กระบี่จงมา! Sword of Coming - บทที่ 1019.4 ผู้ที่เข้าใจอย่างลึกซึ้งมักพูดจาเรียบง่าย

บทที่ 1019.4 ผู้ที่เข้าใจอย่างลึกซึ้งมักพูดจาเรียบง่าย

งานเลี้ยงหาคู่แต่งบุตรสาวของภูเขาเหอฮวานกาลังจะเริ่มต้นขึ้น แขกจากฝ่ายต่างๆ มาถึงกันแล้ว ทั้งผู้ฝึกตนอิสระ ทั้งสิ่งศักดิ์สิทธิ์แห่ง ศาลเถื่อน ชื่อจวนและฉายาสามารถตั้งกันมั่วๆ ได้ แต่ตาแหน่งจะนั่ง กันมั่วซั่วไม่ได้เด็ดขาด

นอกจากจวนสู่เยว่แล้วยังมีฉินแจว๋แห่งทะเลสาบซูเจี่ยน เขาเองก็ มีคุณสมบัติที่ได้ครอบครองห้องบุปผาห้องหนึ่งเช่นกัน แขกผู้มี เกียรติระดับต้นๆ คนอื่นๆ ของภูเขาเหอฮวานได้ครอบครองห้องโถง จัดเลี้ยงที่กินพื้นที่ใหญ่ที่สุด ยกตัวอย่างเช่นผีผาฮูหยินที่มีพื้นที่ ประกอบพิธีกรรมชื่อว่าถ้าเทียนไล่ นางมอบผลซิ่งสายฟ้ ามาให้หนึ่ง ผล โอสถวารีหนึ่งเม็ดถือเป็ นแขกสูงศักดิ์ที่นาของขวัญมีน้าหนัก อย่างมากมามอบให้แล้ว เพียงแค่เพราะนางกับอวี๋ฉุนจือเจ้าจวนเฝิ่น หวานคือสหายรักที่มีความสัมพันธ ์ดีเยี่ยมต่อกัน

ด้านข้างของนางคือผู้เฒ่าคนหนึ่งที่มีฉายาว่า “เฮยหลงเซียนจ วิน” คือผู้ฝึกตนเผ่าปีศาจขอบเขตชมมหาสมุทร ได้มอบซองแดงที่มี เงินเกล็ดหิมะสิบแปดเหรียญให้ซองหนึ่งเคยเป็ นเทพวารีของศาล เถื่อนทางทิศใต้ของแจกันสมบัติทวีป

และยังมีถังคุนราชาปีศาจที่ถ้าสถิตตั้งอยู่บนเส้นทางหยวนโหรว มีขอบเขตเป็ นถ้าสถิต แต่กลับมีวิชาเหิงเลี่ยน (คือวิชาหนึ่งของการ

ฝึกกังฟู กุญแจสาคัญอยู่ที่อาศัยการปะทะพุ่งชนวัตถุแข็งๆ มาเพิ่ม ความสามารถในการต้านทานการโจมตีให้กับร่างกาย) เทียบเท่ากับ ร่างกายของผู้ฝึกยุทธขอบเขตห้า เป็ นเหตุให้เชี่ยวชาญวิชาหอกและ กระบองอย่างมาก

ส่วนชายฉกรรจ์ร่างกายาที่นั่งเรือยันต์ส่วนตัวมาร่วมแสดงความ ยินดีที่นี่ไม่เหมือนกับถังคุน เขาคือผู้ฝึ กยุทธเต็มตัวอย่างแท้จริง ขอบเขตหก

เดินทางมาร่วมแสดงความยินดีในครั้งนี้ มาด้วยสองมือที่ว่าง เปล่า ไม่พกของขวัญมาเขาคือคนที่ตะกละดื่มที่สุด วางท่าชัดเจนว่า พาสาวใช ้สองคนมาที่ภูเขาเหอฮวานก็เพราะน้าลายสออยากดื่ม เหล้าหมักตระกูลเซียน

ฝูชี่ที่เนื่องจากเป็ นเพื่อนรักของอวี๋เจิ้นก็มานั่งอยู่ที่นี่เหมือนกัน

คนที่รับผิดชอบรับรองแขกอยู่ที่นี่คือเหนียงเนียงเทพวารีภูเขาจุ้ย ยวน นางสวมชุดสีแดงเข้ม เรือนกายอรชรอ้อนแอ้น งดงามเพริศพริ้ง

