Taming Master - ตอนที่ 394

บรรยากาศที่คุ้นเคย…

ภายในความมืดที่เป็นตัวแทนของเทพแห่งความมืดคาเดสในวิหารของเขา

ข้างในมีสิ่งมีชีวิตในความมืดคือมังกรศักดิ์สิทธิ์และมีชายสองคนในบรรยากาศที่มืดมนนั้น

ฮูนี่ย์รู้จักทั้งสองคนเป็นอย่างดี

การสนทนาระหว่างคาเดสและผู้อมตะ

“ผู้อมตะ ท่านต้องการความช่วยเหลือจากลูการิกซ์”

คาเดสชายในชุดคลุมสีดำผมหงอก

และผู้อมตะที่คุกเข่าข้างหนึ่งก้มศีรษะและตอบว่า

“มีเหตุผลครับ ท่านเทพแห่งความมืด”

เมื่อได้รับคำตอบ คาเดสก็หันไปมองพร้อมกับพยักหน้า

ทิศทางที่เขาหันไปคือมังกรดำตัวใหญ่ ลูการิกซ์ [1]

“ลูการิกซ์ เจ้าจะทำได้ดีใช่ไหม?”

ลูการิกซ์ก้มหัว

“แน่นอนครับท่าน กระผมจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง”

ความทรงจำที่ผ่านเข้ามาในสมองของฮูนี่ย์

วิดีโอเนื้อเรื่องที่สร้างขึ้นในช่วงสงครามมิตินั่นคือสิ่งที่ฮูนี่ย์เพิ่งนึกถึง

ตอนนั้นเขาดูวิดีโอด้วยความตื่นเต้นมาก แต่เมื่อเวลาผ่านไปเขาก็เริ่มลืมเรื่องนี้

“ใช่แล้ว…!”

ด้วยเสียงตะโกนที่เขาไม่รู้ตัวว่าลิลสันกำลังยุ่งอยู่กับการทำอะไรของเขา ลิลสันก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ฮูนี่ย์

“อะไรน่ะ? ไม่ชอบอ่านหนังสือหรอ?”

ฮูนี่ย์ตระหนักถึงสิ่งที่เขาทำก็ตอบกลับ

“อ่อ ผมคิดอยู่ครับพี่ พี่ทำงานของพี่เสร็จหรือยัง?”

ลิลสันส่ายหัว

“ยังเลย ยังไม่ใกล้เคียงเลยด้วยซ้ำ ไปอ่านหนังสือเล่มนั้นรออีกหน่อยสิ”

“ได้ฮะ”

เมื่อตอบกลับไป ฮูนี่ย์ก็หลับตาลง

มีอีกหนึ่งเบาะแสที่เขาได้รับ

‘อืม มีอีกสิ่งหนึ่งที่ชัดเจน อย่างน้อยพวกเขาสองคนก็ไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ดีตั้งแต่แรก’

สงครามมิติที่ฮูนี่ย์อยู่นั้นเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว แต่สงครามมิติที่ปรากฏในวิดีโอย้อนหลังไปเป็นกว่าพันปีที่แล้ว

แม้ว่าจะมีความขัดแย้งบางอย่างกับผู้อมตะ แต่สถานการณ์ปัจจุบันก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน

แต่มีปริศนาอีกชิ้นหนึ่งที่อยู่ในหัวของฮูนี่ย์

‘และผู้อมตะไม่ได้ปรากฏตัวที่สงครามมิติ แม้ว่าฉันจะเป็นผู้สืบทอดของผู้อมตะ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่ปรากฏตัวในเวลานั้น’

ผู้อมตะมีสุขภาพที่ดี

ฮูนี่ย์ได้ ‘ท้าทาย’ พลังของผู้อมตะในเวลานั้นและผู้อมตะก็ ‘รับรู้’ ถึงพลังที่ฮูนี่ย์มี

และผู้อมตะก็จากไปโดยไม่ให้ข้อมูลใดๆ

และผู้อมตะก็ไม่ได้กังวลกับการให้เควสต์ใหม่กับเอียน!

‘บางทีผู้อมตะจะไม่สามารถออกไปจากหอคอยได้งั้นหรอ? อาจจะมีเหตุผลที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนหรือเปล่า?’

