Super God Gene - ตอนที่ 3392 การต่อสู้

ตอนที่ 3392 การต่อสู้ หลังจากเดินมาไกลขนาดนี้ หานเซิ่นก็ไม่พบอะไรเลย ทันใดนั้น นาฬิกาหินก็ปรากฏขึ้นข้างหน้าเขา เข็มนาฬิกาหมุนอย่างบ้าคลั่ง มันเคลื่อนที่เร็วมากจนมองไม่เห็นเข็มนาฬิกาอีกต่อไป

หานเซ็นสังเกตมันอยู่ครู่หนึ่ง เข็มยังคงหมุนทวนเข็มนาฬิกาต่อไป หากพิจารณาจากความเร็วที่มันเคลื่อนที่ สิ่งมีชีวิตใดๆ ที่เข้าไปในพื้นที่ของมัน จะถูกแปลงร่างเป็นไข่ทันที

หานเซ็นก้าวเข้ามาในพื้นที่นั้น ดวงตาของเขาดูประหลาดใจ ร่างกายของเขาตอบสนอง ร่างกายที่ดูเหมือนหินของเขารู้สึกถึงพลังจากภายนอก เวลาเป็นเหมือนคลื่นน้ำที่อยู่ภายนอกตัวเขา หานเซ็นรู้สึกถึงการไหลและการลอยตัวของสายน้ำแห่งกาลเวลาบนผิวหนังของเขา

แม้ว่าร่างกายของเขาจะไม่เคลื่อนไหวเพราะการย้อนเวลา แต่นั่นก็ยังทำให้หานเซิ่นตกใจ เขาจ้องเข็มที่หมุนอย่างบ้าคลั่งและคิดว่า “การย้อนเวลาของการหมุนนี้เร็วเกินไปหรือเปล่า? นั่นเป็นสาเหตุที่ร่างกายของฉันกระตุ้นปฏิกิริยาบางอย่างหรือเปล่า? เป็นเพราะนาฬิกาเรือนนี้เองหรือเปล่าที่แปลก?”

การค้นหาคำตอบสำหรับคำถามเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับฮันเซ็น เขาเดินไปที่เข็มหมุน

ขณะที่เขาเคลื่อนไหว มีบางอย่างที่ทำให้ฮันเซ็นประหลาดใจ มันทำให้เขาตื่นเต้นและดีใจมาก เมื่อเขาเดินไปที่เข็ม ความเร็วของเข็มก็เพิ่มขึ้น มันเคลื่อนที่เร็วขึ้นกว่าก่อนหน้านี้

“มีบางอย่างผิดปกติ มีบางอย่างผิดปกติกับนาฬิกาหินนี้ ความเร็วของเข็มนาฬิกาหินธรรมดาเชื่อมต่อกับ Time Sky ความเร็วไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้โดยวิธีปกติ หากความเร็วถูกเปลี่ยนแปลง Time Sky ทั้งหมดจะได้รับผลกระทบ นาฬิกาหินก็จะถูกเปลี่ยนแปลงเช่นกัน เว้นแต่โชคของฉันจะเข้าข้างฉันจริงๆ” ดวงตาของหานเซ็นดูราวกับกำลังลุกเป็นไฟขณะที่เขาจ้องไปที่เข็ม เขาหยุดลังเลทั้งหมดและไปที่เข็ม

ยิ่งหานเซิ่นเข้าใกล้เข็มนาฬิกามากเท่าไร นาฬิกาหินก็ยิ่งหมุนเร็วขึ้นเท่านั้น แรงปะทะของกระแสเวลาก็รุนแรงขึ้น พลังย้อนเวลาเกือบจะทำให้สิ่งที่เขาเห็นเปลี่ยนไป

เมื่อหานเซ็นเดินไปที่เข็มนั้น เขาก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขาเป็นเรือที่แล่นออกไปในทะเลที่มีคลื่นลมแรง เหมือนกับว่าเขากำลังพยายามขับเรือขึ้นน้ำตก ทุกๆ ก้าวที่เขาเดิน ร่างกายของเขาจะรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาลที่ตกลงมาบนตัวเขา

นับตั้งแต่โหมดวิญญาณเทพสุดยอดของเขาได้รับการพัฒนา นี่เป็นครั้งแรกที่ร่างกายของ Han Sen สามารถรู้สึกถึงแรงกดดันในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งได้