โถงรับแขกที่อยู่ติดกันมีหลี่ถิ่งเทพภูเขาของภูเขาอูเถิงคอย รับผิดชอบรับรองแขก

สุดท้ายจึงจะเป็ นห้องด้านข้างที่ผู้ดูแลอวี๋จวนเฝิ่ นหวานเป็ น ผู้รับผิดชอบยกน้าส่งชาสานสัมพันธ ์กับวีรบุรุษที่มาจากฝ่ ายต่างๆ อย่างกระตือรือร ้น

ป๋ ายเหมาเจ้าจวนป๋ ายแห่งจวนชิงป๋ ายสันเขาเซียจื่อ มอบเงิน เกล็ดหิมะห้าสิบเหรียญและหมึกโบราณที่ทาขึ้นจากในวังอีกหนึ่งชุด จึงได้แค่มาดื่มหล้าอยู่ที่นี่ โชคดีที่แม้ว่าครั้งนี้ทางฝั่งภูเขาเหอฮวานจะ แบ่งแขกออกเป็ นระดับต่างๆ แต่ในเรื่องของสุรากลับปฏิบัติอย่างเท่า เทียมกัน ทุกคนต่างก็ได้ดื่มเหล้าหมักตระกูลเซียนชนิดหนึ่งที่ราคา ไม่ธรรมดาคนละสองกา นี่แสดงให้เห็นว่าภูเขาเหอฮวานยังใจกว้าง อยู่บ้าง ป๋ ายเหมาดื่มเหล้ายังถือว่าสารวม แต่วิธีการดื่มของถังคุนที่ อยู่ในห้องติดกัน เกรงว่าอีกไม่นานคงจะถอนทุนคืนได้แล้ว

เจ้าจวนป๋ ายที่มีรูปโฉมเป็ นปัญญาชนสวมชุดนกกระสาหยิบ ขนมชิ้นหนึ่งจากในถาดขึ้นมาเคี้ยวอย่างละเอียด จากตาแหน่งของ เขาจะสามารถมองเห็นเหนียงเนียงเทพภูเขาจุ้ยยวนที่แสดงความงาม ของสตรีซึ่งเติบโตอย่างเต็มที่ออกมาได้เต็มตาพอดี

เพียงแต่ไม่รู ้ว่าท าไม สองฝู่ จวินจ้าว อวี๋แห่งภูเขาเหอฮวาน และ ยังมีบุตรชายหญิงของพวกเขาถึงไม่ปรากฏตัวสักคน นี่เกินเวลาที่ ก าหนดไว้มาถึงสองเค่อแล้ว

ทางฝั่งของถนนหลักในเมืองเล็ก นักพรตหนุ่มคนหนึ่งที่ในมือถือ กิ่งไม้ทาท่าเหมือนกาลังขี่รถม้า เงยหน้ามองไปทางภูเขาจุ้ยยวนและ ภูเขาอูเถิง ยิ้มบางๆ เอ่ยว่า “บนภูเขาอูยวน แม้แต่กาและนกอินทรีก็ ยังบินผ่านได้ยาก มีเพียงงูเหลือมพิษอาศัยอยู่ในถ้า สุนัขจิ้งจอกสร ้าง รัง”

งานเลี้ยงรับลูกเขยกาลังจะเริ่มต้นขึ้น ราชาปีศาจ เซียนจวิน เจ้า แห่งถ้าสถิตของแต่ละสถานที่ในอาณาเขตภูเขาเหอฮวานต่างก็มาถึง กันหมดแล้ว ด้านล่างซุ้มป้ ายที่ตีนเขาไม่มีผู้ดูแลอวี๋ที่คอยขานชื่อ แขกที่มาร่วมงานอยู่แล้ว เพราะเขาไปรับรองแขกที่จวนเฝิ่นหวาน ทิ้ง ไว้แค่นักบัญชีคนนั้นให้เขียนรายชื่อของแขกที่มาร่วมพิธีเพียงลาพัง เขายังคงนั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะที่ปูด้วยผ้าแพรต่วนสีแดงสด ผู้ดูแลอวี๋ยัง ไม่ลืมจัดหาองค์รักษ์สี่ห้าคนเอาไว้ให้ หลีกเลี่ยงไม่ให้นักบัญชีนึกจะ หายตัวก็หายตัวไปเลย

ลู่เฉินหันหน้าไปมองต้นไม้ใหญ่ต้นนั้น ยิ้มกล่าวว่า “จ้าวฝูหยาง ผู้นี้ก็ถือว่าไม่ธรรมดาแล้ว อาจารย์พาเข้าสานักฝึกตนอยู่ที่ตัวเอง ใช ้ วิธีนอกรีตจนบรรลุได้ทางลัดในการเลื่อนเป็ นก่อกาเนิดสายหนึ่ง ทุก วันนี้ก็เผยความสามารถให้เห็นอย่างเด่นชัด พรรคจินแชวพลาดผู้มี พรสวรรค์คนหนึ่งไปแล้ว”

หากอยู่ในใต้หล้ามืดสลัวที่มีเก้าภูเขาหนึ่งสายน้า ตามหา สถานที่ที่โชคชะตาภูเขาเข้มขันสักแห่ง ยึดครองเส้นชีพจรมังกร ครองตาแหน่ง “งูเจ้าถิ่น” ให้ได้ ป่านนี้จ้าวฦหยางก็คงเป็ นเจียวภูเขา ก่อกาเนิดที่เรียกลมได้ลมเรียกฝนได้ฝนไปแล้ว

คิดอยากจะลงน้ากลายเป็ นเจียวในใต้หล้ามืดสลัวที่โชคชะตาน้า บางเบาเป็ นเรื่องที่ยากมากเหลือเกิน ดังนั้นภูตแห่งป่าเขาของที่นั่นที่ ถูกบีบให้ย้ายไปยังสายของการยึดครองภูเขาหลอมภูเขาจึงมีอยู่ไม่ น้อย

ไปถึงที่โต๊ะของตีนเขา ลู่เฉินหยิบซองแดงสามซองออกมาจาก ชายแขนเสื้อ ด้านในซองแดงทุกซองบรรจุเงินเกล็ดหิมะไว้สอง เหรียญ ด้านบนรายชื่อของผู้ที่มาร่วมแสดงความยินดีเขียนว่าเฉินเห ริน เจิ้งเฉียน และนักพรตลู่เฉิน

จวนอินอวินที่อยู่บนภูเขาเปิดการประชุมศาลบรรพจารย์ขึ้นมา อย่างรีบร ้อน ไม่มีคนนอก แม้กระทั่งเทพภูเขาสองคนก็ยังไม่ถูกเรียก ตัวให้มาเข้าร่วมการประชุม

คุณหนูใหญ่จ้าวบุตรสาวคนโตที่กลับบ้านเดิมมาเยี่ยมญาติ บุตรชายคนรองอวี๋เจิ้น อวี๋คุณหนูสามที่กาลังจะออกเรือน และยังมี จ้าวแยนคุณหนูสี่บุตรคนเล็กที่เป็ นที่รักของพ่อแม่มากที่สุด

จ้าวฝูหยางกล่าวด้วยน้าเสียงเรียบเฉยว่า “เพิ่งจะได้รับรายงาน ข่าวว่าเฉิงเฉียนและสกุลหลิ่วแคว้นชิงซิ่งเป็ นผู้น าร่วมมือกับสอง แคว้น ยกทัพใหญ่มาบุกโจมตีภูเขาเหอฮวานของพวกเรา กองก าลัง ทหารของแต่ละฝ่ ายอยู่ระหว่างเดินทางแล้ว กองก าลังของสามฝ่ ายสิ่ง ศักดิ์สิทธิ์แห่งภูเขาสายน้าและขุนนางใต้อาณัติ เสมียนผู้ช่วย ผู้ฝึก ตนผู้ถวายงาน รวมกันแล้วเกรงว่าน่าจะมีสามถึงห้าร ้อยนาย ทหาร สวมเสื้อเกราะของล่างภูเขาก็มีจานวนเกือบหนึ่งแสน โอบล้อมภูเขา เหอฮวานจากสามทิศทาง เริ่มเคลื่อนกาลังพลกันแล้ว เห็นได้ชัดว่ามี การนัดหมายกันมาก่อนล่วงหน้า”

อวี๋โหยวอี๋เอ่ยอย่างตกตะลึง “แคว้นชิงซิ่งไม่ถูกกับพวกเขา หลายปีมานี้ก็เกิดข้อพิพาทกันที่ชายแดนมาโดยตลอด ทาไมจู่ๆ ถึง มาร่วมมือกันได้ล่ะ?”

