Taming Master - ตอนที่ 402

สรุปสั้นๆคือได้มีการมอบเควสต์ฉุกเฉินที่มีเนื้อหาของ ‘การเชื่องลูการิกซ์’

ช่วยไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกตกใจเมื่อเห็นเควสต์

‘ฉันไม่เข้าใจทำไมฉันถึงได้รับเควสต์ที่ไม่จบไม่สิ้นพวกนี้?’

เอียนมองดูมังกรที่อยู่ตรงหน้าเขา

มังกรแห่งความมืด การปรากฏตัวของลูการิกซ์เพียงพอที่จะกดดันทุกคนด้วยความหวาดกลัว

เอียนรู้สึกหงุดหงิดเพราะเขาไม่เข้าใจว่าเขาควรจะเชื่องมังกรได้อย่างไร เขาจะไม่มีทางเอาชนะได้ด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขา

เขาไม่ได้อ่านผิดหรอก เขาอ่านหน้าต่างเควสต์ตั้งแต่ต้นแล้ว

และเนื้อหาของเควสต์ไม่ได้ผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว

‘ความยากระดับ SSSSS … หึ ฉันเดาว่ามันดีที่มันไม่มีการจำกัดเวลาสินะ?’

หากมีการจำกัดเวลาก็จะไม่สามารถเคลียร์เควสต์ได้

เขามองไปที่รางวัลอันน่าทึ่งที่เขาจะได้รับจากเควสต์ลับ

เนื่องจากไม่มีการจำกัดเวลาจึงมีความเป็นไปได้

เมื่อเควสต์ของริชชี่คิงชาเลี่ยนดำเนินไป เขาจะเฝ้าดูบัฟของลูการิกซ์อย่างใกล้ชิด

เอียนไม่แน่ใจว่าบัฟของคาเดสจะอยู่ได้นานแค่ไหน แต่แน่นอนว่ามันจะหายไป

เอียนที่พยายามนึกถึงสถานการณ์ก็กำหมัดแน่น

‘โอเค! นั่นเป็นความคิดที่ถูกต้อง ถ้าฉันฝึกมังกรแห่งเทพได้สำเร็จ ฉันก็จะได้รับรางวัลชั้นเยี่ยม!’

เอียนมีสัตว์เลี้ยงระดับ Myth อยู่แล้ว 2 ตัว

มังกรแห่งเทพคาร์เซอุสและมังกรอเวจีบุ๊กค์

อย่างไรก็ตาม หน้าต่างเควสต์ระบุว่าไม่มีสัตว์เลี้ยงระดับ ‘Myth’ ที่ถูกเชื่องจนถึงตอนนี้

นี่เป็นความผิดพลาดของ LB งั้นหรอ?

ไม่ใช่เลย…

เอียนมีสัตว์เลี้ยงระดับ Myth และทั้งสองก็ติดต่อโดยตรงกับเอียนตั้งแต่แรกพบ

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บุ๊กค์มันได้วิวัฒนาการจากระดับ Unique ไปจนถึงระดับ Myth

การเชื่องอสูรเวทย์มนตร์ระดับ Myth มันเป็นงานที่ยากแม้จะเป็นเอียนก็ตาม

‘เฮ้อ นี่เป็นเควสต์ลับเหมือนชื่อจริงๆ’

เอียนหัวเราะขณะที่เขานึกถึงอาชีพลับ ‘เทมมิ่งมาสเตอร์’

และความตกใจที่เกิดขึ้นเมื่อเขาเห็นเควสต์ครั้งแรกได้ลดลงและตอนนี้เขาเริ่มมีแรงจูงใจ

เนื่องจากเขาได้รับเควสต์นี้เขาจะสามารถรู้วิธีทำให้เชื่องลูการิกซ์ได้ในขณะที่เขายังคงทำเควสต์ของริชชี่คิงต่อไป

จากนั้น…

เสียงของฮูนี่ย์ทำให้เอียนจากโลกแห่งจินตนาการไปสู่ความเป็นจริง

“พี่ฮะ เราจะทำอะไรก่อนดี? เราต้องกลับไปที่ที่ราบไฮนซ์กันอีกครั้งหรอ?”

