Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 96

ตอนที่ 96 นี่มันถูกต้อง!

ณ ห้องเรียนในตึกเอ…

การประชุมสมาคมแคมปัสแอสซิสแตนท์ครั้งที่สี่จบลงแล้ว ระหว่างการประชุม พวกเขาก็คุยกันถึงการเปิดตัวเวอร์ชั่นอัพเดท

เหมือนครั้งที่แล้ว ประธานลู่โจวไม่ได้อยู่ในที่ประชุม เป็นรองประธานอู๋ต้าไห่และผู้จัดการผลิตภัณฑ์หยวนลี่เหว่ยมาแทนที่ บางทีมันเป็นเพราะการที่ผู้ก่อตั้งไม่อยู่ที่ประชุม ขวัญกำลังใจจึงตกต่ำ

ท้ายที่สุดแล้วทุกคนต่างก็ทำงานกันในช่วงสองอาทิตย์ที่ผ่านมา นักพัฒนากำลังเขียนโค้ด วิศวะก็กำลังยุ่ง แม้แต่คนที่วิ่งเต้นทำธุระให้ก็มีเรื่องต้องทำ

แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะกระตือรือร้นในการใช้ชีวิตในรั้วมหาลัยที่มีสีสัน แต่ไม่ใช่ทุกคนกระตือรือร้นกับชีวิตที่วุ่นวาย เมื่อความกระตือรือร้นของผู้ประกอบการค่อยๆหายไป เสียงโอดครวญก็จะเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“…สถานการณ์ทั่วไปเป็นแบบนี้”

“จบการประชุม”

หยวนลี่เหว่ยโยนชอล์คบนโพเดียม เขาพยักหน้าให้อู๋ต้าไห่แล้วลงจากเวที

เจ้าอ้วนอู๋ขึ้นบนโพเดียม เขาปรบมือแล้วยิ้ม

“ทุกคนทำงานมาหนัก หิวแล้วใช่ไหม? ประธานจองโต๊ะที่ร้านเมนูปลาแล้ว ไปทานกันเถอะ”

ส่วนที่สำคัญที่สุดก็คือคนงานต้องไม่จ่ายเงิน

หลังจากได้ยินคำพูดของเจ้าอ้วนอู๋ ในที่สุดพวกเขาก็ขวัญกำลังใจ

พอพวกเขามาคิดดู นอกจากเวลาแล้ว พวกเขาไม่ได้จ่ายอะไรเลย พวกเขาไม่ต้องจ่ายค่าสมัครด้วยซ้ำ

ต่อให้พวกเขาไม่เข้าสมาคม เวลาส่วนใหญ่ของพวกเขาก็จะเสียไปกับการเล่น LOL มาทำอะไรที่มีความหมายแบบนี้ดีกว่า ยกตัวอย่างนักศึกษาซอร์ฟแวร์เด็กใหม่สองสามคนที่ทำงานกับหรงไห่ ตอนแรกพวกเขาไม่รู้อะไร แต่ตอนนี้พวกเขาเริ่มได้ภาษา C++ พื้นฐานแล้ว

อย่างไรก็ตามถึงกระนั้น…

มนุษย์ก็ยังเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีอารมณ์เป็นตัวขับเคลื่อน

พวกเขามาถึงร้านอาหาร แต่เมื่ออาหารมาถึง ประธานก็ยังไม่มา บางคนก็อดถามไม่ได้

“ประธานอยู่ไหน? เขาไม่มาเหรอ?”

“ลู่โจวมีเรื่องต้องทำ เขากำลังทำโปรเจ็ควิจัยฟิสิกส์ รอก่อนสักสองสามวัน” อู๋ต้าไห่กล่าว จากนั้นเขาก็ยกแก้วขึ้นด้วยรอยยิ้ม “มา ดื่ม”

แม้ว่าคนที่ถามเมื่อกี้จะไม่พอใจ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

หลังจากทั้งกลุ่มทานอาหารเสร็จ พวกเขาก็เดินไปทางหน้าประตูมหาลัยและทุกคนก็แยกย้ายกลับหอพักตน

