Taming Master - ตอนที่ 312

[นายท่าน ดูเหมือนว่าความสามารถของฉันจะไม่มากหลังจากวิวัฒนาการ]

 

“ไม่ นั่นไม่ใช่ มันเป็นสิ่งที่ดี!”

 

[ดูเหมือนว่าฮารินจะเข้าใจผิดอย่างเห็นได้ชัด]

 

“ไม่ สิ่งที่ฮารินพูดชัดเจนมากและถูกต้องตรงประเด็น”

 

[…!]

 

บุ๊กค์ดูเหมือนเขาจะสูญเสียโลกทั้งใบ

เมื่อดูบุ๊กค์ที่น่าเศร้าเช่นนี้ คงมีแต่เอียนที่หัวเราะได้

เป็นภาพการ์ตูนที่ได้เห็นบุ๊กค์มังกรตัวยักษ์นั่งอยู่บนก้นของเขาด้วยใบหน้าเศร้า

ฮารินพึมพำกับตัวเองอีกครั้ง

“บุ๊กค์… บุ๊กค์ของเรา… ดูน่าเกลียดไปแล้ว…”

จากคำพูดที่ต่อเนื่องมาจากฮาริน บุ๊กค์ก็บ่น

 

[ไม่น่าเกลียด ฉันน่ากลัว…!]

 

ในบรรดาสัตว์เลี้ยงของเอียน บุ๊กค์เป็นตัวเดียวที่หน้าตาดี

บุ๊กค์ไม่เข้าใจความหลงใหลในรูปร่างหน้าตาของฮาริน

เนื่องจากมันวิวัฒนาการไปสู่มังกรอเวจี บุ๊กค์ก็พอใจกับรูปลักษณ์ของเขามากกว่าเดิม แต่นี่เป็นเรื่องที่น่าตกใจมาก!

เอียนที่เฝ้าดูบุ๊กค์อย่างปวดร้าวขณะหัวเราะเบาๆ

“เฮ้ย บุ๊กค์”

ในตอนนี้ บุ๊กค์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เศร้าหมอง

 

[ว่าไงครับนายท่าน?]

 

เอียนพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ฉันรู้วิธีที่นายจะเอาชนะปัญหานี้ได้”

 

[มันคืออะไรครับ…?]

 

“บุ๊กค์ นายสามารถใช้โพลีมอร์ฟได้ นายสามารถเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้”

แม้ว่าเอียนจะพูดออกไปแล้ว บุ๊กค์ก็ยังดูหดหู่อยู่ดี

บุ๊กค์พูดอีกครั้งด้วยรูปลักษณ์ที่มืดมนของเขา

 

[นายท่าน]

 

“ห้ะ?”

 

[ฉันน่าเกลียดจริงๆเหรอ?]

 

บุ๊กค์ถามด้วยน้ำตาไหล

เอียนตอบกลับอย่างใจเย็น

 

[อือ น่าเกลียด]

[…]

 

จริงๆแล้วบุ๊กค์ไม่ได้น่าเกลียดหลังจากเปลี่ยนเป็นมังกรอเวจี

หลังจากการปรากฏตัวของบุ๊กค์ที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของมังกร

แต่เอียนไม่ได้บอกความจริง

‘ฉันก็ชอบบุ๊กค์ที่น่ารัก…!’

ในความเป็นจริงเอียนแออัดไปด้วยสัตว์เลี้ยงตัวใหญ่

มังกรดำคาร์เซอุส ราชาแห่งเฟนเรียร์ไลและกริฟฟินพิน พวกมันใหญ่พอตัว

เหตุผลที่เอียนคิดถึงความหลากหลาย – เป็นเพราะเขาต้องการให้บุ๊กค์ย้อนกลับไปในช่วงเวลาที่เขาน่ารัก

‘และสิ่งที่นายต้องทำก็คือการใช้รูปแบบนี้เมื่อนายอยู่ในการต่อสู้ มันจะดีมากที่ได้มีเสน่ห์แบบอื่น’

เอียนเริ่มชักชวนบุ๊กค์

“บุ๊กค์ นายจำตอนที่คุณเป็นเต่าได้ไหม?”

บุ๊กค์ตอบกลับโดยไม่ต้องใช้พลังงานมากนัก

 

[แน่นอน]

 

“ตอนนั้นนายหล่อที่สุด”

 

[…?]