“เอ่อ… รอก่อนนะ”

เอียนที่อยู่ในความคิดอื่นรู้สึกสับสนและสะดุดกับคำพูดนี้เมื่อเลฟย่าที่อยู่ข้างๆเขาพูดขึ้นมา

“เราต้องทำอย่างอื่นก่อนหน้านี้”

เอียนจำได้ว่ามันคืออะไรและพยักหน้าขณะตอบกลับ

“อ่อใช่แล้ว มังกรแห่งแสงไงล่ะ ลูการิกซ์… เราต้องหาเขาให้พบก่อน”

เมื่อเอียนพูด กำหนดการต่อไปของปาร์ตี้ของเอียนก็เริ่มก่อตัวขึ้น

มังกรแห่งความมืดลูการิกซ์ก็แปรเปลี่ยนเป็นร่างมนุษย์

แต่การปรากฏตัวของลูการิกซ์ในร่างมนุษย์นั้นแตกต่างกันเล็กน้อย

ก่อนหน้านี้เขาเป็นคนแข็งแรงที่ให้ความรู้สึกกระวนกระวายใจ แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปเป็นเด็กน้อยและเขาดูเด็กกว่าฮูนี่ย์มาก

ลูการิกซ์มีหน้าตาที่น่ารักมากเกือบจะเหมือนนักแสดงเด็ก!

เอียนที่เห็นอย่างนั้นจึงถามลูการิกซ์ว่า

“เอ่อ… ว่าแต่ลูการิกซ์ ทำไมนายถึงเปลี่ยนรูปลักษณ์ไปไม่เหมือนก่อนหน้านี้ล่ะ?”

เวทย์มนตร์แปลงร่างตามที่ธรรมชาติกล่าวกันว่าแทบไม่มีข้อจำกัดในการเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ลูการิกซ์ได้เปลี่ยนรูปแบบไปอีกทางหนึ่ง

แต่มังกรทั้งหมดที่เอียนมีรูปร่างเหมือนเดิม

นั่นเป็นสาเหตุที่เอียนตั้งคำถามว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติหรือไม่

แม้ว่าจะเป็นคำถาม แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ตอบได้ทันที

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่น่าสนใจคือเอียนที่ถามคำถามนี้ทำให้ลูการิกซ์รู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย

“อ๊ะ นั่นมัน…”

ลูการิกซ์ไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไรและอ้าปากพยายามหาคำพูดที่เหมาะสม

และคำตอบของคำถามนั้นมาจากคาร์เซอุสซึ่งยืนอยู่ข้างหลังเอียน

“นั่นคือสิ่งที่ลูการิกซ์เป็นครับ เจ้านาย”

“ฮะ…? สิ่งที่เขาเป็น? ถ้าอย่างนั้นเขาไม่ใช่มังกรหรอ?”

“ข้าไม่ได้พูดถึงการปรากฏตัวของเขาในโลกแห่งความเป็นจริง นี่คือการปรากฏตัวของจิตวิญญาณของเขา”

มันเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดทั้งฮูนี่ย์และเลฟย่าก็รับฟังเรื่องนี้เช่นกัน

คาร์เซอุสที่เงียบอยู่ครู่หนึ่งก็พูดอีกครั้ง

“สำหรับพวกเราการแปลงร่างเปรียบเสมือนกระจกเงาของจิตวิญญาณของเรา”

“กระจกเงาของจิตวิญญาณ?”

