STARGATE ปริศนาประตูแห่งดารา - ตอนที่ 22-2 ปรมาจารย์นักรบพันยุทธ์ (2)
ตอนที่ 22 ปรมาจารย์นักรบพันยุทธ์ (2)
“ของดีเหรอ”
หยวนซั่วเกือบจะหลุดหัวเราะออกมาอยู่แล้ว!
เจ้าเด็กนี่ น่าสนใจดีจริงๆ!
มีของดีอะไรกัน
จะดีแค่ไหนเชียว
ทั้งชีวิตของฉันหยวนซั่วเคยเจอของดีมานักต่อนัก เยอะจนเขายังจำไม่ได้ว่ามีเท่าไร
ปัญหาของตนไม่ได้ง่ายอย่างที่พูด
เพราะอาการบาดเจ็บฝังลึกไปแล้ว!
ความจริงเพิ่งผ่านไปไม่กี่ปีเท่านั้น เมื่อสามปีก่อนมีอยู่ครั้งหนึ่งเขากำลังออกสำรวจตามรอยอารยธรรมโบราณ แต่ปรากฏว่าครั้งนั้นดวงซวยนักที่วิ่งช้าไป ผู้พิทักษ์รัตติกาลตายไปไม่น้อยยังไม่เท่าไร แต่เขาที่กำลังจะกลายเป็นปรมาจารย์พันยุทธ์กลับถูกดับความหวังที่จะได้เลื่อนขั้นในครั้งนั้นเอง
ไม่อย่างนั้นเขาในตอนนี้คงสามารถแอบเลื่อนขั้นเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติไปแล้ว ถึงขั้นไปพูดคุยสัพเพเหระกับ ‘เพื่อนเก่า’ เหล่านั้นอย่างไม่รู้จบด้วย
หลี่ฮ่าวเข้าไปในห้องแล้วแต่เขาไม่ได้สนใจอีกฝ่ายเลย
ความทรงจำบางส่วนที่ผุดขึ้นมาย้อนกลับไปยังเหตุการณ์ในวันนั้น เขายกมือมาทาบหัวใจเบาๆ ครั้งนั้นบาดเจ็บสาหัสเกินไปจนหัวใจทะลุ หากไม่ใช่เพราะพลังชีวิตเขาแกร่งกล้ามากคงไม่รอดชีวิตกลับมาแล้วจริงๆ
แต่ในเมื่ออายุมากแล้ว คนที่อายุเจ็ดสิบกว่าปีแล้วยังบาดเจ็บหนักขนาดนี้ รอดชีวิตก็จริงแต่กลับถูกดับความหวังที่จะกลายเป็นปรมาจารย์อย่างสิ้นเชิง
‘บางที…ยังต้องหาโอกาสเลื่อนขั้นเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ ไม่แน่อาจจะยังพอมีโอกาสช่วยทดแทนได้บ้าง’
เขาคิดในใจ
ความจริงจนถึงตอนนี้ เขาดูเหมือนจะถอดใจไปแล้วแต่กลับยังไม่ได้ถอดใจอย่างแท้จริง
เขายังอยากเลื่อนขั้นเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ!
เพียงแต่สุขภาพร่างกายย่ำแย่จนยากจะเลื่อนขั้นได้ แถมยังยากกว่าเมื่อปีก่อนมากโข
หลี่ฮ่าวเห็นเขากำลังซ้อมหมัดมวยเต่า…มันคือหมัดมวยเต่าจริงๆ เต่าอายุยืนยาวและให้ความสำคัญร่างกายเป็นอันดับแรก!
นี่เป็นหมัดมวยสำหรับดูแลร่างกายที่เขาศึกษาผ่านตำราเก่าแก่ต่างๆ มา
ไม่ใช่เพื่อเพิ่มพลังการต่อสู้ของตนแต่เพื่อซ่อมแซมร่างกายของตัวเอง เขายังอยากเดิมพันเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อทะลวงสู่ขอบเขตพลังเหนือธรรมชาติหรือทะลวงไปถึงพันยุทธ์!
อย่างไรเสียก็ต้องสู้สักตั้ง!
ต่อให้ตายก็ต้องสู้สักตั้ง ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ยอมแน่ๆ!
เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องเอ่ยกับคนนอก ตอนนี้ผู้พิทักษ์รัตติกาลยังคิดว่าตนถอดใจไปแล้ว และไม่อยากเสนอของดีมีค่าอะไรในการฟื้นฟูร่างกายตัวเอง
‘ถ้าฉันยังทำสำเร็จ…คอยดูเถอะ!’
เขาที่เคยขึ้นเป็นใหญ่เมื่อยี่สิบปีก่อน ตอนนี้มีคนตำแหน่งใหญ่โตในเขตพลังเหนือธรรมชาติมากมายที่ตอนนั้นยังเป็นแค่รุ่นน้องของเขาด้วยซ้ำ!
ตอนนี้เหมือนถูกแต่ละคนขึ้นมาขี่บนคอ หากไม่ให้พวกเขาเห็นดีสักหน่อยคงยากจะทำใจได้
หลบอยู่เมืองหยินมานานหลายปี แถมต้องอาศัยการคุ้มครองจากผู้พิทักษ์รัตติกาลถึงจะใช้ชีวิตต่อไปได้อย่างน่าอนาถ แบบนี้มันน่าอัดอั้นใจสิ้นดี!
