Snow Eagle Lord อินทรีหิมะเจ้าดินแดน - ตอนที่ 24 การกลับมา

เขตพลังขาวดำของนักพรตโยวหยา กดดัน ‘บุรุษร่างสูงใหญ่’ นักโทษคละถิ่นผู้นั้นในระยะไกล ที่นี่ก็มีเพียงแค่เขตพลังของนักพรตโยวหยาเท่านั้นที่พอจะมีประโยชน์อยู่บ้าง เคล็ดวิชาของผู้บำเพ็ญคนอื่นๆ นั้นส่งผลกระทบต่อนักโทษคละถิ่นเพียงน้อยนิดจนสามารถมองข้ามได้

ผู้บำเพ็ญแปดคนสำแดงเคล็ดการร่วมโจมตีพัวพันกับฝ่ายตรงข้าม

แต่ตอนเริ่มต้น บุรุษร่างสูงใหญ่ก็มีความไม่ลงตัวอยู่บ้าง เพียงแค่สำแดงเคล็ดวิชาก็หลุดจากการพันธนาการของผู้บำเพ็ญแปดคนได้แล้ว! แปดคนนี้…รักษาคัวเองได้ แต่คิดอยากจะพันธนาการนักโทษคละถิ่นผู้นี้เอาไว้นั้นกลับยังไม่เพียงพอ

“นักโทษคละถิ่น ตายให้ข้าเสียเถิด!” เสียฝานกลับบ้าระห่ำเป็นอย่างยิ่ง พร้อมกันนั้นยังมีผู้บำเพ็ญห้าท่านที่อยู่พร้อมกันกับเสียฝาน พุ่งสังหารเข้าใส่บุรุษร่างสูงใหญ่

“ปัง…”

กลิ่นอายของเสียฝานระเบิดออกมาอย่างสมบูรณ์

กาลมิติรอบตัวเขาล้วนบิดเบี้ยว ภายใต้เขตพลังอันน่าหวาดหวั่น แม้กระทั่งบุรุษร่างสูงใหญ่ก็ยังอดที่จะได้รับผลกระทบของแรงดึงดูดมิได้

“ฆ่ามัน” ผู้บำเพ็ญห้าคนที่เคลื่อนไหวพร้อมกันกับเสียฝาน เดิมทีก็เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเสียฝานนั่นเอง! ขณะนี้พวกเขาห้าคน แต่ละคนล้วนราวกับเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับเขตพลังของเสียฝาน ราวกับดวงดาวห้าดวงที่โคจรล้อมรอบเสียฝาน คลื่นการโจมตีระลอกแล้วระลอกเล่ากระทบร่างบุรุษร่างสูงใหญ่อย่างต่อเนื่อง

“ตายให้ข้าเสียเถิด” เสียฝานกลับอำมหิตหาใดเปรียบ สองมืออันอาจหาญคว้าจับออกไป แม้กระทั่งตงป๋อเสวี่ยอิงเห็นแล้วก็ยังเกิดความรู้สึกว่ามิอาจหลบเลี่ยงได้

ถึงอย่างไรเสียฝานก็เป็นผู้ตระหนักวิถีที่สำเร็จเป็นร่างครึ่งสิ่งมีชีวิตคละถิ่น เคล็ดวิชาก็ย่อมเร้นลับเป็นอย่างยิ่งอยู่แล้ว

“เฮ้อ”

บุรุษร่างสูงใหญ่ถอนหายใจเสียงเบา

เขตพลังขาวดำและเขตพลังแรงดึงดูดนี้ส่งผลกระทบเสริมกัน เขาถึงกับยากที่จะสลัดชายชราร่างเล็กเตี้ยผู้นี้ให้หลุดได้อยู่ครู่หนึ่ง

“ตึงๆๆ…” บุรุษร่างสูงใหญ่และ ‘เสียฝาน’ ชายชราร่างเล็กเตี้ยห้ำหั่นกันขึ้นมา ทางด้านการต่อสู้ประชิดตัว ถึงแม้ความเร้นลับของเคล็ดวิชาของเสียฝานจะยังเหนือกว่าตงป๋อเสวี่ยอิงเสียอีก ทว่าบุรุษร่างสูงใหญ่กลับสูงส่งยิ่งกว่า ในสิบกระบวนท่าก็มีอยู่สองสามกระบวนท่าที่ปะทะบนร่างของเสียฝานอยู่เป็นครั้งคราว แต่เสียฝานกลับหัวเราะหึๆ อย่างแปลกประหลาด แล้วต้านทานเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย “นี่น่ะหรือคือนักโทษคละถิ่น สิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับสูงหรือ ลูกไม้เพียงเล็กน้อยเท่านี้ก็ทำให้ข้าสิ้นหวังได้จริงๆ สินะ!”

