Super God Gene - ตอนที่ 2226

ภายนอกระบบไอซ์บลู ราชาไนท์ริเวอร์กำลังสังหารฝูงซีโน่เจเนอิคที่คิดจะบุกเข้ามา

หลังจากที่เขาถูกบังคับให้เข้าหน่วยอัศวินไอซ์บลู ราชาไนท์ริเวอร์ก็ถูกบังคับให้มาอยู่แนวหน้าเพื่อคอยต้านซีโน่เจเนอิคที่จะบุกเข้ามาในระบบไอซ์บลู แต่ทว่าการสู้รบนี้มีซีโน่เจเนอิคอยู่มากเกินไป ซึ่งแม้แต่ราชันอย่างเขาก็ยังเหนื่อยล้าหลังจากการต่อสู้ และมันก็เป็นแบบนี้ทุกๆวัน เขาไม่สามารถทนต่อชีวิตที่พลิกผันของเขาได้

“หานเซิ่น! ถ้าข้ามีโอกาสเมื่อไหร่ล่ะก็ ข้าจะฆ่าเจ้า” ราชาไนท์ริเวอร์สบถกับตัวเอง

“นั่นใครกัน!” ราชาไนท์ริเวอร์มองลึกไปในโถงทางเดิน เนื่องจากสัมผัสได้ถึงใครบางคน

“เจ้าอยากจะฆ่าหานเซิ่นอย่างนั้นหรอ? ข้าจะมอบโอกาสให้กับเจ้าเอง” ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเขาด้วยรอยยิ้ม

“ท่านผู้ตรวจการ ท่านหมายความว่ายังไงกัน?” ราชาไนท์ริเวอร์ประหลาดใจเมื่อได้เห็นเอ็ดเวิร์ด

เอ็ดเวิร์ดเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของราชาไนท์ริเวอร์และพูด

“หานเซิ่นเอาบางสิ่งที่เป็นของของข้าไป แต่ราชาอัศวินไอซ์บลูและกุนซือไวท์ยังอยู่ ด้วยเหตุนั้นข้าจึงไปฆ่าเขาด้วยตัวเองไม่ได้ ถ้าเจ้าอยากจะฆ่าหานเซิ่นเช่นเดียวกัน อย่างนั้นพวกเราก็ควรจะร่วมมือกัน”

ราชาไนท์ริเวอร์เบะปากและพูด “ล้อเล่นใช่ไหม ถ้าท่านมีใครบางคนที่ไม่กล้าฆ่า แบบนั้นข้าจะไปทำเรื่องเสี่ยงแบบนั้นทำไม? นอกจากนั้นข้าก็เป็นแค่อัศวินที่ถูกเกณฑ์ตัวมา”

เอ็ดเวิร์ดยิ้มและพูด “ในอีก 2 วันข้างหน้า ข้าจะไปสำรวจระบบจักรวาลใหม่ร่วมกับกุนซือไวท์และราชาอัศวินไอซ์บลู ข้าส่งเจ้าไปที่ดาวไอซ์บลูได้ และถ้าการฆ่าของเจ้าหมดจดพอ ข้าก็ทำให้แน่ใจได้ว่าจะไม่มีใครรู้ความจริงว่าเจ้าไปที่นั่น แต่เจ้าก็ต้องนำสิ่งของอย่างหนึ่งกลับมาให้กับข้า หลังจากนั้นข้ายังจะให้เจ้ามาทำงานกับข้า เจ้ารู้ไหมว่าจริงๆแล้วที่ราชาอัศวินไอซ์บลูส่งเจ้ามาอยู่ข้างนอกก็เพื่อเอาใจหานเซิ่น แต่เจ้าไม่สมควรได้รับการปฏิบัติแบบนี้เลยสักนิด”

ราชาไนท์ริเวอร์มองไปที่เอ็ดเวิร์ดอย่างไม่แน่ใจว่าเขาจะถูกใช้แล้วทิ้งหรือไม่

เอ็ดเวิร์ดถอนหายใจ เขามองไปที่ราชาไนท์ริเวอร์

“เจ้าไม่จำเป็นต้องทำมัน แต่ภาพลักษณ์ของเจ้าดูแย่ในสายตากุนซือไวท์และราชาอัศวินไอซ์บลูเรียบร้อยแล้ว และตอนนี้เจ้าก็กำลังจะปฏิเสธความหวังดีของข้าอีกอย่างนั้นหรอ? ชะตากรรมของเจ้าทำให้ข้ากังวลจริงๆ”