 

ด้วยการแสดงออกที่ไร้สาระ บุ๊กค์มองไปที่เอียน

เอียนเริ่มชักชวนอีกครั้ง

“ตอนนั้นนายเป็นเต่าที่หล่อที่สุดแล้ว”

แต่บุ๊กค์มีคำอื่นที่จะพูด

 

[ทำไมท่านถึงเปลี่ยนคำพูดของท่านล่ะ นายท่าน?]

 

จากคำพูดเหล่านั้นจากบุ๊กค์ เขามองไปที่บักค์ที่อยู่ที่นั่น

 

[ตอนนั้นนายท่านบอกฉันว่าบักค์หน้าตาดีที่สุด]

 

หลังจากวิวัฒนาการ บุ๊กค์ฉลาดขึ้น!

แต่เอียนกำลังประสบความยากลำบากในการล่อลวงบุ๊กค์

“ตอนนั้นคู่แข่งของนายไม่ใช่ใครอื่นนอกจากบักค์”

 

[ใช่ บักค์เป็นคู่แข่งของฉัน]

 

“แต่… นายกินมีตบอลของฉันมากเกินไปและทำให้อ้วน…!”

เมื่อเห็นแววตาของบุ๊กค์ เอียนยืนยันว่าเขามาถูกทางแล้ว

“ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากวิวัฒนาการบักค์แล้วมันก็ไม่ได้กลายเป็นเต่า แต่มันก็กลายเป็นมังกรด้วย”

เอียนเข้าหบุ๊กค์และแนบหู

“แล้วบักค์ก็ไม่หล่อเหมือนเมื่อก่อน”

สายตาของบุ๊กค์ยังคงลังเลใจ

 

[ถ้าอย่างนั้น … !]

 

เอียนตระหนักว่าบุ๊กค์กำลังมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก

“เมื่อนายพบฉันครั้งแรก ลองกลับไปที่เต่าที่มีเสน่ห์ที่นายเป็น บุ๊กค์เต่าที่หล่อที่สุดในโลก”

เต่าที่หล่อที่สุดในโลก

คำพูดสุดท้ายจากเอียนมีผลต่อบุ๊กค์อย่างไม่อาจปฏิเสธได้

และเขาก็ขอให้เปลี่ยนรูปลักษณ์

ฮารินมองดูบทสนทนาที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งสองคนและบุ๊กค์ที่หลงอยู่ในความคิดก็พูด

 

[อืม… นั่นฉัน…!]

 

ร่างกายขนาดมหึมาของบุ๊กค์ที่เกือบจะร้องไห้เริ่มเปล่งแสงสีขาว

Woong-

เสียงสะท้อนขนาดใหญ่อยู่ในอากาศและด้วยแสงก็เริ่มหดตัวลง

และหลังจากนั้นไม่นาน

คำพูดหนึ่งออกมาจากปากของบุ๊กค์ตัวเล็ก

“บุ๊กค์!”

 

* * *

 

ต้องใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์กว่าที่ลูกปัดมิติจะได้รับประจุทั้งหมดเพื่อเพิ่มพลังให้กับประตูมิติ

และในรอบสัปดาห์ เอียนจำเป็นต้องไปที่กิลด์

เอียนตรวจสอบเวลาที่เขามีและดำเนินการตามแผนเพื่อเตรียมทำสงครามกิลด์กับฟิโอลัน เฮิร์ซและคาอิน

เนื่องจากช่วงเวลาของประตูมิติที่เปิดโดยลูกปัดนั้นไม่นาน เอียนจึงหายตัวไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด

และแน่นอนว่าเขาทุ่มเวลาทั้งหมดในการผลิตพลังงานปีศาจ

“ฮารินยิงฉันด้วยลูกศรสักสองสามดอก ถ้ามันโดนฉัน ฉันก็จะตาย”

“ตกลง!”

Buing-!

ฮารินที่ต้องการความช่วยเหลือมาโดยตลอด แต่ตอนนี้เธอกำลังช่วยเอียนจัดการพลังงานของเขา

หากคุณต้องการเพิ่มพลังงานปีศาจ คุณจะต้องเก็บมันไว้ก่อนและจะต้องเปลี่ยนมันตามลำดับเนื่องจากการโจมตีระดับต่ำหรือระดับกลางจะไม่สามารถใช้ได้กับเอียน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้เล่นระดับต่ำแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะเผชิญหน้าเนื่องจากการโจมตีของพวกเขาจะถูกบล็อก แต่ถ้าฮารินยิงพวกมันสามารถสร้างความเสียหายได้

และสิ่งสำคัญที่ช่วยในการตัดสินใจ ‘ทำอาหาร’ แสนอร่อยของฮาริน

“จินซุงฉันพัฒนาสูตรอาหารใหม่ด้วยล่ะ”

“หืม อะไรน่ะ ซุปหรอ?”