นานๆ ทีหยวนซั่วจะเหม่อลอยให้เห็นเช่นนี้
ย้อนความทรงจำกลับไปในอดีต ย้อนนึกถึงช่วงเวลาอันรุ่งโรจน์ของตน
ส่วนหลี่ฮ่าว แล้วแต่เจ้าหมอนั่นจะทำอะไรเลย เพราะอย่างไรเสียเขาก็คุ้นเคยกับที่นี่อยู่แล้ว
หยวนซั่วนั่งพิงเก้าอี้พลางคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
ไม่นานหลี่ฮ่าวก็เดินออกมาพร้อมถือแก้วน้ำมาด้วยแก้วหนึ่ง
หยวนซั่วหัวเราะ “ตรงนี้มีน้ำ เดินเข้าไปเอาข้างในทำไมเล่า”
“อาจารย์ ลองชิมสักอึกดูครับ”
หยวนซั่วชะงักไปเล็กน้อย เขาหันไปมองหลี่ฮ่าวแวบหนึ่งแล้วมองน้ำในแก้วอีกที ชั่งใจน้อยๆ ก่อนถาม “เธอวางยาพิษเหรอ คิดจะวางยาฉันให้ตายแล้วสืบทอดมรดกของฉันใช่ไหม ฉันเขียนพินัยกรรมไว้แล้ว มรดกทั้งหมดต้องกลับไปเป็นของผู้พิทักษ์รัตติกาล ถ้าเธอเอาไประวังจะเอาชีวิตไม่รอด!”
“…”
หลี่ฮ่าวหมดคำจะพูดและไม่สนใจใดๆ อีก บางครั้งอาจารย์ก็ชอบพูดอะไรไร้สาระแบบนี้
“อาจารย์ ลองชิมดูเถอะ!”
หยวนซั่วมองน้ำในแก้วแล้วลูบหนวดเคราที่ไม่ค่อยยาวเท่าไรของตน ดูจะเข้าใจอะไรมากขึ้นพลันก็หัวเราะออกเสียง “พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติเหรอ ผสมน้ำได้ด้วยเหรอ แต่ว่า…ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก! ด้วยร่างกายของฉันในตอนนี้ดูดซับพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติเข้าไปก็จะรู้สึกแย่เปล่าๆ…”
เขาเดาจุดนี้ได้
ช่างเถอะ เห็นแก่ความกตัญญูของลูกศิษย์ เช่นนั้นก็ดื่มแล้วกัน!
ความจริงอาการบาดเจ็บของเขายังไม่หายดีนัก ทุกวันนี้สุขภาพอ่อนแอมาก ถ้าถูกพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติทะลวงเข้าสู่ร่างกายละก็ค่อนข้างยุ่งยากพอตัวเลย
ทว่าหยวนซั่วในตอนนี้เป็นถึงปรมาจารย์นักรบทะลวงร้อย ลำพังแค่น้ำแก้วเดียวจะมีพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติมากสักแค่ไหนเชียว
ไม่ถึง 0.1 ลูกบาศก์ด้วยซ้ำ!
แต่ต่อให้เป็นพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติทั้งหมดก็ไม่ช่วยอะไร ดื่มก็ดื่มเถอะ เจ้าหมอนี่จะได้ถอดใจสักที
“น้ำแช่จี้หยกกระบี่เหรอ”
เขาพอจะเดาที่มาที่ไปของสิ่งนี้ได้ในใจพลันก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นก็เหลือบมองหลี่ฮ่าวแวบหนึ่งถึงพบว่ากระบี่อยู่บนตัวหลี่ฮ่าว ความจริงน้ำแช่จี้หยกกระบี่ก็ไม่ต่างจากน้ำที่อาบแล้วของหลี่ฮ่าวนักหรอก
เฮ้อ!
ฉันช่างเป็นอาจารย์ที่แสนดีจริงๆ เพื่อไม่ทำร้ายจิตใจของลูกศิษย์ แม้แต่น้ำที่อาบแล้วของเขายังกล้าดื่มเลย!
พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติจากวัตถุวิเศษประเภทนี้ ใช่ว่าหยวนซั่วจะไม่เคยดูดซับมาก่อนสักหน่อย มันไม่มีประโยชน์สักนิด!
เกิดความคิดนับพันนับหมื่นพลั่งพรูอยู่ในหัว หยวนซั่วรับแก้วน้ำมาดื่มหมดแก้ว ยังไม่ตกถึงท้องดีก็เอ่ยขึ้นเสียงดังว่า “ดี! ผลดีไม่หยอก หลี่ฮ่าว เธอนี่กตัญญูจริงๆ…”
หลี่ฮ่าวหน้าเขียวไปหมด
อาจารย์ยังไม่ทันกลืนลงท้องเลย!