ผู้อมตะและคาเดส

ในระหว่างนั้นมีบางอย่างเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

ในช่วงสหัสวรรษที่ผ่านมาไม่มีทางที่เขาจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ฮูนี่ย์มั่นใจว่ามี ‘สถานการณ์’ บางอย่างอยู่ที่นั่นแน่นอนซึ่งจะเป็นกุญแจสำคัญในสถานการณ์ของเขา

และเขารู้สึกถึงบางอย่างเกี่ยวกับราชาแห่งความมืด

‘ดี มาลองสักตั้ง…!’

ดวงตาของฮูนี่ย์เบิกขึ้นเล็กน้อย

และเขาก็เห็นวลีที่ตอบทุกคำถามที่เขามี

 

[ราชาแห่งความมืดที่ถูกละทิ้งอยู่ที่ด้านล่างสุดของจักรวรรดิ]

 

* * *

 

วอร์ล็อค อัศวินแห่งความตายและอันเดธ

เมื่อเทียบกับคุณสมบัติด้านมืดทั้งหมด เอียนจะสามารถใช้สกิลการต่อสู้อันทรงพลังของเขาได้

เป็นเพราะการที่เอียนมีทาสอยู่ กาก้าซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตมืดที่สามารถต่อสู้กับความมืดได้

แต่ถัดจากเอียน เธอเป็นคนที่สังหารความมืดมิดถึงขนาดที่เขาคิดว่าอนาคตของเขามีแต่แสงสว่าง เลฟย่า

ทุกครั้งที่ผู้หญิงคนนั้นเปิดใช้สกิลของเธอ แม้แต่อันเดธเลเวล 400 ก็หายไปเหมือนขี้เถ้า

“ในนามของเทพธิดาแห่งแสงเออร์เนซิส…!”

เลฟย่าบินขึ้นไปบนท้องฟ้าโดยกางปีกของเธอให้กว้าง

ดวงตาของเธอปิดลงและมือของเธอกำลังรวบรวมพลังงาน

เป็นเพราะมอนสเตอร์ธาตุมืดทั้งหมดในบริเวณใกล้เคียงเลฟย่าเพิ่งตายจากการโจมตีครั้งนั้น

 

[ฮึ พลังของเออร์เนซิส มันมาที่นี่ได้ยังไง…?!]

 

อันเดธแห่งความมืดไม่สามารถรับมือกับแสงสว่างได้และผู้ที่สัมผัสกับแสงที่เปล่งออกมาจากเลฟย่าพวกมันก็ล้มตายลง

เป็นภาพที่ไม่อาจเรียกได้ว่ามีอะไรน้อยไปกว่าความงดงาม

“นี่… ถ้ายังเป็นไปแบบนี้มันจะไม่ง่ายกว่าที่คิดไว้อีกหรอ?”

สำหรับอันเดธที่เกิดมาอย่างบ้าคลั่ง เลฟย่าก็สาดแสงออกมาอย่างบ้าคลั่งเพื่อกำจัดพวกมันออกไป

เอียนมองไปที่ปีกและคิดอะไรบางอย่างกับตัวเอง

เขาตระหนักว่าสกิลโกงๆทั้งหมดเป็นเพราะปีก

‘เป็นเควสต์ประเภทชั่วคราวหรือเปล่า? แต่ไม่น่าเป็นไปได้มากที่ LB จะเสนอสิ่งนี้’

และสำหรับเอียน เขาแค่ต้องการใช้สถานการณ์ให้ดีที่สุด

น่าเสียดายที่แม้แต่พลังงานแสงของเลฟย่าก็ไม่สามารถสร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงให้กับ ‘ผู้บัญชาการกองทัพ’ ได้ แต่การถึงคราวของเอียนและคนอื่นๆแล้ว

Chuchuk- chuchuk-!

ราวกับว่ามีการวางแผนไว้ล่วงหน้า ผู้ติดอันดับทั้งหมดก็กระโดดไปที่แนวหน้า

เอียนที่เห็นชยาครานกระโดดไปข้างหน้าเขาหนึ่งก้าวก็ยิ้มและทักทายเขา

“ว่าไงลุงไม่ได้เจอกันนาน?”