นัยน์ตาสีแดงเข้มของบุรุษร่างสูงใหญ่มีเพลิงโทสะสายหนึ่ง

แต่ก็ช่วยไม่ได้

โซ่ตรวนพันธนาการกดดันเขา ทำให้พลังยุทธ์ของเขาแต่เดิมก็ลดต่ำลงไปเป็นอย่างยิ่งแล้ว เขตพลังขาวดำ เขตพลังดึงดูด และเคล็ดการร่วมโจมตีของผู้บำเพ็ญจำนวนหนึ่งที่อยู่รอบๆ… ทำให้เขาถึงขนาดรู้สึกว่ายากที่จะรับได้ไหว พลังยุทธ์ที่เขาสามารถสำแดงออกมาได้ขณะนี้ ถึงแม้ว่าจะสามารถฝืนทำร้ายเสียฝานได้อย่างทุลักทุเล แต่พลังชีวิตของเสียฝานก็ฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว ก็ย่อมมิได้ใส่ใจการบาดเจ็บเล็กน้อยเพียงเท่านี้อยู่แล้ว

……

“ดูท่าทางพวกเขาจะสามารถต่อกรได้” ตงป๋อเสวี่ยอิงก็ฟื้นฟูกลับสู่รูปร่างปกติ ช่วยไม่ได้ ก่อนหน้านี้อาศัยหยกแก้วคละถิ่นฟื้นฟูอย่างสุดกำลัง พลังชีวิตก็เพิ่งจะฟื้นฟูจากสองส่วนเป็นสามส่วนเท่านั้น เพิ่งจะไม่กี่อึดใจสั้นๆ พลังชีวิตก็ลดต่ำลงไปถึงสองส่วนแล้ว

นอกจากการล้อมโจมตีนักโทษคละถิ่น

ผู้บำเพ็ญคนอื่นๆ กว่าสามสิบคนก็กำลังต่อกรกับฝูงผู้ล่าฝูโม๋ที่อยู่รอบๆ นี่ก็ยังผ่อนคลายอย่างยิ่งสำหรับบรรดาผู้บำเพ็ญ ถึงขนาดที่เป็นต่ออยู่เล็กน้อยเสียด้วยซ้ำ

“อ๊ากกก”

โซ่ตรวนของบุรุษร่างสูงใหญ่มีแสงสีทองสาดออกมาในทันใด บุรุษร่างสูงใหญ่อดที่จะส่งเสียงร้องโอดครวญอย่างเจ็บปวดเสียงหนึ่งออกมามิได้ แม้กระทั่งการต่อสู้ก็ยังชะงักไปเล็กน้อย จุดอ่อนเพียงชั่วขณะนี้ถูกเสียฝานฟาดฝ่ามืออย่างหนักหน่วงคราหนึ่งทิ่มแทงที่ทรวงอกของบุรุษร่างสูงใหญ่ ฉ๊กเสื้อผ้าจนขาด แล้วทิ่มแทงเข้าไปในผิวเนื้อทรวงอกของบุรุษร่างสูงใหญ่ แต่เสื้อผ้าฉีกขาดแล้วกลับสามารถเห็นได้ว่าบนผิวหนังของบุรุษร่างสูงใหญ่มีเส้นสายสีทองจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังโคจรอยู่

เส้นสายสีทองเหล่านี้คล้ายกับตราประทับ ทำให้ผิวหนังของบุรุษร่างสูงใหญ่แห้งลีบจนกระทั่งมีบาดแผลมากมาย ท่อนกระดูกภายในบาดแผลล้วนสามารถมองเห็นเส้นสายสีทองโคจรอยู่ บนท่อนกระดูกก็คือรอยแตกหลายรอย

