Taming Master - ตอนที่ 285

ปีศาจมีความแข็งแกร่งอย่างแน่นอน แต่พวกมันก็พ่ายแพ้ในไม่ช้า

การต่อสู้สิ้นสุดลงเช่นเดียวกับที่เอียนวางแผนไว้ก่อนที่ความมืดจะยกระดับขึ้น

ภายในเวลาประมาณสิบนาที

ระหว่างนั้นเอียนก็จัดการปีศาจอีกสามตัวลงได้

ความพ่ายแพ้ของ ‘ลาทีรอส’ – ผู้ที่มีการโจมตีเพียงครั้งเดียวที่แข็งแกร่งที่สุด – รู้สึกเหมือนกุญแจมือถูกปลดปล่อยจากเท้าของเอียน

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นการต่อสู้สิ้นสุดลงและเมื่อความมืดที่ปล่อยออกมาโดยกาก้าหมดไป แสงสว่างก็เริ่มเข้ามาเต็มพื้นที่

ต่อหน้าเอียนปรากฏตัวของแฟน

แฟนมีสีหน้าสงบมาก

เอียนหันไปจ้องมองไปที่แฟนและคำพูดจากฝ่ายแฟนก็ดังขึ้นทั่วทุกแห่ง

 

[เจ้าทำได้ดี มันเป็นการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม]

 

เอียนตอบด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ

“ขอบคุณสำหรับคำชมครับ แฟน”

 

[ข้ารู้สึกขอบคุณจริงๆที่มีเจ้าอยู่ที่นี่]

 

“มันสนุกมากที่ได้มาที่นี่”

แฟนคุยกับเอียนอย่างอบอุ่นสักพักแล้วยื่นมือไปหาเอียน

และจากมือของเขามีแสงสีทองเริ่มส่องแสง

“อืม…?”

เอียนเพียงแค่จ้องมองไปที่แสงตรงหน้าเขา แสงสีทองเปลี่ยนเป็นโซ่สีทองในไม่ช้า

 

[อืม เอาไปเลย เจ้าผ่านประตูแห่งอาณาจักรมอเรียของเราแล้ว]

 

โซ่ออกจากมือของแฟนและไปทางเอียน

แฟนก็พูดทันทีที่เอียนมีโซ่

 

[นั่นคือโทเค็นที่พิสูจน์ว่าเจ้าผ่านการทดสอบแล้ว ตอนนี้เจ้าเป็นหนึ่งในนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดของอาณาจักรมอเรีย]

 

ข้อความระบบสองสามบรรทัดเริ่มปรากฏต่อหน้าของเอียน

กริ๊ง -!

 

[ท่านผ่าน ‘ประตูแห่งการทดสอบ’ ในอาณาจักรมอเรียเรียบร้อยแล้ว]

[ท่านได้รับชื่อเสียง 150,000 หน่วย]

[ท่านได้รับ 3 แท่งทองคำจากอาณาจักรมอเรีย]

[ท่านได้รับไอเทม ‘โซ่นักรบของมอเรีย’]

 

เอียนตรวจสอบทองคำแท่งของอาณาจักรมอเรียก่อน

เขาเริ่มเวียนหัวเพราะมัน

‘ฉันสามารถแลกเปลี่ยนทองคำ 3 แท่งซึ่งมีมูลค่า 3 ล้านทองในอาณาจักรมอเรียได้หรือไม่?’

เอียนทองคำ 3 ล้านหน่วยไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเอียน แต่เขาก็ยังแปลกใจที่เขาได้มากกว่าที่เขาคาดหวัง

สิ่งต่อไปที่เอียนทำคือการมองไปที่สายโซ่สีทองซึ่งได้รับการตกแต่งอย่างสวยงามสะดุดตา

‘นี่คือโซ่นักรบของอาณาจักรมอเรียงั้นหรอ? ลองดูกัน’

เอียนผู้ซึ่งคาดหวังมากจากโซ่ทองได้ตรวจสอบข้อมูลไอเทมเพื่อยืนยัน

แต่ตรงกันข้ามกับความคาดหวังของเขา โซ่นั้นเป็นของเบ็ดเตล็ดไม่ใช่ของที่สวมใส่ได้

 

[โซ่ของนักรบยอดเยี่ยมแห่งมอเรีย / ระดับ – Legendary / ประเภท – สินค้าเบ็ดเตล็ด]

 

แม้ว่ามันจะมาพร้อมกับคำอธิบายมากมาย แต่เอียนก็ไม่ได้กังวลที่จะตรวจสอบและวางมันลงในคลังของเขา

เขาเก็บมันไว้กับเขาเพราะนี่จะมีบทบาทสำคัญในการพบกับราชาแห่งแหวน

‘เอ่อ… ไม่เอาโซ่แล้วให้สิ่งที่ดีกว่านี้กับฉันได้ไหม?’

