Super God Gene - ตอนที่ 3314 ติดอยู่ในท้องฟ้าที่สามสิบสาม

ตอนที่ 3314 ติดอยู่ในท้องฟ้าที่สามสิบสาม พลังร่างวิญญาณของเทพผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้ทำให้หานเซิ่นผิดหวัง นิ้วของเขากดลงบนแผ่นหิน มันแค่หนึ่งนิ้ว แต่ก็เพียงพอแล้ว ในสมองของหานเซิ่น มีสัญลักษณ์ลึกลับถูกเปิดเผย นิ้วของหานเซิ่นขยับเป็นรูปร่างของมัน เขาค่อยๆ วาดสัญลักษณ์จำลองบนแผ่นหิน มันเป็นเพียงเส้นที่ยาวสามนิ้ว มันทำให้หานเซิ่นรู้สึกว่าร่างวิญญาณของเขาเสื่อมลง เขาใช้พลังงานไปมาก เขากังวลเล็กน้อยว่าจะสามารถวาดสัญลักษณ์บนแผ่นหินให้เสร็จได้หรือไม่

ข้อความบนแผ่นเจโนสว่างขึ้น มันปลดปล่อยความคิดลึกลับออกมาอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่ามันพยายามบอกหานเซิ่นว่าเขาไม่มีสิทธิ์เปิดใช้งานแผ่นเจโน

หานเซิ่นไม่สนใจ นิ้วของเขายังคงวาดลงบนแผ่นเจโนต่อไป พลังของร่างกายเขากำลังถูกสะสมไว้ที่ปลายนิ้วของเขา มันสร้างรอยนิ้วมือมากมายอยู่พักหนึ่ง

สัญลักษณ์นั้นไม่ซับซ้อน มีอยู่เจ็ดอัน แต่ไม่มีเส้นไหนตรงเลย เส้นทั้งหมดโค้งงอ เส้นทั้งเจ็ดตัดกันจนเกิดเป็นสัญลักษณ์ลึกลับ

ขณะที่นิ้วของหานเซิ่นยังคงวาดบนแผ่นหิน ร่างวิญญาณของเขาก็เริ่มมืดลง หลังจากวาดไปแล้ว 7 ครั้ง ร่างวิญญาณของเขาก็โปร่งใสและใสราวกับคริสตัล มันกำลังจะจางหายไป

“ในที่สุด ฉันก็วาดมันเสร็จเรียบร้อย!” หานเซิ่นไม่ผ่อนคลาย เขาจ้องไปที่สัญลักษณ์บนแผ่นจารึกเจโน

เมื่อสัญลักษณ์ถูกวาดขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย สัญลักษณ์ปกติธรรมดาก็เริ่มเรืองแสงขึ้นมาทันที มันสร้างจังหวะบางอย่างที่ดูเก่าแก่

เมื่อสัญลักษณ์ต่างๆ เปล่งประกายบนแผ่นจารึกเจโน ท้องฟ้าทั้ง 33 ดวงก็สั่นสะเทือน พื้นที่ในหลุมดำเริ่มเล็กลง

“มันมีประโยชน์จริงๆ! หานเซ็นดีใจมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

ในปาร์ตี้ God Chaos ฉินซิ่วขมวดคิ้ว ชูท ชาโดว์ และคนอื่นๆ ต่างก็ตกตะลึง “ทำไมทุกอย่างถึงกลายเป็นแบบนี้ อุโมงค์อวกาศกำลังหายไปอย่างกะทันหัน”

ฉินซิ่วก้าวไปข้างหน้า เขาเดินมาอยู่หน้าแท่นบูชา ราชาแห่งท้องฟ้าถูกขังอยู่ตรงกลางแท่นบูชา ร่างกายของเขาทั้งหมดกำลังปลดปล่อยพลังประหลาดออกมา พลังนั้นละลายเข้าไปในแท่นบูชาอย่างต่อเนื่อง และพลังของแท่นบูชาก็ส่งผลกระทบต่อท้องฟ้าทั้ง 33 ชั้น

“พลังของราชาแห่งท้องฟ้ายังไม่ลดลง เหตุใดอุโมงค์อวกาศจึงหายไป” ฉินซิ่วขมวดคิ้วและถอยกลับไปครุ่นคิด เขาไม่สามารถหาเหตุผลได้ว่าทำไมสิ่งนี้จึงเกิดขึ้น

หลุมดำของจักรวาลทั้งสองกำลังเล็กลงอย่างรวดเร็ว หลุมดำกำลังหายไป วิญญาณแห่งชีวิตที่ไม่ได้เข้าสู่จักรวาลเจโนถูกปิดกั้นไว้ภายนอก พวกมันกลับไปยังจักรวาลแห่งอาณาจักร

