Super God Gene - ตอนที่ 1959

“ทำไมข้าถึงควรเชื่อเจ้า? ถ้าข้ามอบทรายดาราจักรให้กับเจ้า มันมีอะไรรับประกันว่าเจ้าจะปล่อยสปีชเลสส์ไป?” ราชาเคลียร์ซีไม่ได้ดูโกรธอะไร เขายังพูดด้วยโทนเสียงที่ดูปกติ

“มอบทรายดาราจักรให้กับข้า และข้าจะพาเจ้าไปหานาง” หานเซิ่นพูดอย่างไม่อ้อมค้อม

“จนกว่าข้าจะได้เห็นนาง เจ้าจะไม่ได้อะไรทั้งนั้น” ราชาเคลียร์ซีพูด

หานเซิ่นหัวเราะและพูด “ถ้าอย่างนั้นก็ลงมือฆ่าข้าซะ ข้าบอกเจ้าได้แค่ว่าสปีชเลสส์อยู่ที่ไหนสักแห่งบนดาวดวงนี้ มอบทรายดาราจักรให้กับข้าและข้าจะพาเจ้าไปหานาง ไม่อย่างนั้นพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรกันอีก”

ราชาเคลียร์ซีถามหานเซิ่น “สปีชเลสส์อยู่ที่ไหนสักแห่งบนดาวดวงนี้จริงๆอย่างนั้นหรอ?”

หานเซิ่นไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแค่ยิ้มออกมา

ราชาเคลียร์ซีถามเขาอีก 2-3 คำถาม แต่ทั้งหมดที่หานเซิ่นทำก็คือยิ้ม จนในที่สุดเขาก็รู้ตัวว่าหานเซิ่นไม่คิดจะพูดอะไรไปมากกว่านั้น

ราชาเคลียร์ซีเลิกถามและกลับออกไปหาราชาแบทเทิล

หานเซิ่นไม่ได้เร่งรีบอะไร เขายังคงรออยู่ในนั้น เขารู้ว่าราชาแบทเทิลจะทำการค้นหาทั้งดวงดาวอีกครั้ง แต่พวกเขาก็จะไม่พบอะไร และเมื่อถึงตอนนั้นราชาเคลียร์ซีก็จะกลับมาพูดกับเขาอีก

บุดด้าเจ็ดวิญญาณตายไปแล้ว ดังนั้นตอนนี้สปีชเลสส์จึงเป็นความหวังที่เหลืออยู่ของทางบุดด้า ตอนนี้เบิร์นนิ่งแลมป์อัลฟ่าทำการสนับสนุนสปีชเลสส์ด้วยตัวเอง ดังนั้นเขาไม่สามารถปล่อยให้มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอได้

วันต่อมาราชาเคลียร์ซีก็กลับมาหาหานเซิ่นและถาม “เจ้าบอกว่าสปีชเลสส์ยังคงอยู่บนดาวดวงนี้อย่างนั้นใช่ไหม?”

“ใช่แล้ว มอบทรายดาราจักรให้กับข้า และข้าจะพาเจ้าไปหานาง มันจะใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง” หานเซิ่นพูดอย่างสงบ

ราชาเคลียร์ซีมองหานเซิ่นอย่างแปลกๆ เพราะไวเคานต์ทั่วๆไปไม่ควรจะสงบเยือกเย็นได้แบบนี้เมื่อต่อหน้าราชัน

“ทำไมเจ้าถึงได้ลักพาตัวสปีชเลสส์?” ราชาเคลียร์ซีถาม

“เพราะเจ้าหมายตาเจ็ดน้อยของข้า” หานเซิ่นพูด

“อมิตาพุต! นั่นเป็นธุระของราชาแบทเทิล มันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเรา” ราชาเคลียร์ซีพูด

“สปีชเลสส์บอกข้าว่าที่พวกเจ้าต้องการซื้อตัวพวกมีก้าเด็กไปก็เพื่อซ่อมแซมอาวุธระดับเทพเจ้าบางอย่าง” หานเซิ่นพูด

ราชาเคลียร์ซีขมวดคิ้ว แต่นี่ก็ยืนยันให้เขารู้ว่าดอลลาร์ลักพาตัวสปีชเลสส์ไปจริงๆ เพราะนอกจากราชาเคลียร์ซีแล้ว มีเพียงแค่สปีชเลสส์เท่านั้นที่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้แต่ราชาแบทเทิลก็ไม่รู้ว่าเขาต้องการจะซื้อพวกมีก้าเด็กๆไปทำไม

ในขณะที่ราชาเคลียร์ซีกำลังนั่งเงียบ เสียงของราชาแบทเทิลก็ดังขึ้นในหูของเขา “ถ้าสปีชเลสส์ยังอยู่บนดาวดวงนี้จริงๆ เจ้าควรตอบตกลงเขา และข้าจะทำให้แน่ใจว่าเขาจะไม่ได้รับอะไรกลับไป ข้าจะขอรับผิดชอบในเรื่องนี้เอง”

ราชาแบทเทิลรู้ว่าที่ราชาเคลียร์ซียังไม่ตัดสินใจ นั่นเป็นเพราะว่าอีกฝ่ายยังคงสงสัยว่าเขาอาจจะมีความเกี่ยวข้องกับการลักพาตัว ดังนั้นราชาแบทเทิลจึงต้องแสดงว่าเขาบริสุทธิ์ในเรื่องทั้งหมดนี้

