Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 912 เขาจะมาแน่นอน!

ระหว่างที่การประชุมเครื่องชนอนุภาคแฮดรอนบนดวงจันทร์กำลังเริ่มขึ้น ศาสตราจารย์สองคนจากอีกฟากหนึ่งของโลกกำลังนั่งอยู่ในโรงอาหารชั้นแรกที่สถาบันพรินซ์ตันเพื่อการศึกษาขั้นสูง

โทรทัศน์ในโรงอาหารกำลังถ่ายทอดรายงานข่าวของโคลัมเบีย ทีวี ว่าด้วยเรื่องเครื่องชนอนุภาคแฮดรอนบนดวงจันทร์นานาชาติ

เนื้อหาข่าวนี้ย้อนไปตั้งแต่เดือนที่แล้ว

ดวงจันทร์คือทรัพย์สมบัติที่แขวนอยู่เหนือหัวของทุกคน และแม้ว่าจะมีการประกาศแผนการใหญ่ต่างๆ ออกมา แต่ยังไม่มีแผนใดเลยที่เริ่มดำเนินการ

อย่างไรก็ตามคณะกรรมการการโคจรของดวงจันทร์นั้นเป็นข้อยกเว้น

นับตั้งแต่มีโปรเจกต์ปราสาทจันทรา โลกก็ได้ประจักษ์ในความสำเร็จด้านวิศวกรรมการบินและอวกาศของจีน

มันดูเหมือนว่าเมื่อจีนได้ตั้งใจที่จะทำอะไรแล้ว พวกเขาก็ไม่สามารถหยุดยั้งได้

ในตอนนี้พวกเขากำลังวางแผนจะสร้างเครื่องชนอนุภาคแฮดรอนบนดวงจันทร์ นักฟิสิกส์จากทั่วโลกอยากทำงานให้พวกเขา พวกเขาถึงกับเต็มใจที่จะเรียนภาษาจีนกลาง…

โลกอินเทอร์เน็ตทั้งหมดกำลังพูดถึงเรื่องนี้

ไม่ใช่แค่ในอินเทอร์เน็ต แต่ในชีวิตจริงก็เช่นกัน

ผู้คนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ในบริเวณมหาวิทยาลัยพรินซ์ตันมาสักพักแล้ว

นักฟิสิกส์เกือบทุกคนรู้สึกตื่นเต้นกับโอกาสเบื้องหลังโปรเจกต์ประหลาดของจีน

ผลกระทบจากโปรเจกต์เครื่องชนอนุภาคแฮดรอนนี้ยังกระจายไปยังสาขาอื่นๆ ด้วย

ตามที่ศาสตราจารย์ครุกแมนบอก ถึงกับมีนักเศรษฐศาสตร์ชื่อดังซึ่งเป็นที่รู้จักคนหนึ่งเขียนรายงานถึงผลกระทบของเครื่องชนอนุภาคแฮดรอนบนดวงจันทร์ต่อความสัมพันธ์ระหว่างประเทศและรูปแบบทางการค้าของโลก

แม้ว่าครุกแมนจะบังเอิญได้ยินนักฟิสิกส์พูดถึงเรื่องจริงนั่นอยู่บ่อยๆ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าฟิสิกส์ส่งผลกระทบต่อชีวิตของเขาอย่างแท้จริง

ศาสตราจารย์แองกัส ดีตัน จากแผนกเศรษฐศาสตร์ของพรินซ์ตัน ผู้ซึ่งได้รับรางวัลโนเบลอันทรงเกียรติด้วย ก็พูดขึ้นมาทันทีระหว่างที่กำลังดูโทรทัศน์

“คุณแน่ใจเหรอว่าเขาจะไป?”

ศาสตราจารย์ครุกแมนยักไหล่แล้วพูดว่า “ผมไม่แน่ใจ แต่งานวิจัยของเขาสำคัญมาก ผมต้องลองดูสักครั้ง”

“ผมคิดว่าคุณกำลังเสียเวลาเปล่า”

ศาสตราจารย์แองกัสสั่นหัวแล้วพูดว่า “นักคณิตศาสตร์บริสุทธิ์พวกนั้นมีอคติที่ขัดแย้งกับเศรษฐศาสตร์ พวกเขามีความคิดว่าคณิตศาสตร์คือสิ่งที่บริสุทธิ์และสูงส่ง และไม่ควรรับอิทธิพลจากสาขาวิชาอื่นๆ คุณรู้ใช่ไหมว่ามันยากแค่ไหนในการขอความช่วยเหลือจากเดอลีงย์? พอมันเป็นเรื่องปัญหาคณิตศาสตร์ เขา…”

ศาสตราจารย์แองกัสทำสีหน้าไม่สบอารมณ์แล้วยักไหล่

“… นี่คือสีหน้าที่เขาทำใส่ผม”

