Snow Eagle Lord อินทรีหิมะเจ้าดินแดน - ตอนที่ 14 แต่ละคนมีความเชี่ยวชาญของตนเอง

“นี่มันพลังอันใดกัน” ตงป๋อเสวี่ยอิงรับสัมผัสบริเวณรอบๆ กองล่าสังหารผู้บำเพ็ญห้าสิบเอ็ดคนทางฝ่ายตนนี้บินทะยานอยู่กลางท้องฟ้าระดับต่ำ บริเวณรอบๆ กลับเต็มไปด้วยพลังอันไร้รูปร่าง ชนิดหนึ่งคือการควบคุมกาลมิติ อีกชนิดหนึ่งนั้นแปลกประหลาดกว่ามาก ดูกล้ายว่าจะตัดแยกภายในและภายนอก ทำให้โลกภายนอกยากที่จะค้นพบกองกำลังนี้ของฝ่ายตนได้

“พี่โยวหยา สำแดงเขตพลังออกไปแล้ว”

“อืม”

นักพรตโยวหยาควบคุมสถานการณ์โดยรวม เขาก็มองไปทางผู้บำเพ็ญคนอื่นอีกสองคน คนชุดเทาคนหนึ่งกับบุรุษเกราะทองผู้เย็นชาคนหนึ่ง “ฉงหมาน พวกเจ้าสองคนก็ลงมือเถิด”

คนชุดเทาพยักหน้าน้อยๆ พลางสะบัดแขนเสื้อ ทันใดนั้นแมลงตัวน้อยแน่นขนัดก็บินออกมาแล้วบินออกไปจากกองกำลัง มุ่งหน้าไปยังทุกทิศทุกทาง

และบุรุษเกราะทองผู้เย็นชาผู้นั้น บนเกราะสีทองที่หุ้มกายก็แบ่งตัวออกมาเป้นสิ่งมีชีวิตจักรกลแน่นขนัดในทันใด แล้วก็บินมุ่งหน้าไปยังทุกทิศทุกทางอย่างรวดเร็วเช่นกัน

ตงป๋อเสวี่ยอิงดูอยู่ข้างๆ พลางลอบพยักหน้า “สมกับที่เป็นกองกำลังของนักพรตโยวหยา ไม่ว่าจะเชี่ยวชาญเขตพลัง หรือว่าเชี่ยวชาญการตรวจตราระยะไกล ต่างก็มีฝีมือกันทั้งสิ้น”

แมลงและสิ่งมีชีวิตจักรกลเหล่านั้นต่างก็สามารถทำการตรวจตราเป็นระยะทางไกลในบริเวณรอบๆ กองกำลังได้

“ฟิ้ว”

กองกำลังเหินทะยานอย่างเงียบงันไร้สุ้มเสียง พวกตงป๋อเสวี่ยอิงแต่ละคนต่างก็มิได้ทำการสำแดงพละกำลังแต่อย่างใด อาศัย ‘ฉงหมาน’ คนชุดเทาผู้นั้นควบคุมทั้งกองกำลัง นำทางทุกคนมุ่งหน้าไปเพียงอย่างเดียว

……

ตลอดทางที่เหินทะยานก็ตรวจตราพบสิ่งมีชีวิตคละถิ่นอยู่ไกลๆ กองกำลังของพวกตงป๋อเสวี่ยอิงก็หลีกเลี่ยงเสียตั้งแต่เนิ่นๆ ความเร็วในการเหินทะยานของกองกำลังนั้นบางทีก็รวดเร็วอย่างยิ่ง บางทีก็เนิบช้า และอ้อมเส้นทางบ้างเป็นครั้งคราว

