Super God Gene - ตอนที่ 2352

ขณะที่หานเซิ่นจ้องมองไปที่จีโนฮอลล์ จู่ๆชุดเกราะคริสตัลสีดำภายในจิตของเขาก็ปลดปล่อยสสารลึกลับอย่างหนึ่งออกมา มันห่อหุ้มตัวเขาอย่างสมบูรณ์ หลังจากนั้นหานเซิ่นก็ไม่สามารถแม้แต่จะสัมผัสได้ถึงตัวตนของตัวเอง มันเหมือนกับว่าเขาไม่มีตัวตนอยู่

หานเซิ่นรีบคิดย้อนกลับไปตอนที่ข่งเฟยเรียกจีโนฮอลล์ออกมา
‘ในตอนที่จีโนฮอลล์ปรากฏออกมาในครั้งก่อน ชุดเกราะคริสตัลสีดำก็มีปฏิกิริยาที่คล้ายๆกัน นี่ชุดเกราะคริสตัลสีดำมีความเกี่ยวข้องกับจีโนฮอลล์อย่างนั้นหรอ? หรือว่ามันแค่หวาดกลัวต่อจีโนฮอลล์?’

ในขณะที่หานเซิ่นกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เขาก็ได้ยินเสียงคำรามของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อต
“ข้าคือแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อต ข้าเป็นอัลฟ่าน้ำ! ข้าจะกลายเป็นเทพสปิริตแห่งน้ำและไม่มีใครหยุดข้าได้!”

เมื่อแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตคำราม น้ำที่ถูกหยดโดยจีโนฮอลล์ก็เริ่มไหลเข้าหาเขาอีกครั้ง

ขณะที่น้ำจากทั่วทั้งจักรวาลเสริมพลังให้กับเขา ร่างกายของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตก็แข็งแกร่งขึ้นพอที่จะฉีกมิติของอวกาศเป็นชิ้นๆ ร่างกายอันมหึมาของเขาทะยานขึ้นและตรงเข้าหาจีโนฮอลล์

หานเซิ่นจ้องมองสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างตั้งใจ พลังของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตแทบจะเรียกได้ว่าไร้ขีดจำกัด ร่างกายอันใหญ่โตเหนือจินตนาการของเขาท่วมดวงดาวใกล้เคียงขณะที่เคลื่อนไหว น้ำทะเลนั้นคือสิ่งเดียวที่สามารถมองเห็นได้ ไม่ว่าจะมองจากทิศทางไหน

หานเซิ่นมองไปที่ท้องฟ้าและเห็นว่าแม้แต่ท้องฟ้าก็ถูกปกคลุมด้วยน้ำ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างจีโนฮอลล์อันลึกลับยังคงมองเห็นได้เหนือมหาสมุทรนั้น

‘แอนเชี่ยนท์ก็อตนี่น่ากลัวจริงๆ’ หานเซิ่นคิด เขาเคยเห็นยอดฝีมือระดับเทพเจ้าหลายคนตั้งแต่มาที่จักรวาลจีโน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นพลังทำลายล้างที่มหาศาลขนาดนี้

ถ้าแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตต้องการ เขาสามารถทำลายทั้งระบบจักรวาลได้ในเวลาไม่ถึงหนึ่งวินาที ไม่มีสิ่งมีชีวิตไหนสามารถป้องกันพลังแบบนั้นได้

ซิวซือเบิกตากว้าง เธอพูดขึ้นมา “แอนเชี่ยนท์ก็อตเป็นระดับเทพเจ้าตั้งแต่กำเนิด และอายุขัยของพวกเขาก็มากกว่าพันล้านปี ในจักรวาลนี้มีน้อยสิ่งมีชีวิตนักที่จะต่อกรกับแอนเชี่ยนท์ก็อตได้”

ตูม!

คลื่นขนาดมหึมาก่อตัวขึ้นบนผิวน้ำที่ลอยอยู่ด้านบน หลังจากนั้นสายฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก คลื่นทะเลที่น่ากลัวพุ่งออกมาจากร่างน้ำของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตและสั่นสะเทือนทุกภูเขาที่พวกมันสัมผัส

หานเซิ่นและซิวซือถูกคลื่นทะเลที่ถูกปลดปล่อยออกมาซัดกระเด็นออกไป มันเหมือนกับว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับคลื่นสึนามิ ซึ่งไม่ว่าพวกเขาจะพยายามสักแค่ไหน พวกเขาก็ถูกซัดกระเด็นออกไปเหมือนกับเป็นแค่มดตัวหนึ่งอยู่ดี

ปัง!

