Snow Eagle Lord อินทรีหิมะเจ้าดินแดน - ตอนที่ 59.2 ต้านทานไม่ไหวแล้ว! (2)

“เจ้าทำให้ข้าตกใจเกินไปแล้ว” เจ้าทะเลหุบเหวลึกจ้องตงป๋อเสวี่ยอิงเขม็ง เคร่งขรึมขึ้นมาอย่างแท้จริง “ทำไมรึ เจ้าวางแผนจะสังหารข้าอย่างนั้นหรือ”

“แน่นอนว่าต้องฆ่าเจ้าอยู่แล้ว”

ตงป๋อเสวี่ยอิงพยักหน้า “มีกระบวนท่าอันใดก็อย่าได้หลบๆ ซ่อนๆ อีกเลย”

“อาศัยแค่ผู้แกร่งกล้าคละถิ่นระดับโลกาหน้าใหม่อย่างเจ้าคนหนึ่งจะมาสังหารข้าน่ะหรือ” เจ้าทะเลหุบเหวลึกคำรามเสียงต่ำ “สายเลือดของข้าสูงส่ง จะผนึกค่ายกลเพื่อส่งผลกระทบต่อพลังของข้า แต่กลับเปลี่ยนแปลงความแข็งแกร่งของร่างกายข้ามิได้ เจ้าสังหารข้ามิได้หรอก”

“อ้อ ลองดูก็แล้วกัน” ตงป๋อเสวี่ยอิงพลันขยับไหว

ฟิ้ว

ตงป๋อเสวี่ยอิงก็คร้านที่จะใช้พลังโลกาแล้ว เนื่องจากแหล่งต้นกำเนิดโลกของโลกทิพย์แห่งการบำเพ็ญยังค่อนข้างอ่อนแอ อาศัยพลังโลกาจึงเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับสูงขั้นสุดยอดอย่างพอถูไถเท่านั้น สำหรับตงป๋อเสวี่ยอิงในตอนนี้ พลังอาจจะเพิ่มขึ้นเพียงส่วนสองส่วนเท่านั้น จึงไม่จำเป็นเลย

ยามนี้ เมื่อเขาขยับตัว ก็เห็นเงาร่างสายแล้วสายเล่าปรากฏขึ้น ณ บริเวณต่างๆ รอบกายเจ้าทะเลหุบเหวลึก

เจ้าทะเลหุบเหวลึกจริงจังขึ้นมาเป็นอย่างมาก เขารู้ว่า เงาร่างแต่ละสายนี้ล้วนแต่เป็นร่างจริงทั้งสิ้น! นี่คือความเร้นลับบางส่วนของวิถีอากาศระดับคละถิ่น เพราะถึงอย่างไร่ร่างกายก็บรรลุถึงระดับขั้นนี้แล้ว จึงย่อมมีส่วนที่แปลกพิสดารแฝงอยู่มากมาย เขาสามารถร่อนลงไปยังมิติที่แตกต่างกันได้ ทุกหนแห่งล้วนมีเขาอยู่ พลังของเจ้าทะเลหุบเหวลึกประสบกับการกดดัน แต่กลับมิอาจต้านทานได้เลย

“ฟึ่บ” ฝ่ามือหนึ่งแทงตรงเข้ามา

ฝ่ามือนั้นราวกับมีด ปลายฝ่ามือมีอากาศอันคมกริบไหลเวียนอยู่

ฉึบ

มันแทงเข้ามาใน ‘ชั้นเยื่อผิวหนัง’ ของแผ่นอกของเจ้าทะเลหุบเหวลึก ชั้นเยื่อผิวหนังมีประกายน้ำอันไร้ที่สิ้นสุด ซ้อนกันชั้นแล้วชั้นเล่า ทั้งสลาย พลิกหมุน และขัดขวางอย่างต่อเนื่อง คิ้วของตงป๋อเสวี่ยอิงขมวดเล็กน้อย ในที่สุดปลายฝ่ามือก็แทงทะลุชั้นเยื่อผิวหนังจนได้! ทั้งยังแทงทะลุผิวหนังของเจ้าทะเลหุบเหวลึกด้วย ผิวหนังของเขาทนทานหาใดเปรียบ รู้สึกว่าแน่นหนาเป็นอย่างมาก หลังจากแทงทะลุหมดแล้ว ก็แทงทะลุเข้าไปยังชั้นเลือดเนื้อภายในร่างกาย อานุภาพของฝ่ามือหนึ่งของตงป๋อเสวี่ยอิงทุ่มเทสุดกำลัง