คนที่ถามชื่อหลี่รุ่ยเจ๋อ เขาอยู่คณะวิทยาการคอมพิวเตอร์ปีหนึ่ง ที่อยู่ข้างๆเป็นเพื่อนเก่าเขา เว่ยเฟิง พวกเขาได้พบกับเจ้าอ้วนอู๋ตอนทำงานพาร์ทไทม์และถูกเจ้าอ้วนอู๋ชักชวนให้เข้าร่วมสมาคมแคมปัสแอสซิสแตนท์

แม้ว่าทั้งสองจะเข้าร่วมสมาคมโดยคิดว่ามันจะเป็น’ธุรกิจที่ดี’ แต่หลังจากผ่านมาสองสัปดาห์ หลี่รุ่ยเจ๋อก็ค่อนข้างเหนื่อย

การหายตัวไปของประธานเป็นหนึ่งในหลายๆปัยจัยเท่านั้น ความไม่พอใจของเขาถูกสะสมมานานแล้ว เขาได้แสดงความไม่พอใจในระหว่างกิจกรรมของสมาคมหลายครั้ง

อาจเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ บวกกับพวกเขาอยู่กันเอง เขาจึงเริ่มบ่นให้เพื่อนเก่าฟัง

“เราทำงานเขียนโค้ดเขียนโปรแกรมกันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย…แล้วเขาทำอะไรอยู่?”

เว่ยเฟิงไม่ได้รู้สึกไม่พอใจ เขาเข้าใจเหตุผลที่เจ้าอ้วนอู๋บอกและไม่ได้รู้สึกอะไรในใจ

ท้ายที่สุดแล้วเขาเข้าร่วมสมาคมด้วยเป้าหมายอยากเรียนรู้ เขาทำโปรเจ็คกับหรงไห่และเรียนรู้การเขียนอัลกอริธึมง่ายๆ เขารู้สึกว่าเขาได้เรียนรู้ไปมาก ซึ่งมันเป็นสิ่งที่เขาคาดหวังไว้

ส่วนเรื่องหาเงิน…

พูดตามตรงเขาไม่ได้คิดเลยด้วยซ้ำ

“…ประธานมีโปรเจ็ควิจัยต้องทำ ช่วงนี้เขาอาจยุ่งก็ได้ ฉันคิดว่ามันยังพอเข้าใจได้ นอกจากนี้เขายังเขียนโค้ดไปมาก ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้ทำอะไรเลยสักหน่อย”

เมื่อหลี่รุ่ยเจ๋อเห็นเพื่อนไม่เห็นด้วยกับเขา เขาก็ไม่พอใจ

“เฮอะ ฉันต้องไปอ่านพีชคณิตขั้นสูงอีก ทำไมฉันจะยุ่งบ้างไม่ได้? ใครบ้างที่ไม่ยุ่ง?”

เว่ยเฟิงไม่ชอบพูดลับหลังคนอื่น ดังนั้นเขาจึงตบหลังเพื่อนแล้วกล่าว “เอาล่ะๆ รุ่ยเจ๋อ นายเมาแล้ว”

“ฉันไม่เมา” หลี่รุ่ยเจ๋อกล่าวแล้วเรอ เขาปัดมือของเว่ยเฟิงปออกแล้วกล่าว “ฉันแค่รู้สึกไม่ดี…”

ถูกต้อง เขารู้สึกไม่ดี

และมันไม่ใช่แค่เขาที่รู้สึกไม่ดี…

…..

เจ็ดวันหลังส่งวิทยานิพนธ์ไปวิทยาเขตเก่า ผลการทดลองก็ออกมาในที่สุด

ข้อสรุปที่ได้นั้นเกินกว่าความคาดหวังของทุกคน

แน่นอน’ทุกคน’รวมถึงหลิวโป เฉียนจ้งหมิงและศาสตราจารย์หลิวหรงเอิน และแม้แต่นักศึกษาปริญญาเอกที่ศาสตราจารย์หลิวพามาด้วย แต่นั่นไม่รวมถึงลู่โจว

ท้ายที่สุดแล้วลู่โจวก็มั่นใจในความสามารถในการคำนวณของตนเองมาก เขาตรวจทานการคำนวณซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถ้าข้อมูลที่ได้มาถูกต้อง งั้นการคำนวณของเราก็ถูกต้อง!

