Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 939 พิธีเปิดตัว!

เมื่อคืนนี้ลู่โจวมีช่วงเวลาที่เยี่ยมยอด

แต่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าด้วยความทุกข์ทรมาน

วันถัดมาลู่โจวตื่นขึ้นพร้อมกับอาการปวดหัวจากการเมาค้างของเขา ต้องขอบคุณเมตาบอลิกฟังก์ชันที่แข็งแรงของเขา เขาจึงรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยหลังจากอาบน้ำ เขาลงมาด้านล่างและกินอาหารเช้า จากนั้นก็ขึ้นรถซึ่งรอเขาอยู่ตรงประตูทางเข้าโรงแรม

ลู่โจวนั่งอยู่ที่เบาะหลังและบีบหน้าผาก

“เมื่อวานผมดื่มถึงกี่โมงน่ะ?”

หวังเผิงตอบว่า “เช้ามืดครับ… ผมคาดไม่ถึงว่าเช้านี้คุณจะตื่น”

ลู่โจวพูดว่า “ไม่มีอะไรก็แค่สองสามช็อต ไม่หนักหนาอะไร”

หวังเผิงยิ้มและพูดว่า “…ไปไหนครับ?”

ลู่โจวตอบ “สำนักงานใหญ่ ILHCRC”

“ได้ครับ”

หวังเผิงหมุนพวงมาลัยรถอย่างคล่องแคล่วและเริ่มออกรถ

ลู่โจวพิงตัวกับหน้าต่าง เขาตั้งใจว่าจะงีบหลับแต่ทันใดนั้นก็นึกได้ว่าเมื่อคืนเขาเมาขนาดไหน

“ผมเมามากเมื่อคืน อะไรก็ตามที่คุณได้ยินผมพูดก็แกล้งทำเป็นว่าผมไม่ได้พูดอะไรแล้วกันนะ”

“ไม่เป็นไรครับ เราทุกคนก็มีวันแย่ๆ ของตัวเองทั้งนั้น” หวังเผิงยิ้มและพูดว่า “คุณรู้สึกดีขึ้นไหม? คุณพร้อมสำหรับพิธีเปิดตัววันนี้ไหมครับ?”

ลู่โจวยิ้มอย่างมั่นใจ

“แน่นอน ผมพร้อมแล้ว

“ไม่มีอะไรหรอก มันก็แค่งานเล็กๆ…”

…

อันที่จริงแล้วมันเป็นงานใหญ่ทีเดียว

รถตู้สื่อมวลชนรวมตัวอยู่ในลานจอดรถของอาคารสำนักงานใหญ่ ILHCRC ที่เลิศหรู ซึ่งตั้งอยู่ในโซนไฮเทค โลกทั้งใบกำลังจับตามองงานนี้

ฝูงชนรายล้อมทางเข้าด้านหน้าของตึก หินแกรนิตใหญ่ยักษ์ซึ่งคลุมด้วยผ้าสีแดง สูงราว 5 เมตร ตั้งอยู่ตรงทางเข้าตึก

ไม่มีพรมแดง ไม่มีลูกโป่งบนท้องฟ้า ไม่มีดอกไม้ไฟ อย่างไรก็ตามไม่มีใครมองข้ามความสำคัญของงานนี้

นักวิชาการที่กังวลเกี่ยวกับอนาคตของมนุษยชาติ คนธรรมดาที่สนใจเรื่องฟิสิกส์ และนักการเมืองที่กังวลเกี่ยวกับผลกระทบของโปรเจกต์นี้ต่างกำลังให้ความสนใจงานนี้อย่างใกล้ชิด

บางคนกำลังนั่งอยู่หน้าโทรทัศน์ ส่วนคนอื่นๆ ก็มาชมพิธีที่หน้างานเลย พวกเขาทุกคนอดที่จะกลั้นหายใจไม่ได้

ชายในชุดสูทคนหนึ่งยืนอยู่ตรงศูนย์กลางความสนใจ

เขาไม่มีสคริปต์อยู่ในมือ มีเพียงไมโครโฟนเท่านั้น

เขาพูดด้วยเสียงที่ชัดเจนและเคร่งขรึม

“ลำดับแรกผมขอขอบคุณนักวิทยาศาสตร์ นักวิชาการ นักการเมือง และผู้ชมทางบ้านทุกท่านสำหรับการมาร่วมเฉลิมฉลองช่วงเวลาแห่งเกียรติยศนี้กับเรา”

“ในฐานะประธานของ ILHCRC ผมอยากจะขอขอบคุณทุกท่านจากก้นบึ้งของหัวใจ!”

