Super God Gene - ตอนที่ 3093 ร้องเพลง

Super God Gene ตอนที่ 3093 ร้องเพลง

“เจ้าเห็นคนที่ทําท่าทางอวดดีนั่นไหม?” บอลด์กายถามขณะที่มองไปในทิศทางของชายคนหนึ่ง

“นั่นคือหนึ่งในสี่มิสเตอร์ชื่อดังของเมืองกําแพงหยก เขาคือมิสเตอร์ก็อตวัน”

หานเซิ่นมองตามสายตาของบอลดกายและเห็นชายที่ดูหล่อเหล่าและสง่างามมากๆคนหนึ่งเขาดูเหมือนกับดวงอาทิตย์ที่มีสาวๆเป็นดาวเคราะห์โคจรรอบๆตัวของเขา เมื่อดูจากท่าทางของเขาผู้คนก็จะคิดว่าเขาเป็นคนที่มีมารยาท เขาดึงดูดความสนใจของผู้คนหลายคนไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาเป็นจุดศูนย์กลางของความสนใจอยู่บ่อยๆ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาๆ

“มิสเตอร์ก็อตวัน? ทําไมชื่อของเขามันแปลกจัง?” หานเซินถามด้วยความสับสน

“ก็อตวันเป็นแค่สมญานาม ชื่อจริงของเขาคือกงเงินจุน เขาเป็นคนที่มีชื่อเสียงตั้งแต่ยังเด็กเขามักจะประสบความสําเร็จในทุกสิ่ง และเขาไม่เคยเป็นอะไรอย่างอื่นนอกจากอันดับที่หนึ่งนั่นเป็นเหตุผลที่เขาได้สมญานามว่าก็อตวัน”

บอลด์กายพูดต่อไปว่า “ก็อตวันคิดว่าเจ๋งมาก แต่ในความจริงแล้วเขาก็เป็นแค่คนขี้ขลาดคนหนึ่งมีแค่ผู้หญิงที่ไม่รู้เกี่ยวกับตัวจริงของเขาเท่านั้นที่จะหลงไหลในตัวเขา

“ถ้าเป็นอย่างนั้นข้าก็ต้องขออภัยด้วย” ขณะที่หานเขินและบอลด์กายกําลังกระซิบคุยกันสองคนจู่ๆก็มีเสียงของใครบางคนดังมาข้างๆพวกเขา มันเป็นเสียงของมิสเตอร์ก็อตวันเขาเข้ามาอยู่ข้างๆพวกเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

“เจ้าคือหานเซิ่นสินะ” มิสเตอร์ก็อตหันไปมองที่หานเซิ่น

“เจ้ารู้จักชื่อของข้าได้ยังไง?” หานเซิ่นสับสน

มิสเตอร์ก็อตวันยิ้มอย่างเป็นปริศนา “เรื่องวงในของเมืองกําแพงหยกนั้นแพร่กระจายอย่างรวดเร็วมันเป็นเรื่องยากที่จะซ่อนเรื่องที่ใหญ่โตอย่างความตายของกงซูจินได้มิด มันจึงแท บจะเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้ถึงเรื่องนั้น แต่ข้าก็ได้แต่เดาว่ามันเป็นฝีมือของเจ้าอย่างนั้นสินะ”

“มิสเตอร์ก็อตวัน เจ้าต้องการจะบอกอะไร?” หานเป็นถามอย่างเย็นชา สีหน้าของเขายังคงสงบนิ่งไม่เปลี่ยนแปลง

มิสเตอร์ก็อตวันยิ้ม “เจ้าอย่าได้เข้าใจเจตนาของข้าผิดไป ข้าไม่ได้คิดร้ายอะไรกับเจ้า ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ข่าวลือและทางตระกูลกงซูไม่ได้ออกมาเปิดเผยว่ากงซูจินตายยังไงแต่พัดที่ ข้ากําลังเห็นในมือของเจ้านั้น ข้าเคยเห็นมันอยู่ในมือของฮว่าหนองเยว่มาก่อนตอนนี้ฮว่าหนอง เยวก็หายตัวไปเช่นเดียวกัน นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าทําการสันนิษฐานไปแบบนั้น”

สีหน้าของบอลด์กายเปลี่ยนไป แต่หานเซิ่นยังคงสงบนิ่ง เขามองไปที่มิสเตอร์ก็อตวันและตอบกลับไปว่า “แล้วจะยังไง? เจ้าพยายามจะล้างแค้นให้กงซูจินอย่างนั้นหรอ?”