“ช่ายย มันคือซุป”

“กลิ่นดีนิ… มันสีอะไรเนี่ย? ซุปบล็อคโคลี่? สีเขียวหรอ?”

“ไม่ใช่ซุปบร็อคโคลี่… ถ้าฉันต้องตั้งชื่อให้มัน… ซุปเคย์ลอฟอ่อนๆ ใช่ ฉันควรตั้งชื่ออย่างนั้น!”

“เอ่อ?”

เคย์ลอฟเป็นชื่อของมอนสเตอร์ระดับกลางที่เอียนตามล่ามาทั้งวันและถูกฆ่า

เคย์ลอฟเป็นอสูรเวทย์มนตร์รูปร่างคล้ายงูอนาคอนดาขนาดมหึมาที่มีเมือกพิษอยู่ทั่วร่างกายและยากที่จะจัดการกับมันได้เนื่องจากเมือกที่มันพ่นออกมาจากปากของมัน

เป็นวันที่เอียนยุ่งอยู่กับการล่าจนถึงตอนนั้น เนื่องจากเขาต้องการใช้สกิลมานาของเขาและฮารินได้ทำสูตรจากเมือกของมัน

เอียนถามฮารินด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ห้ะ เราควรกินมันงั้นหรอ? ในนั้นมันมีพิษนะ”

ฮารินตอบราวกับว่าไม่มีอะไร

“อืม มันไม่ใช่ของกินแน่ๆ นายกำลังพูดถึงอะไร?”

“ห้ะ…?”

“มันเป็นอาหารที่มีพิษ ถ้านายกินเข้าไปอาจจะได้รับสถานะที่กำลังจะตายได้นะ?”

เอียนหมดปัญญา

“แล้วทำไมถึงทำล่ะ?”

ฮารินตอบด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ

“นั่นเพื่อช่วยให้นายได้รับรางวัลสำหรับการอัพเกรดสกิลของนายยังไงล่ะ!”

“ห้ะ?”

ฮารินยื่นขวดแก้วพร้อมซุปในนั้น

“ตอนนี้ตรวจสอบหน้าต่างข้อมูลสิ”

เอียนรู้สึกไม่สบาย – หลังจากได้รับขวดเขาก็ตรวจสอบข้อมูลรายการของอาหาร

 

– – – – – – –

 

เคย์ลอฟซุปเมือก –

ประเภท – บรรจุขวด

ระดับ – ขั้นสูง

คะแนนการเตรียมการ – 1196 หน่วย

มูลค่า – 44,235 ทอง

ความพึงพอใจ – +60

เป็นซุปที่ทำจากการแปรรูปเมือกของเคย์ลอฟซึ่งเป็นมอนสเตอร์ระดับกลางที่อาศัยอยู่ในโซน 107

มันเป็นพิษที่ยอดเยี่ยมที่เกิดจากการแปรรูปเมือกพิษหลายๆครั้งของเคย์ลอฟและกลายเป็น ‘พิษ’ หลังจากดื่มเพียงครั้งเดียว

มีรสชาติและกลิ่นที่สามารถดึงดูดทุกคน

มันเป็นของเหลวพิษที่สร้างขึ้นโดยผู้เริ่มต้น ‘นักสร้างพิษ’ อย่างไรก็ตามเนื่องจากความชำนาญและความชำนาญสูงของผู้ผลิตจึงมีการผลิตของเหลวพิษที่ยอดเยี่ยม

ความสามารถพิเศษ:

เมื่อกินเข้าไปแล้วจะอยู่ในสถานะเสพติดและพลังชีวิตจะลดลง 0.3% ของพลังชีวิตสูงสุดต่อวินาที

อย่างไรก็ตามหากพลังชีวิตลดลงต่ำกว่า 5% พลังจะหยุดลดลงและการเคลื่อนไหวจะช้าลง 50%

(ระยะเวลา – 1850 วินาที)

 

– – – – – – – – –

 

“อู้…?”

