Taming Master - ตอนที่ 272

เอียนซึ่งมาถึงแท่นบูชาของราชาสามารถทำงานให้สำเร็จได้ง่ายกว่าที่เขาคิด

เขาไปยังสถานที่ที่หัวหน้าเลขานุการซิกนำเขาและถวายขนแกะ 20 ชิ้นและมีข้อความจากระบบปรากฏขึ้น

กริ๊ง-!

[ถวาย ‘ขนแกะคุณภาพเยี่ยม’ ที่แท่นบูชาของราชา]

[ท่านได้ทำเควสต์สำหรับ ‘รับสัญชาติของอาณาจักรมอเรีย’ สำเร็จแล้ว]

[คุณได้รับ ‘ความเป็นพลเมืองของจักรวรรดิโมรียา’]

[ได้รับชื่อเสียง 10,000 หน่วย]

ชายชราที่มีเคราสีขาวยาวลงมาจนถึงเอว – เดินเข้ามาหาเขาช้าๆ

ชายชราดูเหมือนจะเป็นผู้ดูแลแท่นบูชา เขาเดินเข้ามาใกล้เอียนและพูด

“ข้าเดาว่า เจ้าคือเอียน…”

“ใช่ครับ”

“ขอแสดงความยินดีที่ได้เป็นพลเมืองของอาณาจักรมอเรีย โดยปกติแล้วจะไม่สามารถหาขนคุณภาพเยี่ยมได้มากเท่านี้ในช่วงเวลาสั้นๆ… เจ้าทำงานหนักมาก…”

ด้วยคำพูดเหล่านี้จากชายชรา เอียนเริ่มพึมพำภายใต้ลมหายใจของเขา

‘มันเป็นงานที่ลำบาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออัตราการดรอปของขนแกะนี้หายาก…’

แต่แน่นอนเอียนพูดตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง

“ไม่เลยชายชรา เป็นเกียรติที่ได้เป็นพลเมืองของอาณาจักรมอเรียครับ”

“ฮ่าฮ่า… มันเป็นความรู้สึกที่น่ายินดีอย่างแท้จริง… การได้เป็นพลเมืองของอาณาจักรมอเรียน่ะ”

หลังจากนั้นเอียนที่สามารถแบ่งปันคำพูดดีๆกับชายชราได้รับบัตรประจำตัวไม้เก่าๆ

เอียนที่ได้รับมันมีสีหน้าขมวดคิ้วเล็กน้อย

‘นี่คือ… หน้าตาค่อนข้างคล้ายกับที่ฉันได้มาใน Tobolldae เลย…?’

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเอียนได้รับการ์ดสถานะอย่างอัปยศซึ่งเป็นทหารอันดับ D

‘มีการระบุด้วย D หรือไม่?’

แต่สถานการณ์ที่นี่แตกต่างกันมากเมื่อเทียบกับ Toboldae

ในเวลานั้นเอียนมีส่วนร่วมในสงครามมิติแห่ง Toboldae ในทวีปทางเหนือเพื่อต่อสู้กับมอนสเตอร์

และเอียนมีความภาคภูมิใจในตนเองมากกว่าที่จะยอมรับอันดับนั้น

แต่ในอาณาจักรมอเรีย เอียนเป็นคนแปลกหน้าโดยสมบูรณ์แบบ

และแม้ว่าจะเป็นเฟิร์สคลาส ผู้เล่นคนนั้นก็คงเป็นคนธรรมดาทั่วไปและสถานการณ์นี้ก็ไม่เลวร้ายนัก

เอียนเปิดข้อมูลเกี่ยวกับไอเทมไม้ที่เขาได้รับจากชายชรา

– – – – – – – – – –

• พลเมืองของอาณาจักรมอเรีย

หมวด : ทั่วไป

ประเภท : สินค้าเบ็ดเตล็ด

อันดับพลเมือง : Sudra

อันดับ : D

นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่าท่านเป็นพลเมืองของอาณาจักรมอเรีย

หากท่านมีบัตรประชาชนนี้ ท่านสามารถรักษาความสัมพันธ์ขั้นพื้นฐานกับผู้คนในอาณาจักรมอเรียได้

*ไอเทมนี้เป็นของผู้เล่น ‘เอียน’

*ไม่สามารถโอนหรือขายให้กับผู้เล่นคนอื่นได้และจะไม่ดรอป แม้ว่าผู้เล่นจะเสียชีวิตก็ตาม