ครึ่งชั่วยามแรกที่เริ่มต้นก็มิได้ประสบภยันตรายใดๆ เลย ตงป๋อเสวี่ยอิงก็ยังมีความรู้สึกผ่อนคลายชนิดหนึ่ง “ตอนแรกที่ข้าเพิ่งมาถึงโลกทิพย์แห่งนี้ ถูกส่งตัวไปยังบริเวณที่ไม่ไกลจากนอกเมืองเมฆาแดงนัก ข้าสำแดงเคล็ดวิชาห้วงอากาศเหินทะยานอย่างระมัดระวัง แต่เพียงไม่นานก็เผชิญกับการโจมตี! ตอนนั้นที่ตำหนักชี้นำ ข้าก็เห็นแผนที่แล้วเช่นกัน การกระจายตัวของสิ่งมีชีวิตคละถิ่นบนแผนที่นั้นช่างมีอยู่อย่างแน่นขนัดจริงๆ กระจายตัวอยู่ทั่วทุกหนแห่ง แต่เวลาผ่านมาเนิ่นนานเช่นนี้พวกเราก็ยังไม่พบเลยสักตนเดียว

ลูกน้องของนักพรตโยวหยานั้นจะต้องผ่านการคัดเลือกมาอย่างพิถีพิถันจริงๆ”

แต่ละคนล้วนมีสิ่งที่ตนถนัด

ผู้แกร่งกล้าที่มาจากโลกต่างๆ มากมาย แต่ละคนต่างก็มีความเชี่ยวชาญของตนเอง อย่างเช่นลูกน้องของนักพรตโยวหยาและเสียฝาน อย่างต่ำสุดก็ต้องเป็นระดับจักรพรรดิเทพขั้นสมบูรณ์! ถึงอย่างไรผู้ที่มีพลังรบระดับจักรพรรดิเทพขั้นสมบูรณ์ก็ปาไปแปดส่วนของทั้งเมืองเมฆาแดงแล้ว

สามารถไปถึงพลังรบระดับจักรพรรดิเทพขั้นสมบูรณ์ได้ ต่างก็ไปถึงระดับอันมิอาจคาดคิดจินตนาการได้บนเส้นทางของแต่ละคนแล้วทั้งสิ้น

พวกเขาถึงขนาดที่ล้ำเลิศในด้านใดสักด้านมากกว่าเจ้าเมืองสามท่านเสียอีก!

“พี่ใหญ่เสียฝาน คราวนี้เป็นกองล่าสังหารที่นักพรตโยวหยาจัดตั้งขึ้น มีลูกน้องของเขากับพวกเราอยู่ ภยันตรายโดยทั่วไปก็ไม่ควรค่าแก่การพูดถึงสำหรับพวกเราเลย! คิดอยากจะคิดบัญชีกับเจ้าหิมะเหินผู้นั้นก็ยังยุ่งยากอยู่บ้างจริงๆ นั่นแหละ”

“วางใจเถิด เป้าหมายของโยวหยาในครั้งนี้คือ ‘งูอลหม่านไร้หม่น’ เป็นสถานที่อันตรายอย่างที่สุด ดังนั้นเขาจึงกำหนดจำนวนขั้นต่ำของกองกำลังในครั้งนี้อยู่ที่ห้าสิบคน! เพราะว่าหากน้อยเกินไปแล้วเขาก็ไม่มีความมั่นใจ” เสียฝานผ่อนคลายอีกทั้งยังมั่นใจในตนเอง “รอให้ถึงยามที่ภยันตรายมาถึงจริงๆ แล้ว พวกเราก็เพียงแค่ต้องผลักดันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมงาน ด้วยกำลังของตนเพียงแค่คนเดียว พลังรบระดับจักรพรรดิเทพขั้นสมบูรณ์นึกอยากจะมีชีวิตรอดจากการล้อมโจมตีของสิ่งมีชีวิตคละถิ่นอย่างนั้นหรือ หึหึ”

“ถูกต้อง ระหว่างเส้นทางไปกลับมีโอกาสมากมาย โดยเฉพาะการล่าสังหารงูอลหม่านไร้หม่นเองก็อันตรายอย่างใหญ่หลวงอยู่แล้ว หิมะเหินผู้นี้เคราะห์ดีรอดจากภยันตรายได้ครั้งสองครั้ง ก็ไม่มีทางรอดต่อไปได้ทุกครั้งหรอก เขาต้องตายอย่างแน่นอนอยู่แล้ว”

“กองกำลังที่มีเจตนาจะไปล่าสังหารงูอลหม่านไร้หม่นเช่นนี้เขายังกล้าเข้ามา ถ้าหากข้าเป็นเขา หากระมัดระวังตัวมากพอก็จะเข้าร่วมกองกำลังที่เพียงแค่ล่าสังหารอยู่ใกล้ๆ ด้านนอกเมืองเท่านั้น”

