Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 960 เงื่อนงำบนเศษซาก!

ลู่โจวกลับไปที่คฤหาสน์จงซาน อินเตอร์เนชั่นแนลของเขา โดยแบกความหวังของทีมวิจัยแบตเตอรี่ลิเธียม-แอร์ไว้บนบ่าของเขา

เมื่อเขากำลังจะอวดความสามารถตัว เขาก็ต้องตระหนักถึงปัญหาร้ายแรง…

สิ่งนี้ไม่ง่ายที่จะแก้ไข

อันที่จริงมันยากกว่าที่เขาคิดไว้มากในตอนแรก

ลู่โจวมองคอมพิวเตอร์บนโต๊ะขณะจ้องมองโมเดลที่เขาดึงมาจากฐานข้อมูลของสถาบันมา มือขวาของเขาถือปากกานิ่งๆ

สักพักเขาก็ถอนหายใจและวางปากกาลง

‘เมมเบรนแลกเปลี่ยนโมเลกุลของแก๊ส…’

‘นี่คือสิ่งที่ไฮเทค’

เทคโนโลยีนี้จะมีประโยชน์แม้ว่าจะไม่ได้นำไปใช้กับแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์และมันใช้เพื่อทำให้ก๊าซบริสุทธิ์เท่านั้น จนถึงตอนนี้เทคโนโลยีการทำให้บริสุทธิ์ด้วยแก๊สที่ล้ำหน้าที่สุดคือการดูดซับสวิงแรงดัน แต่ประสิทธิภาพในการสกัดและความบริสุทธิ์นั้นยังห่างไกลจากความสมบูรณ์แบบ…

ลู่โจวยืนขึ้นและเดินไปข้างชั้นวางหนังสือของเขา จากนั้นเขาค่อยๆ ดึงหนังสือที่นั่งด้านซ้ายของแถวที่สอง

หลังจากมีเสียงคลิก ลิ้นชักใต้ชั้นวางหนังสือก็ค่อยขยับๆ ลู่โจวเปิดลิ้นชักและหยิบท่อโลหะซึ่งมีขนาดประมาณแบตเตอรี่ดับเบิ้ลเอออกมา

ท่อโลหะนี้ถูกทำลายโดยวัตถุที่ไม่รู้จัก

ส่วนตรงกลางของท่อโลหะได้หัก และแบตเตอรี่ก็งอเล็กน้อย นอกจากเครื่องหมายบวกและเครื่องหมายลบแล้วยังไม่เห็นข้อมูลอื่นใดบนแบตเตอรี่เลย

ขณะที่ลู่โจวใช้นิ้วโป้งถูแบตเตอรี่เบาๆ เขาก็แสดงสีหน้าครุ่นคิด

‘คำตอบควรอยู่ภายในนี้…’

นี่เป็นเศษซากชิ้นแรกของเขา

ข้อมูลที่สแกนจากปืนสแกนเนอร์ถูกเก็บไว้ร่วมกับเสี่ยวไอในคอมพิวเตอร์ควอนตัมไฮเทค

อย่างไรก็ตามถึงแม้จะใช้ปืนสแกนเนอร์ก็ค่อนข้างยากที่จะฟื้นฟูสภาพดั้งเดิมของเศษซากนี้ให้สมบูรณ์

จนถึงตอนนี้เทคโนโลยีเดียวที่เขากู้คืนจากแบตเตอรี่นี้คือวัสดุโพลีเมอร์ที่แก้ปัญหาลิเธียมเดนไดรต์ได้ และมันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์เลยสักนิดเดียว

ในความเห็นของเขานั้น ตอนนี้หากตัวเขาเองไม่สามารถแก้ปัญหาแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ได้ก็คงไม่มีใครในโลกนี้สามารถทำได้เช่นกัน

“ถ้าเพียงเยื่อแลกเปลี่ยนโมเลกุลเท่านั้นที่ยังคงอยู่ แม้จะเพียงเล็กน้อย…” หลู่โจวกล่าวขณะจ้องมองที่แบตเตอรี่ที่ชำรุด

แม้ว่าจะมีเยื่อบางๆ รอดมาได้เขาก็สามารถใช้ปืนสแกนเนอร์เพื่อดึงส่วนประกอบกลับมาได้ เขาอาจจะไม่สามารถลอกแบบการออกแบบได้ แต่อย่างน้อยก็จะทำให้เขามีจุดอ้างอิง

แต่ปัญหาคือ…

“เดี๋ยวก่อนนะ…”

ลู่โจวจ้องไปที่แบตเตอรี่ และทันใดนั้นหลอดไฟในหัวของเขาก็ดับลง

เขานั่งลงที่คอมพิวเตอร์ทันทีและพูด

“เสี่ยวไอ ดึงข้อมูลการสแกนหาเศษซากหมายเลข 1 จากฐานข้อมูลให้ที!”