แต่ในขณะนี้แฟนที่มองเอียนตลอดเวลาหัวเราะและพูด

 

[ฮ่าๆ ดูเหมือนว่าเจ้าจะผิดหวังกับโซ่นักรบ]

 

เอียนประหลาดใจกับสิ่งที่ได้ยิน แต่เขาก็พยายามสงบสติอารมณ์

ยังไม่ได้ส่งข้อความสำหรับการทำเควสต์ให้เสร็จสิ้น ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการให้ NPC เข้าใจผิด

“อ๊ะ ไม่ครับ ไม่ใช่แบบนั้น ผมแค่คิดมากไปหน่อย”

แฟนก็หัวเราะเบาๆ

 

[หุหุ เจ้าไม่จำเป็นต้องหลบสายตาของข้า เอียน ใครๆก็หวังว่าจะได้ของที่มีค่ามากสำหรับการผ่านการทดสอบประตูที่ยากลำบากเช่นนี้]

 

เอียนงุนงงเล็กน้อย

‘อะไรกัน? ถ้าอย่างนั้นเขาควรให้สิ่งที่มีค่ามากกว่านี้’

แต่เอียนไม่สามารถพูดความในใจของเขาได้

“ไม่ครับ ไอเทมนี้ดีพอสำหรับความพยายามของผมที่นี่”

เมื่อมองไปที่เอียนที่กำลังพ่นคำโกหกออกมาอย่างง่ายดายเหมือนเครื่องจักรที่ทาน้ำมันอย่างดี แฟนก็ยิ้ม

 

[ฮ่าฮ่า เจ้ามีคุณสมบัติที่จะเป็นฮีโร่ของเราได้ ตาของข้าไม่เคยผิดพลาด]

 

“ฮ่า… ฮ่าฮ่า นั่นเป็นเรื่องใหญ่”

แต่แฟนยังไม่ได้พูด

 

[โซ่ของอาณาจักรมอเรียที่ข้าให้เจ้าเป็นของที่มีพลังซ่อนอยู่ในนั้นจริงๆ สำหรับตอนนี้มันเป็นเพียงโซ่ธรรมดาที่ไม่มีความหมายพิเศษ… แต่เจ้าจะเข้าใจเมื่อเจ้าแข็งแกร่งขึ้น]

 

การแสดงออกของเอียนเปลี่ยนไปเพราะสิ่งที่แฟนพูด

‘เมื่อกี้คืออะไร? ตราบนโซ่นี้จะถูกปลดในภายหลังและเปลี่ยนเป็นอุปกรณ์ในตำนานงั้นหรอ?’

อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้กลายเป็นเรื่องแย่และเอียนก็รู้สึกดีขึ้น

“ขอบคุณที่ดูแลผมนะ แฟน”

 

[ไม่ได้อะไรเลย]

 

หลังจากพูดคุยกันอีกสองสามคำ แฟนก็พาเอียนไปรอบๆ

มีสถานที่หนึ่งที่มีวงเวทย์เคลื่อนที่ขนาดใหญ่

 

[ถ้าเจ้าผ่านไปได้ เจ้าจะย้ายไปที่สวน ฮวางซอง ของอาณาจักรมอเรีย]

 

การแสดงออกของเอียนสดใสขึ้น

นั่นเป็นเพราะระยะห่างระหว่างอาณาจักรมอเรียและฮวางซองนั้นสั้นลงและด้วยการใช้วงเวทย์นี้เอียนจะสามารถประหยัดเวลาได้มาก

“ขอบคุณครับ แฟน”

และคำพูดจากแฟนก็ดำเนินต่อไป

 

[จะมีแมสเซนเจอร์รอเจ้าอยู่หน้าวงเวทย์ในฮวางซอง เป็นสิงโตที่พระราชาทรงส่งมาเพื่อเจ้า เจ้าควรติดตามเขาไป]

 

เอียนพยักหน้าอย่างแรง

“ผมเข้าใจแล้ว”

จากนั้นข้อความจบลง เควสต์ที่เอียนรอคอยก็มาถึง

กริ๊ง -!

