Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 962 ในที่สุดก็นำไปใช้!

คาร์บอน…

ทั้งหมด?!

ยางสวี่ตัวแข็งทื่อไปเลย

เฉียนจงหมิงและหลิวโปก็เช่นกัน

นักวิจัยทั้งหมดในห้องทดลองมองไปที่ลู่โจวอย่างตกใจ

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ยางสวี่ก็ทำลายความเงียบ

“เปลี่ยนเป็น… คาร์บอน?”

ยางสวี่ยิ้มและส่ายหัว “เป็นไปไม่ได้ เราพยายามแล้ว เรายังใช้วัสดุที่มีคาร์บอนเป็นองค์ประกอบหลักที่มีความยืดหยุ่นมากขึ้นในตอนเริ่มต้นอีกด้วย แต่เราพบว่าคาร์บอนไม่เสถียรเท่าซิลิคอนเสียอีก”

เขาหยุดครู่หนึ่งและพูดติดตลกว่า “ผมหมายถึง เรากำลังพยายามสร้างแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ที่นี่ ไม่ใช่ระเบิดลิเธียม”

ไม่มีใครในห้องแล็บหัวเราะ รวมทั้งยางสวี่

ทุกคนรู้สึกหดหู่เล็กน้อย

นี่หมายความว่าความพยายามของพวกเขาในช่วงสองปีที่ผ่านมานั้นไร้ประโยชน์จริงๆ

“เพราะคุณไม่ได้ใช้วิธีการที่ถูกต้อง…” ลู่โจวมองไปรอบๆ และพูดว่า “ที่นี่มีกระดานดำไหม?”

ไวท์บอร์ดกล่าวว่า “เรามีกระดานไวท์บอร์ด… มันอยู่ข้างหลังคุณ คุณกำลังจะทำอะไร?”

ลู่โจวยิ้มและพูดโดยไม่อธิบายอะไรเลย

“ไวท์บอร์ดก็ได้”

เขาหันกลับมาและมองดูไวท์บอร์ด จากนั้นจึงหยิบปากกาขึ้นมา ครุ่นคิดสักครู่ก่อนจะเริ่มเขียน

[เอทิลีน-โพรพิลีน โคพอลิเมอร์ 3 4-โพลีไอโซพรีน พอลิซัลโฟนเชื่อมต่อบล็อกโคโพลิเมอร์ CBGC และการดัดแปลงทางเคมี CBGC-M…]

ขณะที่นักวิจัยในห้องปฏิบัติการพิจารณาชื่อสารประกอบอินทรีย์ที่เขียนไว้บนกระดานไวท์บอร์ด พวกเขาก็รู้สึกสับสนไปหมด

เฉียนจงหมิงโน้มตัวกระซิบกับหลิวโป “มันคือ… นี่นักวิชาการลู่กำลังทำอะไรอยู่?”

“มันดูคุ้นๆ…” เฉียนจงหมิงก็สับสนเช่นกัน เขาขมวดคิ้วและพูดว่า “บางทีอาจเป็นสูตร PDMS ที่ดัดแปลง? แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่…”

พอลิเมอร์ PDMS ที่ดัดแปลงนั้นเป็นเพียงสองสารประกอบรวมกัน

แต่ดูเหมือนว่าลู่โจวกำลังเขียนสารประกอบมากกว่าห้ารายการบนกระดานไวท์บอร์ด…

ยางสวี่จ้องไปที่รายชื่อยาวเหยียดบนกระดานไวท์บอร์ด และไม่เข้าใจว่ากำลังเกิดคืออะไรขึ้นในตอนนี้

เขารู้ว่าสารประกอบนั้นคืออะไร

เขามีพวกมันอยู่ในห้องปฏิบัติการ

แต่เขาไม่รู้ว่าทำไมลู่โจวถึงเขียนมันบนไวท์บอร์ด

เมื่อลู่โจวหยุดเขียนยางสวี่อดไม่ได้ที่จะถามว่า “นี่อะไร…”

“ผสมสารอินทรีย์เหล่านี้ด้วยอัตราส่วนเพื่อสร้างฟิล์ม” ลู่โจวโยนเครื่องหมายลงบนโต๊ะแล้วพูดว่า “อย่าลืมใช้การรีดเย็นด้วยล่ะ”

ยางสวี่จ้องไปที่รายชื่อยาวๆ บนกระดานไวท์บอร์ดอย่างไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่

เขาไม่สงสัยในความสามารถในการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ของนักวิชาการลู่

แต่ก็แค่นั้น…

ทุกสิ่งที่เขาคิดว่ารู้เกี่ยวกับวัสดุศาสตร์การคำนวณ ถูกโยนออกไปนอกหน้าต่าง

“นี่มันไร้สาระ คุณจะได้อะไรจากการผสมสิ่งเหล่านี้เข้าด้วยกันล่ะ? คุณจะควบคุมการกระจายตัวได้อย่างไร? แล้วความเสถียรระหว่างสารประกอบล่ะ?”

การผสมสารเหล่านี้จะสร้างระบบที่วุ่นวายกว่าเดิมอีก!

บอกตรงๆ…

เขามาเขียนอะไรก็ไม่รู้แบบนี้ได้ไง?

เขาวางแผนคำนวณอัตราส่วนการผสมอย่างไร?

