Taming Master - ตอนที่ 325

ตู้เซฟของเอียนซึ่งเขาเปิดไว้ในคฤหาสน์โลตัสมีทองมากกว่าที่เขาคิด

“โอ้… ถ้าฉันใช้มันทั้งหมด ฉันอาจจะไปถึงเหมืองเลเวล 4 ได้ไหมเนี่ย…?”

ทองกว่า 600 ล้านถูกเก็บไว้ในตู้เซฟของเอียน

อย่างไรก็ตามเอียนที่หลงอยู่ในความคิดก็ส่ายหัว

“ไม่สิ ฉันสามารถอัพเลเวลได้แน่นอน แต่ฉันจะไม่สามารถจ่ายค่าจ้างทาสได้ ฉันจะเก็บ 300 ล้านทองไว้ที่นี่”

เอียนไม่ลังเลและถอนเงินเกือบครึ่งหนึ่งออกจากตู้เซฟทันที

กริ๊ง-

 

[ถอนเงินฝากจาก ‘คฤหาสน์โลตัส’]

[การยืนยันเสร็จสมบูรณ์]

[จำนวนเงินทั้งหมดคือ 659,821,222 ทอง]

[ถอน 350 ล้านทองใช่หรือไม่? (ใช่ / ไม่ใช่)]

[สำหรับการยืนยันตัวตน จำเป็นต้องมีการจดจำม่านตา]

[การยืนยันม่านตาเสร็จสมบูรณ์!]

[ท่านถอนเงินสำเร็จแล้ว จำนวนทองที่เหลืออยู่ในบัญชีที่ปลอดภัยของท่านคือ 334,821,222 ทอง]

 

เอียนบ่นเรื่องระบบถอนทอง

“ไม่มีทาง ครั้งสุดท้ายที่ฉันถอนทองออกมาฉันทำมันโดยไม่มีขั้นตอนอะไรเลย… ทำไมตอนนี้มันซับซ้อนขนาดนี้เพราะจำนวนเงินมันเยอะมากงั้นหรอ…?”

เอียนเหลือบไปเห็นทองคำ 300 ล้านในคลังของเขา

‘ถ้าฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้… ด้วยเงินเหล่านี้ ฉันสามารถซื้ออพาร์ทเมนต์ในโลกแห่งความเป็นจริงแทนที่จะเป็นเหมืองได้ใช่ไหม?’

บ้านที่เอียนอาศัยอยู่ในปัจจุบันไม่ได้เลวร้ายนักเมื่อต้องอาศัยอยู่คนเดียว

ราคาขายเกือบ 2 ล้าน มีห้องกว้างสองห้อง

‘ถ้าฉันขายทั้งสองห้องตอนนี้และแลกเปลี่ยนทองในตู้เซฟเป็นเงิน…’

บริเวณที่เอียนอาศัยอยู่ในปัจจุบันเป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงในโซล

เขามีเงินมากพอที่จะซื้ออพาร์ทเมนต์ที่ดีได้

“ไม่ๆๆๆ ฉันควรจะลงทุนกับเหมือง…! ทองในตู้เซฟจะสามารถอัพเลเวลเหมืองเป็นเลเวล 4 ได้ไหม?”

ถ้าพ่อแม่ของเขาได้ยิน มันก็ไม่มีทางที่เอียนจะบอกพวกเขาว่าเขาเต็มใจที่จะสิ้นเนื้อประดาตัวเพื่อเหมือง!

อย่างไรก็ตาม เอียนที่ตัดสินใจพัฒนาเหมืองก็ออกไปจากห้อง

ฮูนี่ย์ที่ยังอยู่ในห้องรับแขก ตอบด้วยสีหน้าแปลกๆ

“เสร็จแล้วเหรอพี่? ทำไมการเอาทองออกจากตู้เซฟจึงใช้เวลานานจังล่ะ?”

เอียนตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“300 ล้านทอง”

“…อะไรนะ?”

“ฉันถอนเงิน 300 ล้านทอง”

“…”

ฮูนี่ย์จ้องมองไปที่เอียนด้วยสายตาที่สั่นไหว

“พี่? พี่ก็คาบช้อนเงินช้อนทองมาแบบพี่คาโนเอลหรอ?”

