Silver Overlord - ตอนที่ 203

203 – ความจริงที่โหดร้าย

เอี้ยนลี่เฉียงคิดว่าเขาควรพาลู่เป่ยซินมาที่นี่เพื่อดูสถานที่ที่หวังฮ่าวเฟยมักจะชอบมาอาศัยอยู่จนลืมกลับบ้านของตัวเอง มันจะได้ผลดีกว่าถ้าบอกเรื่องนี้กับนางตรงๆ

มีเรือนจําและห้องทรมานในสถานที่ใต้ดินแห่งนี้ ในห้องทรมาน อุปกรณ์ทรมานส่วนใหญ่ถูกเตรียมขึ้นเป็นพิเศษสําหรับผู้หญิง มีอุปกรณ์เปื้อนเลือดที่ใช่โดยเฉพาะสําหรับจัดการกับผู้หญิงที่ไม่เชื่อฟังเหล่านั้น

ห้องอื่นๆเป็นห้องบันเทิงต่างๆมีห้องน้ําพร้อมบ่อน้ําพุร้อนใต้ดินและห้องนอนที่หรูหราทุกประเภทสิ่งเหล่านี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ตระการตา

โดยปกติเป็นไปไม่ได้ที่จะให้ผู้หญิงอย่างลู่เปียซินมาเยี่ยมชมสถานที่แบบนี้ แต่ตอนนี้โดยที่เอี้ยนลี่เฉียงจับตัวนางไว้นางก็ต้องดูจนทั่วทุกซอกทุกมุมแม้ว่านางจะไม่ต้องการก็ตาม

“น-ไม่… ฮ่าวเฟยไม่มีวันมาที่สถานที่แบบนี้! เจ้าต้องโกหกข้า! เจ้าโกหก! ข้าไม่มีทางเชื่อเรื่องที่เจ้าหลอกลวงแน่นอน! ไม่มีใครหลอกข้าได้…”

ขณะฟังเอี้ยนลี่เฉียงบรรยายถึงสิ่งที่อาจเกิดขึ้นกับนางที่นี่ ขณะที่พวกเขาสํารวจรอบๆสถานที่ใต้ดินลู่เปี่ยซินยังคงพูดซ้ําเหมือนกับว่าถูกมนต์สะกด และพยายามปฏิเสธทุกอย่างด้วยใบหน้าซีดเผือด

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่มีใครหลอกเจ้าได้หรือ? เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร คนที่หลอกเจ้าก่อนหน้านี้คือหวังฮ่าวเฟยและเขามัดเจ้าไว้ด้วยสัญญารักของเขา

และตอนนี้คนที่หลอกเจ้ามาที่นี่คือข้า เจ้าคิดว่าการหลอกลวงผู้หญิงโง่ๆอย่างเจ้ามีความยากลําบากอย่างนั้นหรือเมื่อเจ้าตกอยู่ในมือข้าแม้แต่ความเป็นความตายของเจ้าเองก็ยังควบคุมไม่ได้คุณหนูลู่เจ้าคิดจะหลอกตัวเองไปจนถึงเมื่อไหร่!”เอี้ยนลี่เฉียงหัวเราะเสียงดัง

คําพูดของเอี้ยนลี่เฉียงสร้างความเสียหายอย่างหนักต่อความภาคภูมิใจในตนเองของลู่เปยซินและนี่เป็นแผนของเขาอย่างแน่นอน

เพื่อบอกลู่เป่ยซินว่าหลอกนางสามารถถูกหลอกลวงได้ง่ายๆ ถ้าเขาสามารถหลอกนางได้ หวังฮ่าวเฟยก็ทําได้เช่นกัน

“ไม่คิดว่าเจ้าจะเป็นคนแบบนี้!”ลู่เป่ยซินจ้องมองที่เอี้ยนลี่เฉียงด้วยพื้นที่ขบแน่นของนาง

“มีหลา

ม่คาดคิดสําหรับเจ้าอย่าคิดว่าตัวเองฉลาดมากเกินไปเลยคุณหนูล่ สําหรับข้าแล้วเจ้าไม่ต่าง อะไรจากคนโง่ที่สุดคนหนึ่ง

เพียงเพราะทุกคนในตระกูลลู่เอาใจและตามใจเจ้าเมื่อเจ้าออกจากตระกูลล์มาที่นี่เจ้าก็คิดว่าตัวเองเป็นคน ฉลาดอย่างนั้นหรือ

พูดตามตรง ผู้หญิงอย่างเจ้าเป็นแค่เศษเนื้อที่ถูกโยนเข้าไปในฝูงหมาป่า หากไม่มีตระกูลสู่อยู่ข้างหลังเจ้าทันทีที่เจ้าเข้าเมืองผิงซีมาเจ้าจะถูกจับตัวไปขายซ่องตั้งแต่สามวันแรกแล้ว!”

“หึม! ไม่มีทางที่ข้าจะเชื่อคําพูดเจ้า!เจ้าอาจจะว่าจ้างผู้คนสร้างสถานที่แห่งนี้ขึ้นมา..!”

“เจ้าของสถานที่แห่งนี้คือเย่เซียวเขาเสียชีวิตเมื่อไม่กี่วันก่อนและสถานที่นี้ถูกปิดผนึกโดยทางการแล้วในช่วงที่เจ้าถูกกักขังอยู่เจ้าพลาดเหตุการณ์ไปหลายอย่างสาวน้อย”

เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงพูดถึงการเสียชีวิตของเยี่เซียวเขาสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในสีหน้าของลู่เฟียซินดูเหมือนนางจะตกใจกับข่าวนี้

“เจ้าจะไม่เชื่อคําพูดของข้าก็ได้แต่หากเจ้ายังมีสมองอยู่บ้างเจ้าก็ลองทบทวนดูว่า เจ้าพบเย่เซียวก่อนที่เจ้าจะรู้จักหวังฮ่าวเฟยหรือไม่

เย่เซียวไล่ตามเจ้ามาก่อน แต่ถูกเจ้าปฏิเสธหรือไม่ หวังฮ่าวเฟยปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าและทําความคุ้นเคยกับเจ้าหลังจากที่เจ้าปฏิเสธเย่เซียว

เมื่อเจ้าเรียนที่สถาบันศิลปะการต่อสู้และคุ้นเคยกับหวังฮ่าวเฟยเจ้าต้องรู้ว่าหวังฮ่าวเฟยออกไปเที่ยวกับเย่เซียวอยู่เป็นประจํา คิดว่าเจ้าคงถามหวังฮ่าวเฟยเกี่ยวกับเรื่องนี้และหวังฮ่าวเฟยคงบอกเจ้าว่าเขาคบกันอย่างผิวเผินกับเย่เซียวหรือไม่?

และเขาบอกเจ้าว่าเย่เซียวเป็นนายน้อยของผู้ว่าการแคว้นซึ่งเป็นผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งดังนั้นตระกูลของเขาจึงหลีกเลี่ยงการคบค้ากับเย่เซียวไม่ได้? และถ้าเจ้าไม่ชอบเย่เซียวแน่นอนว่าเขาจะรักษาระยะห่างกับเย่เซียวอย่าง แน่นอนเพื่อเอาใจเจ้า”

ยิ่งเอี้ยนลี่เฉียงพูดมากเท่าไหร่ ใบหน้าของลู่เป่ยซินก็เริ่มซีดเผือดขึ้น ในตอนท้ายสายตาที่ลู่เงียซินมองเอี้ยนลี่เฉียงราวกับว่านางกําลังเห็นผี เพราะนั่นเป็นสิ่งที่นางประสบมาด้วยตัวเองแม้กระทั่งคําพูดที่เขาพูดออกมาก็ยังมีความคล้ายคลึงกันอย่างมาก

“ไม่ต้องทําหน้าแบบนั้นก็ได้ ไม่ยากเกินไปที่จะหลอกลวงผู้หญิงไร้เดียงสาอย่างเจ้า แค่คําพูดหวานๆไม่กี่คําก็เพียงพอที่จะทําให้เจ้าหัวหมุนได้แล้ว

เจ้ารู้หรือไม่ว่าทําไมหวังฮาวเฟยถึงเลิกคบกับนายน้อยผู้ว่าการแควันเป็นเพราะว่าเขาหลงใหลในตัวเจ้าจริงหรือเจ้ารู้หรือไม่ว่ายังมีหญิงงามกว่าเจ้าทํางานในซ่องของเมืองนี้และค่าตัวของพวกนางก็ไม่เกินสามตําลึงด้วยซ้ํา

