Taming Master - ตอนที่ 208

เอียนและเซอร์เวี่ยนเข้ากันได้ค่อนข้างดี

เหตุผลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเพราะนั่นคือลักษณะของทั้งสองมีความคล้ายคลึงกัน

พวกเขาศึกษาและวิเคราะห์สัตว์เลี้ยงอย่างไม่รู้จบ

เพียงแค่หัวข้อเดียวนี้ การสนทนาของคนสองคนสามารถดำเนินต่อไปได้โดยไม่สิ้นสุด

แม้ว่าส่วนใหญ่แล้วจะเป็นลักษณะที่เซอร์เวี่ยนแก้ไขความอยากรู้ของเอียน

“ดังนั้นเซอร์เวียน คุณกำลังบอกว่ามีบางสิ่งที่มีอยู่ในรูปแบบที่คล้ายกันกับ ‘ศักยภาพ’ อยู่ในอสูรเวทย์มนตร์เช่นกันใช่ไหม?”

• ถูกตัอง ไม่แตกต่างกันมากนักในบริบทที่มากกว่ากับอสูรเวทย์มนตร์และสัตว์เลี้ยงที่เจ้าจัดการจนถึงตอนนี้

“แล้วมันแตกต่างกันยังไงหรอครับ?”

• อืมม…

เซอร์เวี่ยนซึ่งลูบเคราได้พูดอย่างช้าๆ

• อย่างแรกความจริงที่ว่าพวกมันมี ‘พลังงานปีศาจ’ และแม้ว่าพวกมันจะอยู่ในเลเวลเดียวกัน ความสามารถในการต่อสู้ของพวกมันนั้นยอดเยี่ยมกว่าสัตว์เลี้ยงปกติประมาณ 10-15% อย่างไรก็ตามเนื่องจากขาดสติปัญญา พวกมันจะควบคุมได้ยากขึ้น

เอียนขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะที่เขาถาม

“คุณหมายความว่าอะไรที่ว่าพวกมันขาดสติปัญญา? ถ้างั้น… คุณจะหมายความว่าพวกมันอาจจะไม่เข้าใจคำสั่งของผมงั้นหรอ?”

เซอร์เวี่ยนส่ายหัวทันทีขณะที่เขาตอบกลับ

• ไม่ มันไม่ใช่อย่างนั้น พวกมันตอบสนองเร็วขึ้นและแน่นอนกว่าสัตวเลี้ยงปกติเมื่อพูดถึงคำสั่งที่แม่นยำ อย่างไรก็ตามปัญหาคือพวกมันไม่มีความยืดหยุ่นใดๆในเมื่อเจ้าเป็นซัมมอนเนอร์ที่น่าทึ่ง เจ้าอาจจะรู้ดี แต่ถึงแม้ว่าซัมมอนเนอร์จะไม่ออกคำสั่งให้กับสัตว์เลี้ยงที่มีสติปัญญาดีเยี่ยม ไม่ใช่ว่าพวกมันจะไม่ต่อสู้ด้วยตัวเองงั้นหรือ? ในทางกลับกันก็เป็นการดีที่จะคิดว่าอสูรเวทย์มนตร์ค่อนข้างขาดความกระตือรือร้นและความยืดหยุ่นเมื่อเทียบกับสัตว์เลี้ยงปกติ

พูดง่ายๆก็คือเขาหมายความว่า AI ของพวกมันลดลงเมื่อเทียบกับสัตว์เลี้ยงทั่วไป

สิ่งนี้สามารถเป็นจุดอ่อนที่สำคัญอย่างยิ่งกับซัมมอนเนอร์คนอื่นๆ แต่สำหรับเอียนก็ไม่ใช่อย่างนั้น

‘เป็นไปได้ที่พวกมันจะปรับสไตล์การต่อสู้ของฉันให้ดีขึ้นแทน’