ผิวหนังที่ถูกประทับตรา บาดแผลที่เกี่ยวกระหวัดจำนวนนับไม่ถ้วน ผิวหนังแห้งลีบภายใน และรอยแตกของกระดูกจำนวนนับไม่ถ้วน…

คล้ายกับว่าร่างกายของบุรุษร่างสูงใหญ่ผู้นี้มีความเป็นไปได้ที่จะสลายไปได้ทุกเมื่ออย่างไรอย่างนั้น

ก็เพราะการกดดันทรมานอันน่าหวาดหวั่นนี้เอง จึงทำให้สิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับสูงที่กล้าแกร่งตนหนึ่งห้ำหั่นกับเจ้าเด็กที่มิได้หนีออกจากกรงขังเหล่านี้มาอย่างยาวนานถึงเพียงนี้ ถึงแม้ว่าเจ้าเด็กที่มิได้หนีออกจากกรงขังเหล่านี้…ส่วนใหญ่ต่างก็ไปถึงระดับร่างครึ่งสิ่งมีชีวิตคละถิ่นกันหมดแล้ว แต่สำหรับสิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับสูงแล้วก็ยังคงน่าขันอยู่ดี

“มาอีกแล้ว” บุรุษร่างสูงใหญ่คำรามเสียงต่ำอย่างเดือดดาล

การกดดันทรมานนั้นคงอยู่ตลอดเวลา ทั้งยังสามารถปะทุขึ้นมาได้ตลอดเวลาอีกด้วย! ทุกครั้งที่ปะทุขึ้นมาล้วนทำให้เขาเจ็บปวดทรมานจนทนรับไม่ไหว

“แคว่กๆๆ”

บรรดาผู้บำเพ็ญที่รับหน้าที่ร่วมโจมตีทุกคนก็ฉีกทึ้งเสื้อผ้า โจมตีบนร่างกายของบุรุษร่างสูงใหญ่ ทำให้ร่างกายของบุรุษร่างสูงใหญ่ที่เดิมทีก็เปราะบางหาใดเปรียบอยู่แล้วได้รับบาดเจ็บยิ่งขึ้นไปอีก! ถึงแม้ว่าจะ ‘เปราะบางหาใดเปรียบ’ แต่พวกเสียฝานผู้บำเพ็ญกลุ่มนี้ก็โจมตีอย่างสุดกำลัง… ก็ยังคงทำได้เพียงแค่ทำให้อาการบาดเจ็บของบุรุษร่างสูงใหญ่สาหัสขึ้นอีกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“โฮก!!!” บุรุษร่างสูงใหญ่คำรามเสียงหนึ่งในทันใด

ปัง

เขาไม่ต่อสู้อีกต่อไป แปลงกายเป็นลำแสงสีดำสายหนึ่งบินหนีมุ่งหน้าจากไปไกลอย่างรวดเร็ว ถึงขนาดที่ลำแสงสีดำเคลื่อนผ่านเส้นโค้งปีศาจเส้นแล้วเส้นเล่า หลีกเลี่ยงพวกเสียฝานอย่างสุดกำลัง

“ตามไป อย่าให้เขาหนีไปได้” เสียฝานเอ่ยคำราม

ถึงแม้ว่าจะไล่ตามอย่างสุดกำลัง…

แต่การแสดงฝีมืออย่างสุดกำลังของ ‘บุรุษร่างสูงใหญ่’ นักโทษคละถิ่น ต่อสู้จนได้รับบาดเจ็บ ก็ทำได้เพียงแค่หนีหลุดออกมาจากวงล้อมโจมตี เมื่อออกมาจากวงล้อมของพวกเขาแล้ว ด้วยความเร็วอันน่าหวาดหวั่นของนักโทษคละถิ่นนั้น เกรงว่าด้วยอัตราเร็วก็ย่อมสามารถจากไปได้ไกลและรวดเร็ว ‘บุรุษร่างสูงใหญ่’ นักโทษคละถิ่นก็คร้านที่จะไปใส่ใจฝูงผู้ล่าฝูโม๋ใต้บังคับบัญชาของตนเหล่านั้น ถึงแม้ว่าจะสูญเสียไปบางส่วน แต่สำหรับนักโทษคละถิ่นแล้วก็ยังคงไม่ใส่ใจอยู่เช่นเดิม!