“หุบปากไอ้เวรนี่”

ด้วยการทักทายที่น้อยที่สุด ชยาครานขยับเท้าอย่างรวดเร็ว

ในช่วงเวลาถัดไป รูปร่างใหม่ของชยาครานเริ่มเปื้อนไปด้วยเลือด

แม้แต่เงาของชยาครานก็เปื้อนเลือด

ต่อมาดาบก็แยกออกเป็นสิบส่วน

เอียนที่ได้เห็นสิ่งนั้นพึมพำกับตัวเอง

‘ลุง ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นสัตว์ประหลาดไปแล้ว แข็งแกร่งขึ้นขนาดไหนกัน…?’

เอียนแข็งแกร่งขึ้นและเขายังคงพยายามที่จะแข็งแกร่งขึ้นมาก

แต่อันดับอื่นๆก็ไม่ได้เอาแต่เล่นในช่วงที่ผ่านมา

ไม่สิ พวกเขาแข็งแกร่งพอที่จะต่อต้านความแข็งแกร่งของเอียนได้

เอียนรู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาเต้นแรง

‘ชยาคราน รีเมียร์ เลฟย่า… และหยูชิน’

เริ่มจากคนรู้จัก มีผู้ติดอันดับมากมายจนไม่สามารถจำได้

สายตาของผู้ติดอันดับเหล่านั้นวิ่งไปข้างหน้าพร้อมกัน พร้อมกับเสียงที่ดังกึกก้องทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง

Kung- Kung- Kung-!

ทั้งแผ่นดินสั่นสะเทือนสร้างผลกระทบมหาศาล

มันช่วยไม่ได้ แต่อย่างที่สังเกตเห็นพลังชีวิตของบอสไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่นิดเดียว

อย่างไรก็ตาม ราชาแห่งกองทัพยังคงยืนนิ่ง

 

[พวกหนอนแมลง…!]

 

กองทหารที่โกรธแค้นของบอสทั้งหมดเริ่มแกว่งอาวุธของพวกเขา

Kwang-kwkwang-!

ในขณะที่ผู้เล่นอาชีพอัศวินบางคนกระเด็นถอยหลัง

ยิ่งไปกว่านั้นผู้เล่นที่ไม่สามารถรับมือกับการโจมตีได้ก็เสียชีวิตที่นั่น

พวกเขาทั้งหมดตายด้วยการโจมตีทั่วไปเพียงครั้งเดียว

คำพูดที่ออกมาจากปากของใครบางคน มันสร้างความตื่นเต้น

“ว้าว การโจมตีแบบนั้นคืออะไรกัน?!”

พลังชีวิตของผู้เล่นที่มีโล่ถูกลดลงเหลือครึ่งหนึ่ง

บอสเหรดเลเวล 450 กำลังแสดงพลังมหาศาล

แต่ไม่ได้จบลงแค่นั้น

ราชาแห่งกองทัพที่แกว่งขวานของมันกระเด็นไปหาอัศวินและยกขวานขึ้นอีกครั้งเพื่อโจมตี

ในตอนท้ายของขวานสีดำ แสงสีม่วงเริ่มไหลออกมา

“รอจังหวะ! หลีกไป!!”

ด้วยเสียงตะโกนของใครบางคน ผู้เล่นเริ่มเดินออก

แม้จะมีคำเตือน แต่ก็มีผู้เล่นไม่กี่คนที่ไม่ได้ออกจากระยะของสนามรบ

และคนที่อยู่ข้างหน้าคือเฮิร์ซที่ยกโล่ขึ้นและวางขาไปข้างหลัง

ท่าป้องกันเพื่อดูดซับแรงกระแทกที่เข้ามา

สกิลการป้องกันของอัศวินระดับสูงสุด ‘โล่ศักดิ์สิทธ์’ ได้แผ่ขยายออกไป

Woo Woong-!

โล่ศักดิ์สิทธิ์เป็นสกิลของอัศวินขั้นสูงที่ออกแบบมาเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและป้องกันการโจมตีระยะไกลและยังดูดซับความเสียหายตรงจุดที่ผู้โจมตีระยะไกลเรียกใช้

อย่างไรก็ตาม ความสามารถ ‘โล่ศักดิ์สิทธิ์’ ไม่ได้แสดงถึงการดูดซับความเสียหายที่รุนแรง

ดังนั้นการตัดสินของเฮิร์ซอาจดูประมาทมากในตอนแรก

 

– เขาบ้าไปแล้ว!