“เป็นกายหยาบที่น่ากลัวนัก” ตงป๋อเสวี่ยอิงลอบตกใจ “พูดถึงความแข็งแกร่งของกายหยาบเพียงอย่างเดียว เขาก็น่าจะเหนือกว่าข้าราวห้าเท่า”

ตามปกติแล้ว สิ่งมีชีวิตคละถิ่นโดยกำเนิดล้วนถูกบ่มเพาะและถือกำเนิดขึ้นมาท่ามกลางมิติคละถิ่น ร่างกายมีชื่อเสียงด้านความแข็งแกร่งอยู่แล้ว

ส่วนผู้บำเพ็ญ หากภายในกายไม่มีสายเลือดคละถิ่น ต่อให้สำเร็จเป็นผู้แกร่งกล้าคละถิ่นระดับโลกาแล้ว หากเปรียบเทียบเพียงแค่กายหยาบ ก็ยังอ่อนแอกว่ามากโข! บวกกับที่เจ้าทะเลหุบเหวลึกมีสายเลือดสูงส่ง ในบรรดาสิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับโลกาก็นับได้ว่ากายหยาบแข็งแกร่งอย่างยิ่ง จึงแข็งแกร่งกว่ากายหยาบของตงป๋อเสวี่ยอิงมากมายเช่นนี้!

แต่ทว่า…

บรรดาผู้บำเพ็ญที่เกิดในโลกกำเนิด แม้จะไม่มีสายเลือดคละถิ่น แต่ก็มีข้อได้เปรียบมหาศาลอยู่อย่างหนึ่ง! ซึ่งก็คือผู้แกร่งกล้าคละถิ่นระดับโลกาในหมู่พวกเขาสามารถมีรังโลกกำเนิดได้! ในโลกกำเนิดของตนก็สามารถเทียบได้กับเจ้าดินแดนแล้ว! ความสามารถในการรักษาชีวิตกลับสูงกว่าสิ่งมีชีวิตคละถิ่นโดยกำเนิดระดับโลกาเหล่านั้นมากมายนัก

“ทำให้ข้าบาดเจ็บได้แล้วหรือนี่” เจ้าทะเลหุบเหวลึกมองดูรอยเลือดจากบาดแผลตรงหน้าอกของตน คิ้วขมวดเล็กน้อย

เขาสัมผัสชนร่วมเผ่าของตนอยู่ห่างๆ ผ่านสายเลือด “พี่ใหญ่! ข้าพบผู้แกร่งกล้าคละถิ่นระดับโลกาหน้าใหม่คนหนึ่งในโลกที่ถูกจองจำอยู่นี้! แม้พลังของเขาจะธรรมดามาก แต่ข้าถูกกดดัน หากถูกเขาโจมตีไม่หยุดหย่อนล่ะก็ เกรงว่าข้าคงจะต้านได้เพียงครึ่งชั่วยามเท่านั้น!”

“เฉิงหาว พี่น้องของข้า วางใจให้เต็มที่เถิด หลังจากข้ารายงานขึ้นไปแล้ว ท่านปฐมบรรพชนได้ทราบถึงสิ่งที่เจ้าประสบมาก่อนหน้านี้ทั้งหมด จึงมั่นใจว่าเจ้ามีความสามารถที่ซ่อนอยู่มากมาย และชมชอบตัวเจ้าเป็นอย่างยิ่ง! เขาเพิ่มอานุภาพการโจมตีให้แข็งแกร่งขึ้นโดยร่วมกับปฐมบรรพชนท่านอื่นๆ ทั้งยังส่งสิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับโลกาหลายท่านมาช่วยเหลือเจ้า ที่อยู่ใกล้ที่สุด กำลังจะมาถึงในอีกไม่นานนี้ ที่อยู่ไกลก็ไม่เกินครึ่งชั่วยาม”

เจ้าทะเลหุบเหวลึกพลันถอนหายใจออกมา ขณะเดียวกันก็รีบถ่ายเสียงในใจว่า “พี่ใหญ่ ปฐมบรรพชนเห็นดีในตัวข้ามากมายถึงเพียงนี้เชียวหรือ”

“ฮ่าฮ่า ถึงเวลาจะพาเจ้าไปพบปฐมบรรพชนนะ”