– – – – – – – – –

เอียนอ่านเนื้อหาในบัตรประจำตัวอย่างละเอียดโดยยกขึ้น

‘อืม…? นี่คืออะไร? การจัดอันดับคงจะมีความพิเศษเล็กน้อยที่นี่’

เอียนจ้องมองไปยังส่วนของ ‘อันดับพลเมือง’ ซึ่งมี ‘Sudra’ และดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง

‘หึ… นี่เป็นคำที่ฉันได้ยินมามากพอสมควร…’

แม้ว่าเกมจะรู้สึกอึดอัดอย่างน่าประหลาด แต่เอียนคิดว่าการเป็นคนธรรมดาสามัญดีกว่าทหารและเขาก็ใส่บัตรประจำตัวไว้ในคลังของเขา

‘ตอนนี้… ประตูสำหรับการทดสอบคืออะไร…? ฉันควรไปที่นั่นไหม?’

เอียนกำลังถ่ายทอดข้อมูลที่ได้รับจากหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยในหัวของเขาและออกจากแท่นบูชาของราชา

เมื่อเอียนออกมาจากอาคารหิน กาก้าที่รอเขาอยู่ข้างหน้าก็ร้องเรียกเอียน

“เจ้านาย”

“นายรอนานไหม?”

กาก้ากำลังนั่งอยู่บนโขดหินซึ่งลอยอยู่บนอากาศ

“ไม่ ไม่นาน… แต่มีบางอย่างที่ฉันอยากรู้”

“อะไรล่ะ?”

กาก้ากระพือปีกเล็กๆของเขาและบินไปด้านหน้าของเอียนและถามด้วยเสียงเบาๆ

“ท่านประสบความสำเร็จในการรับตัวตนของอาณาจักรมอเรียหรือยัง?”

เอียนพยักหน้า

“ใช่ ฉันทำสำเร็จแล้ว”

กาก้าถามอีกครั้ง

“บางที ท่านได้อันดับติดมาด้วยหรือเปล่า?”

“อืม… นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นยศแบบนั้น”

“แต่เดิมทีตำแหน่งในอาณาจักรมอเรียนั้นไม่ธรรมดาเลยนะ เจ้านาย”

“มันคืออะไร? มันคือ Sudra หรอ…? ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องนี้ แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องดี”

และทันทีที่กาก้าได้ยินยศ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“พั่ก…! ฮา…! คิกคัก… !!”

เอียนมีสีหน้าไม่สบายใจเมื่อเห็นภาพนี้

“เฮ้ย! เป็นอะไรไปหรือเปล่าทำไมถึงทำแบบนั้น?”

มีบางอย่างที่รู้สึกไร้ความปรานีและเป็นลางไม่ดี!

กาก้าซึ่งหัวเราะคนเดียวมานานแล้วและพูดกับเอียน

“เจ้านาย ท่านรู้ไหมว่า Sudra คืออะไร?”

เอียนขมวดคิ้วกับคำถามของเขา

“แกดูเหมือนจะมีความมั่นใจมาก แกอยู่ในระดับที่แกกำลังดูถูกเจ้านายของแก แกเป็นทาสนะ?”

เมื่อเอียนพูดเสร็จ กาก้าก็เริ่มยิ้มแล้วก็กลายเป็นเสียงหัวเราะอีกครั้ง

กาก้าหัวเราะและหัวเราะอยู่พักหนึ่งและแทบจะไม่สามารถพูดได้

“คึ! เจ้านาย ตอนนี้ท่านเป็นเพื่อนกับฉันนะ ฮ่าๆ!!”

‘Sudra’ เป็นคำที่ใช้เรียกคนชั้นต่ำสุด

มันจะง่ายที่จะพูดว่า ‘Sudra’ ของอาณาจักรมอเรียอาจถูกพิจารณาว่าเป็นทาส

และในอาณาจักรมอเรีย มีคนที่ไม่ได้อยู่ในวรรณะใดและถูกมองว่าเป็น ‘จัณฑาล’ แต่นี่ก็ไม่ได้ยอดเยี่ยมเช่นกัน

ดังนั้นในแง่หนึ่งคำพูดของกาก้าก็ไม่ได้ผิดอะไรมากนัก

เอียนซึ่งรู้สึกเบื่อหน่ายที่ไม่รู้ว่า Sudra หมายถึงอะไร มองไปที่กาก้าและพึมพำกับตัวเอง

‘ฉันควร… ตรวจสอบทางอินเทอร์เน็ตไหม…?’