สไตล์ของเอียนคือให้คำสั่งแก่สัตว์เลี้ยงของเขาทีละตัวในขณะที่ควบคุมได้อย่างแม่นยำ

สำหรับเอียน การต่อสู้เป็นกระบวนการที่เขาต้องการใช้ขั้นตอนเยอะที่มีความแน่นแฟ้นโดยไม่มีช่องว่างใดๆและไปถึงผลลัพธ์ที่เขาต้องการ

สำหรับเอียนซึ่งต้องการให้การเคลื่อนไหวของสัตว์เลี้ยงทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาเพื่อความพึงพอใจ การขาด AI สำหรับสัตว์เลี้ยงไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่โตนัก

‘อสูรเวทย์มนตร์… หรอ ยิ่งฉันเรียนรู้เกี่ยวกับพวกมัน ฉันยิ่งชอบพวกมันมากขึ้น’

อสูรเวทย์มนตร์ที่ปรากฏในโซน 100-110 มีระดับของพลังที่แตกต่างจากอสูรเวทย์มนตร์ที่ปรากฏในโซน 110-120

ในกรณีนี้มันเป็นสถานการณ์ที่ช่วยไม่ได้ที่พวกเขาจะดำเนินการต่อไปด้วยการล่าที่ยากขึ้น แต่เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาหยุดพัก เอียนก็มักจะพูดคุยกับเซอร์เวี่ยน

‘ในช่วงเวลาที่ฉันอยู่กับเซอร์เวี่ยน ฉันควรซึมซับความรู้ทั้งหมดของชายชราคนนี้ให้เป็นของฉัน’

แน่นอนว่าเอียนยังมีหนังสือภาพของอสูรเวทย์มนตร์ที่เซอร์เวี่ยนเขียนเอง แต่มันก็รู้สึกต่างออกไปอีกเมื่อได้ยินคำอธิบายของนักเขียนหรือผู้แต่งมากกว่าที่เขาจะอ่านบันทึกที่ทำไว้ในหนังสือ

ปาร์ตี้ของเอียนที่ดำเนินการผ่านแผนที่ทีละน้อยอย่างนั้น ในที่สุดก็สามารถมาถึงโซน 107 ได้ซึ่งเป็นที่ที่ห้องปฏิบัติการของเซอร์เวี่ยนตั้งอยู่

“เซอร์เวี่ยน ที่ตั้งของห้องปฏิบัติการของคุณอยู่ที่ไหน? โซน 107 นี่ดูเหมือนกับเขาวงกตมาก”

แตกต่างจากโซน 108 ซึ่งเป็นพื้นที่เปิด โซน 107 มีโครงสร้างเหมือนถ้ำที่แคบและซับซ้อน

ในขณะที่มองเอียนซึ่งถามเส้นทาง เซอร์เวี่ยนก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

• โครงสร้างของโซน 107 นั้นซับซ้อนอย่างมาก ฉันไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาจึงทำให้มันเป็นโครงสร้างนี้ แต่เป็นเพราะโครงสร้างที่ซับซ้อนนี้ฉันจึงสร้างห้องปฏิบัติการของฉันไว้ที่นี่

“ทำไมล่ะ?”

• เป็นเพราะข้าสามารถอยู่ภายใต้เรดาร์ของปีศาจได้ง่ายมาก ปีศาจระดับสูงไม่ชอบข้า เมื่อข้าเป็นเพียงครึ่งปีศาจ แต่แข็งแกร่งกว่าปีศาจระดับขุนนาง มีความจำเป็นต้องซ่อนห้องปฏิบัติการของข้าด้วยความตั้งใจ

เซอร์เวี่ยนเดินผ่านทางเดินอย่างเชี่ยวชาญในขณะที่เขาเริ่มนำทางปาร์ตี้ของเอียนไปยังห้องปฏิบัติการ