……

เจ้าทะเลหุบเหวลึกอารมณ์ดียิ่งนัก อีกไม่นานเหล่าสหายก็จะมาถึงแล้ว ผู้ที่ถูกส่งมาสู้รบอยู่ภายนอกย่อมมิใช่สิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับโลกาหน้าใหม่

“ให้เจ้าได้ใจไปก่อน อีกประเดี๋ยวสถานการณ์ก็จะพลิกผันแล้ว” เจ้าทะเลหุบเหวลึกมองดูตงป๋อเสวี่ยอิงที่อยู่ตรงหน้า ยามนี้กระบวนท่าในการต่อสู้ของเขาเชื่องช้า ก่อนหน้านี้เมื่อรับมือกับตงป๋อเสวี่ยอิงซึ่งเป็นเพียงร่างครึ่งสิ่งมีชีวิตคละถิ่นที่อาศัยพลังโลกาก็ยังพอจะสามารถสู้กันได้ ตอนนี้เมื่อเผชิญหน้ากับตงป๋อเสวี่ยอิงซึ่งเป็นคละถิ่นระดับโลกาเช่นเดียวกัน ก็ไม่มีแรงรับกระบวนท่าเลย จึงถูกย่ำยีอย่างสิ้นเชิง!

ร่างกายของตงป๋อเสวี่ยอิงเลือนราง เขาปรากฏขึ้นทั้งซ้ายขวาหน้าหลังของเจ้าทะเลหุบเหวลึก และออกกระบวนท่าอย่างต่อเนื่อง

บนร่างของเจ้าทะเลหุบเหวลึกมีบาดแผลปรากฏขึ้นอย่างไม่ขาดสาย เพียงแต่บาดแผลล้วนแต่ตื้นมาก

ตงป๋อเสวี่ยอิงไม่เก็บมาใส่ใจเลยแม้แต่น้อย สมาธิแทบทั้งหมดในห้วงสมองของเขาล้วนกำลังผลักดัน ‘การหลอมรวมของวิถีอากาศและวิถีเขตลวงโลกเทียม’ เนื่องจากระหว่างการหลอมรวมไม่มีอุปสรรคอันใด จึงราบรื่นมาก  การรับรู้ในใจของเขาเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ ต่อให้มิได้ใช้ความคิดจิตใจมากสักเท่าใดนัก การสำแดงพลังของตนก็ค่อยๆ ร้ายกาจขึ้นมา

“ตู้ม”

เงาร่างอันเลือนรางของตงป๋อเสวี่ยอิงอยู่เยื้องไปทางด้านหลังของเจ้าทะเลหุบเหวลึก หมัดหนึ่งโจมตีลงไปตรงบริเวณสีข้างของฝ่่ายตรงข้าม

หมัดนี้

ปรากฏขึ้นมาอย่างแปลกประหลาดพร้อมเสียงดังกัมปนาท สิ้นเสียงอันกึกก้อง บริเวณที่ถูกหมัดโจมตีก็ยุบสลายลงไปอย่างต่อเนื่อง มิติก็ยุบตัวลง เยื่อผิวหนัง ชั้นผิวหนังและเลือดเนื้อของเจ้าทะเลหุบเหวลึกก็ยุบสลายลงเช่นกัน จนเกิดเป็นบาดแผลใหญ่ขึ้นมา บาดแผลนี้ใหญ่กว่ามาก เลือดเนื้อบางส่วนถึงขั้นยุบสลายและหายวับไปทันที

“อะไรกัน” เมื่อพบกับความโหดเหี้ยมเช่นนี้ ทำให้สีหน้าของเจ้าทะเลหุบเหวลึกเปลี่ยนแปรครั้งใหญ่ ในใจก็ตื่นตระหนกขึ้นมา “เป็นไปได้อย่างไรกัน เขาเพิ่งจะบรรลุ เพิ่งสำเร็จเป็นสิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับโลกา ต่อให้ขุดค้นความสามารถที่ซ่อนอยู่ของตน ค้นคว้าเคล็ดลับมากมายออกมา พลังก็น่าจะค่อยๆ ยกระดับขึ้นมาสิ เหตุใดจู่ๆ ก็ยกระดับขึ้นมามากมายถึงเพียงนี้ได้เล่า”