เอียนยิ้มและตอบกลับ

“ไม่ใช่หรอก ฉันเป็นคนทำมันเอง”

“…”

ฮูนี่ย์เข้าใจผิดเล็กน้อยในสิ่งที่เอียนพูด

“พี่คนนี้… ฉันคิดว่าพี่เก่งแค่ในเกมเท่านั้น บางทีพี่อาจจะเป็นนักธุรกิจที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตจริงด้วยสินะ…?”

ความเคารพของฮูนี่ย์ที่มีต่อเอียนในขณะนั้นลึกซึ้งมากจนเขาไม่มีอะไรนอกจากเคารพเขา

 

* * *

 

“งั้น… พี่ก็ไม่ควรตายแม้แต่ครั้งเดียวเหรอ?”

“อืม… ด้วยโทษการตาย เควสต์จะล้มเหลวโดยอัตโนมัติ”

“มันเป็นเงื่อนไขของเควสต์งั้นหรอ?”

“ใช่น่ะสิ”

ฮูนี่ย์กำลังฟังเรื่องราวของเอียนในขณะที่ติดตามเขา

“งั้นพี่จะไม่สามารถเข้าร่วมสงครามกิลด์ได้แล้วสินะ?”

“สงครามกิลด์? เรื่องอะไรน่ะ?”

ฮูนี่ย์ตอบด้วยสีหน้าไร้สาระกับคำถามของเอียน

“พี่ กิลด์เรดโครว์กำลังจะทำสงครามเต็มรูปแบบในวันนี้ พี่กำลังจะบอกว่าพี่ไม่รู้ด้วยซ้ำงั้นหรอ?”

“คือ… วันนี้ฉันยุ่งนิดหน่อย… เดี๋ยวนะ?”

เอียนเปิดหน้าต่างระบบเพื่ออ่านข้อความล่าสุดของเขา

ข้อความจากเฮิร์ซและฟิโอลันหลั่งไหลออกมา

เอียนเกาหลังคอและพึมพำ

“อืม พวกเขาน่าจะสามารถเอาชนะเรดโครว์ได้แม้ไม่มีฉัน…”

“…”

เขาตกตะลึงเพราะคิดว่าสิ่งที่เอียนพูดนั้นไร้ความรับผิดชอบ แต่เขารวบรวมสติทันทีและไปถามเกี่ยวกับเควสต์

“อย่างไรก็ตาม พี่โนเอลตัดสินใจที่จะช่วยฉันและฉันต้องไปที่โซนที่ 20 ของอาณาจักรปีศาจ”

“แล้วมีบางสิ่งที่เรียกว่าวิหารเดดมอนหรืออะไรสักอย่างนะ?”

“ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ผมเพิ่งรู้ว่ามีสถานที่ที่เรียกว่าเดดมอนและถ้าผมไปที่นั่นจะมีอะไรออกมา”

เอียนจมลึกไปกับความคิดของเขา

‘ยังไงฉันก็ช่วยได้เพราะฉันจะไปที่นั่นด้วยใช่มั้ยล่ะ?’

หากมีดันเจี้ยนพิเศษในโซนที่ 20 ของอาณาจักรปีศาจ เขาก็คิดว่าเขาจะมีโอกาสได้เห็นอสูรเวทย์มนตร์ระดับ Legendary

นอกจากนี้ยังมีปีศาจระดับ Legendary ที่ทรงพลัง มังกรปีศาจ ในโซนที่ 30 ของอาณาจักรปีศาจที่เกี่ยวข้องกับเควสต์ลับของดันเจี้ยน

‘ถ้าฉันเจออสูรเวทย์มนตร์ระดับ Legendary ฉันควรจะลองจับพวกมันดู’

ตามความเป็นจริงเอียนไม่มีปัญหาในการจับอสูรเวทย์มนตร์ระดับ Legendary

นอกจากอสูรเวทย์มนตร์ระดับ Legendary แล้ว เอียนยังไม่เคยจับอสูรเวทย์มนตร์เลย

“อืม… แล้วทำไมนายถึงมาบอกฉันตอนนี้ล่ะ?”