“ใช่ ถ้าเราคิดเป็นรูปร่าง เราก็จะสามารถเปลี่ยนเป็นรูปแบบนั้นได้ แต่เมื่อเราใช้เวทย์มนตร์แปลงร่างโดยไม่รู้ตัวเราจะกลายเป็นรูปร่างที่แสดงถึงจิตวิญญาณของเรา”

“อ่ออออ”

เอียนที่เข้าใจสถานการณ์แล้วมองไปที่ลูการิกซ์อีกครั้ง

และตอนนี้เอียนก็ทิ้งคำจำกัดความที่สั้นลงสำหรับมัน

“แล้วปกตินายเป็นนักเรียนประถมใช่ไหมและนายก็เคยแกล้งใครบางคนมาก่อนด้วยน่ะสิ”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากเอียน ลูการิกซ์ก็ขยี้จมูกของเขาและตอบว่า

“ไม่ ข้าไม่ได้เป็นนักเรียนประถม… ข้าไม่ใช่!”

“ห๊าา นายรู้ไหมว่านักเรียนประถมคืออะไร?”

“ข้าไม่รู้…! ถึงอย่างนั้นข้าก็ไม่ใช่เด็กประถมนะ!”

“…”

เมื่อเห็นลูการิกซ์ที่ลุกลี้ลุกลนและเอียนที่ไม่สามารถเข้าใจได้ เลฟย่าพูดเล็กน้อยหลังจากหัวเราะ

“ทีนี้เราจะไปกันได้หรือยัง? อยู่ที่นี่มีแต่จะเสียเวลาเปล่า”

เมื่อเห็นเช่นนั้นเอียนก็พยักหน้าและเริ่มเคลื่อนไหว

“ฉันรู้ว่าเราต้องรีบไปเพราะเรามีสิ่งที่ต้องทำมากกว่านี้”

เอียนมองกลับไปที่ลูการิกซ์

“เด็กประถม นายก็ควรเดินเร็วๆด้วยนะ”

ฮูนี่ย์ที่ต้องการมีส่วนร่วมในการแซวได้พูดเพิ่มอีกว่า

“นายจะทำได้ดีถ้าทำตามพี่คนนี้เข้าใจไหม?”

ตอนนี้ดวงตาของลูการิกซ์บวมแดง

* * *

“อ่า นี่เป็นภัยพิบัติหรือพรกันแน่นะ?”

“นั่นคือสิ่งที่ฉันกำลังจะพูดทุกคน! ดูอันเดธที่ไม่สามารถนับได้นี่สิ! เราจะกำจัดอันเดธเยอะขนาดนี้ได้ยังไงกัน?”

“มันจะเป็นพรอย่างมากถ้าเราสามารถป้องกันพวกมันได้ ตอนนี้ฉันเริ่มเห็นอันเดธพร้อมอุปกรณ์ระดับ Legendary แล้ว!”

“เอ่อ นายพูดว่าระดับ Legendary หรอ? ฉันคิดว่าการรวบรวมผลงานทั้งหมดจากอันเดธจะสามารถเลือกอาวุธระดับ Myth ได้ใช่มั้ย?”

“ชะ ใช่แล้ว ฉันยังไม่ได้กล่องอุปกรณ์ระดับ Myth สักกล่องเลย ฮ่าๆ”

Chrip- chrip-

เสียงร่าเริงดังมาจากห้องที่มืดและเงียบ

นาจีจังที่นั่งอยู่หน้าจอมอนิเตอร์กำลังดูผู้ออกอากาศทางอินเทอร์เน็ตในขณะที่กินมันฝรั่งทอดตามปกติ

มันเป็นเวลาสิบเอ็ดนาฬิกาของคืนวันศุกร์

ถ้าเขาเป็นคนธรรมดาเขาคงจะกินไก่และเบียร์กับเพื่อนไม่กี่คนและคุยกันอย่างจริงใจ

และนาจีจังทำงานให้กับไคลันตลอดทั้งสัปดาห์ แต่ในขณะที่เขากลับบ้านเขาก็ดูการออกอากาศของไคลันบนจอมอนิเตอร์ของเขา

“คุคุ คิดได้แค่นั้นหรอ การมีส่วนร่วม?”