หัวใจของราชาไนท์ริเวอร์เต้นรัว ภายในหน่วยอัศวินไอซ์บลูมีบุคคลหลักอยู่ 3 คน ซึ่งก็คือราชาอัศวินไอซ์บลู ผู้ตรวจการเอ็ดเวิร์ดและกุนซือไวท์

ราชาอัศวินไอซ์บลูและกุนซือไวท์เข้าข้างหานเซิ่นเรียบร้อยแล้ว และถ้าราชาไนท์ริเวอร์ไปล่วงเกินผู้ตรวจการเอ็ดเวิร์ดอีก มันก็เป็นเรื่องยากที่จะเขาจะอยู่รอดในหน่วยอัศวินไอซ์บลู

“ผู้ตรวจการ มันไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากจะฆ่าหานเซิ่น ความจริงแล้วข้าอยากจะถลกหนังเขาทั้งเป็น แต่ที่จริงคือข้าฆ่าเขาไม่ได้ เขามีสมบัติโล่ป้องกันที่แม้แต่พลังของข้าก็ทำลายไม่ได้” ราชาไนท์ริเวอร์พูดในขณะที่ก้มหัวของเขา

“ข้าเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนั้น แต่เจ้าไม่ต้องกังวล ข้ามีของบางอย่างเตรียมไว้ให้กับเจ้า”

ขณะที่เอ็ดเวิร์ลพูดอย่างนั้น เขาก็ส่งบางสิ่งให้กับราชาไนท์ริเวอร์ “เอานี่ไป ข้ารับประกันว่ามันจะช่วยให้เจ้าทำลายโล่ป้องกันของหานเซิ่นได้ ถ้าไม่มีโล่ป้องกันอยู่แล้ว เจ้าก็คงจะฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย แต่เจ้าต้องทำให้แน่ใจว่าทุกอย่างหมดจด ไม่อย่างนั้นละก็มันก็ไม่มีทางที่ข้าจะรับประกันความอยู่รอดของเจ้าได้”

ราชาไนท์ริเวอร์ยังคงสงสัยว่าเอ็ดเวิร์ดจะปิดปากเขาหลังจากที่ทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้วหรือเปล่า

เอ็ดเวิร์ดูเหมือนจะรู้ว่าราชาไนท์ริเวอร์กำลังคิดอะไร ดังนั้นเขาจึงพูดขึ้นมา “ถ้าไม่ใช่เพราะว่าราชาอัศวินไอซ์บลูและกุนซือไวท์จับตามองดูคนของข้าอยู่ ข้าก็คงจะไม่มาขอเรื่องนี้กับเจ้า”

ราชาไนท์ริเวอร์กัดฟันของเขาและโค้งคำนับ “อย่าได้กังวลท่านผู้ตรวจการ ถ้าหานเซิ่นมีสิ่งของที่ท่านต้องการติดตัวอยู่ ข้าก็จะนำมันกลับมาให้ท่านอย่างแน่นอน”

“เตรียมตัวให้ดี ในอีก 2 วันคนของข้าจะมารับตัวเจ้าไป จำเอาไว้ให้ดีว่าเจ้ามีโอกาสแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น ทำมันให้รวดเร็วและหมดจด และที่สำคัญที่สุดอย่าได้ทิ้งร่องรอยเอาไว้! ถ้าเจ้าหลงเหลือหลักฐานที่ระบุถึงตัวของเจ้าเอาไว้ ข้าก็คงจะช่วยเจ้าไม่ได้” เอ็ดเวิร์ดตบไหล่ของราชาไนท์ริเวอร์

“มิสเตอร์เอ็ดเวิร์ด ทำไมถึงได้ไปขอให้คนนอกคนหนึ่งทำงานนี้? ถ้าเกิดว่าเขาเอาสิ่งนั้นไปเป็นของตัวเองขึ้นมาล่ะ?” คนขับถามหลังจากที่เอ็ดเวิร์ดกลับขึ้นมาบนยานอวกาศ

