Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 798 ร่องรอยน้ำแข็งใต้ดิน?

เทคโนโลยีไบโอสเฟียร์จำลองของอเมริกาอยู่ที่ระดับแนวหน้า

การออกแบบของยูนิตระบบช่วยชีวิตทั้งหมดไม่มีปัญหาเลย เอาตามจริง สามารถบอกได้เลยว่าการออกแบบของมันนั้นสมบูรณ์แบบ

จากระบบไหลเวียนอากาศไปจนถึงระบบกรองน้ำและเครื่องชลประทานอัตโนมัติ แต่ละทรัพยากรถูกใช้อย่างเต็มประสิทธิภาพ ไบโอสเฟียร์อยู่บนขอบเขตของนิยายไซไฟ

มันยังมีกระทั่งประตูอินเตอร์เฟสทรงกลมที่ด้านข้างระบบช่วยชีวิต น่าจะใช้สำหรับการขยายอาณานิคมในอนาคต

สเปซเอ็กซ์และนาซาอยากขยายนิวเวอร์จิเนียไปเป็นอาณานิคมร้อยผู้คน พวกเขาอยากจะสร้างวัฏจักรระบบนิเวศที่ใช้ทรัพยากรคาร์บอนไดออกไซด์และมีเทน

ปัญหาเดียวหรือปัญหาเดียวที่ลู่โจวพบคือโครงการแอรีสดำเนินการเร่งรีบเกินไป พวกเขาเพิ่งเผชิญกับพายุทรายที่ใหญ่ระดับโลก…

มันเป็นความผิดพลาดของธรรมชาติ 70% และเป็นความผิดของมนุษย์ 30%

ถ้าพายุทรายไม่ได้เกิดขึ้นกะทันหัน ชาวอาณานิคมอาจจะประสบความสำเร็จบนดาวอังคารมากขึ้น เมื่อบ่อความร้อนใต้ดินและจุดเก็บมีเทนถูกจัดตั้ง ระหว่างช่วงที่มีพายุทราย จุดเก็บพวกนี้จะให้พลังงานกับเครื่องผลิตไฟฟ้าได้

แน่นอนว่าทั้งหมดนี้คือการย้อนคิดถึงเหตุการณ์

หลังจากที่ลู่โจวดาวน์โหลดข้อมูลระบบช่วยชีวิต ครอว์เลอร์เปิดประตูห้องเก็บตัวอย่าง

ประตูอัลลอยถูกเปิดออกช้าๆ และมวลอากาศคาร์บอนไดออกไซด์เข้มข้นลอยเข้ามาในห้องทดลองทันที ถ้ามีคนมาอยู่ตรงนี้ มันคงยากลำบากมากสำหรับการหายใจ

แต่ว่าสิ่งนี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับครอว์เลอร์

เจ้ารถคันเล็กขับผ่านทางเดินฝุ่นจับและเป็นถึงห้องเก็บตัวอย่างอย่างรวดเร็ว ที่วางตัวอย่างที่ถูกจัดอย่างเป็นระเบียบสามารถเห็นได้ชัดเจนจากเลนส์กล้อง

จากเลเบลที่แปะไว้ตรงชั้นวางตัวอย่าง ตัวอย่างหินในพื้นที่รอบนิวเวอร์จิเนียถูกเก็บไว้ที่ชั้นนี้ ตัวเลขและตัวอักษรแสดงถึงตำแหน่งที่พบเจอตัวอย่าง

ถึงแม้ว่านักบินอวกาศที่ดาวอังคารถูกเรียกว่า ‘ชาวอาณานิคม’ พวกเขามุ่งเน้นไปที่การสำรวจทางวิทยาศาสตร์มากกว่า

ตัวอย่างที่มีค่าพวกนี้เป็นส่วนหนึ่งของภารกิจวิจัย

“ดูเหมือนว่าพื้นที่วิจัยไม่ได้มีช่องทางโดยตรงไปที่ห้องเก็บตัวอย่าง…น่าเสียดายที่เราไม่สามารถเอาของพวกนี้กลับมาด้วย” ลู่โจวพูดระหว่างที่เขามองดูตัวอย่าง

ถ้าเขานำตัวอย่างพวกนี้กลับมาโลกได้ มันจะเป็นประโยชน์อย่างมากในการทำความเข้าใจดาวอังคาร

โชคร้ายที่ชาวอาณานิคมไม่สามารถพกตัวอย่างพวกนี้ติดแคปซูลหลบหนีได้

เสี่ยวไอ: [เจ้านาย อยากให้เริ่มสแกนเลยไหม?]

