Taming Master - ตอนที่ 143

“นี่ นี่…!”

ฮูนี่ย์จ้องไปที่ไคซาร์ด้วยการแสดงออกที่เสียใจ

โฮลดรีมกลายเป็นสีเทาในขณะที่มันกระจายอยู่ในอากาศ

และมงกุฎของโฮลดรีมที่ลอยไปทางไคซาร์…

ฮูนี่ย์ไม่อยากจะเชื่อข้อความเงื่อนไขที่โผล่ขึ้นมาต่อหน้าเขาเลย

 

• มงกุฎของโฮลดรีมได้เลือก ‘นักดาบไร้พ่ายไคซาร์’

 

ที่ข้อความยาวหนึ่งบรรทัดที่ได้ใช้ความพยายามทั้งหมดของเขาจนถึงตอนนี้กลายเป็นโฟม ฮูนี่ย์กรีดร้องออกมา

“อ๊ากกก! เควสต์ฉัน… เควสต์ของฉัน…!”

ต่างจากไคซาร์นั้นที่ได้รับมงกุฎของโฮลดรีมก่อนที่เขาจะตระหนักได้แสดงออกถึงความพึงพอใจเมื่อเขามองที่มงกุฎ

“คิ ไอเทมนี้ตาถึงจริงๆ”

และไคซาร์หันหน้ามาหาเอียน

“เห็นมั้ยเจ้าหนูลอร์ด? ฉันสุดยอด”

“…”

เอียนจ้องไปมาที่ไคซาร์และฮูนี่ย์ด้วยอาการงุนงง

สถานการณ์นี้ดำเนินไปอย่างไร แม้แต่เอียนก็ไม่เข้าใจจริงๆ

‘นี่… ถูกต้องใช่ไหมที่จะมีความสุข?’

เขารู้สึกเสียใจมากขึ้นกับสีหน้าของฮูนี่ย์ที่ดูเหมือนว่าเขาจะร้องไห้ทุกเวลา

และฮูนี่ย์ผู้ไม่รู้ว่าไคซาร์เป็นผู้ติดตามของเอียน ทำอะไรไม่ได้นอกจากสบถไปที่ผู้พัฒนาของไคลัน

‘เวรเอ้ย นี่คือการเล่นตลกกับผู้เล่น นี่คือการดูถูกผู้เล่น! ฉันต้องโทรหา LB Sports และบ่นให้ยับเลย’

อย่างไรก็ตามฮูนี่ย์รู้ดีว่าแม้ว่าเขาจะทำสิ่งนั้นจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

ด้วยการแสดงออกที่เสียใจ ฮูนี่ย์ก็บ่น

“อะไรวะเนี่ย! มันจะพลิกผันแบบนี้ได้ยังไง?”

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะสามารถพุ่งเข้าหาไคซาร์และชิงมงกุฎมาได้

นี่เป็นเพราะเขาไม่ลืมภาพที่น่าประทับใจที่ทำให้อัศวินแห่งความตายบัลลัมล้มลงในการโจมตีเพียงไม่กี่ครั้ง

เอียนพูดกับฮูนี่ย์ดัวยอาการสงสาร

“เฮ้ เราควรจะทำยังไงกับสิ่งนี้?”

“…”

“นี่เป็นพลังที่ไม่สามารถควบคุมได้”

ฮูนี่ย์จ้องไปที่เอียน

“นายจะลองต่อสู้กับฉันมั้ยล่ะ?”

“ไม่ ไม่สู้”

ฮูนี่ย์พบว่าเอียนเป็นคนที่น่ารังเกียจ แต่เนื่องจากมันไม่เหมือนกับสถานการณ์ที่เขาสามารถพูดอะไรกับเอียนได้เขาจึงไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากกลืนความโกรธภายในใจ

เนื่องจากเป็นสถานการณ์ที่ไม่เกี่ยวข้องอย่างสมบูรณ์กับความตั้งใจของเอียน

อย่างไรก็ตามจากนั้น บัลลัมก็ได้พูด

 

• ฮูนี่ย์มีวิธีอื่นในการทำหน้าที่ของผู้เป็นอมตะให้สำเร็จ

 

ตามด้วยคำพูดนั้น ฮูนี่ย์หันไปมองโดยอัตโนมัติ

“มะ มันคืออะไร?”