จ้าวฝูหยางหลุดหัวเราะพรืด “ตอนนี้ถามคาถามประเภทนี้จะยังมี ความหมายอะไรอีก”

สีหน้าของอวี๋เจิ้นซับซ ้อน “ฮ่องเต้สกุลหลิ่วแคว้นชิงชิ่งและเฉิง เฉียนไม่มีพื้นที่ว่างเหลือให้พวกเราเลยหรือ?”

สีหน้าของจ้าวฝูหยางมืดทะมึน ส่ายหน้าเอ่ย “ไม่ต้องพูดแล้ว มี แต่จะเปลืองน้าลายเปล่าๆ แต่ละคนล้วนกินยาผิดขนานกันมาทั้งนั้น ถึงคิดจะมาแทะกระดูกแข็งๆ อย่างภูเขาเหอฮวานให้ได้”

อวี๋ฉุนจือเอ่ยเสียงเบา “ทางฝั่งของผีผาฮูหยินล่ะ?”

จ้าวฝูหยางเหลือบตามองนางด้วยสายตาเย็นชา

อวี๋ฉุนจือเงียบกริบเป็ นจักจั่นในหน้าหนาว ไม่กล้าพูดมากอีก แม้แต่ครึ่งคา

จ้าวฝูหยางมองไปยังอวี๋เจิ้น ถามว่า “สหายแซ่แยนของเจ้าคน นั้นมาจากแยนอวี้ถังของสกุลฝูหรือไม่?”

อวี๋เจิ้นพยักหน้า “ชื่อจริงคือฝูชี่ เขาไม่เพียงแต่เป็ นลูกหลานแย นอวี้ถังสกุลฝู ยังได้รับความสาคัญจากบรรพบุรุษแยนอวี้ถังอย่าง มากด้วย ถูกพาตัวไปอบรมสั่งสอนอยู่ข้างกายมาตั้งแต่เด็ก หากไม่

ผิดไปจากที่คาด วันหน้าเก้าอี้ของศาลบรรพชนสกุลฝูนครมังกรเฒ่า ก็แค่รอให้ฝูชี่เลื่อนเป็ นโอสถทอง เขาก็จะมารับหน้าที่นี้แทนแล้ว”

อวี๋ฉุนจือกล่าว “อวี๋เจิ้น อีกเดี๋ยวเจ้าไปบอกฉินแจว๋กับฝูชี่สัก หน่อยว่าให้พวกเขาลงจากภูเขาไปทันที คนหนึ่งคือผู้ฝึกตนทาเนียบ ของสานักเจินจิ้ง อีกคนหนึ่งคือสมาชิกของตระกูลฝู ต่อให้เจอกับ พวกเฉิงเฉียนกลางทาง เชื่อว่าขอแค่บอกกล่าวสถานะอย่างชัดเจนก็ คงไม่มีทางขัดขวางการจากไปของพวกเขา”

อวี๋เจิ้นโล่งอก “เดิมทีข้าอยากจะอาศัยแยนอวี้ถังสกุลฝูมาซื้อหา และรวบรวมหยกลัญจกรจากที่ใบถงทวีป ช่วยให้ท่านบิดาเพิ่มพูน ตบะ”

ทางฝั่งของแจกันสมบัติทวีปนี้ ยากมากแล้วที่จะได้ครอบครอง หยกลัญจกรของตระกูลฮ่องเต้ เว้นเสียจากว่าจะแย่งหรือขโมยมา แต่ ท าเช่นนั้นจะเสี่ยงอันตรายเกินไป หากถูกสานักศึกษาของลัทธิขงจื๊อ รู ้เรื่องเข้าก็ต้องแบกรับผลลัพธ ์ที่ตามมาเอาเอง

จ้าวฝูหยางเอ่ยชื่นชม “เจ้ามีใจแล้ว”

จ้าวแยนมึนงงไปหมด นี่ท่านพ่อท่านแม่คิดจะทาอะไร?

สีหน้าของอวี๋โหยวอี๋ซีดขาวไร ้สีเลือด พูดเสียงสั่นว่า “นางกับหลี่ ถิ่ง?”

จ้าวฝูหยางหลุดหัวเราะพรืด “นับตั้งแต่นาทีที่พวกเขาสองคน กลายเป็ นเทพภูเขาของภูเขาจุ้ยยวนและภูเขาอูเถิง จุดจบก็ถูกลิขิต เอาไว้แล้ว ขึ้นอยู่กับว่าจะช ้าหรือเร็วก็เท่านั้น”

ในที่สุดจ้าวแยนก็อดไม่ไหวเปิดปากถาม “ท่านพ่อ ท่านแม่ นี่ พวกท่านคุยกันเรื่องอะไรอยู่กันแน่?”

อวี๋เจิ้นเอ่ยอย่างอ่อนใจ “เจ้าคิดว่าการรับสมัครลูกเขยครั้งนี้ทา ไปเพื่ออะไรล่ะ?”

จ้าวแยนถาม “ไม่ใช่ว่าให้พี่หญิงสามแต่งงานกับเจ้าโง่จางหาน เฉวียน เพื่อที่ภูเขาเหอฮวานของพวกเราจะได้ดองเป็ นญาติกันกับ จวนสู่เยว่ทะเลสาบร้อยบุปผาผ่านการแต่งงานหรอกหรือ? ทะเลสาบ ร ้อยบุปผาคือสถานที่สาคัญของการทาการค้าทางน้า เมื่อเป็ นเช่นนี้ พรรคจินแชวและสกุลจางเขตเทียนเฉาก็จะยิ่งกริ่งเกรงพวกเรามาก ขึ้นอีกหลายส่วน…”

จ้าวฝูหยางหัวเราะหยันเอ่ยว่า “จางเซี่ยงเต้ากับภูตหอยกาบเฒ่า ตัวนั้น คนหนึ่งคือตะพาบน้าเฒ่าโอสถทองที่จิตแห่งมรรคาแหลกเละ คนหนึ่งคือขอบเขตประตูมังกรที่ไร ้ความหวังจะสร ้างโอสถได้ จะ คู่ควรเป็ นบ้านดองของข้าหรือ?”

อวี๋ฉุนจือปิดปากหัวเราะคิกไม่หยุด แต่ทันใดนั้นแววตาของนางก็ เฉียบคมขึ้นมา “คืนนี้ก็คือเวลาที่บิดาของพวกเจ้าจะพิสูจน์มรรคา! คนผีและเทพเซียนทุกคนที่มาร่วมงานเลี้ยงของจวนเฝิ่นหวาน เรือน

กายที่มีเนื้อหนังมังสา จิตวิญญาณ ปราณวิญญาณและโอสถปีศาจ ของพวกเขา ร่างทองของศาลเถื่อนที่ได้มาอย่างไม่ถูกต้องชอบธรรม ทั้งหลายจะถูกสองภูเขาอย่างจุ้ยยวนและอูเถิงบดขยี้ให้กลายเป็ น ผุยผง สิ่งเหล่านี้จะกลายมาเป็ นรากฐานในการพิสูจน์มรรคาในการ เลื่อนเป็ นขอบเขตก่อกาเนิด!”

เมืองเฟิงเล่อที่ตั้งอยู่ตรงตีนเขามีคนมีชีวิตในโลกสว่างประมาณ สองร ้อยครัวเรือนบวกกับพวกภูตภูเขาและกองทัพหยินที่มารวมตัว กันเป็ นกองทัพ ก็เป็ นแค่สิ่งที่จ้าวฝูหยางและภูเขาเหอฮวานวางท่าให้ คนนอกอย่างเฉิงเฉียนดูเท่านั้น ทาเหมือนว่าจะลงหลักปักฐานอยู่ที่นี่ ในระยะยาว เป็ นกองกาลังที่แบ่งแยกดินแดนปกครองตัวเองฝูหยาง ช่วยสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของศาลเถื่อนทั้งหลายให้กลายเป็ นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ “สมุดขาว” ของราชส านักแต่ละแคว้นแน่นอนว่าเพื่อป้ องกันไม่ให้ พวกผีผาฮูหยิน ถังคุนที่อยู่ในอาณาเขตของภูเขาเหอฮวานเกิด ความคลางแคลงใจ โดยเฉพาะเศษสวะอย่างเฉิงเฉียนที่มีนิสัยขี้ระแวง ซึ่งง่ายที่จะทาให้เสียเรื่องมากที่สุด

ผ่านการดาเนินการตลอดหลายปีที่ผ่านมา พวกภูต ผู้ฝึ กตน อิสระและศาลเถื่อนในอาณาเขตของภูเขาเหอฮวาน จานวนเพียงพอ ให้กินอิ่มแล้ว ดังนั้นจ้าวฝูหยางถึงได้มีเทพภูเขาจัดงานแต่งบุตรสาว ในครั้งนี้ขึ้นมา เพื่อที่จะรวบพวกเขามาไว้ในแหเดียวกัน

ถึงอย่างไรราชสานักทั้งหลายซึ่งมีสกุลหลิ่วแคว้นชิงซิ่งเป็ นหนึ่ง ในนั้นต่างก็มองคนเหล่านี้เป็ นตะปูต าตา เดิมทีจ้าวฝูหยางคิดว่า

หลังจากเลื่อนเป็ นก่อกาเนิดล้วค่อยอาศัยคุณูปการใหญ่เทียมฟ้ า จากการเข่นฆ่าครั้งนี้ เพื่อที่จะได้ทาการค้ากับพวกเขา หากอีกฝ่ ายรู ้ กาลควร เขาก็จะช่วยขอตาแหน่งที่ถูกต้องมาให้กับคนรักอย่างอวี๋ ฉุนจือ ให้นางได้เป็ นเทพภูเขาอย่างถูกต้องชอบธรรม ส่วนตัวเขาเอง เมื่อเลื่อนเป็ นก่อกาเนิดแล้ว ก็จะต้องทวงความเป็ นธรรมจากยอดเขา ฉุยชิงพรรคจินแชวมาให้กับสายของอารามจินเซียนให้จงได้ ถือเป็ น การยิงธนูดอกเดียวได้นกหลายตัว

อวี๋ฉุนจือเอ่ยอย่างระมัดระวัง “ท่านพี่ ผีหน่วยลาดตระเวนที่อยู่ใน เมืองเล็ก สถานะของพวกมัน…”

จ้าวซูหยางที่นิสัยดุร ้ายอามหิต แม้กระทั่งเฉิงเฉียนก็ยังกล้า สังหาร มีเพียงในเรื่องนี้ที่ปวดหัวอย่างมาก จ้าวฝูหยางขบคิดอยู่ชั่ว ครู่ก็เอ่ยว่า “โหยวอี๋ อีกเดี๋ยวเจ้าไปฆ่ากู้เฟิงทิ้งซะแล้วตัดหัวเขามา เอาไปโยนให้พวกหลิวเถี่ยโดยตรง จากนั้นไล่พวกเขาออกไปจาก เมืองเล็กบอกกับพวกเขาว่านอกจากกู้เฟิ่งแล้ว อีกเดี๋ยวหลี่ถึงแห่ง ภูเขาอูเถิงก็จะต้องตายตามไปด้วยนอกจากนี้เจ้าก็ไม่จาเป็ นต้องพูด อะไรมากอีก หลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดปัญหาซับซ ้อน หากพวกเขาไม่ยินดี ออกไปจากเมืองเล็ก ถ้าอย่างนั้นจะอยู่ต่อก็ได้ ตัวเองรนหาที่ตายเอง จะให้โทษใครได้เล่า”

“เปิ ดค่ายกลใหญ่พิทักษ์ภูเขา ขอแค่พวกเจ้าประคับประคอง ตัวเองได้หนึ่งเค่อ แต่หากทนได้นานครึ่งชั่วยามย่อมดีที่สุด ข้า สามารถสร ้างความมั่นคงให้กับขอบเขตก่อกาเนิดได้อย่างสมบูรณ์

ระหว่างนี้ทรัพย์สินในคลังสมบัติบวกกับทรัพย์สินส่วนตัวของพวกเจ้า จะถูกนามาใช ้ทั้งหมด ไม่ต้องเสียดาย”

“ในเวลาหนึ่งเค่อที่เป็ นกุญแจสาคัญนี้ พวกเจ้าต้องจับตามอง พวกตัวปัญหาอย่างเฉิงเฉียน จางฉง จางไฉ่ฉิน ผู้ฝึกยุทธชีซ่งให้ดี อย่าให้พวกเขาทาเรื่องดีๆ ของข้าพังเด็ดขาดหนึ่งเค่อผ่านไป งาน ใหญ่ประสบความสาเร็จ ฮ่องเต้สกุลหลิ่วแคว้นชิงซิ่งเสด็จมาด้วย ตัวเองไม่ใช่หรือ? พอดีเลย รอให้ข้าเลื่อนเป็ นขอบเขตก่อกาเนิดแล้ว จะไปพบเขาเสียหน่อย ข้าอยากเห็นนักว่าเฉิงเฉียนกับแคว้นชิงซิ่งจะ ยังมีความมั่นใจพอให้พินาศวอดวายกันไปทั้งหมดหรือไม่ เฉิงเฉียน ยังจะกล้าพูดว่าพวกเราใช ้ไข่กระทบหิน แค่เช็ดชายแขนเสื้อก็จากไป ได้อย่างสะอาดเอี่ยมอ่องหรือไม่!”