เสียฝานกับคนกลุ่มหนึ่งพากันวิพากษ์วิจารณ์

อ้างอิงจากแผนการของเสียฝาน

อาหารที่จะได้รับจากการล่าสังหารในครั้งนี้ล้วนเป็นเรื่องรอง สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการยืมมือสิ่งมีชีวิตคละถิ่นสังหารตงป๋อเสวี่ยอิง ขอเพียงแค่ทำได้สำเร็จ เสียฝานโกรธเกลียดก็เป็นด้านหนึ่ง ส่วนอีกด้านหนึ่งก็คือพวกเขาต่างรู้ดีว่าตงป๋อเสวี่ยอิงครอบครองซากสิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับจักรพรรดิเทพขั้นสมบูรณ์อยู่หกร่างเป็นอย่างน้อย ราคานี้ช่างสูงลิบลิ่วยิ่งนัก

“เขาต้องตายอย่างแน่นอนแล้ว”

……

“ดูท่าทางคราวนี้หิมะเหินผู้นี้ต้องตายอย่างแน่นอนแล้ว” ผู้บำเพ็ญเอกเทศคนอื่นๆ ในกองกำลังจำนวนหนึ่งลอบทอดถอนใจ

“กล้าล่วงเกินเสียฝาน เป็นเขาเองที่รนหาที่ตาย”

“แต่พอเขาตายไป สมบัติล้ำค่าที่เขาเหลือทิ้งเอาไว้ ถึงเวลานั้นก็ต้องนับเป็นของรางวัลของทั้งกองกำลัง ได้ยินว่าอย่างน้อยก็ต้องมีซากสิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับจักรพรรดิเทพขั้นสมบูรณ์อยู่ถึงหกร่างเลยทีเดียว ถึงเวลานั้นพอแบ่งส่วนกันแล้ว พวกเราก็จะได้รับส่วนแบ่งไม่น้อยเลย” ผู้บำเพ็ญเอกเทศเหล่านี้ก็คาดหวังเป็นอย่างยิ่ง ซากศพหกร่างรวมกันขึ้นมาแล้วก็สามารถเทียบได้กับอาหารที่หล่อเลี้ยงผู้บำเพ็ญคนหนึ่งได้หนึ่งแสนล้านปี ถึงแม้ว่าทุกคนในกองกำลังจะแบ่งส่วนกัน ทุกคนก็จะยังได้รับส่วนแบ่งมากมายอยู่ดี

ผู้บำเพ็ญเอกเทศเหล่านี้มิได้ผ่านวารวันมาเป็นอย่างดีสักเท่าใดนัก

พวกเขาก็มิได้มีไมตรีอันใดกับตงป๋อเสวี่ยอิง ก็ย่อมยืนดูอยู่ข้างๆ อย่างเย็นชา มองดูตงป๋อเสวี่ยอิงตายตกไปอย่างมีความสุข แล้วให้พวกเขามาแบ่งสรรปันส่วนสมบัติล้ำค่ากัน

……

“หิมะเหิน เขากล้าทำเช่นนี้ คงจะมีหลักประกันอยู่พอสมควรเลยทีเดียว” ‘นักพรตโยวหยา’ ผู้เป็นเพียงคนเดียวในกองกำลังที่สามารถเทียบเคียงกับเสียฝานได้มองตงป๋อเสวี่ยอิงปราดหนึ่ง มาถึงพลังยุทธ์ระดับนักพรตโยวหยา สายตาก็ย่อมไม่เหมือนกันแล้ว เขายินดีที่จะให้ความช่วยเหลือบางอย่าง ถ้าหากตงป๋อเสวี่ยอิงมีเคล็ดวิชาที่เป็นหลักประกันอันแข็งแกร่งบางอย่างอยู่จริงๆ ความช่วยเหลือเล็กน้อยเท่านี้ก็คุ้มค่าเหลือเกินแล้ว