ฮูนี่ย์ยิ้มเล็กน้อยอย่างน่ารักและพูด

“ทำไมพี่ถึงถามทั้งๆที่รู้ว่า… พี่เอียนช่วยผมด้วย”

เอียนหัวเราะเล็กน้อยและตอบในขณะที่พยักหน้า

“ตกลง ฉันจะช่วยนายเอง”

“โอ้ โอ้…?!”

ทันทีที่เอียนตกลงที่จะช่วย ใบหน้าของฮูนี่ย์ก็สดใสขึ้น

อย่างไรก็ตามเอียนยังคงมีบางอย่างที่จะพูด

“แต่…”

“แต่อะไรล่ะ?”

“มันจะยากที่จะเริ่มในทันที”

“ทำไมล่ะพี่?”

“ตอนนี้ฉันรู้สึกง่วงมาก”

“…พี่ก็ง่วงตอนเล่นเกมเหรอ?”

“เป็นเพราะฉันเล่นเกมมาสองวันแล้วน่ะสิ”

“…”

ฮูนี่ย์มีสีหน้าบึ้งตึงเพราะสิ่งที่เอียนเพิ่งพูด เอียนสังเกตเห็นจึงถาม

“นี่เป็นเควสต์ที่จำกัดเวลาไหม?”

“ไม่ได้จำกัดครับพี่”

“งั้นมาเริ่มกันเลยตอนเย็นพรุ่งนี้ ฉันจะนอนและจัดการบางอย่างที่บ้านของฉันก่อน”

ฮูนี่ย์พยักหน้าเห็นด้วย

“โอเคครับพี่ พี่ไปใช้เวลาส่วนตัวของพี่เถอะ มันก็นานมาแล้วที่ผมไม่ได้ไปที่อาณาจักรปีศาจ ผมไม่สามารถรอได้แม้แต่วินาทีเดียวด้วยซ้ำ”

“ไม่ต้องกังวลหน่า ฉันจะมาตอนเย็นพรุ่งนี้”

เอียนนึกถึงบางสิ่งที่จะทำให้ความกังวลใจของฮูนี่ย์หายไป

“และ… ในขณะที่ฉันไม่อยู่ นายสามารถช่วยอะไรฉันบางอย่าง…”

ฮูนี่ย์รู้สึกกังวลเพราะคำถามที่น่าอึดอัดใจของเอียน

“อะไรหรอครับ?”

“นี่มันยากที่จะอธิบาย นายจะช่วยฉันได้ไหม?”

ฮูนี่ย์เริ่มกระวนกระวายมากขึ้น

‘เอ่อ… มันคืออะไรกัน? ถ้าพี่จะขอความช่วยเหลือ มันจะต้องไม่ใช่เรื่องง่ายแน่ๆเลย…’

เขารู้สึกว่าถ้าไม่ทำตามคำขอของเอียน เอียนจะไม่ช่วยทำเควสต์ให้

ฮูนี่ย์กำลังตัดสินใจว่าเขาจะช่วยเอียนดีหรือไม่

‘อืม ฉันต้องทำเพื่อแสดงความขอบคุณพี่เอียน… ดังนั้นนี่คงไม่มีอะไรหรอก’

“โอเคครับพี่ ผมจะช่วย”

ฮูนี่ย์ไม่รู้ว่าเขาจะเสียใจกับการตัดสินใจในอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา

 

* * *

 

(มุมมองของฮูนี่ย์)

วันนั้นดูเหมือนเป็นวันที่ดีด้วยเหตุผลบางอย่าง

ฉันแค่เดินออกมาด้วยความเบื่อหน่ายเมื่อฉันบังเอิญเจอพี่เอียนและจากนั้นฉันก็เข้าสู่อาณาจักรปีศาจ

และยังไงก็ตาม พี่เอียนบอกว่าเขาจะช่วยทำเควสต์ให้สำเร็จ

พี่เอียนขออะไรตอบแทน แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ใครจะต้องเป็นห่วง อย่างน้อยก็เป็นอย่างที่ฉันคิด

อย่างไรก็ตาม ช่วงเวลาต่อมาฉันได้พบกับถ้ำมืดที่อยู่ลึกเข้าไปในภูเขา ฉันก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติจริงๆ

‘นี่คืออะไร? นี่คือดันเจี้ยนใหม่ที่พี่เอียนเจอหรือเปล่า?’