จำเป็นต้องเล่นใหญ่ขนาดนั้นเลยหรือ
หยวนซั่วหัวเราะเสียงร่วนพร้อมเอ่ยชมด้วยท่าทางเกินจริงสักหน่อย น้ำตกถึงท้องแล้ว เขายังคิดจะพูดหยอกเย้าอีกหน่อยแต่พลันก็ชะงักไปกึกหนึ่ง
เหมือนภายในร่างกายมีพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติบางอย่างกำลังกระจายตัว
ไม่มีพลังทะลวง!
แต่กลับอ่อนโยนละมุนละม่อม!
กระแสไออุ่น!
อบอุ่นอย่างหาที่เทียบไม่ได้!
เขาไม่เคยสัมผัสพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติที่อบอุ่นขนาดนี้มาก่อน
พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติที่เขาเคยสัมผัสมาทั้งหมด ไม่ว่าจะชนิดไหนก็ตามล้วนเป็นประเภทรุนแรง พลังทะลวงแข็งแกร่งถึงขั้นสุด
เขาชะงักไปทีหนึ่ง
หลี่ฮ่าวเอ่ยเตือน “อาจารย์ วิชาคายรับ!”
ใช่ วิชาคายรับ!
เพื่อไม่ให้พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติทำร้ายร่างกายตัวเอง หยวนซั่วเลยยังไม่คิดใช้วิชาคายรับ
เขากลัวพลังทำลายร่างกายรุนแรงเกินไปจนตัวเองเสียสภาพกระอักเลือดออกมา
แต่วินาทีนี้เขาต้องรีบใช้วิชาคายรับห้าปาณภูต ถึงขั้นเตรียมพร้อมที่จะโดนทะลวงจนกระอักเลือด
แต่…หยวนซั่วอ้าปากค้างดวงตาเบิกกว้าง
นี่มันอะไรกัน
พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติถูกเขาดูดซับอย่างรวดเร็ว แต่ก็เหมือนก่อนหน้านี้ไม่มีผิด กระแสอุ่นไหลเวียนเหมือนแช่น้ำออนเซ็นก็มิปาน ความอบอุ่นแล่นวาบซึมผ่านหัวใจชวนให้รู้สึกสบายไปทั้งตัว
ดูดซับพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติมักเป็นคำแทนความเจ็บปวดโดยเสมอมา
แต่เขากลับรู้สึกสบายกายเหมือนความอบอุ่นไหลผ่านแทรกเข้าสู่กระดูก
“อา!”
หยวนซั่วอดส่งเสียงครางเบาๆ ทีหนึ่งไม่ได้
หลี่ฮ่าวมุมปากกระตุกทีหนึ่ง เสียงครางที่อาจารย์ร้อง…มันช่าง…พูดยากเหลือเกิน เพราะเสียงแมวติดสัดก็ร้องแบบนี้!
จากนั้นหยวนซั่วก็ลุกพรวด
ดวงตาสองข้างเต็มเปี่ยมไปด้วยความตะลึงและตกใจ!
นี่ไม่ใช่พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติแล้ว!
เขาจ้องหลี่ฮ่าวแน่นิ่ง นี่ไม่ใช่พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติแน่นอน เพราะเขาเจอพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติมาหมดทุกรูปแบบแล้วแต่ไม่เคยพบเจอประเภทนี้มาก่อน ต่อให้เป็นพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติประเภทรักษา ความจริงตอนเข้าสู่ร่างกายก็ต้องเจ็บปวดอยู่บ้าง
เพียงแต่พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติประเภทรักษา พอผ่านความเจ็บปวดไปก็จะทำการรักษาอาการบาดเจ็บ
แต่ประเภทนี้กลับต่างกันอย่างลิบลับ!
หยวนซั่วไม่พูดอะไรได้แต่ดูดซับอย่างเงียบๆ
เขาแข็งแกร่งกว่าหลี่ฮ่าวมากและประสบการณ์โชกโชนกว่ามาก
เขาดูดซับสัมผัสนั้นพลางวิเคราะห์ไป
“สมานแผล…ซ่อมแซม…บำรุงร่างกาย…สั่งสมจิตวิญญาณ!”
อาการตกตะลึงจากสายตาของหยวนซั่วเห็นได้ชัดเจนมาก
เขาถึงขั้นรู้สึกได้ว่าก้นบึ้งหัวใจ หัวใจที่ยังทิ้งร่องรอยบาดแผลย่ำแย่กำลังค่อยๆ สมานตัวเข้าหากัน
แต่…มันน้อยเกินไป
เขาแข็งแกร่งเกินไป!
น้ำแก้วเดียวน้อยเกินไป น้อยถึงขั้นแผลตรงหัวใจที่มีความยาวขนาดห้าเซนติเมตรได้รับการสมานไม่ถึงครึ่งเซนติเมตรด้วยซ้ำ
ต่อให้มีกระแสไออุ่นสิบเท่าก็ไม่พอ!
อีกอย่างยิ่งเป็นขั้นสุดท้ายก็ยิ่งยากจะสมานตัวได้
แต่…นี่มัน…ล้ำค่ามากเหลือเกิน
นี่มันคืออะไรกัน
……………………………………………………………..