หานเซิ่นเห็นว่าหลุมดำกำลังหายไปและรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย แม้ว่าสถานการณ์ในจักรวาลเจโนจะแย่ แต่ก็ยังดีกว่าที่มีวิญญาณชีวิตมากมายหลั่งไหลเข้ามา

สัญลักษณ์บนแผ่นหินเจโนยังคงเปล่งประกายแสง เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ แสงจะสลัวลง หานเซ็นสังเกตเห็นว่าเครื่องหมายบนแผ่นหินค่อยๆ หายเป็นปกติ

“ปีศาจโบราณ เหตุใดสัญลักษณ์จึงค่อยๆ ฟื้นตัว” หานเซิ่นกำลังมองไปที่ทะเลวิญญาณและปีศาจโบราณที่อยู่ภายในนั้น

“แผ่นจารึกนี้ถูกเรียกว่ารากฐานของจักรวาล” ปีศาจโบราณกล่าวอย่างเย็นชา “แม้ว่าจักรวาลจะถูกทำลาย แต่สิ่งนี้ก็จะไม่ถูกทำลาย การทิ้งคำพูดไว้บนแผ่นจารึกนั้นยากมาก เจ้าต้องการให้มันอยู่ที่นั่นตลอดไปหรือ แม้ว่าผู้นำคนเก่าจะทิ้งสัญลักษณ์ไว้บนแผ่นจารึก แต่ข้อความที่เขาเขียนไว้ก็ไม่คงอยู่ตลอดไป ข้อความของเขาคงอยู่ได้นานกว่าของคุณเพียงเล็กน้อยเท่านั้น หากคุณต้องการที่จะกดขี่อำนาจของราชาแห่งสรวงสวรรค์ต่อไป เจ้าต้องรอจนกว่าสัญลักษณ์จะหายไปสักพัก จากนั้นเจ้าต้องเขียนสัญลักษณ์บนแผ่นจารึกอีกครั้ง”

“การเขียนสัญลักษณ์ลงไปครั้งแรกทำให้ฉันเสียพลังไปมาก” หานเซ็นกล่าวอย่างเย็นชา “ความเร็วที่มันหายไปนั้นเร็วกว่าที่ฉันฟื้นคืนมา หากฉันยังคงวาดมันกลับเข้าไปอีก ฉันคงทำอะไรไม่ได้อีก ฉันคงติดอยู่ในท้องฟ้าชั้นที่ 33 ตลอดไป”

ปีศาจโบราณยิ้มและกล่าวว่า “ไม่มีใครบังคับคุณ ถ้าคุณอยากไป ไม่มีใครกักขังคุณไว้ที่นี่ได้”

หานเซ็นยิ้ม “ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงเป็นรองประธานของ God Chaos Party คุณวางแผนเรื่องนี้ให้ฉัน เพราะต้องการกักขังฉันไว้ที่นี่ ฉันหาปัญหาของคุณไม่พบ”

“ไม่ใช่แบบนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะข้า ก็คงไม่มีใครสามารถแก้ไขปัญหานี้ในจักรวาลเจโนได้อีกแล้ว เราต้องการกันและกันในเรื่องนี้ เจ้าก็ควรจะขอบคุณข้าเหมือนกัน” ปีศาจโบราณยิ้ม

“ฉันคิดว่าคุณพูดถูก” หานเซ็นปล่อยปีศาจโบราณออกมา

ปีศาจโบราณต้องการใช้แท็บเล็ตเจโน แต่เขาต้องหยุดฉินซิ่วไม่ให้ขึ้นสวรรค์ชั้นที่ 33 หากเขาทำเช่นนั้น ปีศาจโบราณอาจมีชีวิตอยู่ได้นานขึ้น มิฉะนั้น หานเซิ่นจะไม่ยอมปล่อยเขาไป

หลังจากที่ปีศาจโบราณปรากฏตัว เขาก็ยิ้มให้หานเซิ่นและพูดว่า “เจ้าและข้ามีศัตรูคนเดียวกัน เราควรเป็นเพื่อนกัน”