นักพรตโยวหยาเป็นคนเช่นนี้ ทั้งยังดีต่อผู้อื่นเป็นอย่างยิ่ง

“โยวหยา ระวัง มีมังกรมดฝูงหนึ่งที่รู้สึกถึงกองกำลังของพวกเราได้แล้ว แล้วกำลังบุกเข้ามา” คนชุดเทาถ่ายเสียงพูด

“มังกรมด มีสักกี่ตนกัน” นักพรตโยวหยาถามไถ่

“ที่บุกเข้ามาในตอนแรกสุดมีอยู่แปดสิบหกตน นอกจากนี้ไกลออกไปยังมีมังกรมดกำลังมุ่งหน้ามาเพิ่มขึ้นอีก” คนชุดเทาถ่ายเสียงพูด

“เฉิงอวี่” นักพรตโยวหยาออกคำสั่ง “นำทางทุกคนอย่างสุดกำลัง”

“ขอรับ”

บุรุษเขาโค้งสีฟ้าที่มีผิวหนังสีเทาผู้มีความเร็วมากที่สุดในกองกำลังของนักพรตโยวหยามีชื่อว่า ‘เฉิงอวี่’ รับคำสั่ง ปลดปล่อยพลังออกมาในทันที เห็นเพียงแค่พลังสีเทาขมุกขมัวระเบิดออกมาจากบริเวณรอบกายเขาในทันใด ห่อหุ้มคนในกองกำลังทั้งห้าสิบเอ็ดคนเอาไว้

จากนั้น

ปัง!

กองกำลังที่พลังสีเทาขมุกขมัวนี้ห่อหุ้มเอาไว้ พุ่งอย่างฉับพลันด้วยความเร็วสูง พุ่งเร็วกว่าสามเท่าเสียด้วยซ้ำ

“หืม” ตงป๋อเสวี่ยอิงรู้สึกว่าภาพเหตุการณ์โดยรอบกะพริบวาบขวับๆๆ อย่างต่อเนื่อง ความเร็วในการเคลื่อนที่ของกองกำลังพุ่งสูงอย่างฉับพลัน จึงอดที่จะตกตะลึงมิได้

“ทุกท่าน พวกเราถูกสิ่งมีชีวิตคละถิ่นที่อยู่ใกล้ที่สุดค้นพบเข้าเสียแล้ว จะต้องเคลื่อนที่โดยเร็วที่สุด” นักพรตโยวหยาถ่ายเสียงพูด

“ถูกค้นพบแล้วอย่างนั้นหรือ”

“ต้องสลัดให้หลุดโดยเร็วที่สุด”

“เป็นสิ่งมีชีวิตคละถิ่นชนิดใดกันที่ค้นพบ”

ผู้บำเพ็ญจำนวนมากมิได้ตื่นตระหนก เพราะต่างก็ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองเมฆาแดงมาเนิ่นนานเหลือเกินแล้ว ออกมาล่าสังหารก็หลายครั้ง ประสบกับภยันตรายอยู่บ่อยๆ จนเคยชินกันไปเสียแล้ว ถึงแม้จะสู้จนตัวตาย ก็หมายความเพียงแค่ว่าพวกเขาล้มเหลวในการไขว่คว้าบนเส้นทาง ‘วิถีคละถิ่น’ เท่านั้น ตอนนั้นเลือกที่จะไปจากบ้านเกิด มาถึงยังสถานที่ที่ถูกขนานนามไปต่างๆ นานาว่า ‘โลกแห่งความสิ้นหวัง’ หรือ ‘โลกแห่งการเนรเทศ’ หรือ ‘โลกแห่งความอยู่รอด’ แห่งนี้ ก็ย่อมต้องเตรียมใจเอาไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ แล้ว

หากไม่ประสบความสำเร็จ

ก็ต้องล้มลงบนเส้นทางสายนี้ในท้ายที่สุด

“มังกรมดสกัดกั้นอยู่ข้างหน้า พี่ใหญ่โยวหยา จะบุก หรือว่าจะวนรอบไปเล่า”

“บุก”

นักพรตโยวหยาออกคำสั่งในทันใด “มังกรมดทั้งฝูงใหญ่โตอย่างยิ่ง อีกทั้งตอนนี้ยังค้นพบพวกเราเข้าแล้วด้วย พวกเราวนรอบไป เกรงว่าจะยิ่งยุ่งยากเข้าไปใหญ่”