 

[เควสต์ ‘ประตูแห่งการทดสอบ’ สำเร็จแล้ว]

[ได้รับชื่อเสียง 150,000 หน่วย]

 

จากนั้นข้อความอีกบรรทัดก็ปรากฏขึ้น

 

[ท่านสามารถไปที่ ‘ฮวางซองแห่งอาณาจักรมอเรีย’ ได้แล้ว ท่านต้องการเคลื่อนย้ายหรือไม่ (ใช่ / ไม่)]

 

* * *

 

“เจ้าเด็ก… เจ้าเนิร์ด นายพูดอะไร? นายมั่นใจงั้นหรอ?”

ห้องทดสอบใต้ดินของ LB’s

เดิมเป็นสถานที่ที่มีพนักงาน QA อยู่ก่อนที่จะสร้างเนื้อหาใหม่สำหรับเกม

พวกเขาพยายามหาวิธีสร้างความสมดุลให้กับเกมโดยการทดสอบการเล่นต่างๆ การมองหาจุดบกพร่องและข้อผิดพลาดคือสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องนี้เสมอ

แต่วันนี้ด้วยเหตุผลบางประการห้องทดสอบมีเสียงดังมาก

“ผมขอโทษครับ เราละอายใจจริงๆ”

“เฮ้ย… แม้แต่ AI ก็สามารถทำงานได้ดีกว่าพวกคุณแล้ว เลเวล 215 จะโค่นเลเวล 300 ห้าตัวได้ยังไง หือ?”

เจ้าหน้าที่ทั้งห้าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าชายผมยาวต่างก็ก้มหน้าเพราะความดุของเขา

และรอบๆพวกเขาพนักงานคนอื่นๆที่อยู่ในห้องมองไปที่สายตาที่น่าสงสารของเจ้าหน้าที่ทั้งห้าคน

“หึ พวกเขาถูกหัวหน้าชเว…”

“ถูกต้อง งานแรกของพวกเขาคือหลีกเลี่ยงปัญหาอื่นๆหลังจากที่หัวหน้าชเวออกไป”

“ผมไม่รู้ ทั้งห้าคนนั้นเป็นทีมทดสอบที่ดีที่สุด ผมไม่คิดว่าจะมีใครเล่นได้ถึงเลเวล 350 และยังจัดการคนพวกนั้นได้เหมือนที่ ‘เขา’ ทำ”

“แต่… ฉันก็คิดอย่างนั้นเช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีข่าวลือว่าความสามารถในการควบคุมของเขานั้นไม่ติดชาร์ต”

“ถูกต้อง จริงๆแล้ว ‘ผู้ชายคนนั้น’ เป็นเพียงแค่ความชั่วร้ายเท่านั้น สมาชิกในทีมของเราไม่ได้ขาดทักษะ อันที่จริงเขาเป็นผู้เล่นที่ดีที่สุดในบรรดาผู้เล่นหลายสิบล้านคนในเซิร์ฟเวอร์เกาหลีในเกมไคลัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถถูกมองว่าเป็นผู้เล่นมืออาชีพได้… แต่พวกนี้ดูเหมือนมือสมัครเล่นกับเขาใช่ไหม…?”

“ถูกต้อง ผู้กำกับดูเหมือนจะไม่ได้คิดอะไรเลย…”

เช่นเดียวกับสิ่งที่เจ้าหน้าที่พูด หัวหน้าไม่คิดว่าสถานการณ์จะผ่านไป เขาเพิ่งขึ้นบันไดไปหลังจากตะโกนใส่เจ้าหน้าที่

และเมื่อเขาขึ้นไปเจ้าหน้าที่ซึ่งอยู่ทางซ้ายสุดของสมาชิกห้าคนที่ถูกตะโกนใส่ก็พูดขึ้น

“โอซึงชอล”

“ครับ คุณฮัน แดอาริ”

“ทำไมหัวหน้าถึงโกรธแบบนั้น”

“นั่น… หัวหน้า… เดิมพันสำหรับสิ่งนี้…”

ฮัน แดอารีตีหน้าผากของเขากับสิ่งที่โอซึงชอลพูด

“พระเจ้า… นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณควรจะทำโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากทราบรายละเอียด…”

“หึ พวกเราควรจะทำยังไงดี? อันที่จริงพวกเราไม่มีใครคิดว่าเขาจะจัดการเพื่อออกไปจากสถานการณ์ได้เลย พวกเราทุกคนคิดว่าเราจะจับเขาได้แล้วก็เอาโบนัสไปให้ตัวเอง…”

“นั่นคือสิ่งที่ทุกคนต้องการ…”

