหยียนเหยียนพึมพำ เธอมองไปทางลู่โจวแล้วพูดว่า “อันนี้เป็นโค้กยี่ห้อไหนน่ะ  ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย?”

“…เป็นโค้กรุ่นพิเศษแบบสั่งทำเองของโคคาโคล่าน่ะ คุณต้องไม่เคยเห็นแน่ๆ อยู่แล้ว” ลู่โจวบอกในขณะที่เขามองไปทางกระป๋องโค้กที่อยู่ในมือเหยียนเหยียน ข้างในของกำลังรู้สึกใจสลาย

“โอเค หัวหน้า คุณรวยอยู่แล้วนี่นา พวกเราเข้าใจดี”

เหยียนเหยียนอดคิดไม่ได้ว่า

เสียเงินไปเปล่าประโยชน์ชัดๆ เลยเนี่ย!

ใครเขาจะสนเรื่องกระป๋องโค้กสั่งทำของคุณบ้าง?

ลู่โจวอดหัวเราะออกมาไม่ได้

เหยียนเหยียนรู้ดีว่าลู่โจวกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลอกตาแล้ววางกระป๋องโค้กที่ข้างโต๊ะ

“…ก็ได้ค่ะ ฉันคืนให้”

ถ้าเขาอยากจะดื่มโคคาโคล่าขนาดนั้นแล้วล่ะก็ สุขภาพของเขาก็น่าจะอยู่ในระดับที่ดีแล้ว

ยังไม่นับว่า หลังจากที่เธอได้ยินว่ากระป๋องนี้เป็นกระป๋องที่สั่งทำพิเศษ เธอก็รู้สึกผิดเล็กๆ แล้วที่ไปดื่มของเขา…

หลังจากตรวจเช็กแล้วว่าลู่โจวยังสุขภาพดีอยู่ เหยียนเหยียนก็เตือนเขาถึง ‘อันตรายของเครื่องดื่มอัดลม’ เธอเดินออกจากเลานจ์แล้วแขวนป้าย ‘ห้ามรบกวน’ ไว้ที่ประตูเหมือนเดิม

เมื่อเห็นว่าเหยียนเหยียนไม่ได้สังเกตอะไร ลู่โจวก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

หวังเผิงหรือหยางกวงเปี่ยวคงจะไม่โดนหลอกง่ายแบบเธอแน่ๆ …

ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรถ้าคนอื่นรู้ว่าเขามีอะไรที่คล้ายๆ กับ โค้กพิเศษอยู่ เขาก็ควรจะระวังตัวมากกว่านี้ในอนาคต

ลู่โจวหยิบกระป๋องโค้กขึ้นมาและกำลังจะ ‘ดื่มเพื่อชัยชนะ’  แต่หลังจากที่เห็นว่าฝากระป๋องถูกเปิดออกแล้ว เขาก็ลังเลอยู่พักหนึ่ง

ถึงเขาจะไม่ใช่พวกคนที่กลัวเชื้อโรค เขาก็ไม่ได้ชอบจะดื่มน้ำกระป๋องเดียวกับที่มีคนดื่มมาแล้ว

แล้วจะทำอย่างไรดีล่ะทีนี้?

หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ลู่โจวก็ตัดสินใจว่าเขาไม่อยากจะเสียโค้กอันล้ำค่ากระป๋องนี้ไป เขาเดินไปทางตู้เก็บของใกล้ๆ แล้วเจอถ้วยใบหนึ่ง

งั้นเดี๋ยวฉันเทโค้กลงถ้วยนี่แทนแล้วกัน…

ทางอีกฝั่งหนึ่งนั้น เหยียนเหยียนที่กำลังเดินอยู่ตรงระเบียงทางเดินข้างนอกเลานจ์พักผ่อน เธอกระซิบกับตัวเองในขณะที่เธอนึกถึงรสชาติของโค้กที่เธอกินไปเมื่อครู่ว่า “ไม่เคยได้ยินเรื่องโคคาโคล่าสั่งทำมาก่อนเลยแฮะ…รสชาติดีจัง”

ความประทับใจในเรื่องโค้กของเธอถูกแบ่งเป็นโค้กประเภทปราศจากน้ำตาลกับประเภทปกติ และไม่มีโค้กประเภทไหนที่ดีต่อสุขภาพเลย

หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง เธอก็ส่ายหัวแล้วโยนปัญหาพวกนั้นทิ้งไป

ช่างเถอะ คนรวยก็ชอบทำอะไรแปลกๆ อยู่แล้ว

ฉันแค่ดีใจที่ลู่โจวแข็งแรงดี…

เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่เธอรู้สึกว่าสุขภาพจิตใจของเธออยู่ในสภาวะที่ดีเป็นพิเศษเลยทีเดียว คล้ายกับเธอเพิ่งฉีดสารกระตุ้นประสาทมา

ทำไมฉันถึงรู้สึกดีนักนะ? คิดไปเองหรือเปล่า?

เหยียนเหยียนตบหน้าตัวเองและพยายามลืมสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น

……………………………………………