ร่างกายของหานเซิ่นกระแทกกับภูเขาทำให้ยอดของมันถล่มลงมา เลือดกระอักออกมาจากปากของหานเซิ่น เขาใช้พลังทั้งหมดเพื่อต้านแรงนั้น แต่เขาไม่สามารถต่อต้านแรงอันพลังมหาศาลของคลื่นทะเลได้ เขาไม่แม้แต่จะยืนตรงๆได้

ตูม!

คลื่นทะเลอีกลูกถูกปลดปล่อยออกมาพร้อมกับสายฝนที่กระหน่ำลงมา คลื่นที่เหมือนกับสึนามิซัดหานเซิ่นกระเด็นออกไปไกลยิ่งกว่าเดิม

ขณะที่คลื่นซัดใส่ร่างกายของหานเซิ่น และทำให้อวัยวะภายในของเขาได้รับความเสียหาย พวกมันก็กระตุ้นคิงอีซภายในตัวของเขา สัญลักษณ์สีทองปรากฏขึ้นมาและทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้น หานเซิ่นยืนขึ้นภายใต้คลื่นทะเลที่ซัดลงมาใส่ตัวเขาได้สำเร็จ

ซิวซือถูกซัดลงไปที่ก้นทะเลและถูกกดลงไปในหมู่สิ่งมีชีวิตในมหาสมุทรที่กำลังจะขาดน้ำตาย เธอกำลังจะถูกฝังลงไปในรอยแยกที่เกิดขึ้นมาที่พื้นทะเล

หานเซิ่นขมวดคิ้ว เขาฝ่าคลื่นและตรงเข้าไปหาซิวซือเพื่อดึงเธอออกมาจากรอยแยกที่ก้นทะเล

เขาจับซิวซือเอาไว้ขณะที่มองขึ้นไปบนท้องฟ้า คลื่นและฝนที่ตกลงมาบดบังทัศนวิสัยของเขา และทำให้ทั้งดวงดาวตกอยู่ในความโกลาหล เขาไม่สามารถมองเห็นอะไรได้

แอนเชี่ยนท์ก็อตวอเทอร์ยังคงคำรามออกมา และเขาก็ได้ยินเสียงของคลื่นขนาดใหญ่ชนเข้ากับอะไรบางอย่าง แรงกระแทกนั้นดูเหมือนจะรุนแรงพอที่จะทำให้ดวงดาวรอบๆสั่นสะเทือน ภูเขานับไม่ถ้วนถล่มลงมาภายใต้แรงกระแทกนั้น

ระดับพลังนี้อยู่เหนือความเข้าใจของหานเซิ่น ถึงแม้จะมีการปกป้องจากคิงอีซ หานเซิ่นก็แทบจะยืนทรงตัวไม่ไหว เขายืนอยู่บนหินขนาดใหญ่ก้อนหนึ่งขณะที่มองขึ้นไปบนท้องฟ้า เขาอยากจะรู้ว่าแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตกำลังทำอะไร แต่เขาไม่สามารถมองทะลุผ่านกำแพงสายฝนที่ตกลงมาได้

ซิวซือใกล้จะวิวัฒนาการเป็นระดับราชันแล้ว แต่เธอก็ทำได้แค่ซ่อนอยู่ภายใต้ร่างกายที่แข็งแกร่งของหานเซิ่น เธอเกาะหานเซิ่นเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้ถูกคลื่นซัดลงไปที่ก้นทะเลอีกครั้ง

ทั้งจักรวาลดูเหมือนจะสั่นไหวภายใต้ทะเลที่แปรปรวน เสียงของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตดังกระหึ่มให้ได้ยินทั่วทั้งจักรวาล

หานเซิ่นมองไม่เห็นการต่อสู้ที่เกิดขึ้น แต่เขาสัมผัสได้ถึงสิ่งที่อยู่ในเสียงคำรามของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อต เสียงคำรามนั้นฟังดูเหมือนกับว่าแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตทุ่มทุกสิ่งทุกอย่างที่มีเพื่อการต่อสู้ครั้งนี้

ปัง!