“ร่างกายนี้ไม่ได้ปฏิเสธความสามารถในการรู้สึกถึงพลัง เพียงเพราะพลังที่ต่อต้านกันทั้งหมดนั้นอ่อนแอเกินกว่าที่ฉันจะรู้สึกได้” หานเซิ่นก้าวไปข้างหน้า พลังแห่งกาลเวลาสามารถกดดันเขาได้มากพอสมควร แต่นั่นก็เป็นเพียงสิ่งเดียวที่มี พลังนั้นไม่เพียงพอที่จะขยับร่างกายของหานเซิ่น ที่สำคัญที่สุด มันไม่ได้เข้าใกล้ขอบเขตที่จะทำให้ร่างกายของเขาเสื่อมถอยเลย

หานเซิ่นเดินไปตรงหน้าเข็ม เขาเอื้อมมือไปคว้าเข็มหินที่กำลังหมุนอย่างบ้าคลั่ง ทันทีที่มือของเขาหยุดเข็ม เข็มก็มีพลังที่พุ่งพล่านทำให้มันหมุนอย่างบ้าคลั่งยิ่งขึ้น มันทำให้ร่างกายของหานเซิ่นหมุนไปครึ่งรอบ ในที่สุดการเคลื่อนไหวของเข็มก็หยุดลงโดยหานเซิ่น มันสั่น แต่ไม่สามารถหมุนได้อีกต่อไป

บซซ!

เข็มหินนั้นไม่เหมือนกับเข็มอื่น ๆ หานเซิ่นไม่ได้หยุดมัน แต่กลับระเบิดออกมาด้วยพลัง พลังของหานเซิ่นถูกผลักออกไปอย่างควบคุมไม่ได้ เท้าของเขาสัมผัสพื้นหิน ทำให้เกิดร่องลึกภายใน

ร่างกายของฮันเซ็นใช้พลัง มือของเขาดันขอบหินของเข็มที่ไม่ยอมเคลื่อนไหว พลังของเข็มหินหยุดนิ่ง

เข็มยังคงสั่นไหวราวกับว่ามันยังคงพยายามต่อสู้กลับ เมื่อหานเซิ่นถือเข็มและพยายามกดมันไว้ ไม่ว่าเข็มจะพยายามขยับมากเพียงใด เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย

คัทฉะ!

ทันใดนั้น หานเซิ่นก็ได้ยินเสียงแตก เข็มหินแตก มันทำให้เกิดรอยแตกเหมือนผีเสื้อ มันหมุนเร็วมากจนดูเหมือนว่าจะแรงเกินไป ราวกับว่าเข็มกำลังจะหัก

เข็มหินยาว 90 ฟุตเริ่มมีรอยแตกร้าวตามโครงสร้างอย่างรวดเร็ว เข็มหินยังคงส่งพลังต่อไปจนกระทั่งแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ท่ามกลางหินที่แตกร้าว มีแสงคริสตัลส่องลงมา ราวกับแสงดาบที่ฟันเข้าหาฮันเซ็น

หานเซ็นเอื้อมมือไปหยิบแสงคริสตัลและหยุดมันไว้ ร่างกายของเขาถูกผลักแสงคริสตัลออกไป ขาของเขาสร้างร่องลึกสองร่องไว้บนพื้นดิน เขาไม่สามารถหยุดพลังของมันได้ ดังนั้นเขาจึงวาดวงกลมไว้บนพื้น

ตอนนี้หานเซิ่นมองเห็นแล้วว่านี่ไม่ใช่ดาบแสง แต่เป็นเข็มที่ทำด้วยคริสตัล ดูสวยงามมาก และรูปร่างคริสตัลก็เปล่งประกาย ดูเหมือนหอกพิเศษที่สร้างจากวัสดุที่ดีที่สุดและงดงามที่สุด ไม่ก็ดูเหมือนดาบประหลาดที่ดูเหมือนคริสตัลขนาดใหญ่

เข็มคริสตัลอยู่ในเข็มหินมาโดยตลอด มันปรากฏให้เห็นก็ต่อเมื่อเปลือกหินรอบๆ มันแตก

“นั่นต้องถูกต้อง นี่คงเป็นนาฬิกาบนท้องฟ้า” หานเซ็นมีความสุขมาก ร่างกายของเขาใช้พลังงานอย่างต่อเนื่อง และพลังของเข็มคริสตัลก็ต่อสู้กับเขาอยู่ตลอดเวลา ความเร็วในการหมุนของเข็มคริสตัลในที่สุดก็เริ่มช้าลงและหยุดลง

คัทฉะ คัทฉะ!