******

“ขัดขวางพวกมัน”

“กักตัวพวกมันเอาไว้ อย่าให้พวกมันหนีไปได้”

“นี่ก็คือผู้ล่าฝูโม๋ระดับจักรพรรดิเทพขั้นสมบูรณ์ สกัดเอาไว้ตัวหนึ่งก็คือตัวเดียวเท่านั้นเอง”

บรรดาผู้ล่าฝูโม๋ที่มีอยู่ทั้งหมดได้รับบัญชาของ ‘บุรุษร่างสูงใหญ่’ นักโทษคละถิ่นแล้วก็เริ่มต้นหลบหนีไปอย่างรวดเร็วในทันที เพราะว่ามีจำนวนอยู่หนึ่งพันสองร้อยตน มากมายเหลือเกิน! พวกตงป๋อเสวี่ยอิงอยากจะสกัดเอาไว้ แต่ด้วยจำนวนที่มากมายก็สกัดเอาไว้ไม่อยู่ ได้แต่มองดูฝูงผู้ล่าฝูโม๋เหล่านี้หนีไปตาปริบๆ พวกเขาฝืนสกัดผู้ล่าฝูโม๋เอาไว้ได้สิบเก้าตน

ช่วยไม่ได้ การโจมตีนั้นง่ายดาย แต่การจะกักตัวเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์นั้นยากยิ่ง!

“ฮ่าฮ่า…”

“มีสิบเก้าตน!”

ผู้บำเพ็ญทุกคนพากันยินดีเป็นอย่างยิ่ง

“ทุกท่าน ลงมือกันให้เร็วหน่อยจะดีกว่า” ตงป๋อเสวี่ยอิงเอ่ยเร่งเร้า เขาสำแดงเขตลวงโลกเทียม แล้วยืนอยู่ข้างๆ มิได้เข้าไปร่วมด้วยอีก เพราะว่าการสำแดงเขตลวงโลกเทียมก็คือความดีความชอบอันใหญ่หลวงที่สุดแล้ว

บรรดาผู้บำเพ็ญคนอื่นๆ แต่ละคนแย่งกันขึ้นหน้าด้วยกลัวว่าจะรั้งท้าย ล้อมโจมตีอย่างบ้าคลั่ง

ภายใต้สถานการณ์ที่หลบหนีไม่พ้น ทั้งยังเผชิญกับการล้อมโจมตีของนักพรตโยวหยา สียฝาน และผู้บำเพ็ญแต่ละคน ‘ผู้ล่าฝูโม๋’ ทุกคนก็สิ้นชีพกันไปอย่างต่อเนื่อง! ผู้ล่าฝูโม๋ระดับจักรพรรดิเทพขั้นสมบูรณ์สิบเก้าตนนี้ก็กลายเป็นของรางวัลจากสนามรบของพวกตงป๋อเสวี่ยอิงไปเสียแล้ว

“ฮ่าฮ่าฮ่า สิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับจักรพรรดิเทพขั้นสมบูรณ์สิบเก้าตน ต่อสู้เพียงครั้งเดียวก็ได

ผลตอบแทนมากมายถึงเพียงนี้แล้ว ก่อนหน้านี้ให้คิดก็ยังไม่กล้าคิดเลยเสียด้วยซ้ำ! ก็มีเพียงแค่กองกำลังที่พวกท่านเจ้าเมืองจัดตั้งขึ้นเท่านั้น จึงจะสามารถทำได้ถึงขนาดนี้กระมัง”

“กองกำลังที่พวกท่านเจ้าเมืองจัดตั้งขึ้นนั้นเป็นระดับชั้นใดกัน สุดยอดผู้แกร่งกล้าก็มีอยู่หลายคน พลังยุทธ์โดยรวมก็แข็งแกร่งเหลือเกิน! กองกำลังของพวกเราสามารถทำถึงขนาดนี้ได้ก็เพราะอาศัยจ้าวหิมะเหินอย่างไรเล่า”

“ถูกต้อง เพราะมีจ้าวหิมะเหิน! สิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับจักรพรรดิเทพขั้นสมบูรณ์จึงสำแดงออกมาได้เพียงแค่พลังยุทธ์ระดับจักรพรรดิเทพช่วงท้ายเท่านั้น”

