The Black Technology Chat Group of the Ten Thousand Realms - ตอนที่ 200

บทที่200

ผู้แปล : N.

“เอาบุหรี่ให้เขา!” ได้มีเสียงดังขึ้นมาจากทางด้านนอกห้องโถง ทุกคนที่ได้ฟังแบบนั้นก็ได้เปิดทางให้อัตโนมัติ กวงไห่รีบทักทายคนที่พูดขึ้นด้วยความเคารพว่า: “คุณจ้าวลาว”

พนักงานหญิงที่ได้ยินคำแนะนำของเขาก็รีบนำบุหรี่ไปให้ลูชินโดยเร็ว ลูชินที่ได้บุหรี่มาแล้วก็เริ่มสังเกตชายชราตรงหน้าของเขา คนตรงหน้าของเขามีอายุประมาณเจ็ดสิบปีถือไม้ค้ำผมของเขาก็เป็นสีขาวเกือบหมด

“คุณลู ฉันรู้ว่าคุณนั้นเป็นขาใหญ่บนแผนดินใหญ่ แต่คุณอย่าลืมว่าตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนหรือจะให้ฉันช่วยเตือนความจำของคุณดี?”

ด้านหลังของชายชราได้มีคนจำนวนหนึ่งเดินออกมาพร้อมกับส่งสายตามุ้งร้ายมาทางลูชินอย่างไม่ปิดบัง

“อ่า…ผมก็อยากรู้ว่าคุณจะทำอย่างที่คุณพูดได้ไหมเหมือนกัน” ลูชินได้ถ่มน้ำลายออกมาหลังจากที่เขาสูบบุหรี่เข้าไปแล้ว

ชายชราพูดอย่างเยือกเย็นว่า: “ฉันคือจ้าวลาว เป็นหัวหน้าใหญ่สุดของกลุ่มกวางจางแห่งฮ่องกง!”

เขาได้พูดต่อไปว่า: “ฉันก็ใช้ชีวิตมานาน ยังไม่เคยเจอคนหนุ่มที่ระห่ำแบบคุณมาก่อน แต่คุณรู้ไหมว่าคนประเภทนี้จะตายไวกว่าคนอื่น ฉันอยากรู้จริงๆว่าคุณจะเป็นแบบนั้นไหม? “

ลูชินที่ได้ฟังแบบนั้นก็หัวเราะออกมา ” ฮาฮาฮา….ฉันไม่คิดว่าคุณจ้าวก็ชอบพูดเรื่องตลกกับเขาด้วย ฮาฮาฮา “

จ้าวลาวได้เหล่มองลูชินอย่างดูถูกก่อนที่จะพูดว่า “ คุณคิดว่าแค่การ์ดของคุณคนเดียว จะสามารถสู้กับคนของฉันที่มีมากกว่าสี่ร้อยได้ยังไง? “”

“จางเกวียงถ้านายเห็นว่าใครใช้ปืน ฉันอนุญาตให้นายทำให้มันพิการได้” เสียงของลูชินจบลง จางเกวียงได้โยนจู้เจี่ยเทาลงไปที่พื้นแล้วรีบไปจัดการคนพวกนั้นต่อทันที

“หัวหน้าจ้าว?” กวงไห่ได้มองไปยังจ้าวลาวเพื่อดูว่าเขาจะตัดสินใจยังไง

จ้าวลาวที่เห็นว่าลูชินไม่ได้แสดงอาการกลัวออกมาอย่างที่เขาคิดไว้และมันยังได้คิดต่อสู้กลับอีกด้วย นั้นจึงทำให้เขาแสดงสีหน้าเย็นชาออมาแล้วได้ตะโกนว่า: “ จัดการพวกมัน!”

ในมุมมองของเขา จางเกวียงต้องถูกจัดการอย่างแน่นอนเพราะคนธรรมดาจะมาสู้กับคนมากกว่าสี่ร้อยคนได้ยังไง พวกลูกน้องหลายคนได้ยกปืนพกทีขึ้นในเวลาเดียวกัน ก่อนที่จะเล็งไปที่จางเกวียงพร้อมที่จะเหนี่ยวไก!

จากนั้นในขณะนี้ลูกกระสุนกำลังจะออกมาจากปากกระบอกปืน จางเกวียงได้เข้ามาปะชิดตัวจากนั้นเขาได้เจาะทะลุฝ่ามือของพวกนั้นทันที

“อ๊าก … ”

ได้เกิดเสียงกรีดร้องขึ้นมาทั่วทั้งห้องในขณะนี้ ตอนนี้ใครก็ตามที่มีปืนอยู่บนมือจะเห็นได้ว่ามือของพวกเขาได้ถูกเจาะเป็นวงกลมขนาดใหญ่หนึ่งรูและปืนที่พวกเขานำมาด้วยนั้นก็ถูกทำลายกลายเป็นเศษเหล็กกองอยู่ที่พื้น!