เขามั่นใจว่าดอลลาร์ไม่สามารถหนีไปพร้อมกับทรายดาราจักรได้

หลังจากที่ได้ยินราชาแบทเทิล ราชาเคลียร์ซีก็ไม่ลังเล

“พวกเรายอมตกลงในการแลกเปลี่ยนครั้งนี้ พาข้าไปหาสปีชเลสส์”

หานเซิ่นมองราชาเคลียร์ซีและยิ้มออกมา แต่เขาไม่ได้พูดอะไร มันเห็นได้ชัดว่าเขาต้องการอะไร

“ข้าจะมอบทรายดาราจักรให้กับเจ้า แต่เจ้าต้องสัญญากับข้าว่าสปีชเลสส์ยังคงอยู่บนดาวดวงนี้” ราชาเคลียร์ซีจ้องไปที่หานเซิ่น

“ข้าบอกเจ้าแล้วไงว่าเดินไปเพียงแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น เจ้าคิดว่าข้าเดินออกจากดวงดาวดวงนี้ใน 30 นาทีอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นยิ้ม

ราชาเคลียร์ซีมองหานเซิ่นอยู่สักพัก และในที่สุดเขาก็วางกล่องๆหนึ่งลงบนโต๊ะ เขาเปิดมันออกและเผยให้เห็นคริสตัลจำนวนมากที่อยู่ภายใน มันส่องประกายด้วยรัศมีของเพชร มันเป็นประกายซะจนยากที่จะมอง

พลังงานมหาศาลของมันสามารถสัมผัสได้ในทันที ไม่ว่าใครก็สามารถบอกได้ว่าพวกมันเป็นของดี

ราชาเคลียร์ซีปล่อยแสงสีทองออกมาเพื่อทำลายโซ่สีแดงที่ล่ามหานเซิ่นอยู่ หลังจากนั้นแสงสีทองก็ห่อหุ้มหานเซิ่นเอาไว้

หานเซิ่นยกกล่องขึ้นมาและนับของข้างใน หลังจากนั้นเขาก็เก็บมันเข้าไปในกระเป๋า “จำนวนของมันถูกต้อง พวกเราไปกันเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปหาสปีชเลสส์ โอ้อีกอย่างหนึ่งนำเจ็ดน้อยมาคืนข้า”

หลังจากนั้นหานเซิ่นก็ยืนขึ้นและเดินไปที่ประตู

ยามเฝ้าประตูไม่ได้หยุดหานเซิ่นเอาไว้ หลังจากนั้นก็มีคนนำเจ็ดน้อยมาคืนให้กับหานเซิ่น หานเซิ่นรับเจ็ดน้อยกลับไปและเดินออกจากบ้านของราชาแบทเทิลไป ไม่มีใครมาหยุดเขาเอาไว้ แต่คนของราชาแบทเทิลอยู่ทุกหนทุกแห่งในระยะหนึ่งร้อยไมล์ แม้แต่ยุงตัวหนึ่งก็ไม่เล็ดลอดจากสายตาของพวกเขา

“ดูสิว่าเจ้าจะยังมีลูกหมายอะไรอีก เมื่อเจ้าปล่อยตัวบุดด้าหญิงไปแล้ว ข้าจะทำให้เจ้าต้องทุกข์ทรมาน” สีหน้าของราชาแทบเทิลดูโหดเหี้ยมขณะที่จ้องไปที่หน้าจอ

ราชาเคลียร์ซีเดินเคียงข้างหานเซิ่นไป เขาเชื่อว่าหานเซิ่นไม่สามารถหนีไปพร้อมกับกล่องทรายดาราจักรได้

หานเซิ่นเดินไปอย่างช้าๆพร้อมกับมองไปรอบๆ ถนนต่างๆถูกปิดเอาไว้โดยคนของราชาแบทเทิล ดังนั้นมันไม่มีโอกาสที่เขาจะวิ่งหนีไปได้

“แน่ใจหรือว่าเจ้าไม่ต้องการเดินไปให้เร็วกว่านี้? ถ้าข้าไม่เห็นสปีชเลสส์ในครึ่งชั่วโมง ข้อตกลงก็เป็นอันยกเลิก และข้าก็จะฆ่าเจ้า”

ราชาเคลียร์ซีมองดูหานเซิ่น ท่าทางใจเย็นของหานเซิ่นเริ่มจะทำให้เขากังวลขึ้นมา

ราชาเคลียร์ซีไม่สามารถสัมผัสพลังที่ยิ่งใหญ่อะไรจากตัวของดอลลาร์ได้ ดังนั้นเขาไม่เชื่อว่าดอลลาร์จะสามารถหนีไปได้

“แค่ครึ่งชั่วโมงก็เพียงพอ” หานเซิ่นยิ้มและเดินต่อไป

กล้องทุกตัวและสายตาของขุนนางทุกคนจับจ้องไปที่หานเซิ่น ถึงแม้หานเซิ่นจะสามารถบินได้ มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหนีออกไปจากที่นี่

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ และมันก็เกือบจะถึงครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่หานเซิ่นก็ยังไปไม่ถึงไหน ราชาแบทเทิลเริ่มขมวดคิ้วขึ้นมา เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหานเซิ่นถึงยังใจเย็นอยู่ได้

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป และราชาเคลียร์ซีก็หยุดหานเซิ่นเอาไว้ “เวลาหมดลงแล้ว นางอยู่ที่ไหน?”

“อยู่ที่นี่” หานเซิ่นมองคนของราชาแบทเทิลที่อยู่รอบๆและหันกลับมาที่ราชาเคลียร์ซี ก่อนที่จะดีดนิ้ว