ผู้บำเพ็ญแต่ละคนทั้งตื่นเต้นทั้งยินดี

เพราะว่าของกำนัลเหล่านี้ พอถึงเวลาทุกคนก็จะได้รับส่วนแบ่งกันทั้งสิ้น! ถึงแม้ว่าวิญญาณอาวุธตำหนักเมฆาแดงจะแบ่งส่วนโดยอ้างอิงจากการมีส่วนร่วมของสมาชิก จ้าวหิมะเหินก็จะต้องได้ส่วนแบ่งกองโตอย่างแน่นอน! แต่เพราะได้รับผลตอบแทนมากมายเหลือเกิน ถึงแม้ว่าจะได้รับส่วนแบ่งน้อยหน่อย…ก็ยังมากกว่าที่พวกเขาได้รับจากการเข้าร่วมกองล่าสังหารตามปกติอยู่มากมายนัก เกรงว่าจะมากกว่าสิบเท่าเสียด้วยซ้ำ

“ทุกท่าน รีบไปโดยเร็ว อย่าได้รั้งรออยู่ที่นี่อีกเลย” ตงป๋อเสวี่ยอิงพูดพลางยิ้มน้อยๆ

“ไปเร็ว ออกเดินทางเร็วเข้า”

“ออกเดินทางโดยเร็ว”

กองกำลังเหยียบย่างบนเส้นทางกลับอีกครั้งด้วยอารมณ์ดียิ่ง

บนเส้นทางกลับสู่เมืองเมฆาแดงก็ผ่อนคลายมากแล้ว ถึงอย่างไรสิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับจักรพรรดิเทพขั้นสมบูรณ์หนึ่งพันสองร้อยตนที่นักโทษคละถิ่นนำทัพ พวกเขาก็สามารถต้านทานอีกทั้งยังเอาชนะได้ด้วย! บนเส้นทางกลับก็เพียงแค่ระมัดระวังสักหน่อย ก็ย่อมผ่อนคลายเป็นอย่างยิ่งอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าพวกเขาจะกังวลว่าจะเผชิญกับการโจมตีเล็กๆ อยู่บ้าง เพราะว่าทุกระลอกการโจมตี พวกเขาต่างก็สามารถปลิดชีพสิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับจักรพรรดิเทพขั้นสมบูรณ์แปดตนสิบตนระหว่างทางได้อย่างสบายๆ

“มากเกินไปแล้ว เคล็ดวิชาที่สังหารสิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับจักรพรรดิเทพ ทั่วทั้งเมืองเมฆาแดง จ้าวหิมะเหินผู้นี้จะต้องเป็นอันดับหนึ่งอย่างแน่นอน” เสียฝานเองก็อดที่จะพรั่นพรึงมิได้

พูดถึงการสู้ตัวต่อตัวกับนักโทษคละถิ่น

ที่แข็งแกร่งกว่าจ้าวหิมะเหิน อย่างน้อยก็มีเกินกว่าสิบคน!

แต่ทางด้านการโจมตีหมู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับจักรพรรดิเทพขั้นสมบูรณ์ เขตลวงโลกเทียมของตงป๋อเสวี่ยอิงก็มีพลังคุกคามล้นฟ้าเป็นอย่างยิ่งอย่างเห็นได้ชัดเจน

“ฮ่าฮ่า กลับมาแล้ว”

“ในที่สุดก็กลับมาถึงเมืองเมฆาแดงแล้ว”

“ข้าเองก็กลับมาอย่างตัดใจได้ยากอยู่บ้าง อยากจะสังหารสิ่งมีชีวิตคละถิ่นบนเส้นทางให้มากสักหน่อย  สะสมอาหารให้มากอีกหน่อย”

ผู้บำเพ็ญเหล่านี้มองเห็นเมืองเมฆาแดงที่อยู่ไกลออกไปแล้วทั้งเบิกบานใจ ทั้งตัดใจไม่ได้

เพราะว่าคราวนี้พวกเขาได้รับผลตอบแทนอย่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน!

ถึงแม้ว่าสายตาทั้งหมดที่มองไปทางตงป๋อเสวี่ยอิงจะร้อนแรงเป็นอย่างยิ่ง พวกเขากระหายอยากถึงเพียงนี้ ว่าจะสามารถเข้าร่วมกองกำลังที่ตงป๋อเสวี่ยอิงจัดตั้งขึ้นได้!

…………………………