ทันใดนั้นหานเซิ่นก็ได้ยินเสียงประหลาดที่เหมือนกับเสียงลากพื้นของประตู และไม่นานก็มีแสงสว่างส่องออกมา

ลำแสงนั้นส่องทะลุน้ำที่อยู่ด้านบนและตัดผ่านความโกลาหลทั้งปวง หานเซิ่นที่ไม่มองเห็นอะไรก่อนหน้านี้ ตอนนี้เขามองเห็นอย่างชัดเจน

แต่แสงนั้นไม่ได้ส่องออกมาอย่างเต็มที่ มันเหมือนกับว่ามีใครบางคนดันประตูให้แง้มออกพอที่จะให้แสงเล็ดลอดออกมา

“ประตูของจีโนฮอลล์ถูกเปิดออก”
น้ำที่ตกลงมายังคงซัดใส่ใบหน้าของหานเซิ่นอย่างต่อเนื่อง แต่เขาก็ยังมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างชัดเจน แสงสว่างนั้นมาจากประตูของจีโนฮอลล์ที่ถูกดันให้เปิดออกเล็กน้อย

“ข้าคือเทพสปิริต ไม่มีใครหยุดข้าได้!” แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตคำราม ร่างกายอันมหึมาของเขาพยายามจะฝืนเข้าไปในช่องว่างระหว่างประตูของจีโนฮอลล์

“เขาทำสำเร็จอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นใช้วิญญาณอสูรผีเสื้อเนตรม่วงมองตรงไปที่ประตูของจีโนฮอลล์

หานเซิ่นไม่รู้ว่าคนๆหนึ่งจะกลายเป็นเทพสปิริตได้ยังไง แต่เมื่อดูจากสิ่งที่แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตกำลังทำ หานเซิ่นเดาว่าแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตพยายามจะฝ่าเข้าไปในจีโนฮอลล์ บางทีถ้าเขาเข้าไปในจีโนฮอลล์ได้ เขาก็จะกลายเป็นเทพสปิริต

ดวงไฟของเผ่าพันธุ์นับพันอยู่ภายในนั้น แต่พวกมันก็เป็นแค่ดวงไฟเท่านั้น การเข้าไปในจีโนฮอลล์ด้วยตัวเองถือเป็นอีกเรื่องหนึ่ง มันมีเพียงแค่ดวงไฟของเผ่าพันธุ์เท่านั้นที่จะสถิตอยู่ในจีโนฮอลล์ได้

แต่ตอนนี้แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตกำลังฝืนพาตัวเองเข้าไปในจีโนฮอลล์ เขาต้องการจะเข้าไปข้างในให้ได้ แต่มันไม่ชัดเจนว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเขาทำได้สำเร็จ

ร่างกายขนาดมหึมาผลักตัวเองกับประตู และคลื่นทะเลก็ซัดเข้าใส่ประตูอย่างต่อเนื่อง ร่างน้ำนั้นดูพร้อมที่จะเข้าไปในจีโนฮอลล์ทุกเมื่อ

แต่ทันใดนั้นหานเซิ่นก็เห็นมือข้างหนึ่งยื่นออกมาจากช่องว่างของประตู

มือนั้นดูงดงามมากๆ และในจังหวะที่มือนั้นออกมาจากช่องว่างของประตู มันก็ผลักร่างของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตกระเด็นออกไปด้านหลัง

หลังจากนั้นมือก็หายกลับเข้าไปในประตูอีกครั้ง และประตูของจีโนฮอลล์ก็ปิดสนิท ทะเลที่ลอยอยู่เหนือหัวของพวกเขานิ่งอย่างสมบูรณ์และพายุฝนก็หยุดไป

แสงสว่างนั้นหายไปพร้อมกับประตูที่ถูกปิดลง ตอนนี้หานเซิ่นมองไม่เห็นจีโนฮอลล์อีกแล้ว ทั้งหมดที่เขามองเห็นก็คือน้ำทะเลสีฟ้าที่ครอบคลุมท้องฟ้าอยู่

วินาทีต่อมา น้ำทะเลก็เริ่มถูกย้อมเป็นสีแดงและบานออกราวกับดอกไม้ ไม่นานน้ำทะเลบนท้องฟ้าก็กลายเป็นทะเลเลือด

ตูม

ทะเลเลือดร่วงหล่นลงมา เลือดสายฝนที่ตกลงมานั้นย้อมทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสีแดง