Super God Gene - ตอนที่ 3098 จู่ๆก็เปลี่ยนไป

Super God Gene ตอนที่ 3098 จู่ๆก็เปลี่ยนไป

เฟิงหยินหยินตบมือของหานเซิ่นเบาๆ และพูด “แค่พี่ซานมู่มาอยู่ที่นี่ก็เป็นของขวัญที่เพียงพอสําหรับข้าแล้ว”

เธอไม่อยากให้หานเซิ่นรู้สึกแย่

หานเซิ่นมองเฟิงหยินหยินด้วยสีหน้ารู้สึกผิด “ข้าต้องขอโทษด้วย ก่อนข้าจะมาถึง ข้าไม่รู้ว่ามันเป็นวันเกิดของเจ้า”

ในตอนที่ทุกคนได้ยินหานเซิ่นพูดแบบนั้น พวกเขาก็คิดว่าสถานการณ์จะเป็นอะไรที่น่าขํายิ่งกว่าเดิม ผู้หญิงคนนั้นพูดเย็นหยัน

“ใครบ้างที่ไม่รู้ว่าเฟิงเฟยเฟยฉลองวันเกิดของนางร่วมกับเฟิงหยินหยิน?”

หานเซิ่นไม่ได้สนใจคําพูดของเธอ เขาเอาไปยืนใบหนึ่งออกมาและมอบมันให้กับเฟิงหยินหยิน

“มันทําให้ข้าไม่มีเวลาจะหากล่องของขวัญ ดังนั้นข้าขอมอบมันให้กับเจ้าทั้งๆอย่างนี้เลย”

“หนูชอบมันมาก!” เฟิงหยินหยินไม่รู้ว่ามันคือไข่ยืนของแมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ เธอแค่ไม่อยากให้หานเซิ่นรู้สึกแย่ ดังนั้นเธอจึงรีบรับมันมาด้วยรอยยิ้ม

“นั่นไข่แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์” เฟิงเฟยเฟยที่อยู่ข้างๆพวกเขาพูดด้วยความตกใจ

เธอเคยเห็นมันอยู่หลายครั้งในอินเตอร์เน็ต และเธอก็ต้องการจะซื้อมันให้กับเฟิงหยินหยินมาโดยตลอด ด้วยเหตุนั้นเธอจึงคุ้นเคยกับมันอย่างมาก ในตอนที่เธอเห็นไข่ที่เฟิงหยินหยินถืออยู่ในมือ เธอก็จํามันได้ในทันทีว่ามันคืออะไร

“จริงอย่างนั้นหรอ? นั่นคือไข่แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์?”

ทุกคนมองไปที่ไข่ยืนในมือของเฟิงหยินหยินด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ พวกเขาไม่ได้คิดว่ามันจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมา หลังจากที่พวกเขาพูดถึงไข่แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์หานเซิ่นก็มอบมัน ให้กับเฟิงหยินหยินเป็นของขวัญ

“เฟยเฟย เจ้าแน่ใจนะว่าไม่ได้ดูผิดไปนะ?” ซิตูย่าไม่รู้ว่าไข่แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์นั้นมีหน้าตาเป็นอย่างไง เธอมองไปที่เฟิงเฟยเฟยด้วยความสงสัย

เฟิงเฟยเฟยมองไปที่ไข่ยืนในมือของเฟิงหยินหยิน ทันใดนั้นก็ดูเหมือนเธอจะนึกได้ถึงบางสิ่ง เธอถามหานเซิ่นว่า “คุณหาน คุณบอกว่าร้านขายของออนไลน์ของคุณมีชื่อว่าร้านขายของอย่างนั้นใช้ไหม?”

“ใช่” หานเซิ่นพูดพร้อมกับพยักหน้า

หลังจากที่ได้รับคํายืนยัน เฟิงเฟยเฟยก็เริ่มมีสีหน้าแปลกๆ

“คุณคือเจ้าของร้านนั้น? ถ้าอย่างนั้นไข่ยีนนี่ก็คือไข่แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ที่คุณวางขายบนร้านของคุณอย่างนั้นหรอ?”

“ใช่” หานเซิ่นพูดพร้อมกับพยักหน้า

นักร้องที่อยู่บนโต๊ะด้วยกันพูดขึ้นมาด้วยความตกใจ

“ข้าจําได้แล้ว! มันเป็นร้านที่ชื่อว่าร้านขายของนั่น ไม่น่ามันถึงได้ฟังดูคุ้นๆ ข้าเคยเห็น ไข่แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์วางขายด้วยราคา 9,999,999 ไม่ขาดไม่เกิน เพื่อนของข้าเสนอราคาไปสามล้าน แต่เขาถูกปฏิเสธ เจ้าของร้านนั่นคือคุณหานหรือเนี่ย?”

หลังจากที่ได้ยินเธอพูดแบบนั้น ทุกคนก็รู้ว่านี่คือไข่แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์จริงๆ ทุกคนเริ่มจะมองหานเซิ่นอย่างแปลกๆ

ตอนนี้ชิตูย่ารู้สึกอิจฉาอย่างมาก เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเป็นไปได้ เธอยิ้มให้กับเฟิงหยินหยินและพูด

“ไข่ยืนที่หายากขนาดนี้ เซียวหยิน ทําไมเจ้าไม่ฝักมันซะตอนนี้เพื่อที่พวกเราทุกคนจะได้มีโอกาสเห็นมัน”

เฟิงหยินหยินหันไปมองที่หานเซิ่นและเห็นเขาพยักหน้า

เมื่อเห็นว่าหานเซิ่นยินยอม เฟิงหยินหยินก็ใช้โลหิตชีพจรเทพสปิริตของเธอเพื่อฝักไข่แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ ทันใดนั้นก็มีแมลงแปดเสียงสีเงินที่งดงามมากๆปรากฏตัวออกมาอยู่ในมือของเฟิงหยินหยิน มันดูเหมือนกับผีเสื้อ

ซิตูย่ารู้สึกอิจฉายิ่งกว่าเดิม “ข้าพยายามอย่างหนักกว่าจะมีวันนี้ ข้าต้องทุกข์ทรมานมากมาย กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ แต่นางได้รับของพวกนี้อย่างง่ายดาย ทําไมกัน?”

แต่ไม่ว่าซิตย่าจะรู้สึกอิจฉาสักแค่ไหน เธอก็ยังคงฝืนยิ้มออกมา

เนื่องจากหนึ่งในของขวัญนั้นเป็นไข่แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ มันทําให้ของขวัญที่พิเศษอื่นๆนั้นดูด้อยไปเลยเมื่อเทียบกันแล้ว

เฟิงเฟยเฟยรู้สึกสงสัยกับการกระทําของหานเซิ่น ไข่แมลงแปดเสียงนั้นเป็นสมบัติที่ประเมินค่าไม่ได้ ดังนั้นเธอไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะมอบมันให้กับเฟิงหยินหยิน เธอไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรกันแน่

มันไม่ใช่ว่าหานเซิ่นนั้นพยายามจะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอโดยการทําแบบนั้น เพราะยังไงซะ ในตอนที่เฟิงเฟยเฟยขอซื้อแมลงแปดเสียงกลายพันธุ์จากหานเซิ่น เขาก็ไม่คิดจะขายมัน ยิ่งไปกว่านั้นเขายังล่วงเกินกงซูจินด้วยการตอบปฏิเสธอีก แต่ตอนนี้เขากลับมอบมันให้กับเฟิงหยินหยินอย่างง่ายๆ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ทําแบบนั้นเพื่อเฟิงเฟยเฟย

“นี่หยินหยินไปเป็นเพื่อนกับเขาได้ยังไงกัน?” เฟิงเฟยเฟยอยากจะถามในเรื่องนั้น แต่เธอไม่ต้องการจะถามในงานปาร์ตี้

ตอนนี้หลายคนเริ่มรู้สึกสนใจในร้านขายของของหานเซิ่น พวกเขาถามถึงไข่ยีนต่างๆที่เขาวางขาย

มนุษย์ของจักรวาลแห่งนี้พึ่งพายืนเรซอย่างมาก ด้วยเหตุนั้นไม่ว่าใครคนไหนต่างก็ต้องการจะผูกมิตรกับคนที่สามารถหาไข่ยืนที่หายากได้ แต่คําตอบของหานเซิ่นทําให้พวกเขาต้องผิดหวัง หานเซิ่นบอกว่าร้านของเขาขายเพียงแค่ไข่ยืนระดับต่ําเท่านั้น และไข่แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ก็เป็นไข่ที่ดีที่สุดในร้านของเขา เขาบอกว่าไม่มีไข่ยืนหายากอื่นจะวางขายอีกแล้ว แต่เหล่าขุนนางไม่เชื่อที่เขาพูด เพราะถ้าเขาสามารถหาไข่แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์มาได้ มันก็ไม่มีทางที่ร้านของเขาจะไม่มีไข่หายากอย่างอื่นอีก ทุกคนจดจําชื่อร้านของหานเซิ่นเอาไว้ พวกเขาจะเข้าไปเช็คมัน เมื่อพวกเขามีเวลา