นาจีจังกำลังดูวิดีโอเรียลไทม์ของ BJ ที่มีชื่อเสียง

เขาไม่ใช่ BJ ระดับสูง แต่เป็นที่รู้กันดีว่าเคลื่อนที่เร็วกว่านักข่าวและผู้ชมจำนวนมากติดตามเขา

“มันจะดีกว่าถ้าหนีออกจากอาณาจักรหรือดินแดนที่เป็นของกิลด์ติดอันดับ…”

นาจีจังพึมพำขณะกินมันฝรั่งทอด

เป็นเรื่องที่น่าสนใจเสมอสำหรับเขาที่จะเฝ้าติดตามผู้เล่นที่เคลื่อนไหวอยู่ในสถานการณ์ที่เขาออกแบบไว้ได้หลายวิธี

“โอ้ เดี๋ยวก่อน คุณ BJ!”

“ทำไม?”

“นี่แนวป้องกันถูกเจาะแล้ว!”

“โอ้โอ้! คุณผู้ชม! คุณเห็นหรือไม่! ความยิ่งใหญ่ของเดรคที่ยิ่งใหญ่! มันคือโกสต์เดรค! ฉันคิดว่านี่เป็นครั้งแรกที่มอนสเตอร์แบบนี้ปรากฏตัวในไคลัน!”

นาจีจังพึมพำกับตัวเอง

“ฉันไม่คิดว่าตอนนี้เป็นเวลาชื่นชมโกสต์เดรคหรอกนะ…?”

“ไม่สิ เจ้านี่! ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา! อีกสักพักหากการป้องกันถูกทำลายต่อไปเราก็ตาย!”

“ตอนนี้ รอก่อน แค่รอ การป้องกันถูกทำลายงั้นหรอ?!”

“โอ้ ฉันจะออกไปก่อน! ฉันกำลังออนแอร์และฉันวางแผนที่จะมีชีวิตอยู่!”

“เดี๋ยวก่อน! รอก่อน!”

สถานที่ที่ BJ แสดงคือคฤหาสน์เล็กฟของกิลด์ซึ่งอยู่ในอันดับ 1,000 ต้นๆ

เหตุผลที่เขาเลือกที่จะถ่ายทอดสดมันดูเรียบง่าย

เขาเลือกสถานที่ที่สามารถต่อต้านกองทัพอันเดธได้

อย่างไรก็ตาม เขาไม่คิดว่ากองทหารของกิลด์จะล้มเหลวในการจัดการอันเดธและการตัดสินใจที่ผิดดังกล่าวนำไปสู่ผลร้ายแรง

ผู้พิทักษ์ของกิลด์ด้วยเลเวล 200 ปลายๆได้ล้มลงราวกับใบไม้เปลี่ยนสี

“อ๊ะ! ช่วยฉันด้วย…!”

“เสร็จแล้ว…!”

พวกอันเดธจำนวนมากกำลังบุกเข้าไปในคฤหาสน์และนาจีจังที่เห็นหน้าจอมืดลงก็กดปุ่ม ESC เพื่อปิดหน้าจอ

“หุหุ นี่…ฉันคิดว่าฉันควรจะเปลี่ยน BJ นะ”

เมื่อ BJ ถูกสังหารโดยเดธไนท์ที่เข้ามาในพื้นที่ การออกอากาศจึงถูกยุติทันที

“มาดูกันดีกว่าว่ามี BJ คนไหนบ้างที่จะถ่ายทอดเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นในโลตัสหรืออาณาจักรไททัน”

นาจีจังที่มีหน้าตาบูดบึ้งเริ่มกวาดช่องบนจอภาพ

มันไม่ใช่ฉากที่นาจีจังต้องการจริงๆ

การต่อสู้ระหว่างกองทัพอันเดธและผู้เล่นที่ติดอันดับถูกสร้างขึ้นโดยเขา

มันเป็นฉากที่เขาอยากเห็นมาก

* * *

เอียนและพรรคพวกทำการซ่อมบำรุงไอเทมในถ้ำลูการิกซ์เสร็จสิ้นและย้ายไปยังจุดหมายต่อไป

ไม่สิ พวกเขาพยายามที่จะย้าย

“เดี๋ยวก่อน พวกเราควรจะไปที่ไหนกัน?”

