Snow Eagle Lord อินทรีหิมะเจ้าดินแดน - ตอนที่ 8 อีกฟากหนึ่งของหุบเขาเขี้ยวหัก
แม้จักรพรรดิเป่ยเหอจะเข้าไปในสถานที่ต้องห้าม ‘ทางเดินเขี้ยวอสรพิษ’ กว่าสองแสนล้านปีแล้ว แต่ก็มีสถานที่หลายแห่งภายในทางเดินเขี้ยวอสรพิษที่ปลอดภัยอย่างยิ่ง เช่น ‘จุดเชื่อมต่อ’ ของทางเดินแห่งต่างๆ ซึ่งพายุคลั่งแผ่ไปไม่ถึง หรืออย่างภายในกลุ่มแสงมิติ หากตงป๋อเสวี่ยอิงมิได้เข้าไปภายในเศษเสี้ยวโลกเอง ก็จะไม่ถูกโจมตีแต่อย่างใด เมื่ออยู่ในสถานที่ปลอดภัยเช่นนี้ ก็ย่อมไม่สูญเสียพลังของไข่มุกไขกระดูกเขี้ยวอสรพิษหรือหยาดน้ำพันเนตร อยากจะบำเพ็ญนานเท่าใดก็ย่อมได้!
“ยอดเคารพเฮ่ากู่กับจ้าวหิมะเหินหรือ เหตุใดจึงบังเอิญถึงเพียงนี้ได้ มาพบพวกท่านทั้งสองเข้า” จักรพรรดิเป่ยเหอรู้สึกสั่นสะท้านใจ ถึงขั้นคิดไปว่าจ้าวหิมะเหินมาแก้แค้น! เพราะถึงอย่างไรการช่วงชิงสมบัติชั้นยอดระดับอย่างหยาดน้ำพันเนตรไป ก็เพียงพอให้เหล่าผู้แกร่งกล้าระดับจักรพรรดิใช้ชีวิตเป็นเดิมพันเพื่อมันได้แล้ว
แต่จากนั้นเขาก็ปัดความคิดนั้นทิ้งไป
ยอดเคารพเฮ่ากู่เข้ามาพร้อมกับจ้าวหิมะเหินสองคน ก็ต้องใช้สมบัติชั้นยอดถึงสองชิ้น คงไม่ใช่เพราะความแค้นเพียงเล็กน้อยหรอก!
“คิดไม่ถึงว่ายอดเคารพและจ้าวหิมะเหินจะมายังหุบเขาเขี้ยวหักด้วย ได้พบเข้า ช่างบังเอิญเสียจริง” จักรพรรดิเป่ยเหอเผยรอยยิ้มออกมาพลางพูดว่า “จ้าวหิมะเหิน ครั้งก่อนช่างน่าละอายนัก ข้ามีแต่จิตคิดอยากได้สมบัติล้วนๆ นอกจากนี้ท่านก็ยังเคยรับปากว่า ท้ายที่สุดแล้วก็จะมอบหยาดน้ำพันเนตรนั่นให้ข้า ข้าก็แค่เอามาไว้ในมือล่วงหน้าเท่านั้น แม้จะทำลายร่างแยกของท่านไปร่างหนึ่ง แต่ท่านมีร่างแยกจำนวนนับไม่ถ้วน สำหรับท่านแล้วก็คงมิได้เสียหายอะไรหรอกกระมัง…”
“เฮอะ” ตงป๋อเสวี่ยอิงสีหน้าเข้มขึ้น พลางมองดูจักรพรรดิเป่ยเหอซึ่งยืนอยู่บนทางเดินเส้นเลือดที่เปล่งแสงรำไรอยู่ไกลออกไป
จักรพรรดิเป่ยเหอเห็นเข้าก็พูดว่า “ข้ารู้ว่าข้าผิดสัญญา จ้าวหิมะเหินโมโหมาก ข้าก็มีสิ่งชดใช้ให้! ขอเพียงจ้าวท่านไม่เก็บมาใส่ใจ ข้ามีสมบัติลับอันสูงส่งอยู่ชิ้นหนึ่ง ยินดีมอบให้จ้าวท่าน ขอจ้าวท่านโปรดคลายความโกรธด้วย”
ตงป๋อเสวี่ยอิงไม่มีความรู้สึกดีต่อจักรพรรดิเป่ยเหอผู้นี้แม้แต่น้อย
ตอนนั้น รับปากว่าจะช่วยเหลือ ก็เพราะไม่อยากเห็นโลกชนพื้นเมืองดั้งเดิมจำนวนมากต้องประสบกับหายนะ ตนช่วยให้เขาได้ ‘น้ำค้างบุปผาสีดำ’ มา จักรพรรดิเป่ยเหอเคยรับปากว่าจะให้ผลประโยชน์แก่เขาตั้งมากมาย แต่ท้ายที่สุดแล้วก็มิได้ให้อะไรเลย ก็ทำลายร่างแยกของตนก่อนเสียแล้ว
ตงป๋อเสวี่ยอิงมองอีกฝ่ายจนทะลุปรุโปร่งหมดแล้ว
เป่ยเหอผู้นี้…โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว! เพื่อเส้นทางของตน ก็ไม่สนใจวิธีการมดๆ
“จ้าวหิมะเหิน” ยอดเคารพเฮ่ากู่ที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งกลับพูดยิ้มๆ “เป่ยเหอผู้นี้รังแกเจ้าเช่นนี้ วันนี้เจ้ากับข้ามาพบเขาที่นี่ ก็เป็นลิขิตมาแล้วว่าควรสังหาร