เอียนตามหลังของเซอร์เวี่ยนขณะที่เขาส่ายหน้า

‘เฮ้อ… มันจะกว่าง่ายในการท่องจำหนังสือภาพทั้งเล่มของอสูรเวทย์มนตร์หรืออะไรก็ตามแทนการจดจำเส้นทางนี้ หากฉันถูกขอให้หาทางกลับออกไปโดยลำพังโดยไม่มีเซอร์เวี่ยน ฉันจะสามารถทำได้หรือไม่? ‘

เอียนยังคงพยายามจดจำเส้นทางให้ได้มากที่สุดและในขณะที่เขาทำเช่นนั้น เซอร์เวี่ยนก็สามารถมาถึงห้องทดลองของเขาได้

แน่นอนว่าเป็นห้องปฏิบัติการ แต่มันเป็นภาพที่ใกล้เคียงกับ ‘ซากปรักหักพัง’

• เรามาถึงแล้วเอียน ที่นี่เคยเป็นสถานที่ที่ห้องปฏิบัติการของข้า

เอียนหัวเราะขณะที่เขาถามกลับ

“ทำไมคุณถึงพูดว่ามันเป็นอดีตล่ะ?”

เช่นนั้น เซอร์เวี่ยนตอบกลับด้วยท่าทางขมขื่น

• ตามที่เจ้าเห็น มันพังทลายไปแล้วใช่ไหมล่ะ? ตอนนี้มันกลายเป็นภาพที่จะเหมาะกับการใช้เป็นลานขยะแทนซะแล้ว

เมื่อท่าทางขมขื่นของเซอร์เวี่ยนค่อนข้างน่ารัก เอียนจึงหัวเราะ

“อย่างไรก็ตาม มันค่อนข้างน่าอัศจรรย์”

• อะไรนะ?

“ตั้งแต่จากทางเข้าของโซน 107 ดูเหมือนว่าเราจะมาถึงที่นี่ประมาณ 30 นาที แต่เราไม่เจออสูรเวทย์มนตร์แม้แต่ตัวเดียว”

• อ่อหรอ?

“เป็นไปได้ยังไงกัน?”

เซอร์เวี่ยนอธิบายด้วยความภาคภูมิใจ

• นั่นเป็นเพราะโซน 107 เดิมทีแล้วเหมือนสวนหลังบ้านของฉัน มันเป็นเพราะเราเพิ่งผ่านทางลัดที่อสูรเวทย์มนตร์มักจะไม่ผ่านและเข้ามาข้างใน

เอียนพยักหน้าขณะที่เขาคิดกับตัวเอง

‘ในหลายๆวิธี ฉันจะทำเควสต์นี้ได้อย่างง่ายดายต้องขอบคุณเซอร์เวี่ยน มันถึงจุดที่ฉันกังวลแทนเพราะทุกอย่างราบรื่นเกินไป’

ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน ปาร์ตี้ก็มาถึงบ้านร้างที่ถูกปลอมแปลงเป็นห้องทดลองและเอียนก็เดินเข้าไปข้างใน

• ระวังด้วยเอียน ไม่มีใครรู้ว่ามอนสเตอร์ประเภทไหนจะอยู่ข้างในห้องปฏิบัติการ

“หืมม…?”

เซอร์เวี่ยนเตือนเขาอีกครั้ง

• หนึ่งในเหตุผลที่ใหญ่ที่สุดที่ว่าทำไมเราไม่พบอสูรเวทย์มนตร์ในทางของเราที่นี่ ความจริงที่ว่าเพราะการมีอยู่ของห้องปฏิบัติการของฉัน

“ทำไมล่ะครับ?”

• มันเป็นเพราะมันชัดเจนว่าอสูรเวทย์มนตร์จำนวนมากที่จะได้กลิ่นหินแห่งความโกลาหลที่อยู่ในห้องปฏิบัติการของข้า มันจะเข้าไปข้างใน

“อะแฮ่ม… สิ่งที่เรียกว่าหินแห่งความโกลาหล มันเป็นสสารที่อสูรเวทย์มนตร์ชอบใช่ไหมครับ?”