– ไม่ว่าเขาจะเป็นอันดับหนึ่งจะเก่งกาจแค่ไหน ถ้าเขาตายล่ะ!?

 

แต่จังหวะที่ดี

ไม่นานก่อนที่อาวุธของผู้บัญชาการกองทัพจะมาถึงตัวเฮิร์ซ โล่หลายชั้นก็ถูกร่ายไปพร้อมๆกันต่อหน้าของเฮิร์ซ

ในขณะนั้น ผู้ติดอันดับนักเวทย์และผู้ติดอันดับนักบวชก็ร่ายโล่ของพวกเขา

Kwanng-!

เสียงกระแทกขนาดใหญ่ดังมาจากโล่ของเฮิร์ซและร่างของเฮิร์ซซึ่งทรงตัวอยู่ที่เท้าหลัง – ถูกผลักถอยหลังประมาณ 3 เมตร

เวทย์มนตร์โล่ที่ใช้ในช่วงเวลาที่เหมาะสมและสกิลการดูดซับความเสียหายของโล่ของเฮิร์ซรับความเสียหายส่วนใหญ่

ยิ่งไปกว่านั้น ต้องขอบคุณ ‘โล่ศักดิ์สิทธิ์’ การโจมตีระยะไกลจึงหายไปอย่างสมบูรณ์

และสำหรับผู้เล่นที่ไม่ทราบรายละเอียดทั้งหมดก็เหมือนกับว่าเฮิร์ซทำการโจมตีเพียงลำพังและผู้เล่นก็อดชื่นชมเขาไม่ได้

เป็นเพราะพวกเขาเข้าใจได้ว่าผู้เล่นคิดซับซ้อนแค่ไหนสำหรับการทำแบบนั้นในช่วงเวลานั้น

หน้าต่างแชทกำลังเลื่อนไปพร้อมกับความคิดเห็นมากมาย

 

– ว้าว นั่นคือเฮิร์ซเหรอ?

– ฮ่าฮ่า เฮิร์ซหัวหน้ากิลด์โลตัสไงล่ะ

– เขาช่างบ้าระห่ำ เขาจะยืนอยู่ตรงนั้นได้ยังไงกัน?

– หมดคำจะพูดเลยว่ะ ฮ่าฮ่า

– จำเป็นต้องเชื่อในสมาชิกกิลด์เสมอ พวกนายไม่เห็นเหรอว่าคนที่อยู่ข้างหลังส่วนใหญ่เป็นกิลด์โลตัส?

– โอ้? ขนาดนั้นเลยหรอ? คิ…! ปาร์ตี้ของโลตัสบ้ามาก

 

เฮิร์ซเป็นอาชีพอัศวินระดับสูงที่มีเลเวลสูงกว่า 330 แต่ผู้บัญชาการของกองทัพเป็นมอนสเตอร์ที่มีเลเวล 450

และมันไม่ใช่แค่บอสธรรมดา แต่มันเป็นมอนสเตอร์บอสเหรดที่สามารถจัดการทั้งสนามรบได้

แม้ว่าอาชีพอัศวินจะป้องกัน แต่เมื่อสกิลของบอสเหรดเลเวล 450 เข้ามาด้วยความแม่นยำที่ถูกต้อง เขาก็จะถูกบังคับให้ออกจากเกม

โล่ที่เฮิร์ซใส่ในช่วงที่ผ่านมา เป็นสิ่งที่น้อยที่สุดที่จะทำได้เพื่อความอยู่รอดในการเล่นและโล่ที่เฮิร์ซวางไว้นั้นสามารถควบคุมการดูดซับสูงสุดสำหรับการโจมตีใดๆรวมถึงการเพิ่มโล่เวทย์มนตร์อีกสามอย่าง

และหากใครไม่เชื่อมั่นในสกิลของตนเองและสกิลของกิลด์ก็ไม่มีทางผ่านพ้นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ได้

ในขณะที่เฮิร์ซที่เชื่อว่ากิลด์ของเขาจะรั้งเขาไว้ไม่ถอยและกิลด์ที่เชื่อในเฮิร์ซได้ร่ายโล่ของพวกเขา

 

– อันดับนั้นแตกต่างกันอย่างแน่นอน ถ้าฉันอยู่ในตำแหน่งเดียวกัน ฉันจะหลบมัน

– ฮิฮิฮิ ฉันเห็นด้วย เฮิร์ซที่มีเลเวลมากกว่า 300 ควรจะตายโดยบอส แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เขายังมีชีวิตอยู่นะ?