“น้า ทําไมน้าถึง…” งานปาร์ตี้ยังคงดําเนินต่อไป แต่ทันใดนั้นจู่ๆเฟิงหยินหยินก็ชี้ไปที่เฟิงเฟยเฟยและส่งเสียงร้องขึ้นมา

ทุกคนหันไปมองที่เฟิงเฟยเฟย และในตอนที่พวกเขาเห็นเธอ พวกเขาต่างก็ดูตกใจไป เลือดกําลังไหลออกมาจากดวงตาของเธอ น้ําตาเลือดไหลลงบนแก้มของเธอ ทําให้ใบหน้าที่งดงามของเฟิงเฟยเฟยดูประหลาดและน่ากลัว

“เกิดอะไรขึ้นกับข้าอย่างนั้นหรอ?” เฟิงเฟยเฟยดูสับสน เธอไม่ได้รู้สึกอะไร เธอเอากระจกออกมาจากกระเป๋าเพื่อส่องดูตัวเอง มันทําให้เธอตกใจอย่างมาก

โดยไม่ลังเลเชิงเฟยเฟยเรียกโซนิคฟินิกซ์ของเธอออกมาเพื่อรวมร่าง เสียงอันศักดิ์สิทธิ์เข้าปกคลุมตัวของเธอ เธอมีปีกของฟีนิกซ์ที่ส่องสว่างด้วยแสงแห่งเทพ

เฟิงเฟยเฟยรู้ว่าเธอต้องถูกพลังของยีนเรซบางอย่างเข้า แต่เธอไม่รู้ว่ายืนเรซแบบไหนที่กําลังทําร้ายเธอ เธอใช้พลังของโซนิคฟินิกซ์เพื่อปกป้องร่างกายของตัวเอง เธอหวังว่ามันจะหยุดพลังที่กําลังทําร้ายร่างกายของเธอได้ แต่เฟิงเฟยเฟยรู้สึกตัวอย่างรวดเร็วว่ามันไม่ได้ผล ยืนเรซโซนิคฟินิกซ์ระดับเทพเจ้าร่างเต็มวัยของเธอไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้

ตอนนี้ไม่ได้แค่มีน้ําตาเลือดไหลออกมา ทั้งปาก จมูกและหูของเธอต่างก็กําลังมีเลือดไหลออกมา มันทําให้เธอดูเหมือนกับผีที่น่ากลัวมากๆ

“เฟิงเฟยเฟย เจ้าไม่ต้องกังวล ให้ข้าช่วย!”

ชายรูปงามที่นั่งอยู่ในโต๊ะหลักคนหนึ่งพูดขึ้นมา เขารวมร่างกับไจแอนท์สปิริต หลังจากนั้นตัวของเขาก็เรืองแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมา เขาปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์ออกไปใส่เฟิงเฟยเฟยเพื่อจะหยุดพลังประหลาดที่กําลังสร้างความเสียหายกับร่างกายของเธอ

แต่พลังของเขาเองก็ไม่ได้ผลเช่นกัน ดวงตาของเฟิงเฟยเฟยกลายเป็นสีแดง และดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มควบคุมสติเอาไว้ไม่อยู่ เธอร้องตะโกนขึ้นไปบนฟ้า ด้วยการที่เธอยังรวมร่างโซนิคฟีนิกซ์ เสียงร้องของเธอจึงก่อให้เกิดคลื่นเสียงที่รุนแรง ทั้งล็อบบี้ถูกทําลาย

ขุนนางหลายคนตอบสนองอย่างรวดเร็วและเรียกยืนเรซออกมาเพื่อป้องกันคลื่นเสียงเอาไว้ แต่มันก็มีหลายคนที่ตอบสนองไม่ทันและถูกคลื่นเสียงเข้าจนได้รับบาดเจ็บ

หานเซิ่นดึงเฟิงหยินหยินมาอยู่ด้านหลังและใช้เปลวไฟสีเลือดเพื่อหยุดคลื่นเสียงที่น่ากลัวเอาไว้

ห้องล็อบบี้ที่เคยงดงามมากๆตอนนี้กลายเป็นบางสิ่งที่คล้ายคลึงกับสถานที่ฝังกลบขยะ