เสียงแตกดังขึ้นจากใต้เท้าของหานเซ็น รอยแตกร้าวขนาดใหญ่จำนวนมากกระจายไปทั่วหน้าปัดนาฬิกาหิน มีแสงคริสตัลส่องอยู่บนนาฬิกาเรือนนั้น

บนนาฬิกาหินที่กำลังแตกร้าวและหลุดร่อน หานเซ็นมองเห็นสิ่งที่ดูเหมือนนาฬิกาคริสตัลทันที เนื่องจากพลังของเข็มนาฬิกาต่อสู้กับหานเซ็นอยู่ตลอดเวลา พลังอันทรงพลังจึงทำให้เปลือกนาฬิกาหินแตกร้าวจนเผยให้เห็นตัวตนที่แท้จริงของมัน

นาฬิกาหินแตกอย่างรวดเร็ว มันเผยให้เห็นนาฬิกาคริสตัลขนาดใหญ่ Han Sen ยืนอยู่บนนาฬิกาคริสตัลและถือเข็มนาฬิกาไว้ เข็มนาฬิกาสั่นอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่สามารถขยับได้

เมื่อไม่นานมานี้ หานเซิ่นได้จุดชนวนให้เกิดการต่อสู้ครั้งใหญ่ ตอนนี้ สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่ในอาณาจักรถูกดึงดูดไปที่นั่นแล้ว เขาสงสัยว่าการค้นพบนาฬิกาบนท้องฟ้าของเขาอาจก่อให้เกิดการต่อสู้ครั้งใหญ่และนำสิ่งมีชีวิตมาทางเขา การที่เขาปล่อยให้พวกมันยุ่งอยู่ที่อื่นหมายความว่าตอนนี้เขาเป็นอิสระแล้ว

“ฉันจะอ้างสิทธิ์ในนาฬิกาแห่งท้องฟ้าได้อย่างไร” หานเซิ่นถือเข็มนาฬิกาไว้ในขณะที่เขาต่อสู้กับนาฬิกาแห่งท้องฟ้า แม้ว่าเขาจะควบคุมมันได้ แต่นาฬิกาแห่งท้องฟ้าก็ไม่มีเจตนาที่จะยอมจำนนและเชื่อฟังเขา มันยังคงพยายามต่อสู้และขัดต่อเจตจำนงของหานเซิ่นเพื่อให้มันยอมจำนนและยึดมั่น

ขณะที่หานเซิ่นกำลังคิดว่าจะควบคุมนาฬิกาบนท้องฟ้าได้อย่างไร เขากลับรู้สึกเหมือนมีคนมาถึง เขาหันกลับไปและเห็นปีศาจโบราณกำลังเข้ามา หัวใจของเขาเต้นแรง

“ทำไมปีศาจโบราณถึงไม่ปรากฏตัวในเวลาอื่น ทำไมเขาถึงปรากฏตัวตอนนี้ด้วยล่ะ เจ้าหมอนี่ติดตามฉันมาตลอดเลยเหรอ” ความคิดต่างๆ เกี่ยวกับปีศาจโบราณผุดขึ้นมาในใจของหานเซิ่น

ปีศาจโบราณเดินเข้าไปใกล้นาฬิกาบนท้องฟ้าและยิ้มให้กับนาฬิกาคริสตัลขนาดใหญ่ขณะพูดว่า “โชคของคุณไม่ได้แย่ขนาดนั้น ดูเหมือนว่าคุณจะสามารถค้นหานาฬิกาบนท้องฟ้าเจอแล้ว”

หานเซิ่นจ้องมองปีศาจโบราณและถามว่า “ปีศาจโบราณ เจ้าติดตามข้ามาหรือ?”

ปีศาจโบราณหัวเราะ “เจ้าเคยติดตามข้า! ข้าคิดว่ามันคงโอเคถ้าเราเปลี่ยนกันสักครั้ง ถึงอย่างนั้น ข้าก็ไม่คาดคิดว่าเจ้าจะโชคดีพอที่จะพบนาฬิกาบนท้องฟ้าได้ภายในเวลาอันสั้น เจ้าทำได้เหนือความคาดหมายของข้า”

“ใช่แล้ว ฉันพบมันแล้ว และสิ่งที่เป็นของฉันไม่มีใครสามารถขโมยไปได้” หานเซ็นพูดพร้อมกับหรี่ตา

“เจ้ายังไม่สามารถพิชิตมันได้ ดังนั้นมันจึงยังไม่ใช่ของเจ้า” ใบหน้าของปีศาจโบราณไม่เปลี่ยนแปลง เขาเดินไปที่นาฬิกาบนท้องฟ้า