– ไม่มีแม้แต่คนเดียวของโลตัสที่ถูกกำจัดเลย ถ้าเฮิร์ซหยุดมันไม่ได้ เขาคงเป็นคนแรกที่ตาย

– มีใครเห็นโล่ของเฮิร์ซไหม? เมื่อโล่ถูกร่าย คลื่นสีฟ้าก็กระจายไปทั่ว มีใครสังเกตเห็นไหม?

– เอ่อ.. ฉันก็เห็นเหมือนกัน

– หือ? มันคืออะไร? ฉันรู้สกิลทั้งหมดของอัศวินเลยนะ

– คลื่นสีน้ำเงินนั้นเป็นเอฟเฟกต์ที่ปรากฏขึ้นเมื่อดูดซับความเสียหายได้มากกว่า 90% แม้แต่ผู้เล่นมือใหม่ก็สามารถบอกได้ว่า…

– อ่อ ฉันเข้าใจแล้ว

 

ผู้ชมที่ดูกำลังแสดงความคิดเห็นอย่างไม่หยุดยั้ง

แต่ไม่ใช่แค่ผู้ชมเท่านั้นที่ประหลาดใจ

ผู้ที่อยู่ที่นั่นในสนามรบก็ตกใจอย่างมากกับการเล่นเป็นทีมของกิลด์โลตัส

“โชคดีมากที่ได้เห็นโลตัส!”

เอียนที่อยู่ข้างๆรีเมียร์ในขณะที่เธอชื่นชมอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“พี่? พี่ไม่คิดว่าเฮิร์ซจะไม่ล้มลงหลังจากการโจมตีนั้นหรอ?”

“แน่นอนว่าฉันไม่ได้คิด ฉันเคยไปปาร์ตี้กับพวกนายสักครั้งสองครั้งใช่ไหมล่ะ?”

รีเมียร์เชื่อเช่นกันว่าเฮิร์ซสามารถป้องกันการโจมตีได้และพร้อมที่จะร่ายเวทย์โจมตีในขณะนี้

เอียนถามรีเมียร์ขณะควบคุมสัตว์เลี้ยงของเขา

“งั้นเข้ามาในกิลด์ของเราจากนี้ไปสิ พี่ออกล่ากับพวกเราบ่อยๆได้ด้วย ทำไมไม่เข้ามาในกิลด์ล่ะ?”

“นั่นมัน…! เพราะฉันชอบอยู่คนเดียวไงล่ะ!”

รีเมียร์ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เนื่องจากเธอรู้สึกกังวลเล็กน้อยกับการแสดงของเธอเมื่อเทียบกับฮูนี่ย์หรือหยูชินจากกิลด์

และในขณะที่ทั้งสองคนกำลังทะเลาะกัน เวทย์มนตร์โจมตีของรีเมียร์ก็ถูกร่ายออกและแสงสีแดงก็พัดไปด้านหน้า

ใต้คอของผู้บัญชาการแห่งกองทัพมีวงกลมสีแดงก่อตัวขึ้น

และมีคนสังเกตเห็นมัน

“ดาวตก!”

รีเมียร์ตะโกนลั่นในสนามรบ

“บอสขยับไม่ได้ รีบไปเร็ว!”

เมื่ออัญเชิญดาวตก สิบวินาทีต่อมาดาวตกขนาดใหญ่ก็ตกลงมาที่จุดนั้น

สกิลดาวตกเป็นสกิลที่ยากที่จะใช้อย่างถูกต้อง เนื่องจากต้องใช้เวลามากในการร่าย

ทรงกลมสีแดงส่องแสงเริ่มมุ่งหน้าไปยังจุดนั้นอย่างรวดเร็ว

 

[1] ลูการิก = ลูการิกซ์