“ไม่น่าเชื่อ…”

“ข้อสรุปถูกต้อง”

“วัสดุคาร์บอนนาโนทิวป์ไม่มีผลต่อปฏิกิริยาไฮเดรชั่นในอายุเริ่มต้นเมื่อรวมเข้ากับซีเมนต์!”

“ถ้าข้อสรุปนี้เป็นจริง งั้นการทดลองของเราก็ผิดพลาด กุญแจสำคัญในการแก้ความต้านทานแรงดันของตัวอย่างหมายเลข 2 ไม่ได้อยู่ในปฏิกิริยาไฮเดรชั่นในอายุเริ่มต้น แต่มันมาจากที่อื่น”

ลู่โจวถาม “ผมอะไรอย่างอื่นให้ผมช่วยไหม?”

รุ่นพี่เฉียนส่ายหน้าแล้วกล่าว “ตอนนี้ไม่มี…เราต้องทำการทดสอบซ้ำโดยปรับปริมาณการใช้วัสดุคาร์บอนนาโนทิวป์ แต่นายพึ่งช่วยเราประหยัดเวลาวิจัยไปสองเดือน”

ลู่โจวนึกถึงเอกสารที่เขาอ่าน เขาคิดแล้วกล่าว “ผมมีคำแนะนำ ผมควรพูดไหม?”

“บอกมาเลย!” รุ่นพี่เฉียนกล่าวอย่างจริงจัง

“ครั้งก่อนผมได้อ่านวิทยานิพนธ์ที่ตีพิมพ์เมื่อเร็วๆนี้ มันเกี่ยวกับการกระจายตัวในน้ำของคาร์บอนนาโนทิวป์จากมหาลัยตง ผมได้นำข้อมูลการทดลองไปใส่ในแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่ผมทำไว้ก่อนหน้านี้แล้วคำนวณใหม่ แล้วพบก็พบเรื่องที่น่าสนใจ…ทำไมรุ่นพี่ไม่ลองทดสอบปริมาณคาร์บอนนาโนทิวป์ในช่วง 0.4wt%-0.5wt% ล่ะ?”

“0.4 ถึง 0.5?” รุ่นพี่เฉียนถาม เขาเลิกคิ้วขึ้นแล้วกล่าว “เราลอง 0.6-0.8 แล้ว…ผลลัพธ์ออกมาไม่เป็นที่น่าพอใจ แผนการในปัจจุบันของเราจึงสูงกว่า 1…0.4-0.5 มันน้อยไปไหม?”

“เพราะงั้นผมจึงได้แค่แนะนำ” ลู่โจวยักไหล่ จากนั้นเขาก็กล่าวเสริม “เนื่องจากผมช่วยให้รุ่นพี่ประหยัดเวลาทดลองไปมาก ทำไมรุ่นพี่ไม่ลองทำตามคำแนะนำผมล่ะ?”

ถ้ามันเป็นก่อนหน้านี้แล้วรุ่นพี่เฉียนได้ยินคำแนะนำจาก’คนนอก’ เขาคงไม่เก็บมาใส่ใจ อย่างไรก็ตามสถานการณ์ในตอนนี้มันแตกต่างกัน การคำนวณของลู่โจวได้รับการพิสูจน์โดยการทดลอง และรุ่นพี่เฉียนก็เชื่อเขามาก

รุ่นพี่เฉียนพยักหน้าแล้วกล่าว “ตกลง…ฉันจะเอาคำแนะนำของนายไปให้ศาสตราจารย์หลี่ เอ้อ นายส่งเอกสารที่นายอ่านมาให้ฉันได้ไหม?”

“ไม่มีปัญหา ผมจะส่งให้รุ่นพี่ทางอีเมลล์”

ทันใดนั้นเองโทรศัพท์ของลู่โจวในกระเป๋าก็ดังขึ้น

“ขอโทษครับ ผมต้องรับสายนี้”

“ไม่เป็นไร ฉันต้องไปวิทยาเขตเก่าแล้ว” รุ่นพี่เฉียนกล่าวแล้วมองดูนาฬิกา “ไว้เจอกัน”

ลู่โจวเดินออกไปที่ระเบียงแล้วรับสาย

เมื่อสายติด ก่อนที่ลู่โจวจะได้พูด เสียงของเจ้าอ้วนอู๋ที่ฟังดูเป็นกังวลก็ดังขึ้นมา

“ลู่โจว มีปัญหาแล้ว!”