จางเกวียงไม่หยุดเพียงแค่นั้นเขาได้วิ่งไปยังรูปปั้นที่ตั้งโชว์อยู่ตรงมุมห้องก่อนที่เขาจะขว้างมันเหมือนว่ารูปปั้นนั้นเป็นลูกบอลไปยังศัตรูของเขา

“มึ*ไปตายซะ!”

มีดยาวหลายเล่มได้พุ่งเข้ามาทางจางเกวียงจากด้านหลัง ชองบินและฉีห่วงที่เห็นแบบนั้นก็หลับตาลงเพราะพวกเขาคิดว่ายังไงจางเกวียงก็คงไม่รอดอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตามหลังจากที่พวกเขาลืมตาขึ้นก็ต้องตกใจกับสิ่งที่พวกเขาเห็นตรงหน้า เพราะมีดที่พวกเขาคิดว่ายังไงก็ต้องทะลุผ่านคอของจางเกวียงไปแล้วกับถูกหยุดไว้ที่เส้นผมของเขา เหมือนว่าเส้นผมของเขานั้นทำมาจากเหล็กกล้าที่ไม่สามารถทำลายได้!

ผมของจางเกวียงยังสามารถใช้เป็นอาวุธได้อีกด้วย โดยที่เขาได้ปล่อยกระแสไฟฟ้าแรงสูงผ่านไปยังเส้นผมของเขาทำให้คนที่ถือมีดอยู่นั้นถูกช๊อตก่อนที่จะล้มลงไป!

เช่นเดียวกับทุกคนที่ต่อสู้กับจางเกวียง ไม่ว่าพวกเขาจะทำยังไงก็ไม่สามารถสร้างรอบบนผิวหนังของเขาได้ไม่ว่าจะรอยกระสุน รอบมีด พวกเขาไม่สามารถทำให้เกิดแผลได้เลย!

และก่อนที่พวกเขาจะได้คิดหาวิธีอื่นเพื่อจัดการกับจางเกวียงนั้น พวกเขาก็ถูกจางเกวียงซ้อมจนหมดสภาพไปก่อน โดยที่คนวงนอกรู้สึกว่าจางเกวียงนั้นเป็นซุปเปอร์แมนไปแล้ว!

“เขา … ” กวงไห่ที่เห็นเหตุการณ์ก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโง่ที่ได้ไปต่อแยพวกนี้เข้า เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าคนตรงหน้าของเขาจะมีความสามารถผิดมนุษย์แบบนี้!

หากเมื่อก่อนมีใครมาบอกเขาว่า ในโลกนี้มีคนที่สามารถรับกระสุนและอาวุธเย็นได้แบบไม่เกิดรอยแผล เขาคงต้องสั่งสอนคนที่พูดแบบนั้นอย่างแน่นอน โทษฐานที่พูดเรื่องโกหกต่อหน้าเขา! แต่ตอนนี้เขากลับมาเจอกับตัวเองแบบนี้ เขารู้สึกว่าตัวเองอยู่ห่างจากปากปะตูนรกไม่ไกลแล้ว!

ท่อนเหล็กที่ว่าหนาแล้วกลับถูกบิดเป็นเกลียวและโต๊ะหินอ่อนซึ่งหนักเกือบหนึ่งพันปอนด์ก็ถูกทำลายด้วยการชกเพียงครั้งเดียว!

ตอนนี้เขาคิดว่าตัวเองกำลังต่อสู้กับคนเหล็กอยู่!

มันไม่ใช่แค่เขาเท่านั้นที่คิดแบบนี้จ้าวลาวเองก็คิดแบบเดียวกัน! ก่อนที่เขาจะมาที่นี้เขาได้จินตนาการไว้ว่าจะจัดการกับพวกลูชินยังไงดี เพื่อที่จะไม่ให้ใครเอาไปเป็นแบบอย่าง!

แต่เขาไม่คิดเลยว่าเรื่องทุกอย่างจะกลับตาลปัตรแบบนี้ เขาไม่คิดเลยว่าคนตรงหน้าจะเป็นสัตว์ประหลาดที่จะทำยังไงก็ไม่สามารถสร้างบาดแผลได้เลย! นี้จะไม่มีใครที่สามารถจะจัดการกับมันได้เลยหรือยังไง?