เขาทำการตัดสินใจโดยอิงจากสถานการณ์ที่ลูกน้องตรวจพบ

เพียงไม่นาน…

ทั้งกองกำลังของพวกตงป๋อเสวี่ยอิงก็มองเห็นว่าด้านหน้ามีสิ่งมีชีวิตคละถิ่นตนแล้วตนเล่าปรากฏตัวขึ้น ผู้แกร่งกล้าที่ถูกบรรดาผู้บำเพ็ญเมืองเมฆาแดงเรียกชื่อว่าเป็น ‘มังกรมด’ นั้นมีรูปลักษณ์คล้ายกับมดปลวกแต่มันมีหางที่ทั้งยาวทั้งแหลมคมเส้นหนึ่ง หางของมันเป็นส่วนที่มีพลังการโจมตีอันน่าหวาดหวั่นที่สุดในร่างกาย มังกรมดนี้… เอาชนะด้วยจำนวน อ้างอิงจากข้อมูล ที่อาณาบริเวณรกร้างโดยรอบ มีมังกรมดอาศัยอยู่ทั้งสิ้นอย่างน้อยหนึ่งแสนตัว! ถึงขนาดที่มี ‘มังกรมด’ ระดับชีวิตคละถิ่นระดับสูงถูกคุมขังอยู่ตนหนึ่งด้วย

เพราะว่ากระจายตัวกันอยู่ทั่วดินแดนรกร้าง

ที่พวกตงป๋อเสวี่ยอิงจะเผชิญหน้า ก็มีเพียงแค่ไม่กี่สิบตัวตรงหน้านี้เท่านั้น

“จำเอาไว้ให้ดี ไม่จำเป็นต้องฆ่า ขอเพียงแค่สลัดให้หลุดไปโดยเร็วที่สุดก็พอ” นักพรตโยวหยาถ่ายเสียงออกคำสั่ง

ปัง!

มังกรมดฝูงใหญ่ฝูงหนึ่ง ที่ตัวเล็กหน่อยก็มีความสูงราวๆ ร้อยเมตร ส่วนหางก็ยาวถึงสามร้อยเมตร ส่วนที่ตัวใหญ่ที่สุดกลับมีความสูงถึงหนึ่งพันเมตร ราวกับภูเขาลูกย่อมๆ ลูกหนึ่งก็มิปาน พวกมันแต่ละตัวบุกสังหารเข้ามาทางพวกตงป๋อเสวี่ยอิงอย่างบ้าคลั่งหาใดเปรียบ

ณ โลกทิพย์แห่งนี้

ถึงแม้ว่าบรรดาผู้บำเพ็ญจะล่าสังหารสิ่งมีชีวิตคละถิ่น แต่บรรดาสิ่งมีชีวิตคละถิ่นก็มิได้ไว้ไมตรีต่อผู้บำเพ็ญเช่นเดียวกัน

“ปึง” บรรดามังกรมดปะทะเข้าด้วยกันกับกองล่าสังหารกองนี้ เคล็ดวิชาต่างๆ นานาพลันระเบิดสำแดงออกมาในทันใด อย่างเช่นกองกำลังใต้บังคับบัญชาของนักพรตโยวหยา และกองกำลังใต้บังคับบัญชาของเสียฝาน ต่างก็ผสานรวมกันได้เป็นอย่างดียิ่ง นักพรตโยวหยายังนับว่ามีเมตตา เคล็ดวิชาเขตพลังที่สำแดงก็ยังคุ้มครองผู้บำเพ็ญเอกเทศและตงป๋อเสวี่ยอิง

“ยุ่งไม่เข้าเรื่องเลย” เสียฝานได้เห็นเหตุการณ์แล้วก็เหลือบมองนักพรตโยวหยาที่อยู่ห่างออกไปปราดหนึ่งพลางเอ่ยพึมพำ “เจ้าก็ช่วยเหลือเขาได้เพียงชั่วครู่ ข้าไม่เชื่อหรอกว่าเจ้าจะสามารถแบ่งพลังมาคอยช่วยเหลือเขาได้ตลอดทั้งทางไปกลับ”

……………………