“การมีเพื่อนอย่างคุณทำให้ฉันกลัวมาก” หานเซ็นพูดด้วยรอยยิ้ม

ปีศาจโบราณส่ายหัวและพูดว่า “เจ้าไม่กลัวข้า หากเจ้ากลัวข้า เจ้าจะไม่ปล่อยข้าให้เป็นอิสระ เจ้ากับข้าเหมือนกัน เราต่างกลัวฉินซิ่ว นั่นเป็นเพราะเราเล่นเกมตามกฎของมัน เราเล่นเกมโดยปฏิบัติตามกฎ เราไม่ข้ามเส้นและแหกกฎ ดังนั้น ไม่ว่าคุณจะแข็งแกร่งแค่ไหน ข้าก็ไม่กลัวเจ้า ฉินซิ่วแตกต่าง เขามักจะทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยการแหกกฎ คนแบบนั้นน่ากลัวที่สุด ไม่ใช่เพราะเขาแข็งแกร่งขนาดนั้น แต่เป็นเพราะคนแบบนั้นไม่มีทางเดาเจตนาของพวกเขาได้ คุณไม่มีทางรู้ว่าพวกเขาวางแผนจะทำอะไร”

หานเซิ่นรู้ว่าปีศาจโบราณนั้นถูกต้อง คนที่ทำตามกฎไม่ได้น่ากลัว นั่นเป็นเพราะทุกคนรู้กฎ หากพวกเขาไม่ข้ามเส้น ไม่ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่มีใครต้องกลัวพวกเขา

ฉินซิ่วแตกต่างออกไป เขาไม่มีบทพูดแบบนั้น เขาสามารถทำอะไรก็ได้ที่เขาต้องการ นอกจากนี้ คนที่มีพลังเท่ากับเขาเป็นคนที่น่ากลัวที่สุด

“ในขณะที่สัญลักษณ์ยังไม่หายไป คุณสามารถส่งฉันออกจากท้องฟ้าชั้นที่ 33 ได้หรือไม่” ปีศาจโบราณถามด้วยธนู

“ดี” หานเซ็นส่งปีศาจโบราณลงมาจากท้องฟ้าชั้นที่ 33

หานเซิ่นไม่รู้ว่าปีศาจโบราณจะปฏิบัติตามกฎหรือไม่ แต่หานเซิ่นรู้ว่าปีศาจโบราณต้องการแท็บเล็ตเจโนเป็นของตัวเอง นั่นคือสิ่งที่ฉินซิ่วต้องการ และนั่นก็เพียงพอสำหรับเขาแล้ว

หลังจากที่เขาส่งปีศาจโบราณออกจากท้องฟ้าชั้นที่ 33 แล้ว หานเซิ่นก็กลับไปยังแผ่นจารึกเจโน หลุมดำในจักรวาลเจโนเกือบจะปิดลง สัญลักษณ์บนแผ่นจารึกก็จางลง หานเซิ่นคิดว่าสัญลักษณ์นี้จะอยู่ได้เพียงไม่กี่วันเท่านั้น

หากเขาไม่ได้วาดสัญลักษณ์ใหม่ในเวลานั้น Sky King ก็สามารถเปิดรอยแยกในอวกาศได้อีกครั้ง

หานเซิ่นขมวดคิ้วและคิด “เวลาเพียงไม่กี่วันก็เพียงพอสำหรับฉันที่จะฟื้นคืนพลังวิญญาณของฉัน”

ปีศาจโบราณใช้เขาเพื่อต่อต้านฉินซิ่ว และเขาก็ได้ดักเขาไว้ที่นั่น นั่นคือการที่เขาเอานกสองตัวไปด้วยหินก้อนเดียว

“พวกเขาเป็นรองประธานาธิบดี ปีศาจท้องฟ้าใหญ่ควรจะรู้บางอย่างเกี่ยวกับแท็บเล็ตเจโนนี้” หานเซ็นได้ร่างของเขากลับคืนมา เขานั่งลงที่ก้นแท็บเล็ตเจโน เขาผ่อนคลายและเข้านอน

“ที่รัก คุณใจร้ายมาก คุณเพิ่งมาพบฉันตอนนี้เอง” ปีศาจท้องฟ้าใหญ่ดูโกรธเล็กน้อยในความฝันของหานเซิ่น เธอโอบแขนรอบตัวเขาจากด้านหลัง เธอเอาแก้มของเธอขึ้นมาประกบกับหน้าของเขา

หลังจากที่เธอได้รับบาดเจ็บ เธอมีความสุขที่ได้อยู่ในความฝันของหานเซิ่น หากหานเซิ่นไม่ฝัน เธอจะไม่ปรากฏตัว แต่เธอไม่สามารถจากไปได้ หานเซิ่นไม่ได้นอนมาเป็นเวลานาน ดังนั้นปีศาจท้องฟ้าจึงติดอยู่ในหัวของเขา โดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น