ลู่โจวพยักหน้าและพูดว่า “อืม เริ่มได้เลย”

หลังจากที่รอเงียบๆ ประมาณห้าถึงหกนาที ครอว์เลอร์ดาวอังคารขับไปถึงแถวแรกของชั้นตัวอย่าง ไฟส่องหาวัตถุค่อยๆ ยื่นออกมาจากด้านบนของครอว์เลอร์

ลำแสงสว่างสีน้ำเงินส่องขึ้นที่ชั้นตัวอย่าง

แสงสะท้อนกลับมาหาครอว์เลอร์และถูกป้อนเข้ากับอัลกอริทึมประมวลผลแบบพิเศษ ชุดคุณลักษณะทางกายภาพ อย่างเช่น ขนาดหิน น้ำหนัก และองค์ประกอบธาตุถูกส่งไปให้ลู่โจว

สถานที่และข้อมูลการเก็บเชิงลึกของตัวอย่างก็ถูกส่งไปให้ลู่โจว

ภายในเวลาสิบนาที ลู่โจวเห็นแผนที่การจัดแจงตัวอย่างรูปทรงกลมปรากฏขึ้นต่อหน้า แผนที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 10-20 กิโลเมตร

ลู่โจวมองดูแล้วรู้สึกอยากรู้ขึ้นมาทันที

เขาดูพึงพอใจกับการเก็บข้อมูลระบบช่วยชีวิตแล้ว เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากกว่านี้อีก!

จากข้อมูลของแผนที่มีอย่างน้อยสองปล่องในพื้นที่นิวเวอร์จิเนียที่ปล่อยก๊าซมีเทนออกมา รวมไปถึงชั้นใต้ดินที่อาจจะเป็นชั้นน้ำแข็ง!

เมื่อเดือนมีนาคม ปี 2019 โพรบสำรวจดาวอังคารขององค์การอวกาศยุโรปพบร่องรอยของเหลวใต้แผ่นน้ำแข็งแอนตาร์คติกที่ดาวอังคาร นาซายังเคยเผยแพร่การค้นพบเปอร์คลอเรตที่ปากปล่อง แต่ทรัพยากรพวกนี้อยู่ในที่ที่สภาพแวดล้อมรุนแรงและยากที่จะไปเก็บ

ถ้าพวกเขาพบชั้นน้ำแข็งตื้นใต้ดิน มันจะเป็นประโยชน์ต่อชาวอาณานิคมดาวอังคารในอนาคต!

“ดูเหมือนว่านาซามีข้อมูลเกี่ยวกับดาวอังคารมากกว่าที่คิด…”

ลู่โจวมองดูพื้นที่ที่ถูกทำตำแหน่งไว้ว่าอาจจะมีชั้นน้ำแข็งใต้ดิน เขาไตร่ตรองอยู่สักพักก่อนที่จะพิมพ์แป้นคีย์บอร์ด

เสี่ยวไอรู้ทันทีว่าเขาหมายความว่าอย่างไร

เสี่ยวไอ: [เจ้านาย อยากสำรวจพื้นที่นี้ไหม?]

ลู่โจวพยักหน้าและพูดตอบว่า “อืม หลังจากที่ครอว์เลอร์สำรวจหมู่บ้านนิวเวอร์จิเนียเสร็จ บอกให้มันไปสำรวจพื้นที่นั้น ถ้ามันเจอชั้นน้ำแข็งใต้ดิน แจ้งฉันทันทีนะ”

เสี่ยวไอ: [รับทราบ เจ้านาย!(๑•̀ᄇ•́) و✧]

ลู่โจวรู้ว่านาซามีระบบช่วยชีวิตที่ทันสมัยแบบไหนในที่สุด และความอยากรู้ของเขาได้รับการเติมเต็ม

เขาปล่อยให้ครอว์เลอร์ทำงานเพราะว่าเสี่ยวไอสามารถป้อนคำสั่งแทนเขาได้

หลังจากบอกให้เสี่ยวไอคงระบบช่วยชีวิตไว้สภาพเดิม ลู่โจวทำสำเนาข้อมูลระบบช่วยชีวิตเข้าฮาร์ดไดรฟ์แบบพกพา จากนั้นเขาหยิบฮาร์ดไดรฟ์ไปแล้วกลับขึ้นไปที่ชั้นแรกของอาคารสถาบันเพื่อการศึกษาขั้นสูง

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดดูรายชื่อผู้ติดต่อแล้วกดโทรออก

ปลายสายกดรับทันที

เขาได้ยินเสียงแหบ

“สวัสดีครับ?”

ลู่โจวถาม “ศาสตราจารย์หูพูดสายอยู่ใช่ไหมครับ?”

หูหยางนิ่งไปสักพักและพูดตอบ “คุณคือศาสตราจารย์ลู่เหรอ?”

“ใช่แล้ว ผมลู่โจว” ลู่โจวนิ่งไปชั่วครู่ก่อนที่จะถาม “ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?”

“ผมอยู่ที่สถาบันอวกาศที่สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งประเทศจีน…ทำไมหรือครับ?”

“โอเค” ลู่โจวข้ามการพูดคุยสัพเพเหระและเข้าเรื่อง “ถ้าคุณว่าง ช่วยมาที่สถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูงได้ไหม ผมไม่สามารถบอกเหตุผลได้ทางโทรศัพท์ เราต้องคุยกันต่อหน้า”

ศาสตราจารย์หูกลั้นหายใจ

เขาถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “เรื่องนี้เกี่ยวกับโปรเจกต์การ์เด้นใช่ไหม?”

การตอบกลับของลู่โจวเป็นสิ่งที่ศาสตราจารย์หูต้องการ

“ถูกต้องแล้ว มันเกี่ยวข้องกับโปรเจกต์การ์เด้น!”

…………………………………………..