ฝูงชนต่างส่งเสียงปรบมือ

ลู่โจวพยักหน้าแล้วกระแอม

“ILHCRC คือองค์กรวิจัยฟิสิกส์ระหว่างประเทศ และเราได้รับมอบหมายให้แก้ปัญหาต่างๆ ที่อาจส่งผลกระทบต่ออนาคตของเรา”

“โปรเจกต์นี้จะช่วยให้เราเข้าใจกฎแห่งจักรวาลในที่ที่เราอาศัยอยู่”

“ผมรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ยืนอยู่ที่นี่และทำการเปิดอาคารแห่งเกียรติยศนี้!”

ลู่โจวถอยหลังไปสองก้าวและเดินตรงไปยังแผ่นหินแกรนิต

เขาเอื้อมมือออกไปและดึงผ้าสีแดงออก

บรรทัดตัวอักษรอันงดงามถูกจารึกอยู่บนแผ่นหิน

[ศูนย์วิจัยเครื่องชนอนุภาคแฮดรอนบนดวงจันทร์นานาชาติ]

ดูเหมือนกับว่าเวลาจะหยุดนิ่ง

จากนั้น…

เสียงปรบมือและเสียงโห่ร้องยินดีก็เริ่มดังขึ้น…

นักวิจัยของสถาบันฟิสิกส์ที่สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งประเทศจีนโบกมืออย่างตื่นเต้น และพวกเขาถึงกับกอดกันด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า

พวกเขากำลังจะเปลี่ยนประวัติศาสตร์!

พวกเขากำลังจะบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ด้วยกัน!

เกียรติยศในครั้งนี้สำคัญกว่าเกียรติของทุกคน แม้แต่เกียรติของรางวัลโนเบล ในเวลานั้นพวกเขาทุกคนต่างเหน็ดเหนื่อยกับเรื่องนี้ด้วยกันในฐานะทีมเดียวกัน

หลัวเหวินเซวียนถูกเบียดอยู่ในฝูงชน และเขาก็เกือบจะทำแว่นตาหล่น

นักวิชาการจางเหวินหลง ประธานของสมาคมฟิสิกส์จีน ปรบมือจนฝ่ามือของเขาเริ่มเจ็บ

“ในที่สุด”

“ใช่” ฟางช่าวผิง ผู้อำนวยการสถาบันฟิสิกส์ที่สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งประเทศจีน เขาขยี้ตาและพูดว่า “นี่คือหน้าประวัติศาสตร์ใหม่สำหรับสาขาฟิสิกส์ของจีน”

นักวิชาการจางเหวินหลงหัวเราะเบาๆ

“ไม่ใช่สาขาฟิสิกส์จีน!

“นี่คือหน้าประวัติศาสตร์ใหม่สำหรับโลกของฟิสิกส์!”

…

พิธีเปิดตัวจบลง

ลู่โจวโค้งคำนับอย่างสุภาพและวางไมโครโฟนลง กลุ่มผู้สื่อข่าวเดินตรงมาและยื่นไมโครโฟนของพวกเขาออกมา

“ศาสตราจารย์ลู่ครับ ผมเป็นผู้สื่อข่าวจากโคลัมเบีย ทีวี คุณบอกเราได้ไหมว่าทำไมคนถึงคิดว่าเครื่องชนอนุภาคแฮดรอนเป็นสิ่งที่สิ้นเปลืองเงิน?”

ลู่โจวตอบว่า “ผมคิดว่าคนเหล่านั้นควรจะศึกษาด้วยตัวเอง”

“ผมเป็นผู้สื่อข่าวจาก BBC! ผมอยากจะถามว่าตำแหน่งประธานของ ILHCRC ได้รับการพิจารณาด้วยการโหวตหรือเปล่าครับ? ILHCRC ได้ปรึกษาสมาชิกระดับชาติท่านอื่นๆ ในการตัดสินใจครั้งนี้ไหมครับ?”

ลู่โจวตอบว่า “ไม่มีความเห็นครับ”

ด้วยเพราะมีฝ่ายรักษาความปลอดภัยคอยคุ้มกันเขาอยู่ ในที่สุดลู่โจวก็สามารถหลบผู้สื่อข่าวออกมาได้ ลู่โจวและเจ้าหน้าที่ ILHCRC คนอื่นๆ รูดบัตรผ่านประตูและเข้าไปในตึก

ทันใดนั้นเขาก็เห็นใครบางคนที่คุ้นตาเหลือบมองเขาอยู่ในฝูงชน

เมื่อชายคนนั้นสังเกตเห็นว่าลู่โจวกำลังมองมาที่เขา เขาก็พยายามปลีกตัวออกมา แต่ลู่โจวตะโกนขึ้นว่า “หลัวเหวินเซวียน!

“ฉันมองหานายตอนช่วงพิธีเปิด ในที่สุดนายก็อยู่ที่นี่”

……………