และเวลาที่เอียนจะออกจากระบบก็มาถึง และเขาคิดว่านี่จะเป็นโอกาสที่ดีในการค้นหาสิ่งนี้ก่อนที่จะเชื่อมต่อเข้าสู่เกมอีกครั้ง

* * *

‘อ๊ากก… ฉันเป็นทาส! เป็นบ้าอะไรกัน…’

เอียนโกรธ

‘มันสมเหตุสมผลหรอสำหรับเกมที่ใช้เงินเพื่อสร้างอันดับเช่นนั้น?’

อย่างไรก็ตาม มีอะไรไม่มากที่เอียนจะทำได้ แม้ว่าเขาจะโกรธก็ตาม

นี่เป็นย่านที่น่ารังเกียจที่มีผู้พิทักษ์ซึ่งมีเลเวลมากกว่า 350

‘หึ แต่… ต้องดูว่าเควสต์นี้จะสามารถเปลี่ยนระบบการจัดอันดับได้หรือไม่’

แน่นอนว่าคงจะดีไม่น้อยหากมีการนำระบบวรรณะมาใช้อย่างเหมาะสม แต่การเพิ่มขึ้นของสถานะเป็นส่วนที่เป็นไปไม่ได้มากที่สุด

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงสถานการณ์ในเกมและมีเพียงชื่อของอันดับเท่านั้นที่คล้ายกับระบบวรรณะ

มันจะง่ายต่อการประมวลผลหากถือเป็นรูปแบบของตัวตนที่นำเสนอต่อเอียนซึ่งเป็นอันดับผู้เล่นที่ใช้กันมากในอาณาจักรมอเรีย

ขึ้นอยู่กับสถานะและความสัมพันธ์กับ NPC ของมันจะเปลี่ยนไปและคุณภาพของเควสต์ก็จะเริ่มเปลี่ยนไปด้วย

และนี่เป็นพื้นฐาน ขึ้นอยู่กับวิธีการเล่นของผู้เล่นซึ่งจะส่งผลต่อโอกาสที่เขาจะได้ขึ้นไปสูงเพียงใด

“เฮ้ย! กาก้าหยุดหัวเราะ”

เอียนขู่กาก้าที่ยังหัวเราะอยู่

“ถ้าแกเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันจะไม่ให้อาหารแก ฉันจะไม่ให้มีตบอลแกอีกต่อไป”

อย่างไรก็ตาม กาก้าตอบด้วยความมั่นใจ

“ฉันไม่ใช่บุ๊กค์นะเจ้านาย ฉันไม่กลัวไม่แม้แต่น้อย”

ด้วยคำพูดเหล่านั้น บุ๊กค์ก็แข็งกระด้าง

“บุ๊กค์ ไม่ละเลยมีตบอลบุ๊กค์!”

“…”

แม้ว่าบุ๊กค์จะได้รับการวิวัฒนาการ แต่ความรักในมีตบอลก็ไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย

และเอียนซึ่งกำลังเดินอยู่บนถนนได้เข้าตัวเมืองไปยัง ‘ปราสาทคาร์ปิลา’ ซึ่งเป็นเมืองใหญ่ในอาณาจักรมอเรีย

ปราสาทคาร์ปิลาอยู่ในระดับเดียวกับอาณาจักรลัสเปลซึ่งไม่ได้เล็กลงเลยเมื่อเทียบกัน

เอียนที่เพิ่งเดินไปรอบๆโดยสังเกตสภาพแวดล้อม จู่ๆก็มีแนวความคิดที่แตกต่างออกไป

‘ยังไงซะ ไคลันมีผู้พัฒนากี่คนกัน? พื้นที่ลับเหล่านี้มีขนาดใหญ่มากและได้รับการออกแบบอย่างพิถีพิถัน มีมุมมองที่กว้างไกลของโลก’

เหมือนที่เอียนเคยคิดไว้ ไม่มีที่ใดที่จะซ่อนจากสายตาของไคลันได้

เอียนยังคงอยู่ในความชื่นชม

‘นี่จะเป็นครั้งแรกสำหรับฉันที่ได้เล่นเนื้อหาเกี่ยวกับเกมที่เฉพาะเจาะจงเป็นเวลานาน สิ่งนี้น่าสนใจมาก’