ฉันสงสัยว่าเขาจะพาไปสถานที่ยุ่งเหยิงแบบไหนกัน แต่ตอนนี้ฉันตัดสินใจที่จะตามพี่ไป

ในการจัดการกับศัตรูที่แข็งแกร่ง เขาต้องเผชิญหน้ากับชายที่แข็งแกร่งที่สุดแห่งความมืด

แต่สถานที่นั้นดูไม่เหมือน ‘ดันเจี้ยน’

Kang- Kang- Kang-

“พี่ครับ นั่นคือเสียงอะไรหรอครับ? เสียงบางอย่างดังมาจากข้างใน”

“ฮ่า ใช่แล้วล่ะ เสียงของเหมืองไงล่ะ”

‘เสียงของเหมือง? แล้วนี่เป็นเหมืองงั้นหรอ?’

ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเหมืองแร่ใดๆในอาณาจักรปีศาจ

ฉันได้ยินมาว่ามีอาณาจักรที่มีเหมืองทองคำทางตะวันตกเฉียงใต้ของทวีปทางตอนเหนือ แต่มีเหมืองในอาณาจักรปีศาจด้วยหรอ?

ฉันรู้สึกว่าต้องออกไปทันทีเหมือนกำลังตกที่นั่งลำบาก แต่ร่างกายของฉันกำลังติดตามพี่เอียนไปตลอดทาง

‘ฮ่า บางทีนี่อาจจะเป็นลัทธิทาส?’

ในที่สุดฉันก็เดินตามเอียนเข้าไปในสำนักงานบริหาร

“เพิ่มเลเวลของเหมืองเป็นเลเวล 3”

‘อะไรนะ? เพิ่มเลเวลของเหมือง?’

ฉันรู้สึกงุนงง

ถ้าพี่เอียนพูดถึงการเพิ่มเลเวลก็หมายความว่าพี่เอียนอาจเป็นเจ้าของเหมืองนี้

ฉันไม่เคยเห็นเหมืองที่มีอาณาจักรเป็นเจ้าของ แต่ฉันก็ไม่เคยได้ยินว่ามีผู้เล่นเป็นเจ้าของเหมืองเหมือนกัน

“กาก้า นาวจำทาสที่พวกเราเห็นมาก่อนได้ไหม? จ้างพวกมันทั้งหมดเถอะ”

“รับทราบครับนายท่าน”

พี่เอียนเล่าเรื่องที่เข้าใจไม่ได้กับจิ้งจกตัวประหลาดตัวหนึ่งที่มักจะติดอยู่กับเขาและเริ่มจับทอง

“พี่จ่ายทองไปเท่าไหร่น่ะ?”

“300 ล้าน”

“ใช้ทั้งหมดเลยหรอ?”

“ใช่”

บทสนทนาสั้นๆ แต่น่าตกใจ

เขาเป็นช่างทองหรือเป็นเจ้านายตัวเอง?

พี่เอียนเริ่มโอนเงินโดยไม่ลังเลและโครงสร้างของเหมืองก็เปลี่ยนไป

เป็นเวลา 30 นาทีตั้งแต่เราเข้ามา?

พี่เริ่มเดินไปไหนอีกครั้ง

ขณะที่พวกเขาเดินไปตามทางเดินแคบๆ เหมืองก็กระจายออกไปต่อหน้าเรา

มีทาสในเหมืองหลายสิบคนยืนต่อแถวรอพี่เอียน

ทาสบางคนทำงานอย่างเห็นได้ชัด

มันเป็นฉากของการแสวงหาผลประโยชน์ในพริบตา!

สามารถเห็นได้ทันทีว่านี่คือการแสวงหาผลประโยชน์

ฉันเริ่มกระวนกระวาย

แต่แล้วคนแคระที่ตัวเล็กกว่าฉันก็หยุดพลั่วของเขาและวิ่งไปหาเอียน

“โอ้! ท่านเอียน! ข้ารอท่านอยู่เลย”

1ฮ่าฮ่า การทำเหมืองเป็นไปด้วยดีไหม?”