คนหลายร้อยที่เข้าไปโจมตีจางเกวียงก่อนหน้านี้ได้กองที่พื้นหมดแล้ว ทุกคนได้รับอาการบาดเจ็บที่รุนแรงอย่างมาก คาดว่าคนพวกนี้คงกลับมาไม่ครบสามสิบสองอีกแล้ว

ในตอนแรกที่พวกเขาได้รับมอบหมายให้มาจัดการกับนักธุรกิจกลุ่มหนึ่งก็คิดว่าเป็นเพียงงานง่ายๆ แต่เมื่อพวกเขามาเจอเข้ากับของจริงก็พบว่างานที่พวกเขาคิดว่าเป็นงานง่ายๆในตอนแรก กับเป็นงานสุดท้ายของพวกเขาไปซะได้

“อ่า…ไอ้พวกเลี้ยงเสียข้าวสุก!” กวงไห่ได้ตะโกนออกมาด้วยความกลัว

“เขาไม่ใช้มนุษย์แล้ว เขาเป็นปีศาจ!” ชายคนหนึ่งที่นอนอยู่ที่พื้นได้พยายามพูดขึ้นมา

“ ยิงมัน! ฉันไม่เชื่อว่ามันจะไม่เป็นอะไร?” จ้าวลาวที่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เล็กน้อยก็ได้หันไปสั่งลูกน้องที่อยู่ด้านข้างของเขาทันที

“มึ*ตายแน่!” ถังหลีและคนอื่นๆได้พูดสาปแช่งจางเกวียงก่อนที่จะเริ่มยิง

ใครจะไปคิดว่าจางเกวียงไม่สนใจกระสุนที่ยิงมาทางเขาเลย เขาได้เดินตรงไปยังคนที่กำลังยิงเขาอย่างไม่สนใจว่ากระสุนจะโดนตัวเขาหรือไม่ กระสุนได้ทำลายเสื้อผ้าของเขาแต่มันไม่สามารถทะลุผ่านชั้นผิวหนังของเขาได้!

“มันเป็นคนเหล็กหรือไง!”

“ทำไมมันถึงไม่หลบละ?”

“เราต้องหนี!” คนที่พูดขึ้นประโยคนี้ได้หันหลังแล้ววิ่งหนีไป

“เขา … ไม่กลัวกระสุนเลย?” ชองบินได้แสดงสีหน้าตกใจออกมา เขาไม่คิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้

ทางด้านฉิงห่วงตอนนี้เขาไม่ได้สนใจอะไรแล้ว เขาหวังเพียงแค่ว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นแค่ความฝันตื่นหนึ่งเท่านั้น!

ถังหลี, จู้เจี่ยเทา, กวงไห่,และจ้าวลาวต่างก็แสดงอาการหวาดกลัวออกมาในเวลานี้ เพราะพวกเขาไม่คิดว่าจะมีสัตว์ประหลาดที่กระสุนไม่สามารถเจาะเข้าได้แบบนี้!

จ้าวลาวเคยเห็นคนที่มีกังฟูระดับสูงที่สามารถกันของแข็งจำพวกอิฐหรือท่อเหล็กขนาดเล็กได้ แต่เขาไม่เคยเห็นคนที่สามารถกันกระสุนและของมีคมแบบจางเกวียงได้ !

“พอแล้ว!” ลูชินได้สั่งให้จางเกวียงหยุดก่อน เขาไม่อยากให้ทุกคนรู้สึกว่าจางเกวียงนั้นเป็นคนเหล็ก เพราะอาจจะเกิดข้อสงสัยต่างๆตามมาได้

จางเกวียงได้หยุดตามที่เจ้านายสั่งเช่นกันและกลับมายืนอยู่ข้างๆลูชิน ทันใดนั้นเหมือนว่าเขาจะจับสิ่งผิดปกติอะไรบางอย่างได้ เขาจึงได้กระซิบบอกลูชินว่า: “นายท่านมีมือปืนอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ประมาณ 700 เมตร คุณอยากให้ผมฆ่ามันไหม?”

“มือปืน?” ลูชินได้ฟังแบบนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนที่เขาจะพูดว่า “นายบอกที่ซ่อนของมันให้ฉัน”

มองออกไปทางหน้าต่างห่างออกไปอีก 700 เมตรมีอาคารสูงอีกแห่งใกล้ๆคลับแห่งนี้ ได้มีพลซุ่มยิงอยู่โดยที่คนซุ่มยิงคนนี้คิดว่าตัวเองหลบซ่อนดีแล้วคงจะไม่มีใครหาเขาพบได้ แต่เขาไม่คิดว่าจะถูกพบแล้วโดยหุ่นยนต์ RI-8901