ไม่เพียงแค่นั้น แต่ลำดับการผสมและวิธีการผสมจะให้ผลลัพธ์ที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ยางสวี่มองไปที่ลู่โจวที่กำลังยิ้มมุมปากจนถึงหู เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “ไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อคุณหรอกนะ ผมแค่… จะว่ายังไงดี ผมจะให้คนของฉันทำตัวอย่างแล้วกัน”

“ไม่จำเป็นหรอก ผมทำไว้แล้ว” ลู่โจวชี้ไปที่ USB และพูดว่า “โมเดลอยู่ในนั้น และมันถูกเขียนด้วยซอฟต์แวร์วัสดุคอมพิวเตอร์ของเราเอง มันควรจะเข้ากันได้”

ยางสวี่เหลือบมองที่ USB เขาไม่เชื่อว่าลู่โจวจะสามารถทำงานปริมาณมากจนเสร็จได้ในเวลาอันสั้นขนาดนี้ เขาพยักหน้าอย่างสงสัยและพูดว่า “ผมจะพยายาม”

ยางสวี่เดินไปหยิบ USB และเสียบเข้ากับคอมพิวเตอร์ เขาเปิดโฟลเดอร์และเริ่มเรียกใช้โมเดล

นักวิจัยทั้งหมดในห้องปฏิบัติการรวมตัวกันรอบๆ คอมพิวเตอร์ขณะที่รอผลการคำนวณอย่างประหม่า

ลู่โจวได้ใช้แบบจำลองบนคอมพิวเตอร์ควอนตัมของเขามาหลายครั้งแล้ว ดังนั้นเขาจึงยืนอยู่ที่นั่นอย่างผ่อนคลาย

ยางสวี่มองไปที่ลู่โจว และลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะถามว่า “ผมขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหม?”

ลู่โจวกล่าวว่า “มีอะไรเหรอ?”

ยางสวี่ “… คุณสร้างโมเดลนี้เมื่อวานเหรอ?”

ลู่โจว “จะพูดอย่างนั้นก็ได้”

ฉันไม่ได้นอนทั้งคืน ดังนั้นจริงๆ น่าจะเรียกว่าทำเสร็จวันนี้มากกว่านะ

ยางสวี่ทำตัวเหมือนเขาเพิ่งเห็นผี ทันใดนั้นพัดลมคอมพิวเตอร์ก็เริ่มช้าลง

การจำลองเสร็จสิ้น!

ทุกคนเอนตัวไปทางหน้าจอคอมพิวเตอร์ทันที

วินาทีที่ผลลัพธ์ถูกนำเสนอบนหน้าจอ เหล่านักวิจัยก็ได้หยุดนิ่งไป

จากการคำนวณในการจำลอง เมื่อความดันอากาศที่พื้นผิวด้านหนึ่งของเมมเบรนที่มีคาร์บอนเป็นส่วนประกอบถึงจุดเอก็ทำให้โมเลกุลของออกซิเจนก็เริ่มเคลื่อนจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง

หลังจากเวลาจำลองยี่สิบชั่วโมง ความบริสุทธิ์ของออกซิเจนในห้องแลกเปลี่ยนก๊าซถึง 98%! ด้วยเวลาการจำลองเจ็ดสิบสองชั่วโมง ตัวเลขนี้ผันผวนเล็กน้อยภายในช่วงศูนย์จุดหนึ่งเปอร์เซ็นต์แต่ยังคงใกล้เคียงกับ 98% อยู่ดี

จากลักษณะนี้เพียงอย่างเดียว เมมเบรนแลกเปลี่ยนโมเลกุลที่มีคาร์บอนเป็นส่วนประกอบดีกว่าเมมเบรนแลกเปลี่ยนโมเลกุลที่มีซิลิคอนอยู่แล้ว

พวกเขาไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความเสถียรทางเคมีของคาร์บอนเช่นกัน โดยพื้นฐานแล้ว วัสดุพอลิเมอร์นี้ซึ่งคล้ายกับฟิล์ม PDMS ดัดแปลงมีคุณสมบัติต้านทานการกัดกร่อนที่แข็งแกร่งมาก…

เมื่อยางสวี่จ้องไปที่ผลลัพธ์บนหน้าจอ เขาก็แทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เขาได้เห็นเลยแม้แต่น้อย

ไม่นานเขาก็สงบลงและพูด

“คุณพูดถูก

“ส่วนผสมของคาร์บอนชนิดนี้มีประสิทธิภาพมากกว่าโมเลกุลซิลิกอนพรุนที่เราพัฒนาขึ้นก่อนหน้านี้มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับกรณีของการตรวจคัดกรองโมเลกุลออกซิเจน

“แต่ปัญหาคือเราไม่สามารถรับประกันได้ว่าก๊าซที่เข้าสู่ห้องนั้นมีออกซิเจนเต็มที่—”

ก่อนที่เขาจะพูดจบลู่โจวก็ขัดจังหวะเขา “ทำไมเราต้องรับประกันว่าห้องแก๊สจะต้องมีออกซิเจน 100% ล่ะ?”

ลู่โจวยิ้ม ทันใดนั้นเขาก็หยิบหลอดทดลองเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋าแล้วพูด

“ผมทำพวกนี้เมื่อตอนที่ยังอยู่ที่พรินซ์ตัน

“มันหลายปีแล้ว แต่ในที่สุดผมก็ได้ใช้มันสักที”

……………………..