ปากของศาสตราจารย์ครุกแมนกระตุกขณะที่เขาพยายามกลั้นเสียงหัวเราะของเขาไว้

“ผมเข้าใจครับว่าคุณกำลังบอกอะไร แต่ศาสตราจารย์ลู่ต่างออกไป เขาได้รางวัลโนเบลในสาขาเคมี และเขาได้ทำผลงานอันยิ่งใหญ่ให้แก่ด้านวัสดุศาสตร์เชิงคำนวณ และทฤษฎีของเขาในเรื่องปฏิกิริยาไฟฟ้าแก่… คุณคิดจริงๆ เหรอครับว่าเขาเป็นนักวิจัยคณิตศาสตร์บริสุทธิ์? เปล่าเลย! เขาเปิดกว้าง เขาไม่ได้สนใจแค่เรื่องฟิสิกส์”

ศาสตราจารย์แองกัสถอนหายใจแล้วยกแก้วขึ้น

“ใช่ แต่เขาไม่ได้สนใจเรื่องเศรษฐศาสตร์ คุณวางแผนจะกระตุ้นความสนใจเขายังไง?”

ศาสตราจารย์ครุกแมนยิ้มและพูดอย่างมั่นใจว่า “ศาสตราจารย์แองกัส ดีตัน ผู้เป็นที่รักของผม คุณเคยตามจีบสาวมาก่อนหรือเปล่า?”

ศาสตราจารย์แองกัสขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ผมเคยตอนที่ผมยังหนุ่มกว่านี้… ทำไม?”

ครุกแมนตอบว่า “คุณไม่สามารถจะทำให้ใครสักคนรู้สึกสนใจได้ในทันที คุณต้องสร้างความสัมพันธ์ฉันเพื่อนกับพวกเขาไปทีละขั้น แล้วพวกเขาก็จะตัดสินใจเลือกสิ่งที่ให้ประโยชน์กับคุณโดยธรรมชาติ”

ศาสตราจารย์แองกัสอ้าปากแล้วพูดว่า

“น่าสนใจ… แต่ผมยังคิดว่าแผนของคุณคงจะล้มเหลว”

“ทำไมครับ?”

“เพราะศาสตราจารย์ลู่ไม่ได้สนใจเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ และเขาก็ไม่ได้สนใจความคิดของคุณเลย คุณไม่ได้สังเกตเหรอ? แม้ว่าเขาจะจัดการกับปัญหามากมายที่อยู่นอกเรื่องคณิตศาสตร์ แต่ปัญหาทั้งหมดก็เป็นสิ่งที่เขาเลือกด้วยตัวเอง”

“ถ้าเขาสนใจเรื่องเศรษฐศาสตร์จริง เขาคงจะทำงานวิจัยไปแล้วตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าเขามีความสามารถที่จะทำได้ แต่เขาก็แค่ไม่ได้สนใจ”

ศาสตราจารย์ครุกแมนยังดูไม่ค่อยเชื่อนัก

“ไม่จำเป็นเสมอไปครับ ไม่ว่าคุณจะสนใจเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างประเทศและแทรกแซงความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเป็นการส่วนตัว ทั้งสองอย่างล้วนแตกต่างกัน”

ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกัน

ในโทรทัศน์เริ่มมีการถ่ายทอดสดการประชุมเครื่องชนอนุภาคแฮดรอนบนดวงจันทร์นานาชาติ

ลู่โจวยืนอยู่บนเวทีขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจนและเคร่งขรึม

ขณะที่ศาสตราจารย์ครุกแมนดูลู่โจวพูดปาฐกถา ลูกศิษย์ของเขาก็กระจายวงออก

แล้วเขาก็ทุบกำปั้นลงไปบนโต๊ะอย่างตื่นเต้น

“ดูนี่! ผมบอกคุณแล้ว! เขาสนใจเรื่องอื่นๆ นอกเหนือเรื่องจากวิชาการ!”

“คุณอยากมาพนันกันไหม? แองกัส!”

ศาสตราจารย์แองกัสมองมาที่เพื่อนที่กำลังตื่นเต้นของเขาแล้วถามว่า “พนันเรื่องอะไร?”

ศาสตราจารย์ครุกแมนถูมือทั้งสองข้างแล้วพูดว่า

“ผมพนันว่าเขาจะมาเข้าร่วมประชุมเศรษฐศาสตร์ที่เซี่ยงไฮ้ และผมจะสามารถชักชวนให้เขาเข้าร่วมโปรเจกต์วิจัยของผมได้ ขอผมคิดดูก่อน… สัก 10 ดอลลาร์สหรัฐเป็นไงล่ะ?”

10?

แองกัสแทบจะระเบิดหัวเราะออกมา

แม้ว่าเขาจะอยากฉกชิงเงินของครุกแมนด้วยความยินดี แต่เงินจำนวนเท่านี้ก็น้อยเกินไป

เขาอยากเพิ่มเงินพนันมากกว่านี้

“10 ดอลลาร์มันน้อยเกินไป ถ้าคุณมั่นใจมาก มาพนันกันด้วยช็อกโกแลตสีทอง 10 อันที่มื้อค่ำของห้องโถงสีน้ำเงินที่สตอกโฮล์ม”

“ให้ตายสิ คุณอยากจะทำให้กระเป๋าตังผมแบนเลยหรือไง…”

ศาสตราจารย์ครุกแมนนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วก็ขบกรามของตัวเองในที่สุด

“ตกลง!”

…………………..