ด้วยคำถามของเอียน ฮูนี่ย์และเลฟย่าหยุดชั่วขณะ

ฮูนี่ย์ตอบว่า

“จะไปไหนงั้นหรอ? พวกเราควรจะไปหามังกรแห่งแสงไม่ใช่หรอ?”

“ก็นั่นแหละ แต่มันที่ไหนล่ะ?”

“…?”

ฮูนี่ย์พูดไม่ออก

เลฟย่าที่ครุ่นคิดก็พูดออกมา

“เนื่องจากเป็นมังกรแห่งแสง เราควรค้นหาดินแดนแห่งแสงหรือเปล่า?”

เอียนก้มหน้าขณะตอบ

“ดินแดนแห่งแสง… สถานที่ที่มีเพียงอาชีพนักบวชเท่านั้นที่สามารถไปได้หรอ? ฉันไม่คิดว่าเลฟย่าจะมีเควสต์นั้นนะ…?”

จากคำถามของเอียนทั้งสามคนก็ดูตึงเครียด

หลังจากคิด เอียนก็พูดอีกครั้ง

“บางทีบุ๊กค์คงจะรู้ละมั้ง…?”

แต่ก่อนที่เอียนจะถาม บุ๊กค์ก็ส่ายหัว

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน บุ๊กค์!”

“นายไม่เจอมังกรแห่งเทพตัวอื่นๆเลยหรอ?”

“ฉันรู้สึกได้ถึงพลังของมังกรในระดับหนึ่งเมื่อพวกมันอยู่ใกล้ๆ บุ๊กค์! ฉันไม่รู้สึกถึงพลังของเอลคาริกซ์ที่นี่เลย บุ๊กค์”

“อืม…”

จากนั้น…

ฮูนี่ย์ที่ฟังอยู่ก็ส่ายหัวและพูด

“เอ่อ… เดี๋ยวก่อนนะ!”

“ห๊ะ? อะไรกัน?”

“ตอนนี้ผมคิดออกแล้ว ชื่อของภูเขานี้… ภูเขาลูการิกซ์ใช่ไหม?”

“ใช่”

“ถ้าอย่างนั้น ที่ที่เอลคาริกซ์อยู่… อาจจะอยู่ที่ภูเขาเอลคาริกซ์หรือเปล่า?”

“ฮะ…?”

เรียบง่ายและดูเหมือนจะมีเหตุผลจากฮูนี่ย์!

แม้แต่ภูเขาเอลคาริกซ์ก็เป็นสถานที่ที่มีอยู่ทางด้านเหนือของทวีปมะละกา

ในอดีตเมื่อเอียนพบกับโอ๊คเลย์ เขาอยู่บนภูเขาที่อยู่ไกลออกไปทางเหนือ

เลฟย่าพยักหน้าด้วยท่าทางแข็งกระด้างและตอบว่า

“ฉันไม่ไดัยินผิดใช่ไหม?”

“ฉันก็เช่นกัน ดูเหมือนว่าจะพอดีเลย…”

ฮูนี่ย์ชื่นชมทักษะการใช้เหตุผลของตัวเองด้วยการโบกคทาอย่างหยิ่งผยอง

“ฮ่าาาาา! มันยังไม่ตาย! ความสามารถในการใช้เหตุผลของคันจิฮูนี่ย์!”

“…”

ในเวลาเดียวกัน เลฟย่าและเอียนก็มองไปที่ฮูนี่ย์

ลูการิกซ์ที่อยู่ข้างๆฮูนี่ย์เพิ่มคำชมว่า

“แน่นอนเลย ราชาแห่งความมืด…!”

เอียนผู้ซึ่งสูญเสียคำพูดของเขาในการแสดงของฮูนี่ย์และลูการิกซ์ เพียงแค่ก้าวไปข้างหน้า

และในไม่ช้าเลฟย่าก็ตามเอียนไป

จุดหมายปลายทางของพวกเขาคือเทือกเขาเอลคาริกซ์ทางตอนเหนือของมะละกา