เขาไม่มีทางเข้าใจได้เลย

แต่ว่าเขากลัวเสียแล้ว! เพราะยามนี้เงาร่างมากมายของตงป๋อเสวี่ยอิงรายล้อมเจ้าทะเลหุบเหวลึกอยู่ และโจมตีออกมาหมัดแล้วหมัดเล่า ทำให้บริเวณต่างๆ บนร่างเจ้าทะเลหุบเหวลึกเริ่มยุบสลาย อาการบาดเจ็บนี้ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

“พี่ใหญ่ พี่ใหญ่” เจ้าทะเลหุบเหวลึกถ่ายเสียงในใจด้วยความร้อนรนอีกครั้ง “ข้าทนได้อีกไม่นานแล้ว ข้าต้านเอาไว้ได้อีกเพียงชั่วจอกชาเดียวเท่านั้น”

“อะไรนะ เจ้ามิได้บอกว่าครึ่งชั่วยามหรอกหรือ ชั่วจอกชาเดียว เวลากระชั้นเกินไปแล้ว! ข้าจะแจ้ง ‘เหยียน’ ทันที เหยียนอยู่ใกล้เจ้าที่สุด ให้เขาเร่งไปให้ถึงเจ้าโดยเร็วที่สุด”

“เร็วเข้า ให้เร็วที่สุด” เจ้าทะเลหุบเหวลึกพูดอย่างร้อนรน

เขาไม่อยากตายไปเช่นนี้จริงๆ

เขาถูกทรมานอยู่ในโลกทิพย์แห่งการบำเพ็ญมานานแสนนานถึงเพียงนี้ ก็อดทนอดกลั้นจนปะทุขึ้นมาและสำเร็จเป็นสิ่งมีชีวิตคละถิ่นระดับโลกา เขาตั้งตารอคอยว่าจะสามารถหนีไปได้ พลังสามารถยกระดับขึ้นได้ต่อไป ในภายหน้าจะเข่นฆ่าผู้บำเพ็ญจำนวนนับไม่ถ้วนทั้งหลายนั่น จะมาตายไปเช่นนี้น่ะหรือ เขาไม่ยอมจำนนใจหรอก

ผ่านไปเพียงห้าชั่วลมหายใจ

“เอ๊ะ” ตงป๋อเสวี่ยอิงนัยน์ตาเป็นประกาย

กระบวนท่าโจมตีเปลี่ยนแปลงไปอีก

แขนขวาของเขาสะบัดออกไป ราวกับหอกยาวเล่มหนึ่งที่กวัดแกว่งและฟันลงไป ยังไม่ทันกระทบถูกเจ้าทะเลหุบเหวลึก มิติก็แตกออกเป็นชั้นๆ ราวกับขนมอย่างไรอย่างนั้น มิติที่เจ้าทะเลหุบเหวลึกอยู่ถูกตัดเฉือนออก กลายเป็นมิตินับหมื่นชั้นที่วางซ้อนกันอยู่ เพียงแต่ร่างกายของเจ้าทะเลหุบเหวลึกแข็งแกร่งยิ่งนัก แม้ผิวกายจะมีบาดแผลจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นมา แต่ร่างกายก็ยังคงดำรงอยู่อย่างมั่นคง

ปัง

แขนขวาของเขาที่สะบัดออกไปตกต้องลงบนศีรษะของเจ้าทะเลหุบเหวลึก…ทันใดนั้นมิตินับหมื่นชั้นก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ราวกับปฏิกิริยาลูกโซ่ อานุภาพแข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง มิติหลายพันชั้นด้านบนยังดีหน่อย แต่เมื่อมาถึงด้านล่าง อานุภาพของมิติกลับน่าหวาดหวั่นขึ้น ถึงขั้นเริ่มทำให้ร่างกายของเจ้าทะเลหุบเหวลึกแตกสลายเป็นผุยผง

“อะไรกัน” ขาทั้งสองข้างของเจ้าทะเลหุบเหวลึกหายไปกว่าครึ่ง ร่างกายท่อนบนก็เต็มไปด้วยบาดแผล เขามองตงป๋อเสวี่ยอิงด้วยความตื่นตระหนก “อานุภาพของกระบวนท่านี้แข็งแกร่งถึงเพียงนี้ เกรงว่าอีกไม่กี่กระบวนท่าก็คงสามารถสังหารข้าได้แล้ว เขา เขา พลังของเขาบรรลุถึงคละถิ่นระดับโลกาช่วงกลางแล้วหรือนี่”

สังหารในไม่กี่กระบวนท่า

พลังของทั้งสองฝ่ายแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงแล้ว อานุภาพการโจมตีเช่นนี้ สามารถเป็นขั้นคละถิ่นระดับโลกาช่วงกลางได้จริงๆ

“พลังสามารถยกระดับได้รวดเร็วเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เจ้าสัตว์ประหลาด สัตว์ประหลาดนี่” เจ้าทะเลหุบเหวลึกมองตงป๋อเสวี่ยอิง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง ความปรารถนาของเขา ความรอคอยของเขา ความรอคอยเกลียดชังของเขา สิ้นไปหมดแล้ว!