[ได้เลยเจ้านาย (1 • ᄇ • ) و ✧ ]

ไม่นานแบบจำลองสามมิติก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของลู่โจว

เขาจ้องไปที่ภาพที่สแกนของเศษซากหมายเลขหนึ่งบนหน้าจอ แม้จะเคยเห็นโมเดลนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่งเหมือนเดิม

เนื่องจากระดับวิศวกรรมที่เพิ่มขึ้นของเขา เขาจึงพบระดับความชื่นชมในระดับใหม่สำหรับการออกแบบทางวิศวกรรมขั้นสูงที่ใส่เข้าไปในแบตเตอรี่นี้

“นี่เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อ”

ขณะที่ลู่โจวจ้องมองโครงสร้างอันละเอียดอ่อนระหว่างห้องแลกเปลี่ยนก๊าซกับวัสดุขั้วบวก เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

ชั้นของเมมเบรนแลกเปลี่ยนโมเลกุลถูกวางระหว่างห้องที่แลกเปลี่ยนก๊าซและทางเข้าของก๊าซ ห้องแลกเปลี่ยนก๊าซเต็มไปด้วยออกซิเจนที่มีความเข้มข้นสูง จากนั้นจึงใช้ชั้นของวัสดุพอลิเมอร์เพื่อปกคลุมลิเธียมแอโนดอย่างสมบูรณ์ ด้วยวิธีการพิเศษนี้ทำให้โมเลกุลของออกซิเจนบริสุทธิ์ถูกส่งไปยังขั้วลบ…

สตาร์สกายเทคโนโลยีสามารถสร้างส่วนหนึ่งของการออกแบบนี้ได้

สมมติว่าพวกเขาสามารถหาวิธีแก้ปัญหาเมมเบรนแลกเปลี่ยนโมเลกุลได้ และไม่ว่าการออกแบบจะฉลาดแค่ไหน แบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ก็จะไร้ประโยชน์

เสี่ยวไอ [เจ้านาย? 0.0]

“ไม่มีอะไร ฉันแค่แปลกใจเฉยๆ…”

ลู่โจวสงบสติอารมณ์และพูดว่า “เสี่ยวไอ ดึงข้อมูลองค์ประกอบวัสดุสำหรับขั้วลบและห้องแลกเปลี่ยนก๊าซให้ที!”

เสี่ยวไอ [รับทราบ! เสร็จแล้ว! (1 • b • ) و ✧ ]

เสร็จแล้วเหรอ?

แม้ว่าข้อมูลจะอยู่ในฐานข้อมูลแล้ว แต่ความเร็วในการดึงข้อมูลของเสี่ยวไอยังคงทำให้ลู่โจวประหลาดใจเล็กน้อย

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนั้น

ลู่โจวจ้องไปที่แผนภูมิที่อยู่ข้างหน้าเขา และใช้เมาส์เพื่อทำเครื่องหมายตำแหน่งบนภาพแบตเตอรี่สามมิติ เขาค้นหาอย่างระมัดระวังเพื่อหาตำแหน่งของเมมเบรนแลกเปลี่ยนก๊าซ

ตามที่คาดไว้ เขาได้พบเบาะแสที่น่าสงสัยแล้ว

“น่าสนใจ… ไม่มีร่องรอยของซิลิคอนเลย

“ร่องรอยของคาร์บอนที่มากเกินไปควรเป็นของคาร์บอนนาโนสเฟียร์… เดี๋ยวก่อน ไม่จำเป็น!” ลู่โจวนึกถึงคาร์บอนที่ตกค้างของตัวขับดันตัวผลักดันผลกระทบฮอลล์และกล่าวว่า “ฉันเข้าใจแล้ว!”

เสี่ยวไอ [ ? ( °ー°〃)]

ลู่โจวสูดหายใจเข้าลึกๆ และพยายามระงับความตื่นเต้นของเขาเอาไว้ “ซิลิคอนมีความเสถียรสูง ไม่น่าจะมีรอยหลงเหลืออยู่ในเศษซาก และหากไม่มีซิลิกอนตกค้าง นั่นแสดงว่า… เมมเบรนแลกเปลี่ยนโมเลกุลใช้กับเศษซากที่หนึ่ง ไม่ใช่สารที่มีซิลิกอน!

“ถ้าเราเปลี่ยนซิลิกอนเป็นคาร์บอน มันน่าจะแก้ปัญหาได้!”

จิตใจของลู่โจววิ่งเต้นเป็นล้านไมล์ต่อนาที เขาหยิบกระดาษร่างหนึ่งและหยิบปากกาขึ้น

แต่ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นฟังก์ชันซีตาของรีมันน์ที่เขาเขียนไว้ในกระดาษร่าง

ลู่โจวขมวดคิ้วและขมวดคิ้ว

ช่างมัน ใครสนกันล่ะ!

ฉันจะแก้ปัญหานี้ก่อน!

ฉันสาบานว่านี่คือสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะแก้ ก่อนที่ฉันจะอุทิศตัวเองทั้งหมดให้กับสมมติฐานของรีมันน์!

เมื่อสิ่งนี้จบลงจะไม่มีใครได้รับความช่วยเหลือจากฉันอีกต่อไป!

…………………..