มิสเตอร์ก็อตวันส่ายหัว “เจ้าเข้าใจผิดแล้ว ถึงแม้กงซูจินจะเป็นหนึ่งในสี่มิสเตอร์ชื่อดังเหมือนกับข้า แต่ข้าไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับเขา ข้าไม่ได้สนใจว่าเขาจะอยู่หรือตาย ข้าเพียงแค่เข้ามาหาเพื่อยืนยันข้อสันนิษฐานของตัวเองเท่านั้น และข้าก็ต้องการจะรู้จักกับยอดฝีมือที่ฆ่ากงซูจินได้”

“ หนึ่งในสี่มิสเตอร์ชื่อดังต้องการจะพบกับข้า” หานเซิ่นพูดอย่างขาดความกระตือรือร้น “ว้าว ข้ารู้สึกดีใจจริงๆ”

มิสเตอร์ก็อตวันถอนหายใจ “สี่มิสเตอร์ชื่อดังอะไรกัน? บางทีสามัญชนอาจจะคิดว่าสมญานามนั้นเป็นอะไรที่เท่ แต่สําหรับขุนนางที่แท้จริงแล้ว ชื่อของมิสเตอร์นั้นไม่ได้ต่างอะไรจากนักร้องมันก็เป็นแค่ความบันเทิงของผู้คนเท่านั้นเอง”

“มันถือเป็นเกียรติของข้ามากกว่าที่มีโอกาสได้พบกับมิสเตอร์หาน ข้าแค่รู้สึกเสียดายที่พวกเราพบกันช้าเกินไป ที่นี้ไม่ใช่สถานที่สําหรับสนทนากัน พวกเราควรคุยกันในภายหลัง” มิสเตอร์ก็อตวันโค้งคํานับและเดินจากไป

“ทําไมเจ้านี้ถึงชอบทําตัวลึกลับ?” บอลต์กายสับสน เขาไม่รู้ว่าทําไมมิสเตอร์ก็อตวันถึงเข้ามาหาพวกเขาและพูดบางสิ่งที่น่าสับสนก่อนที่จะเดินจากไป

หานเซินต้องการจะพูดบางสิ่ง แต่ความสนใจของเขาถูกดึงไปที่เพิ่งเฟยเฟยซะก่อน เพิ่งเฟยเฟยในตอนนี้นั้นดูแตกต่างจากตอนที่หานเซิ่นพบในหุบเขาในท์ครายมาก เพิ่งเฟยเฟยในตอนนี้ดูมีรัศมีราวกับว่าเธอมีแสงศักดิ์สิทธิ์ห่อหุ้มรอบตัว ผมดําของเธอเป็นลอนๆและมันเรืองแสงศักดิ์สิทธิ์

ถ้าใครมองเข้าไปในดวงตาศักดิ์สิทธิ์ของเธอ มันทําให้พวกเขาต้องหลบตาด้วยความอับอายเหมือนกับว่ามันถือเป็นการดูหมั่นที่จะชายตาไปมองเธอ ทั้งหมดที่ผู้คนที่จิตใจอ่อนแอจะทําได้ก็คือหลบสายตาของเธอ

เพิ่งเฟยเฟยห้อมล้อมไปด้วยขุนนางมากมาย เธอเป็นเหมือนกับดวงอาทิตย์ที่มีดาวเคราะห์โคจรรอบตัว ถึงแม้เธอจะเป็นขุนนางแต่กําเนิด มันก็ไม่ได้ปกปิดความน่าดึงของเธอ เธอเป็นบุคคลที่โดดเด่นอย่างแท้จริง

บอลดกายเกือบจะมีน้ําลายไหลออกมาจากปาก เขาบอกว่าเขาเป็นเพื่อนสนิทกับเพิ่งเฟยเฟยแต่เขาไม่แม้แต่จะเข้าไปใกล้เธอ มันไม่มีทางที่เขาจะเป็นเพื่อนสนิทกับเพิ่งเฟยเฟยไปได้

บอลด์กายพูดอย่างตื่นเต้นว่า “มันกําลังจะเริ่มแล้ว ในที่สุดมันก็กําลังจะเริ่มแล้ว!”

“อะไรจะเริ่ม?” หานเซิ่นถามด้วยความสับสน

“ในงานวันเกิดทุกปี เพิ่งเฟยเฟยจะร้องเพลงหนึ่งเพลงเพื่อขอบคุณแขกที่มางานวันเกิดของนาง

บอลด์กายมองเชิงเฟยเฟยที่อยู่บนเวทีด้วยความตื่นเต้นอย่างมาก ดวงตาของเขาเกือบที่จะเปลี่ยนเป็นรูปหัวใจ

หานเซิ่นถาม “เจ้าไม่ได้ดูวิดีโอที่เพิ่งเฟยเฟยร้องเพลงบนอินเตอร์เน็ตหรือยังไง? มันไม่เหมือนกันอย่างนั้นหรอ?”