คำพูดของบัลลัมนั้นเหมือนกับแสงในความมืดในระดับมืดสนิทกับฮูนี่ย์

บัลลัมพูดขณะที่มองไปยังไคซาร์เล็กน้อย

 

• เป็นเวลา 100 วันนับจากนี้ท่านต้องอยู่ใกล้กับเจ้าของมงกุฎและรับพลังงานมืดที่รั่วไหลออกมาจากแผ่นไม้

 

และบัลลัมชี้ไปยังแผ่นไม้โครงกระดูกที่อยู่ในมือของฮูนี่ย์

 

• โชคดีเพราะตราแห่งความมืดบนมงกุฎได้รับการปลดปล่อยพลังงานความมืดที่ถูกเก็บไว้จะไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ใช้เวลาประมาณยี่สิบวันในการรวบรวมทั้งหมด

 

เมื่อคำเหล่านั้น ฮูนี่ย์แสดงอาการดีใจ

หากเขาสามารถทำเควสต์ให้ได้สำเร็จจะเสียโบราณวัตถุก็ไม่เป็นไร

ระยะเวลายี่สิบวันนั้นค่อนข้างนาน แต่เนื่องจาก ‘พลังแห่งความเป็นอมตะ’ นั้นมีความสามารถที่มีเสน่ห์จึงไม่ได้เสียเวลา

“โล่งอกจัง…”

อย่างไรก็ตามจากนั้น ได้ยินเสียงที่ไม่แยแสจากด้านหลัง

“ใครตัดสิน? อย่าแม้แต่จะปรากฏตัวใกล้ฉันในเวลาสั้นๆ เจ้าเด็กแปลกๆ”

เจ้าของเสียงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากไคซาร์

สีหน้าของฮูนี่ย์กลับไปซีดอีกครั้ง

“ทำไมไม่ล่ะ? ฉันแค่บอกว่าฉันจะรับพลังงานแห่งความมืดที่ไหลออกมาเอง!”

ไคซาร์โบกมือขณะที่เขาตอบ

“ฮานจิฮูนี่ย์ เจ้า…”

ทุกคนจ้องไปที่ปากของไคซาร์

และตามคำพูดของเขาที่ตามมา ฮูนี่ย์หมดหวัง

“ไม่น่าคบด้วย”

“…”

คำพูดของไคซาร์มั่นคง

ยิ่งกว่านั้นเพราะคำพูดการชอบพอของเขา (?) เขาไม่สามารถแม้แต่จะโต้แย้งและฮูนี่ย์ก็ไม่ได้พูดอะไรไป

ด้วยความตกใจ ฮูนี่ย์จึงพูดติดอ่าง

“นะ นายพูดว่าไม่น่าคบ! ต่อผู้มีอำนาจสูงสุดแห่งความมืดคนต่อไปที่จะสานต่อพลังแห่งความเป็นอมตะ…!”

ไคซาร์ส่ายหน้า

“ตามที่คาด เจ้านั้นแปลก”

“…”

เอียนแทบกลั้นเสียงหัวเราะที่ออกมาจากปากเขาไม่ไหวและพูดกับไคซาร์

ด้วยเหตุผลบางอย่างเขาต้องการช่วยเหลือเด็กเหลือขอนี่

“ผู้ติดตาม”

“อะไรเจ้าหนูลอร์ด”

“อย่าเป็นอย่างนั้นเลยและช่วยเขาสักครั้ง”

เมื่อเอียนเข้าข้างเขาอย่างไม่คาดคิด ฮูนี่ย์ดีใจขึ้นเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม การแสดงออกของไคซาร์ยังคงเมินเฉย

“ทำไมนายพูดอย่างนั้น?”