“วันนี้เป็นวันที่ดีในการเริ่มต้น ข้าได้หินดีๆมาก้อนหนึ่งแล้ว”

“ว้าว นายมีทักษะที่ยอดเยี่ยมแน่ๆฮัน”

“ฮ่าฮ่าฮ่า”

พวกเขาพูดคุยกันเหมือนเพื่อนที่รู้จักกันมาสิบปีและดวงตาของคนแคระกำลังยิงหัวใจไปที่เอียน

“อย่างไรก็ตามมันยอดเยี่ยมมากที่ท่านได้พัฒนาเหมือง เมื่อท่านเพิ่มมาถึงเลเวลนี้คุณภาพก็จะเปลี่ยนไป”

“ขอบคุณนะฮัน ฉันต้องการระดับ Legendary นายก็รู้ใช่ไหมล่ะ?”

“แน่นอนครับ เชื่อมือข้าสิ ข้าจะหาหินระดับ Legendary ให้ท่านแน่นอน”

“ดีมาก แล้วฉันจะรอฟังนะ”

‘คนแคระขี้เหร่กำลังจ้องมองมาที่ฉัน’

‘ฉันรู้สึกว่าร่างกายของฉันเริ่มเย็นและฉันไม่รู้ว่าทำไม’

‘คนแคระคนนี้เขาดูอันตรายมาก’

“อย่างไรก็ตาม เพื่อนตัวเล็กคนนี้คือใครกันล่ะ?”

พี่เอียนยิ้มเพราะคำถามของคนแคระและตอบ

‘อย่านะ!’

‘พี่ไม่ต้องแนะนำผมให้รู้จักกับไอ้ตัวเล็กน่าเกลียดคนนี้หรอกพี่!’

“โอ้ นี่คือเพื่อนที่จะช่วยนายขุดในอีกสองวันข้างหน้า”

‘ห้ะ? ขุดเหมือง? อย่างบอกนะว่าชายคนนี้จะให้ฉันขุดเหมือง?’

สิ่งที่น่าเกลียดสกปรกที่กำลังพูดต่อไปนั้นน่าตื่นเต้นกว่า

“โอ้ เพื่อนตัวเล็กคนนี้ช่วยข้าได้จริงหรอ?”

“ไม่ว่านายจะเห็นอย่างไร เขาก็รู้วิธีจัดการกับอันเดด เขาสามารถเรียกโกเลมหรือโครงกระดูกและสามารถช่วยในการขุดแร่ระดับต่ำได้นะ”

นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่จากแผนของฉัน

แม้ว่าฉันจะอยู่กลางเหมือง แต่ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะขุดเหมือง

‘ไม่สิ เขาต้องการให้อันเดดขุด… ขุดงั้นหรอ?’

“ว้าว ความคิดสร้างสรรค์ของท่านทำให้ข้าประหลาดใจเสมอเลยนะท่านเอียน”

“ความคิดของฉันน่าทึ่งใช่มั้ยล่ะ?”

‘อย่างไรก็ตามฉันถูกทิ้งให้อยู่กับคนแคระที่น่าเกลียดโดยไม่ได้พูดอะไรเลย’

‘เอ่อ อืม พี่โนเอลจะตามฉันมา’

‘ไม่ว่าจะมองยังไง พี่ก็น่าสงสารที่สุด’

“เดี๋ยวก่อนนะ พี่จะไปแล้วเหรอ?”

“ห้ะ… ฉันจะช่วยนายหลังจากนายเสร็จงานแล้วนะ”

“เดี๋ยวพี่ รอก่อน!”

‘แต่ถึงแม้ว่าฉันจะทำตาเหมือนลูกหมา พี่เอียนก็เดินจากไป’

‘เพื่อออกจากระบบ’

‘ฉันก็จะออกจากระบบอย่างเงียบๆ แต่แล้วฉันก็กังวลและฉันก็ไม่กล้าทำหลังจากที่ได้เห็นดวงตาของคนแคระ’

“โอเค มานี่สิเด็กน้อย มาทำงานหนักกันนะ?”

และงานแห่งนรกก็เริ่มขึ้น