เซอร์เวี่ยนซึ่งครุ่นคิดสักครู่หนึ่งได้ตอบกลับหลังจากนั้นไม่นาน

• แทนที่จะเป็นสารที่อสุรเวทย์มนตร์ชอบ… หากเปรียบเทียบกับมนุษย์ เจ้าอาจคิดว่ามันเป็นสารที่คล้ายกับยาเสพติด มันทำลายร่างกายของเรา แต่มันเป็นสารที่มีระดับการเสพติดสูงอย่างมาก

เอียนซึ่งเข้าใจคำพูดของเซอร์เวี่ยนทันที เริ่มเข้าห้องปฏิบัติการอย่างระมัดระวัง

และแน่นอนว่าก่อนที่เขาจะเข้ามาได้เพียง 3 นาที ปาร์ตี้ของเอียนก็สามารถพบกับอสูรเวทย์มนตร์ระดับกลางที่สร้างขึ้นจากพวกมันประมาณห้าหรือหกตัว

เอียนเริ่มสั่งคำสั่งทันที

“เคลื่อนไหวอย่างระมัดระวัง! เราแค่ต้องทำตามที่เราทำมาจนถึงตอนนี้ อย่างแรกบักค์ก้าวไปข้างหน้า! “

เมื่อเขาทำอย่างนั้น ซีเรียซึ่งอยู่ข้างๆเขาได้อัญเชิญดุ๊กเดทันทีและตามหลังของบักค์ไป

และด้วยการเคลื่อนไหวดังกล่าว สัตว์เลี้ยงและผู้ติดตามของเอียนเริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและแม่นยำ

ขณะที่ลอยอยู่บนอากาศ เซอร์เวี่ยนผู้เฝ้าดูเอียนทำอย่างนั้น พึมพำด้วยเสียงเบาๆ

• ความสามารถในการบังคับบัญชาสัตว์เลี้ยงของเขานั้นเป็นสิ่งที่น่าทึ่งทุกครั้งที่ฉันดูเขา

เป็นไปตามที่คาดแหล่งที่มาของการปนเปื้อน อสูรเวทย์มนตร์ที่ปรากฏในห้องทดลองล้วนเป็นอสูรเวทย์มนตร์ที่มีการปนเปื้อนในระดับสูง

มันเป็นเพราะพวกมันยังเป็นคู่ต่อสู้ที่ยิ่งจุกจิกมากขึ้นที่จะเผชิญเช่นกัน

“ไล นายไปซุ่มโจมตีอสูรเวทย์มนตร์ สัตว์เลี้ยงกับผู้ติดตามคนอื่นไปต่อสู้กับฉัน เนื่องจากพวกมันวอกแวกอย่างง่ายดายเพราะความบ้าคลั่งของพวกมัน ประสิทธิภาพของการตลบหลังพวกมันจะดีขึ้นกว่าเดิม”

• กร๊า- กร๊าา-! รับทราบครับเจ้านาย!

ดวงจันทร์อยู่บนท้องฟ้าของอาณาจักรปีศาจ 365 วันเสมอ

ต้องขอบคุณสิ่งนั้น พลังแฝงของไลนั้นเปล่งประกายอย่างมากนับตั้งแต่เข้าสู่อาณาจักรปีศาจ

นั่นเป็นหนึ่งในพลังแฝงของราชันแห่งเฟนเรียร์ ทายาทแห่งดวงจันทร์

พลังแฝงของ ‘ทายาทแห่งดวงจันทร์’ เป็นสกิลแบบพาสซีฟคุณภาพสูงที่ทำให้ความเร็วในการเคลื่อนที่เพิ่มขึ้น 30% และให้พวกเขาฟื้นฟูพลังชีวิต 3% ของพลังชีวิตสูงสุดทุกวินาทีเมื่อได้รับแสงจันทร์

อย่างไรก็ตาม จำนวนดวงจันทร์ที่เพิ่มขึ้นบนท้องฟ้าของอาณาจักรปีศาจไม่ได้เป็นเพียงหนึ่ง แต่เป็นสามและน่าประหลาดใจ ผลของทายาทแห่งดวงจันทร์ถูกนำไปใช้เป็นการทับซ้อนกัน