“ถ้านายได้รู้จักเขา เขาเป็นเด็กที่น่าสงสาร ดูสิไม่ว่าเขาพูดยังไงเขาก็ดูไม่เหมือนเด็กปกติ”

ไคซาร์จ้องที่ฮูนี่ย์เล็กน้อย

และราวกับว่าเขากำลังพูดว่าเขาเข้าใจ เขาก็พยักหน้า

“คำพูดของเจ้ามีความจริงบางอย่าง”

ในขณะที่ดูคนสองคนที่ปฏิบัติต่อเขาเหมือนคนแปลกๆ ฮูนี่ย์โกรธแค้น แต่เขาไม่สามารถแสดงออกได้

เนื่องจากสิ่งสำคัญที่สุดของเขาในตอนนี้คือเควสต์

“เฮ้ เด็กเวร”

เมื่อไคซาร์เรียก ฮูนี่ย์ตอบกลับ

“หืมม?”

“ถ้าเจ้ายอมรับข้อเสนอของข้า ข้าจะพิจารณาเอง”

ฮูนี่ย์รีบถาม

“ข้อเสนอ? มันคืออะไร?”

และไคซาร์พูดต่อ

“เจ้าเพียงแค่ต้องเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของข้าต่อจากนี้ไป เนื่องจากฉันไม่สามารถบังคับเจ้าหนูลอร์ดได้ ฉันต้องการคนหนึ่งคนที่จะบังคับได้”

“…”

ออกจากความอัปยศอดสู (?) กำปั้นของฮูนี่ย์สั่นคลอน

“คนที่นายสามารถบังคับได้งั้นหรอ…!”

“อย่างไรก็ตาม!”

สายตาของบัลลัมและฮูนี่ย์รวมถึงเอียนนั้นอยู่ในปากของไคซาร์

“ถ้าเจ้าแข็งแกร่งกว่าข้า ข้าจะให้อิสระกับเจ้าแล้วกัน ว่ายังไง? ถ้าเจ้าเป็นทายาทของผู้เป็นอมตะ ถ้างั้นเจ้าไม่มีความกล้าพออย่างนั้นหรือ?”

สายตาของฮูนี่ย์และไคซาร์ชนกันในอากาศ

และในการพัฒนาสถานการณ์ที่ไม่อาจคาดการณ์ได้ เอียนก็แสดงออกอย่างตื่นเต้น

ฮูนี่ย์หลับตาทั้งสองในขณะที่เขาจมอยู่ในความคิดของเขา

‘เฮ้อ ฉันควรจะทำอะไรกับสิ่งนี้?’

ฮูนี่ย์เปิดตาเล็กน้อยและจ้องเขม็งไปที่ไคซาร์

‘ถ้าฉันได้รับพลังแห่งความอมตะ ฉันจะสามารถฆ่าเขาได้ไหม?’

ฮูนี่ย์ไม่รู้ว่าไคซาร์เลเวลอะไร

เนื่องจากเอียนตั้งค่าทั้งหมดเป็นส่วนตัวเลเวลของผู้ติดตามของเอียนทั้งหมดรวมถึงไคซาร์จึงไม่ถูกเปิดเผย

เขาสามารถคาดเดาความแข็งแกร่งของไคซาร์ได้เพียงแค่พลังการต่อสู้ที่เขาเห็นจากภายนอก

‘เอาล่ะ ไม่ว่าเลเวลของเขาจะอยู่ที่เท่าไหร่ คงไม่สูงกว่า 200 หรอก? เลเวลของ NPC ไม่เพิ่มขึ้นอย่างง่ายดาย ดังนั้นหากฉันมีพลังแห่งความอมตะ ถ้างั้นฉันควรจะสามารถฆ่าเขาได้เร็วๆนี้’

เช่นเดียวกับที่ฮูนี่ย์คิดนอกเสียจากว่าจะเป็นกรณีพิเศษเลเวลของ NPC จะไม่เพิ่มขึ้น

อย่างไรก็ตาม ปัญหาก็คือไคซาร์ไม่ใช่ NPC ธรรมดา

ไคซาร์เป็นผู้ติดตามของเอียนและเขายังสามารถเติบโตได้อีก

สรุปแล้ว เลเวลของไคซาร์อยู่ที่ 247

ปัญหาคือว่ามันสูงกว่าเลเวลที่ฮูนี่ย์กำลังคิดอยู่จนถึงจุดที่หาที่เปรียบมิได้

ปากฮูนี่ย์ที่ไม่รู้ข้อเท็จจริงเหล่านี้ก็พูดอย่างช้าๆ

“เอาล่ะ ฉันจะทำมัน”

ไคซาร์จ้องไปที่ฮูนี่ย์ด้วยสายตาที่พร่ามัว

“จริงหรอ?”