บอลด์กายไม่เห็นด้วยและตอบกลับว่า “มันจะเหมือนกันได้ยังไง? การได้เห็นกับตาตัวเองกับการได้เห็นผ่านวิดีโอนั้นแตกต่างกันอย่างมาก ความรู้สึกจากการได้ฟังการร้องเพลงโดยการรวม ร่างกับยืนเรซระดับพระเจ้าโซนิคฟีนิกซ์ของนางเป็นสิ่งที่หาฟังบนอินเตอร์เน็ตไม่ได้”

หลังจากพูดอย่างนั้น บอลด์กายก็หยุดพูด ทั้งงานปาร์ตี้เข้าสู่ความเงียบสงบ ทุกอย่างมืดลงไปหลังจากนั้นเสียงของผู้หญิงดังขึ้นจากบนเวที

เสียงนั้นฟังดูเหมือนกับเสียงของแฟรี่จากสรวงสวรรค์ เมื่อได้ยินมันหัวใจของผู้ฟังจะถูกสะกดมันทําให้ผู้ฟังอดไม่ได้ที่จะปล่อยตัวเองไปตามเสียงของเธอ

หลังจากผ่านไปสักพัก มีแสงฉายไปบนเวทีและโฟกัสไปที่ร่างกายของเพิ่งเฟยเฟย เธอดูเหมีอนกับแฟรีตัวจริง ทั้งร่างกายของเธอดูเหมือนจะเรืองแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมา ริมฝี ปากของเธอเปิดออกและเสียงของเธอก็ดังไปทั่วห้องโถงมันเข้าไปในหัวใจของทุกคน และทําให้ อดไม่ได้ที่จะเต้นตามทํานองของเสียงเพลง

ในตอนที่เพลงไปถึงท่อนกลาง สถานที่แห่งนั้นเงียบสงัดขนาดที่ไม่มีแม้แต่เสียงนกร้องดังให้ได้ยินทุกคนนั้นถูกสะกด พวกเขามองไปที่เพิ่งเฟยเฟยด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ําตา ผู้หญิงบางคนที่หัวใจอ่อนไหวนั้นร้องไห้โฮออกมา

“นี่การร้องเพลงแบบนี้เป็นสิ่งจําเป็นสําหรับงานวันเกิดอย่างนั้นหรอ?”

หานเซิ่นพูดอะไรไม่ออก เชิงเฟยเฟยร้องเพลงได้ไม่เลว แต่ถ้าเธอไม่ได้ใช้ยืนเรซธาตุเสียงช่วยมันก็เป็นไปไม่ได้ที่เพลงของเธอจะมีประสิทธิภาพขนาดนี้ ต้องยอมรับว่าเธอมีพรสวรรค์ในเรื่องของการร้องเพลงและการใช้ยืนเรซธาตุเสียง แต่นั่นไม่ได้สําคัญอะไรสําหรับเขา

หานเซิ่นไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเสียงดนตรีมากนัก เขาแค่รู้วิธีการเปาซุนไม่กี่เพลง และเขาก็ไม่ได้เล่นมันได้ดีอะไรนัก

ผลของยืนเรชก็ไม่ได้ผลกับเขาเช่นเดียวกัน นั่นเป็นเหตุที่หานเซิ่นคิดว่าเพิ่งเฟยเฟยร้องได้ไม่เลวเท่านั้นเขาไม่ได้ถูกสะกดโดยเสียงเพลงเหมือนกับคนอื่นๆ

ในเวลานี้ภายในงานปาร์ตี้แม้แต่ขุนนางที่แท้จริงก็เปิดหัวใจของพวกเขาเพื่อจะฟังการร้องเพลงของเธอ ถึงแม้พวกเขาจะป้องกันพลังเสียงได้ แต่ไม่มีใครพยายามหยุดมันเอาไว้ พวกเขาปล่อยตัวเองไปกับเสียงเพลง

ไม่ว่าหานเซิ่นจะมองไปทางไหน ทุกคนก็ดูเหมือนกับกําลังถูกสะกดจิต มันทําให้เขาดูแตกต่างจากคนอื่นอย่างเห็นได้ชัด มันทําให้เพิ่งเฟยเฟยสังเกตเห็นเขาในตอนที่เธอมองไปที่ผู้ชมที่อยู่ด้านล่าง

“ทําไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้?” เพิ่งเฟยเฟยรู้สึกแปลกใจที่ได้เห็นหานเซิ่นที่นี้ เธอสังเกตเห็นว่าเขาเอาแต่มองไปรอบๆราวกับว่าเขาไม่ได้สนใจฟังเพลงของเธอ ซึ่งทําให้เธอรู้สึกรําคาญ