ตัวตนของทั้งห้าคนนี้คือปีศาจทั้งห้าที่เอียนเคยพบที่ประตูแห่งการทดสอบ

ปีศาจที่เอียนต่อสู้นั้นถูกควบคุมโดยผู้เล่น

ในหลักสูตรดั้งเดิม ปีศาจถูกควบคุมโดย AI

อย่างไรก็ตาม ความเร็วในการเคลียร์เควสต์ของเอียนเร็วเกินไป ทีมวางแผนจึงขอให้ทีมทดสอบเข้ามามีส่วนร่วม

มอนสเตอร์ของประตูแห่งการทดสอบถูกควบคุมโดยผู้เล่นที่น่าทึ่งเพื่อสกัดกั้นเอียน

แต่ผลที่ได้รับกลับทำให้เสียชีวิตและพนักงานทุกคนรู้สึกผิดหวังกับผลลัพธ์อีกครั้ง

“หึ ฉันคิดว่าฉันสามารถชนะได้จนถึงการต่อสู้ระดับกลาง”

“คุณแดอาริ คุณควรมุ่งหน้าไปทำงานด้วย… ไม่ใช่ว่าเราขาดแคลน ผู้ชายคนนั้นเป็นแค่สัตว์ประหลาด”

“ฉันรู้…”

และนี่คือวิธีที่เอียนไปปะทะกับเจ้าหน้าที่ LB โดยไม่รู้ตัวและประสบความสำเร็จอย่างมาก

 

* * *

 

Weeing-

ทัชมาฮาลโครงสร้างที่มีชื่อเสียงที่สุดของอินเดีย

ทัชมาฮาลเคยโด่งดังไปทั่วโลกในเรื่องความสวยงามและยิ่งใหญ่

และสถานที่ที่เอียนเคยมาในอาณาจักรมอเรียทำให้เขานึกถึงทัชมาฮาล

“ว้าว…”

เอียนที่เข้าไปในพระราชวังของอาณาจักรมอเรียผ่านวงเวทย์ถูกบังคับให้ชื่นชมความงาม

เอียนไม่รู้ว่าทัชมาฮาลคืออะไร สิ่งเดียวที่เขารู้คือพระราชวังที่อยู่ตรงหน้าเขาสวยงาม

และขณะที่เอียนกำลังมองไปรอบๅมีคนเข้ามาใกล้เขา

“ท่านคือคุณเอียน?”

เอียนพยักหน้าและตอบ

“ใช่ครับ?”

“ข้าคือมัชมุทรา ผู้หมวดที่พระราชาส่งมา”

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

ผู้ชายที่เรียกว่ามัชมุทรายิ้มเพราะความสุภาพของเอียนและนำทางเขา

“ตามมาเลยครับ พระราชารออยู่”

“ถ้าอย่างนั้น เราไปกันเถอะ”

ทันทีที่ชายคนนั้นได้ยินคำตอบของเอียน เขาก็เริ่มออกเดินอย่างรวดเร็วและเอียนก็เดินตามไปด้วย

พระราชวังของอาณาจักรมอเรียมีขนาดใหญ่มากจนเอียนคิดว่าเขาควรจะหันกลับไปเหมือนเขาวงกต

‘อ่า ทำไมพวกเขาถึงต้องสร้างมันให้ยุ่งยากแบบนี้…’

เขาใช้เวลาประมาณ 5 นาที

สิงโตที่นำทางเอียนได้หยุดลง นี่เป็นครั้งแรกของเอียนที่ได้เห็นประตูขนาดมหึมาและงดงามเช่นนี้

และด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นเขาพูดกับเอียน

“พระราชาอยู่ข้างในครับ”

เอียนมองลงไปและตอบ

“ขอบคุณครับ ไปกันเถอะ”

เอียนผลักประตูโดยไม่ลังเลใดๆ ประตูบานใหญ่ซึ่งสูงกว่าเอียนสามเท่าเคลื่อนที่ได้อย่างราบรื่น

ในขณะนั้นเอียนตระหนักว่าเขาสูญเสียการควบคุมตัวละครของเขา

‘เควสต์ดูเหมือนจะเริ่มขึ้นแล้ว’

เอียนมองชายที่กำลังนั่งอยู่กลางห้องด้วยสีหน้าผ่อนคลาย

ข้างเขา เอียนเห็นชายชราผมขาวกำลังนั่งอยู่บนบัลลังก์

ชายชราดูเหมือนจะเปล่งประกายความกดดันและการครอบงำที่น่ากลัวและความกดดันที่เอียนรู้สึกแตกต่างจากที่เขารู้สึกกับแฟนที่ประตู

และ ‘เขา’ พูดกับเอียน

“เข้ามาเอียน ข้าได้ยินเกี่ยวกับเจ้ามากจากอิเรียล”