“ใช่ อย่างไรก็ตามรักษาสัญญาของนายด้วยล่ะ”

“สัญญาอะไรที่นายพูดถึง?”

“ถ้าฉันเอาชนะนายได้สัญญานี้จะไร้ผล”

เมื่อฮูนี่ย์พูด ไคซาร์แสยะยิ้ม

“แน่นอน ข้าคือไคซาร์ชายผู้รักษาคำพูด เชื่อข้าได้”

และเมื่อฮูนี่ย์พยักหน้า ไคซาร์แบมือไปทางฮูนี่ย์

เมื่อนั้นฮูนี่ย์จ้องไปที่ไคซาร์ด้วยสายตากังวลและน่าแปลกใจที่มีหน้าต่างข้อความโผล่ขึ้นมาต่อหน้าของฮูนี่ย์

กริ๊ง-

 

• สัญญาเจ้านายและผู้รับใช้

นักดาบไร้พ่ายไคซาร์ต้องการแต่งตั้งให้ท่านเป็นข้ารับใช้ของเขา

ถ้าท่านยอมรับ ท่านจะกลายเป็นข้ารับใช้ของนักดาบไร้พ่ายไคซาร์อละจนกว่าท่านจะทำตามเงื่อนไข ท่านไม่สามารถยกเลิกสัญญาได้

เงื่อนไข : ชนะไคซาร์ในการต่อสู้ 1:1

*หากท่านละเมิดคำสั่ง ไคซาร์อาจโจมตีท่าน

*หากไคซาร์ทำลายสัญญาก่อนท่านจะทำตามเงื่อนไข ชื่อเสียงของท่านจะลดลง 100,000 หน่วย

ท่านจะยอมรับสัญญาหรือไม่?

 

และเอียนผู้ที่รับชมฉากนั้นจากด้านข้างมองไคซาร์ด้วยสายตาที่ประหลาดใจ

‘NPC ที่กลายเป็นผู้ติดตามสามารถให้เควสต์ได้ดัวยหรอ?’

เอียนไม่สามารถรู้ได้ว่าหน้าต่างข้อความประเภทใดโผล่ขึ้นมาต่อหน้าของฮูนี่ย์ได้ แต่เอฟเฟกต์ที่ลอยอยู่เหนือหัวของฮูนี่ย์นั้นเป็นสิ่งเดียวกับที่โผล่ขึ้นมาเมื่อได้รับเควสต์

เอียนให้กำลังใจฮูนี่ย์มากยิ่งขึ้น

‘ไม่มีทาง… มันไม่ใช่ว่าเขาจะยอมรับใช่มั้ย? มันเรียกว่าสัญญาแบบมีเงื่อนไข แต่ด้วยเงื่อนไขเช่นนั้น มันไม่เป็นไรที่จะเห็นว่ามันเป็นสัญญาแบบตลอดชีวิต’

อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีความตั้งใจที่จะหยุดเขา

นี่เป็นเพราะแม้กระทั่งจากท่าทางของเอียนเขาคิดว่ามันเป็นเช่นเดียวกับที่เขาได้รับผู้ใต้บังคับบัญชาอีกคนหนึ่งที่เขาสามารถบังคับได้

‘เนื่องจากมีผู้ใต้บังคับบัญชามากขึ้น และชายคนนั้นก็มีประโยชน์เช่นกัน’

และเหมือนกับที่เอียนคาดการณ์ไว้ ฮูนี่ย์ยอมรับข้อเสนอของไคซาร์

“เอาล่ะ ฉันยอมรับ”

ในขณะที่มองดูฮูนี่ย์ซึ่งยังคงหมัดกำปั้นแน่นของเขา เฮิร์ซที่ยืนอยู่ข้างเขากระซิบกับเอียน

“เฮ้ เขาไม่ได้พบปัญหาใหญ่หรอ?”