อันที่จริงจวนเฝิ่นหวานตอนนี้เหมือนตั้งอยู่ในปากกว้างแดงฉาน ของร่างจริงของงูหลามตัวใหญ่ “จ้าวฝูหยาง” เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยก็ สามารถเขมือบกลืนอีกฝ่ายลงท้องไปได้เลย

อวี๋ฉุนจือที่เป็ นภูตจิ้งจอกเรียกธงลวงวิญญาณสีชมพูหนึ่งใน วัตถุแห่งชะตาชีวิตออกมานานแล้ว บวกกับในอาหารและยาที่แอบใส่ แมลงตะกละและยาปลุกก าหนัดลงไปล่วงหน้า

จ้าวฝูหยางและอวี๋ฉุนจือหลอมภูเขากันก่อน ต่อจากนี้คู่รักคู่นี้ ต่างก็จะเรียกร่างจริงออกมา “พลิกภูเขา” คล้ายทาเรื่องอย่างการ เคลื่อนเมฆโปรยฝน ระหว่างนี้เลือดเนื้อจิตวิญญาณและเศษชิ้นส่วน ร่างทองของพวกแขกที่มาร่วมแสดงความยินดีจะหลอมละลายเข้ามา

อยู่ในภูเขาทั้งสองลูก หลังจากนี้จ้าวฝูหยางก็จะสามารถหลอมภูเขา ให้กลาเป็ นส่วนหนึ่งของร่างจริง เหมือนมีฟ้ าดินเล็กแห่งหนึ่งเพิ่ม ขึ้นมา ไม่ต้องมีขีดจากัดสาหรับตัวเอง ทั้งถูกพื้นที่ประกอบพิธีกรรม และถูกภูเขาจุ้ยยวนที่เป็ นกรงขัง “กักขัง” ไว้ที่เดิมอีกต่อไป

จ้าวฝูหยางเอ่ยเสียงทุ้มหนัก “จะแพ้หรือชนะก็อยู่ที่การกระทา ครั้งนี้! ขอแค่คืนนี้ทาส าเร็จและโชคดีอีกสักหน่อย มารดาของพวก เจ้าสามารถฝ่ าคอขวดโอสถทองไปได้ เลื่อนเป็ นขอบเขตก่อก าเนิด ได้ในก้าวเดียว ถึงเวลานั้นไม่ว่าจะต่อรองราคากับฮ่องเต้สกุลหลิ่ว แคว้นชิงซิ่ง ให้ข้ารับหน้าที่เป็ นเจ้าประมุขพรรคจินแชวและเจินเหริน ผู้พิทักษ์แคว้นแทนเฉิงเฉียน หรือจะให้ข้าย้ายไปลงหลักปักฐานอยู่ที่ ใบถงทวีป สร ้างพรรคขึ้นที่นั่นโดยตรง ก็ล้วนเป็ นเรื่องเล็กที่ทาได้ อย่างง่ายดาย”

คนทั้งสามเดินอยู่ในเส้นทางภูเขา ขยับเข้าใกล้จวนเฝิ่นหวานที่ ประดับประดาโคมไฟส่องสว่าง นักพรตหนุ่มยังคงใช ้กิ่งไม้ที่หักงอทิ่ม พื้น ไม่ทันระวังถูกกิ่งไม้กระแทกโดนท้องเขาจึงโยนกิ่งไม้ทิ้งไปไกล ลู่ เฉินนวดท้องตัวเอง ยกนิ้วโป้ งขึ้น ยิ้มเอ่ยว่า “ส าหรับผู้ฝึกตนโอสถ ทองคนหนึ่งแล้วถือว่าเป็ นการลงทุนครั้งใหญ่ มีความกล้าหาญมาก เลยนะ”

ลู่เฉินเอนกายไปด้านหลัง มองฝักกระบี่ที่ว่างเปล่าของเฉินใน เวลานี้ เอ่ยชื่นชมจากใจจริง “ดั่งสายน้าโบราณไหลผ่าน อย่าได้เก็บ ความขุ่นเคืองใจไว้เพียงเพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ”