Silver Overlord - ตอนที่ 211

211 – เครื่องเล่นแคปซูล

“ศิษย์น้อง แม้ว่านี่จะเป็นคู่มือลับระดับสูงที่สืบทอดกันมากว่าสองสามพันปี แต่ก็ยังไม่สมบูรณ์หลังจากก้าวหน้าไปสู่ระดับปรมาจารย์ต่อสู้ก็จะไม่สามารถค้นหาส่วนหลังของคัมภีร์นี้ได้อีก

เจ้าแน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่?

“ข้าแน่ใจ ข้ารู้สึกแปลกๆดูเหมือนว่ามันจะมีความผูกพันกับข้าบางอย่างนั้นข้าต้องการลอง!”

“เจ้ามีเวลา 3 วันในการท่องจําคู่มือนี้ ถ้าวันนี้เจ้ายังจําไม่ได้ พรุ่งนี้เจ้าก็มาที่นี่อีกครั้ง เจ้าได้รับอนุญาตให้ท่องจําเท่านั้นไม่อนุญาติให้คัดลอกเป็นลายลักษณ์อักษรเด็ดขาดเจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ถ่ายทอดข้อความเหล่านี้ให้กับผู้อื่นไม่เช่นนั้นเจ้าจะมีความผิดถูกประหารทันที!”

“ข้าเข้าใจ!”

เมื่อได้ยินคําตอบของเอี้ยนลี่เฉียง สาวกรับใช้ก็พาเอี้ยนลี่เฉียงไปที่ห้องที่โดดเดี่ยวซึ่งมีขนาดไม่ถึงสามตารางวาทันที เขาปลดล็อกกลไกบนปลอกเหล็กของคู่มือลับด้วยกุญแจในมือแล้วออกจากห้อง

เอี้ยนลี่เฉียงปิดประตูตามหลัง เขาถูกทิ้งให้อยู่ตามลําพังในห้องเล็กๆนั้น เขาเปิดกล่องเหล็กและหยิบคู่มือลับออกมา

ดูจากรูปลักษณ์แล้ว ลมปราณศักดิ์สิทธิ์สิบมังกรคชสาร นี้เห็นได้ชัดว่าเป็นสําเนาและไม่ใช่ต้นฉบับคู่มือลับเกือบทุกเล่มในหอคัมภีร์เป็นสําเนาต้นฉบับของพวกมันถูกซ่อนไว้ในที่ลับกว่าโดยนิกายซึ่งไม่สามารถเข้าถึงได้สําหรับสาวกธรรมดา

จากนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด นอกเหนือจากผู้พิทักษ์นิกาย คนส่วนใหญ่ไม่ทราบว่าต้นฉบับของลมปราณศักดิ์สิทธิ์สิบมังกรคชสาร นี้มีฉบับสมบูรณ์อยู่ และคู่มือลับฉบับสมบูรณ์นี้จะเป็นสิ่งที่สืบทอดในหมู่ผู้พิทักษ์นิกายทุกรุ่นเท่านั้น

นี่เป็นคู่มือลับชั้นหนึ่งที่สามารถบ่มเพาะได้ถึงระดับสิบอาณาจักรบ่มเพาะ

คราวนี้เอี้ยนลี่เฉียงอยู่ในอาณาจักรสวรรค์หนึ่งวัน ในช่วงกลางวัน

หลังจากที่เขาท่องจําสิ่งที่เรียกว่า ลมปราณศักดิ์สิทธิ์สิบมังกรคชสารง” ในหอคัมภีร์ เขาก็กลับไปที่ลานเล็กๆ ของเขาในตอนกลางคืน

เมื่อเขานั่งในท่าดอกบัวบนเตียงของเขา เขาก็เข้าไปในเทวสถานสวรรค์อีกครั้ง

ฟูกวงไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วตอนนี้ ภายในเทวสถานสวรรค์มีเพียงศิลาสวรรค์อย่างเดียวเท่านั้นที่ยังคงรออยู่ที่เดิม

เอี้ยนลี่เฉียงเพียงชําเลืองมองทุกสิ่งในเทวสถานสวรรค์ ก่อนที่เขาจะก้าวไปยังวัตถุที่ไม่สามารถระบุได้นั้นเขาดึงคันโยกลงและปรากฏเสียงคลิกทันที

แสงสีเหลืองอําพันพุ่งออกมาจากศิลาสวรรค์ที่อยู่ด้านข้างในทันที และปรากฏเป็นเงาของลูกสุนัข

มันหมุนรอบศิลาสวรรค์สองครั้งแล้วหดตัวเป็นเม็ดสีเหลืองอําพันขนาดเท่าลูกปิงปองก่อนที่มันจะผ่านเข้าประตูรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนนั้นและหายไปในพริบตา

ในเวลาเดียวกัน เงาของสุนัขภายในลูกบอลคริสตัลที่อยู่ตรงกลางของวัตถุนั้นก็หายไป “คะแนนวิญญาณที่ใช้ได้กลายเป็น 46 ในขณะที่ “คะแนนพลังชีวิตที่มี”และ “คะแนนสติปัญญาที่มีก็ลดลง 50 เช่นกัน

เอี้ยนลี่เฉียงตะลึงในชั่วขณะเมื่อเห็นสิ่งนี้เป็นครั้งแรก ตอนแรกเขาคิดว่าจะเกิดเรื่องน่าสะพรึงกลัวทุกอย่างเรียบง่ายอย่างไม่คาดคิด

“บัดซบ นี่มันเหมือนกับเครื่องของเล่นแคปซูล…!”

เอี้ยนลี่เฉียงพึมพํากับตัวเองในขณะที่เขามองไปที่วัตถุที่เขาไม่สามารถระบุได้ จากนั้นเขาก็เดินผ่านทางเข้ารูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนและกลับสู่ความเป็นจริง

ในลานเล็กๆในหมู่บ้าน หยาง ข้างนอกหิมะยังคงตกหนักและลมหนาวยังพัด

เขาพบว่าตัวเองยัง ผ่านเข้ามาไม่หยุด

ในห้องนั้นมืดสนิท สถานะปัจจุบันของเอี้ยนลี่เฉียงยังคงเหมือนเดิมกับตอนที่เขาเพิ่งก้าวเข้าสู่นักรบต่อสู้

เวลาในความเป็นจริงดูเหมือนจะถูกแช่แข็งตั้งแต่เอี้ยนลี่เฉียงเข้าสู่อาณาจักรสวรรค์ ดูเหมือนว่าเวลาผ่านไปเพียงสองนาทีเท่านั้น

และสองนาทีนี้เป็นตัวแทนของเวลาที่เอี้ยนลี่เฉียงมีจิตใจและความสนใจมุ่งไปที่ประตูรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน

ทุกอย่างในอาณาจักรสวรรค์เป็นเหมือนเกมจริงๆ สําหรับเอี้ยนลี่เฉียงความรู้สึกที่จะออกจากอาณาจักรสวรรค์นั้นคล้ายกับการเซฟเกมในตอนเล่นจบในชีวิตก่อนหน้านี้

ความแตกต่างระหว่างเกมนี้กับเกมในชีวิตที่แล้วก็คือการที่เขาสามารถนํา ลมปราณศักดิ์สิทธิ์สิบมังกรคชสาร” ที่ถูกสลักอยู่ในใจของเขากลับออกมาได้มันทําให้เขารู้สึกดีจริงๆ

เอี้ยนลี่เฉียงเปิดฝ่ามือของเขา เมื่อมองเข้าไปใกล้ๆ ในห้องมืด เขาค้นพบทรงกลมสีเหลืองอําพันขนาดเท่าลูกปิงปองบนฝ่ามือของเขา

ภายในทรงกลมนั้นมีเงาของสุนัขที่แข็งตัว – นี่คือของที่ได้จาก เครื่องเล่นแคปซูล

ถ้าเขาแสดงสิ่งนี้ให้คนอื่นเห็น เก้าสิบเก้าในร้อยคนจะคิดว่ามันเป็นอําพันที่แปลกประหลาด นั่นเป็นเพราะความรู้สึก พื้นผิว และสีของวัตถุนี้คล้ายกับอําพันมากเกินไป

หลังจากตรวจสอบทรงกลมอย่างระมัดระวังชั่วขณะหนึ่ง เอี้ยนลี่เฉียงก็วางมันไว้ข้างหน้าดวงตาของเขาและจ้องไปที่มันด้วยความสนใจครู่หนึ่ง

เมื่อเขาเห็นเงาที่แข็งตัวของสุนัขเริ่มเคลื่อนไหวในทรงกลม เขาก็โยนลูกบอลลงบนพื้นทันที

ทรงกลมเรืองแสงสีแดงครู่หนึ่งก่อนที่แสงสีแดงจะดับลง และมีสุนัขโกลเด้นรีทรีฟเวอร์สีเหลืองขนาดใหญ่ที่ดูทรงพลังปรากฏขึ้นในห้อง ทุกอย่างเป็นเหมือนเวทมนตร์ ทําให้เอี้ยนลี่เฉียงตกตะลึง

สุนัขที่เพิ่งเกิดใหม่มองไปรอบๆห้องชั่วครู่ หลังจากหายไปครู่หนึ่ง มันก็กระดิกหางและวนไปรอบๆเอี้ยนลี่เฉียงด้วยความตื่นเต้น

เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงยื่นมือออกไป สุนัขก็เข้ามาและเริ่มเลียฝ่ามืออย่างมีความสุข เอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงทางจิตวิญญาณที่น่าสนใจระหว่างเขากับสุนัข

เขามีลางสังหรณ์ว่าสุนัขตัวนี้จะสามารถเข้าใจคําพูดของเขาได้

“นั่ง…!” เอี้ยนลี่เฉียงชี้ไปที่พื้น

ทันทีที่สุนัขได้ยินคําสั่งของเอี้ยนลี่เฉียง มันก็นั่งลงบนพื้นอย่างเชื่อฟังและนั่งอยู่ที่เดิม

“ยืน…!” สุนัขลุกขึ้นอีกครั้ง

“หมุนตามเข็มนาฬิกาเจ็ดครั้งและทวนเข็มนาฬิกาห้าครั้ง!”

สุนัขสีเหลืองตัวใหญ่หมุนตามเข็มนาฬิกาเจ็ดครั้งทันที จากนั้นหมุนทวนเข็มนาฬิกาห้าครั้ง ไม่เพียงแต่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างทิศทางเท่านั้น แต่ยังรู้วิธีนับด้วย

เอี้ยนลี่เฉียงเคยมีสุนัขมาก่อน แต่สุนัขที่เขาเลี้ยงนั้นไม่มีอะไรเทียบได้กับสุนัขตัวนี้เลย สุนัขตัวนี้น่าสนใจเกินไปแล้ว

“ถ้าข้าไม่ให้อาหารเจ้า เจ้าจะหาอาหารกินเองได้หรือไม่” เอี้ยนลี่เฉียงถามสุนัข

“วูฟวูฟ…!” สุนัขเห่าเบาๆสองครั้งและพยักหน้า

“เปิดประตูได้ไหม” เอี้ยนลี่เฉียงชี้ไปที่ประตูห้องนอนของเขา

สุนัขเหลือบมองไปที่ประตูและพยักหน้าจริงๆ

“งั้นแสดงให้ข้าดูหน่อย..”

เมื่อได้ยินคําสั่งของเอี้ยนลี่เฉียง สุนัขก็กระดิกหางและวิ่งไปที่ประตู มันยืนขึ้นปักอุ้งเท้าหน้าสองข้างไว้ที่ประตู จากนั้นกดสลักไม้ที่ประตูแล้วดึงออก

มันปลดสลักก่อนค่อยดึงประตูด้วยกรงเล็บ ลมหนาวพัดเข้ามาทันทีที่ประตูเปิด จู่ๆอุณหภูมิห้องก็ลดลงสองสามองศา

“เจ้าปิดประตูได้ไหม”

ด้วยลมที่พัดเข้ามาจากด้านนอกประตู ความยากในการปิดประตูก็เพิ่มขึ้นอย่างมากในทันใด แต่สุนัขเดินไปรอบๆหลังประตูแล้วกดหัวไปที่ประตูที่ละก้าวเพื่อปิดประตูอีกครั้ง

จากนั้นยกอุ้งเท้าหน้าทั้งสองขึ้นจากพื้น กดมันเข้ากับประตู และกัดสลักไม้ หลังจากพยายามหลายครั้งมันก็สามารถใส่สลักกลับเข้าไปที่ประตูเพื่อปิดได้

เอี้ยนลี่เฉียงหัวเราะอย่างเต็มที่ เขาลุกขึ้นจากเตียงไปที่ตู้เสื้อผ้าในห้องและพบผ้าห่มที่สะอาด จากนั้นเขาก็เดินไปใกล้ทางเข้าและวางผ้าห่มบนพื้นข้างเสาซึ่งอยู่หลังประตู

“จากนี้ข้าจะเรียกเจ้าว่าโกลดี้! คืนนี้เจ้าจะนอนที่นี่!”

เมื่อสุนัขสีเหลืองได้ยินเสี้ยนลี่เฉียง มันก็รีบวิ่งไปนอนบริเวณผ้าห่มทันที

เอี้ยนลี่เฉียงยิ้มและลูบหัวสุนัขก่อนจะกลับไปนอนที่เตียง

ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าเอี้ยนลี่เฉียงเลิกสนใจเรื่องอื่นๆและไม่ต้องกังวลกับความขึ้นๆลงๆ ในเมืองผิงซีอีกต่อไปเขาใช้ชีวิตทุกวันอย่างไร้กังวลในสนามหญ้าเล็กๆกับสุนัขของเขา

ในช่วงกลางวัน เอี้ยนลี่เฉียงกับสุนัขของเขาขึ้นไปบนภูเขาเพื่อล่ากระต่าย หรือไม่ก็ค้นหาสมุนไพร ในระ หว่างนั้นเขาก็ฝึกฝนคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นอย่างหนักเพื่อทําให้ระดับบ่มเพาะของตัวเองเสถียร

เมื่อเขาหลับ เขาจะเข้าสู่อาณาจักรสวรรค์อีกครั้งเพื่อเริ่มทํางานอย่างหนักในนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์

ด้วยเหตุนี้ วันหนึ่งของคนธรรมดาจึงเป็นสองวันสําหรับเอี้ยนลี่เฉียง เขาใช้เวลาทั้งในความเป็นจริงและอาณาจักรสวรรค์

ในตอนแรกเอี้ยนลี่เฉียงไม่คุ้นเคยกับมันเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นสองสามวัน เขาก็คุ้นเคยกับมันและปฏิบัติต่ออาณาจักรสวรรค์ประหนึ่งว่าเป็นโรคของเกม

เอี้ยนลี่เฉียงใช้เวลาประมาณแปดหรือเก้าวันเช่นนี้ เมื่อขอบเขตนักรบต่อสู้ของเขาค่อยๆเสถียรและเขาก็กําลังจะเริ่มฝึกฝนลมปราณศักดิ์สิทธิ์สิบมังกรคชสารก็มีใครบางคนเดินเข้ามาในร้านเล็กๆของเขา