เอียนพยักหน้า

“ถูกต้องแล้ว มันกลายเป็นเรื่องจริงจัง”

ฟิโอลันที่อยู่ใกล้ๆก็เสริมต่อ

“เจ้าเด็กนั่นฉันรู้สึกแย่กับเขานิดหน่อย เมื่อเขาตระหนักถึงความจริง เขาอาจจะลบตัวละครของเขาทิ้งเลยก็ได้”

แม้แต่บุ๊กค์ที่คลานมาที่เท้าของเอียนก็ส่ายหน้า

บุ๊กค์- บุ๊กค์- บุ๊กค์-

แม้แต่บุ๊กค์ก็มองไปที่ฮูนี่ย์ด้วยท่าทางที่น่าสงสาร

ในสายตาของบุ๊กค์ เอียนเจ้าของที่ใจยักษ์ของเขาและไคซาร์ก็ดูเหมือนกันด้วยเหตุผลแปลกๆ

อย่างไรก็ตามไม่ว่าผู้คนใกล้เคียงจะคิดอย่างไรฮูนี่ย์ก็เผาผลาญจิตวิญญาณการต่อสู้ของเขา

“ฉันจะยกระดับสกิลของฉันอย่างรวดเร็วจนถึงจุดที่ฉันจะสามารถเอาชนะนายได้ นายเป็นคนที่หยิ่งผยองและจากนั้นจะท้าทายนาย นายจะไม่หลีกเลี่ยงฉันใช่ไหม?”

แน่นอนว่าสิ่งที่กลับมาสู่ฮูนี่ย์คือเสียงหัวเราะของไคซาร์

“แก้ไขคำเจ้าก่อนเจ้าหนู พูดจากห้วนๆกับเจ้านายเช่นนั้นได้ไง”

เอียนซึ่งได้ยินคำพูดของไคซาร์ก็ตกตะลึง

‘อะไรกัน? ในเมื่อเขาเป็นผู้ติดตามที่เรียกลอร์ดของเขาว่าเจ้าหนูลอร์ด!’

ต่างจากความคิดของเอียน ฮูนี่ย์ถอนหายใจเมื่อเขาพยักหน้า

“เข้าใจแล้ว เจ้านาย”

“ยังห้วนไป”

“รับ… ทราบครับ”

ในขณะที่จับคฑาของเขาจากพื้นดิน ฮูนี่ย์ก็กลืนความโกรธที่ถูกเก็บไว้ของเขา

“ฮ่า สำหรับฉันผู้สืบทอดแห่งความมืดถัดไปที่จะอยู่ในสถานะเช่นนี้!”

และบัลลัมปลอบเขา

 

• มันเป็นตัวเลือกที่ไม่สามารถช่วยได้ในการฟื้นคืนผู้อมตะ ฮูนี่ย์นายจะสามารถเอาชนะความยากลำบากนี้ไปได้

 

ในทางกลับกันเอียนผู้ที่ได้ยินการสนทนาของคนสองคนนั้นต่างก็แสดงความตกตะลึง

‘ห้ะ จริงๆแล้วใครจะเป็นอย่างนั้นได้ยังไงกัน?’

ในเวลาไม่นาน ฮูนี่ย์ก็เข้าสู่สถานการณ์และบทบาทนี้

เอียนส่ายหน้าและเดินไปอย่างช้าๆ

ด้วยความซับซ้อน แต่ไม่ว่าด้วยวิธีใดเนื่องจากพวกเขาประสบความสำเร็จในการฆ่าโฮลดรีม พวกเขาจำเป็นต้องรักษาสมบัติของโฮลดรีมไว้

‘หลังประตูอาจจะมีโบราณวัตถุซ่อนไว้ใช่ไหม?’

หากไม่รวมจอกศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาจะต้องแบ่งสิ่งของให้เท่าๆกัน แต่ถึงอย่างนั้นเอียนก็ไม่สงสัยเลยว่าเขาจะได้รับรางวัลที่เหลือเชื่อ

“จอกศักดิ์สิทธิ์อาจจะอยู่ข้างในใช่ไหม?”

เมื่อเอียนถาม เฮลเลี่ยมพยักหน้า

“อาจจะอย่างนั้นมั้ง?”

ขณะที่กำลังจับลูกบิดประตูอยู่ในมือของเอียนและประตูเหล็กที่ถูกปิดอย่างแน่นหนาและเริ่มเปิดอย่างช้าๆ