เขารู้ว่าเขาจบเห่แล้ว

“ตายด้วยเงื้อมมือของสัตว์ประหลาดพรรค์นี้ ไม่มีอะไรให้พูดแล้ว” เจ้าทะเลหุบเหวลึกสิ้นหวังเสียแล้ว เขาถ่ายเสียงในใจให้ชนร่วมเผ่าของเขา

“พี่ใหญ่”

“เป็นอะไรไป ข้าแจ้งเหยียนไปแล้ว! เหยียนกำลังเร่งเดินทางไปอย่างเต็มกำลัง เขาบอกแล้วว่าสามารถเร่งไปให้ถึงได้ภายในชั่วจอกชาหนึ่ง”

“ไม่ต้องแล้ว! ข้าทนไม่ไหวแล้ว”

“ทนไม่ไหวอะไรกัน”

“ผู้ที่สังหารข้าคือผู้แกร่งกล้าคละถิ่นระดับโลกาหน้าใหม่คนหนึ่งที่มีนามว่าจ้าวหิมะเหิน! เขาเพิ่งบรรลุได้ไม่นานเท่าไหร่ก็เป็นคละถิ่นระดับโลกาช่วงกลางแล้ว มีความสามารถที่ซ่อนอยู่มากนัก หากสามารถกำจัดได้ ก็ต้องกำจัดให้เร็วที่สุด”

จากนั้นเจ้าทะเลหุบเหวลึกก็มิได้ถ่ายเสียงในใจอีกต่อไป

ปัง…

แขนของตงป๋อเสวี่ยอิงฟันลงมาอีกครั้ง เมื่อตะปบลงไป มิตินับหมื่นชั้นก็เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่อย่างต่อเนื่อง เมื่อสลายไปอีกครั้ง แก่นชีวิตที่เจ้าทะเลหุบเหวลึกพยายามปกป้องด้วยความระมัดระวังที่สุดก็สลายเป็นผุยผงไปในที่สุด เหลือเพียงเลือดเนื้อน้อยนิดเท่านั้น เมื่อแก่นชีวิตแตกสลาย เจ้าทะเลหุบเหวลึกก็ตายเสียจนไม่สามารถตายได้อีกแล้ว! ซึ่งนี่ก็คือข้อบกพร่องของสิ่งมีชีวิตคละถิ่นโดยกำเนิด

พวกมันแข็งแกร่งหาใดเปรียบโดยกำเนิด แต่เมื่อแก่นชีวิตแตกสลายก็เท่ากับสิ้นใจทันที แน่นอนว่าตามปกติแล้วพวกเขาปกป้องแก่นชีวิตด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างมาก

……

ณ บริเวณหนึ่งซึ่งอยู่ไกลออกไป

ยักษ์ร่างสูงตระหง่านตนหนึ่งมองไปทางทิศหนึ่งด้วยความตกตะลึง เขาสัมผัสได้ว่า ‘เฉิงหาว’ ชนร่วมเผ่าของเขาได้สิ้นใจเสียแล้ว!

“มิได้บอกว่าต้านได้ครึ่งชั่วยามหรอกหรือ มิได้บอกว่าต้านได้ชั่วจอกชาหนึ่งหรอกหรือ สิ้นใจเสียแล้ว สิ้นใจเช่นนี้น่ะหรือ บรรดาปฐมบรรพชนอุตส่าห์เพิ่มอานุภาพการโจมตีเพื่อเจ้าแล้ว” ยักษ์ร่างสูงตระหง่านพึมพำเสียงต่ำ “จ้าวหิมะเหิน เพิ่งจะบรรลุหมาดๆ ก็เป็นคละถิ่นระดับโลกาช่วงกลางแล้วหรือ”

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม

ยักษ์ร่างสูงตระหง่านตนนี้ก็ยังคงนำทุกสิ่งที่เกิดขึ้นรายงานให้ปฐมบรรพชนทราบ

……………………