สกิลติดตัวอยู่ในอันดับต้นๆที่ถูกเพิ่มเป็นสามเท่านั้นอาจถูกพิจารณาว่าเป็นการโกงได้

การเคลื่อนไหวของ Ly เพิ่มขึ้น 90% ในขณะที่เขาอยู่ในอาณาจักรและพลังชีวิตของเขาก็ฟื้นฟูขึ้น 9% ทุกวินาที

อย่างน้อยในขณะที่อยู่ในอาณาจักรปีศาจ ไลก็ได้แสดงพลังการต่อสู้ที่ไม่ได้ด้อยกว่าแม้แต่น้อยเมื่อเทียบกับคาร์เซอุส

• กร๊าา-! ผมสัมผัสได้ถึงกลิ่นของเลือดของอสูรเวทย์มนตร์

ไลผู้ที่กระโจนไปรอบๆอย่างบ้าคลั่ง เอียนเริ่มทำความสะอาดห้องปฏิบัติการโดยเริ่มจากทางเข้า

‘เฮ้อ แม้ว่าจะใช้เวลาสักครู่ แต่เราต้องดำเนินการให้ปลอดภัย ดูเหมือนว่าสถานที่นี้จะเต็มไปด้วยมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งซึ่งสามารถฆ่าเราได้ทันทีด้วยความผิดพลาดเพียงครั้งเดียว’

ถ้าเขาเพียงแค่เคลียร์ห้องปฏิบัติการนี้และทำเควสต์เชื่อมทั้งหมดให้สำเร็จ เขาจะสามารถได้รับอาชีพคู่

เมื่อเป็นเช่นนั้น มันเป็นที่แน่ชัดแล้วว่าพลังการต่อสู้ของเอียนจะแข็งแกร่งในระดับที่สูงขึ้น ดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่เขาจะเข้าไปในอาณาจักรปีศาจที่ลึกขึ้นได้

‘เอาล่ะ ระมัดระวังอีกหน่อยและผ่านที่นี่กัน’

เอียนแสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นที่มากที่สุดของเขาและเริ่มตามล่าอสูรเวทย์มนตร์ที่รุมห้องปฏิบัติการทีละตัวและในที่สุดเขาก็สามารถเข้าไปในส่วนสำคัญของห้องปฏิบัติการได้

และเมื่อเขามาถึงแกนกลาง เซอร์เวี่ยนซึ่งเฝ้าดูการต่อสู้ของเอียนชั่วครู่หนึ่งโดยไม่พูดอะไรเลย ในที่สุดก็พูดออกมา

• เอียน เจ้าเห็นแสงสีฟ้าที่รั่วไหลออกมาระหว่างรอยแตกของประตูนั่นตรงนั้นใช่ไหม?

เมื่อเซอร์เวี่ยนพูด เอียนมองไปที่ตรงนั้นทันทีและพบกับแสงสีฟ้า เอียนพยักหน้า

“ครับ ผมเห็นอยู่ ผมควรไปตรงนั้นหรอ?”

เซอร์เวี่ยนพยักหน้า

• เปิดประตูนั่นและเข้าไปข้างใน ข้างในนั้นจะมีหินแห่งความโกลาหลที่ข้าได้รวบรวมไว้ก่อนที่นี่จะกลายเป็นซาก

เอียนค่อยๆเข้าใกล้ประตู

“แต่สิ่งนั้นเรียกว่าหินแห่งความโกลาหล เป็นไอเทมที่ไม่เป็นอันตรายต่อสัตว์เลี้ยงของผมหรือตัวผมเองใช่ไหม?”

เมื่อเอียนถาม เซอร์เวี่ยนพยักหน้าขณะที่เขาอธิบาย

• ถูกต้อง ไอเทมนั้นเป็นสิ่งที่มีปฏิกิริยากับ ‘พลังงานปีศาจ’ เท่านั้น ไม่มีอะไรที่เจ้าต้องกังวลเกี่ยวกับมัน

“ผมเข้าใจแล้ว”

• เนื่องจากเป็นไปได้ว่าอสูรเวทย์มนตร์ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาอสูรที่เจ้าเจอมาจนถึงตอนนี้อยู่ในนั้น ข้าคิดว่าเจ้าต้องระวังสิ่งนั้น

“รับทราบครับเซอรเวี่ยน”

เมื่อเซอร์เวี่ยนเตือน เอียนหยุดและกำจัดอสูรเวทย์มนตร์ทั้งหมดที่อยู่ใกล้ๆก่อน

เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับสิ่งที่อยู่ภายในซึ่งยากต่อการจัดการที่จะโผล่ออกมา เขาได้ทำการกำจัดอสูรเวทย์มนตร์ข้างนอกก่อน

“เอาล่ะ เราเข้าไปข้างในกันเลยไหม?”

เอียนซึ่งเปิดประตูแง้มค่อยๆดึงประตูเปิดออก

เมื่อเขาทำอย่างนั้น แสงสีฟ้าที่สว่างจนถึงจุดที่แสบตาและภายในพื้นที่กว้างมีขนาดเท่ากับห้องประชุมขนาดเล็ก อสูรเวทย์มนตร์ขนาดใหญ่ขดอยู่ในนั้น

ด้วยขนาดที่เกือบจะเทียบเท่ากับคาร์เซอุส มันเป็นนกยักษ์ที่ปกคลุมด้วยขนสีดำสนิท

เอียนซึ่งจ้องมองขณะหนึ่งและได้รับความกดดันอย่างรุนแรงก็ถอยกลับไปหนึ่งก้าว เมื่อเขาเข้าสู่สถานะการต่อสู้และเซอร์เวี่ยนซึ่งอยู่ถัดจากเขา ขยี้ดวงตาสองข้างของเขาขณะที่มองไปที่นกยักษ์

• มะ ไม่น่าเชื่อ!

เอียนซึ่งได้ยินเซอร์เวี่ยนพูดแสดงท่าทางงุนงงขณะที่เขาถาม

“ทำไมคุณถึงพูดว่าไม่น่าเชื่อกัน?”

เซอร์เวี่ยนค่อยๆพูดด้วยท่าทางงุนงง

• นี่มัน…! เป็นอสูรเวทย์มนตร์ที่ฉันได้รับเมื่อหลายพันปีก่อนในตอนท้ายของความพยายามมีชื่อว่า ‘รัคเยล’

“รัคเยล…?”

เอียนซึ่งยังคงแสดงออกอย่างงุนงง เซอร์เวี่ยนเพิ่มคำอธิบายของเขา

• ในหัวข้อของอสูรเวทย์มนตร์ระดับสูง มันเป็นหนึ่งในอสูรที่หายากเป็นอสูรเวทย์มนตร์ในระดับ Legendary

เอียนถามกลับด้วยการแสดงออกที่กระวนกระวายใจเล็กน้อย

“หากว่ามันเป็นอสูรระดับสูง มันต้องแข็งแกร่งมากใช่ไหม?”

อย่างไรก็ตามการตอบสนองที่กลับไปที่คำถามของเอียนคือสิ่งที่ไม่คาดคิดอย่างสมบูรณ์

• ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ความแข็งแกร่งของมัน เอียน

“ถ้างั้น?”

ขณะที่ทั้งสองคนพูดคุยกัน ดวงตาทั้งสองของรัคเยลซึ่งหลับอยู่ต่อหน้าหินแห่งความโกลาหลค่อยๆเปิดขึ้น

• จิตวิญญาณของรัคเยลเป็นส่วนผสมที่ยอดเยี่ยมในการสร้างอสูรเวทย์มนตร์ขึ้นมาใหม่ในระดับ Legendary!