คนที่ดีที่สุดราคาไม่ถึงสิบตําลึง เจ้าคิดว่าหวังฮ่าวเฟยไม่เคยเห็นพวกนางและนอนกับพวกนางมาก่อนเพียงเพราะว่าเขารอคอยเจ้าอย่างนั้นหรือ “

เอี้ยนลี่เฉียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา คําพูดของเขาแทงทะลุหัวใจทุกคํา

“หวังฮ่าวเฟยแค่บอกเจ้าว่าเขาจะเลิกคบกับเย่เซียวเพื่อที่เจ้าจะได้เลิกระมัดระวังตัวเองเขาไม่เคยชอบเจ้าเลยในสายตาของเขาเจ้าเป็นเพียงแค่เครื่องมือของเล่น เหตุผลเดียวที่เขาเข้าหาเจ้าก็เพราะเย่เซียวต้องการใช้เจ้าเป็นทาสแห่งความสุขเจ้าเป็นเพียงบันไดที่เขาจะใช้ปืนขึ้นไปหานายน้อยผู้ว่าการเท่านั้น

เย่เซียวไม่สามารถสร้างรากฐานได้สําเร็จแม้ว่าเขาจะอายุมากแล้วเขากําลังฝึกฝนวิชาชั่วร้ายประเภทหนึ่งซึ่งต้องใช้ผู้หญิงเป็นอาหารเสริม

เนื่องจากเจ้าเป็นหญิงงามคนหนึ่งและยังเป็นหญิงพรหมจารีที่มีรากฐานค่อนข้างดีดังนั้นเจ้าจึงเป็นที่ต้องตาของเขา!”

“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้! เจ้ารู้ทั้งหมดนี้ได้อย่างไร”

“ฮ่าๆๆ ไม่มีใครในเมืองผิงซีที่ไม่รู้เรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับเย่เซียวเกือบทั้งเขตปกครองพิเศษกานรู้เรื่องนี้!บอกความจริงแก่เจ้าก็ได้ตอนนี้ตระกูลหวังแห่งหวงหลงถูกทําลายจนสิ้นซากแล้ว

เจ้ารู้หรือไม่ว่าพ่อของเย่เซียวตั้งข้อหาอะไรให้กับตระกูลหวัง พวกเขาลักพาตัวเด็กหญิง ทําร้ายพลเรือนและหลอกลวงเย่เซียวด้วยวิธีนอกรีต! “

“แล้วฮาวเฟยล่ะ!?” ใบหน้าของลู่เปยซินเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“หวังฮ่าวเฟยของเจ้าตายไปนานแล้ว ประมาณสองเดือนที่แล้วเขาถูกงูจงอางฆ่าอย่างลึกลับที่ศาลาบนเกาะในสวนพลัมความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดของเขากับเย่เซียวทําให้ผู้ว่าการแคว้นสามารถโยนความผิดทุกอย่างไปที่ต ระกูลหวังได้ …”

“โกหก! เจ้าโกหก..!”

“ข้าอาจจะโกหกเจ้าได้ แต่ผู้หญิงไร้เดียงสาจํานวนมากที่เสียชีวิตที่นี่จะไม่โกหกเจ้า หากเจ้าอยากรู้ชะตากรรมสุดท้ายของผู้หญิงเหล่านั้นขาสามารถพาเจ้าไปค้นหาได้…”

เอี้ยนลี่เฉียงนําลู่เปยซินขึ้นชั้นบนจากใต้ดิน พวกเขามาถึงลานที่มืดมิดมืดมนและเย็นยะเยือกในสวนด้านหลังและเลี้ยนลี่เฉียงชี้ไปที่บ่อน้ํานั่น

“เมื่อไม่กี่วันก่อน โครงกระดูกผู้หญิงมากกว่าสิบคนถูกขุดขึ้นมาจากบ่อน้ําถ้าพ่อของเจ้าไม่ได้กักขังเจ้าไว้โครงกระดูกหนึ่งในนั้นจะเป็นของเจ้าคุณหนูลู่นี่คือปลายทางสุดท้ายที่หวังฮาวเฟยจะส่งเจ้าไป…”