เอ็ดเวิร์ดหัวเราะและตอบ “ราชาไนท์ริเวอร์เป็นคนฉลาด เขาจะเก็บสิ่งนั้นเอาไว้กับตัวเองในฐานไพ่ตายที่จะช่วยให้เขามีชีวิตรอดต่อไป เขาคงจะนำมันไปหาราชาอัศวินไอซ์บลูและกุนซือไวท์ด้วยความหวังที่จะอยู่รอด”

“อย่างนั้นแล้วทำไมถึงยังใช้เขา?” อัศวินไอว์บลูถามด้วยความสับสน

“ไม่เป็นไร เขาไม่มีทางเลือกอื่น” เอ็ดเวิร์ดหลี่ตาของเขาขณะที่พูดออกมา

“ด้วยนิสัยที่หวาดระแวงของราชาไนท์ริเวอร์ เขาจะทำการฆ่าอย่างถี่ถ้วน นั่นรวมถึงทุกคนในทีมของหานเซิ่น แม้แต่องค์หญิงไป๋เวยก็ด้วย”

“องค์หญิงไป๋เวยอยู่ในทีมของหานเซิ่นด้วยรึ?”

สีหน้าของอัศวินไอซ์บลูเปลี่ยนไป หลังจากนั้นเขาก็เข้าใจเอ็ดเวิร์ดในทันที “เมื่อราชาไนท์ริเวอร์รู้ตัวว่าเขาฆ่าองค์หญิงไป เขาก็จะรู้ตัวว่าไปหาราชาอัศวินไอซ์บลูไม่ได้ผล มันจะมีแค่ความตายเท่านั้นที่รอเขาอยู่ ถ้าเขายอมรับความผิด ดังนั้นเขาจะไม่มีทางเลือกอื่น”

ทีมของหานเซิ่นเดินทางไปตามเส้นทางที่คดเคี้ยวในหุบเขาลาวา พวกเขาเก็บกวาดดินแดนไปครั้งหนึ่งแล้วก่อนหน้านี้ ดังนั้นการเดินทางของเขาจึงเป็นไปอย่างรวดเร็วไร้การกีดขวาง

ไป๋เวยติดตามหานเซิ่นไป แต่เธอเงียบสนิทไม่พูดอะไร เธอเพียงแค่จับตามองหานเซิ่นและหานเมิ่งเอ๋อเพื่อเรียนรู้ถึงพลังของพวกเขา

แต่บนเส้นทางนั้น มันไม่มีโอกาสให้พวกเขาได้ต่อสู้ นั่นทำให้เธอต้องผิดหวัง

ขณะที่เห็นหานเซิ่นเดินหน้าต่อไปเรื่อย ไป๋เวยก็ดูลังเลที่จะพูดขึ้นมา แต่หลังจากผ่านไปสักพักเธอก็พูด “กัปตัน ข้าจะออกจากกลุ่มไปสักพัก”

“ไม่ได้ เจ้าเป็นสมาชิกในทีมของข้า ฟังที่ข้าพูด เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปไหนตามลำพัง” หานเซิ่นไม่พูดอ้อมค้อม

ถ้าไป๋เวยออกไปตามลำพังและมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับเธอ หานเซิ่นและราชาอัศวินไอซ์บลูก็จะถูกฆ่าเอา ดังนั้นมันไม่มีทางที่เขาจะยอมปล่อยให้เธอออกไปตามลำพัง

“ถ้าอย่างนั้นทำไมพวกเจ้าไม่มากับข้าด้วยเลยล่ะ?” ไป๋เวยพูดอย่างเย็นชา

“ข้าบอกแล้วไง ข้าคือกัปตัน พวกเราจะไปในเส้นทางที่ข้าเลือก” หานเซิ่นขมวดคิ้ว

“ไปด้วยกันหรือข้าไปตามลำพัง เจ้าเป็นคนเลือก” ไป๋เวยดูไม่แยแสและดูหยาบคายไม่ต่างอะไรไปจากก่อนหน้านี้

“เจ้าจะไปที่ไหน?”  เมื่อเห็นว่าไป๋เวยยืนกรานจะไปที่ไหนสักแห่ง หานเซิ่นก็คิดว่าอย่างน้อยๆควรจะถามเธอ

“รังของอันดายอิ้งเบิร์ด” ไป๋เวยพูด