หลังจากยืนยันข้อมูลของไอเทมแล้วเอียนก็ตระหนักว่าคำพูดของฮารินมีความหมายอย่างไรจากการฆ่ามอนสเตอร์

ฮารินถามด้วยสีหน้าร่าเริง

“เป็นยังไงบ้างสิ่งนี้จะไม่เป็นประโยชน์สำหรับนายหรอ?”

“มันช่วยได้แน่…! มันเยี่ยมมากเลยใช่ไหม?”

แม้ว่าฉันจะเป็นเคย์ลอฟ แต่สภาพของมันก็จะเหมือนเดิมแม้ว่าผลของมันจะแตกต่างกันไปก็ตาม

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของ ‘การเสพติด’ ความแตกต่างของพลังในสถานะที่เหนือกว่าและสถานะรองนั้นมีมากมายมหาศาลและซุปที่ฮารินทำก็ไม่ได้เหนือกว่าในแง่ของพลัง

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้มันโดยกำจัด 0.3% ของพลังในวินาที ในสนามรบ

แต่ในสถานการณ์นี้มันเป็นประโยชน์สำหรับเอียน

‘อย่างไรก็ตาม 0.3% ของพลังชีวิตสูงสุด… 300–400 วินาทีมันจะอยู่ในสถานะใกล้ตาย…’

ระยะเวลานานกว่า 30 นาที ดังนั้นหากจำเป็นต้องให้อาหารพวกมันจำเป็นต้องอยู่ในสภาพ แต่ต้องมีพลังน้อยลง

เอียนชื่นชมฮารินอีกครั้ง

“ฮาริน…! สุดยอดมาก”

เมื่อได้รับคำชมจากเอียนฮารินตอบด้วยรอยยิ้ม

“ฮ่า ใช่มั้ยล้า? ฉันทำสูตรนี้ยากมาก”

“แต่เธอเรียนรู้อย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ฉันไม่เคยได้ยินสกิลแบบนี้เลย…?”

และในขณะนั้นจิตใจของเอียนก็มีความคิดแปลกๆ

‘เธอจะทำอาหารพิษไหมถ้าฉันไม่ได้พบเธอ…? ถ้าฉันไม่ได้เดทกับเธอและแค่ใช้เวลาเล่นเกมเธอจะทำพิษไหม…?’

ฮารินพูดออกมาจากความคิดของเขา

“ครั้งแรกที่อยู่ในอาณาจักรปีศาจเลย”

“โอ้ จริงเหรอ?”

“ดังนั้นจึงมีส่วนผสมใหม่เมื่อเทียบกับโลกมนุษย์”

“หืม?”

“ดังนั้นฉันพยายามสร้างสูตรโดยการรวมสิ่งนี้เข้ากับสิ่งนั้น ทันใดนั้นสกิลลับที่เรียกว่านักสร้างพิษก็ปรากฏขึ้น”

“โอ้โห…?”

เมื่อฟังฮารินแล้ว เอียนก็ตระหนักถึงสิ่งอื่น

‘ถ้าเป็นอย่างที่ฮารินพูด… ฉันเดาว่าอาชีพการผลิตและผู้ผลิตอาจได้รับสกิลอยู่ในลักษณะเดียวกันสินะ?’

เอียนที่ละเลยไอเทมของสัตว์เลี้ยงมาระยะหนึ่งจึงได้รับความเสียหายจากการเติบโตของเขา

‘เฮ้อ ฉันขี้เกียจมาก ฉันควรจะทำเควสต์ต่อไปด้วย’

การพักผ่อนหนึ่งนาทีหมายความว่าเราจะสูญเสียสิ่งที่คล้ายกับนั้นไป

‘ถ้าฉันทำงานหนักมากพอที่จะสร้างสกิลในระหว่างนี้ ฉันจะได้พบสกิลลับใหม่ใช่ไหม?’

เอียนกำหมัดแน่น

“อ๊ะ ยังอีกยาวไกล…!”

เมื่อเอียนพึมพำ ฮารินจึงถาม

“อะไรหรอ?”

“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก แค่มีบางอย่างในใจฉันเท่านั้นแหละ”

เอียนก้าวไปพร้อมกับของเหลวพิษจากฮาริน

“จินซุงจะไปไหน?”

“ให้ของว่างแก่มอนสเตอร์”