หากทีมวางแผนของ LB ได้ยินความคิดของเอียน พวกเขาก็คงจะตกอยู่ในสภาพเสื่อมโทรม

เอียนจำเป็นต้องตรงไปที่ประตูแห่งการทดสอบเพื่อดำเนินการตามเควสต์ แต่เขาตัดสินใจที่จะอ้อมเล็กน้อยและมองไปที่เมือง

‘เควสต์นั้นสำคัญมาก แต่ฉันต้องไปดูสถานที่เหล่านี้สักครั้ง ใครจะรู้ว่าสิ่งของที่ซ่อนอยู่ในสถานที่เหล่านี้มีอะไรบ้าง’

และในตัวเมืองที่เอียนเข้าไปมีร้านขายของเก่าเล็กๆอยู่ในตอนแรก

* * *

เอียนไม่ชอบคำว่า ‘ไอเทม’ มากขนาดนั้น

แต่มันไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ชอบไอเทม

การมีอุปกรณ์ที่ทรงพลังมีส่วนสำคัญในการเป็นผู้เล่นอันดับต้นๆและเอียนก็กังวลกับส่วนนั้นมาก

แต่คำว่า ‘ไอเทม’ ที่เอียนไม่ชอบหมายถึงคือ ’ไม่มีทักษะในการเล่นเกม, แค่มีไอเทมดีๆ’

ในแง่นั้นเอียนไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นผู้ใช้วิหาร

แต่เอียนคิดว่าเขาอยู่ในระดับที่ไม่สามารถวัดผลได้เมื่อเทียบกับทักษะของเขา

‘การพิพากษาของจิตวิญญาณแห่งราชาเป็นอาวุธทำลายล้างที่ยิ่งใหญ่ อืม แต่ถึงอย่างนั้น…’

เอียนมีความมั่นใจไม่รู้จบ!

และเหตุผลที่เอียนย้ายไปอยู่ที่ถนนสายอื่นก็เพราะว่าเขาอยากได้ของดี

เอียนมองไปที่ร้านขายของเก่าด้วยสายตาที่เอาใจใส่

‘อืม… น่าจะดีนะ…’

ภายในไคลัน มีร้านขายของเก่าที่ถูกเรียกว่า ‘ร้านพนันสุดหรู’

อาจเป็นเพราะข้อมูลเกี่ยวกับต้นทุนการซื้อสินค้าจะเป็นความลับและสินค้านั้นจะขายในราคาที่สูงกว่าร้านค้าทั่วไปถึง 10 เท่า

แต่สิ่งที่ดีของร้านขายของเก่าคือผู้เล่นสามารถค้นหาข้อมูลและตัดสินไอเทมภายในได้

ในร้านพนันการชำระเงินของไอเทมจะได้รับการแก้ไขในลักษณะสุ่มและร้านค้าจะซื้อจากผู้เล่น…

อย่างไรก็ตาม ในร้านขายของเก่า พวกเขามองเข้าไปในรูปลักษณ์ของไอเทมแล้วจึงซื้อมัน

ต้องใช้ทองอย่างน้อยหนึ่งแสนทองเพื่อซื้อ ’ดาบเหล็กขึ้นสนิม’ หรือ ‘เกราะหนังเก่า’

‘อืม… นี่เป็นครั้งแรกสำหรับฉันที่มาที่เมืองนี้ น่าจะมีสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจและน่าสนใจมากมายอยู่ที่นี่ใช่มั้ย? อาจจะแพงหน่อย แต่…’

พูดตามตรง ราคาไอเทมไม่ได้สำคัญ

และทุกวันนี้เงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับเอียน แถมเขายังมีทรัพยากรมากมาย

ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากเป็นคนแรกที่ค้นพบอาณาจักรมอเรีย เอียนจึงได้รับส่วนลด 30% จากร้านค้าทั้งหมดในอาณาจักร

ขณะที่เขากำลังดูของในร้านขายของเก่า ตาของเอียนก็เริ่มเปล่งประกาย

และเบื้องหลังเอียนเป็นสิ่งมีชีวิตที่มองดูสิ่งของเหล่านี้ด้วยความตื่นเต้นซึ่งมากกว่าเอียนถึงสามเท่า