The Black Technology Chat Group of the Ten Thousand Realms - ตอนที่ 202

บทที่202

ผู้แปล : N.

ทุกคนที่อยู่ในห้องตอนนี้ไม่มีใครกล้าพูดหรือแสดงอาการอะไร พวกเขามองไปที่จ้าวลาวเพื่อที่จะได้ดูว่าเขาจะมีการตัดสินใจยังไง

ทางด้านจ้าวลาวเอง เขาก็ไม่เคยเจอสถานการณ์ที่ลำบากขนาดนี้มาก่อน ตอนนี้เขาต้องทำสิ่งที่ชายตรงหน้าบอกทุกอย่าง เขารู้สึกว่าถ้าเขาทำอะไรที่ขัดหูขัดตาชายตรงหน้าคงออกคำสั่งให้ผู้คุ้มกันเหนือนมนุษย์ของเขาฆ่าพวกเขาทั้งหมดอย่างแน่นอน!

ใช้เวลาซักพักก่อนที่จ้าวลาวจะพูดประโยคแรกว่า: “นายท่านลู กลุ่มกวางจางของเราขอยอมรับความพ่ายแพ้ในครั้งนี้!”

ชองบินและฉีห่วงได้สูดหายใจเข้าลึกๆเมื่อพวกเขาได้ยินประโยคนี้ พวกเขาสงสัยว่าเรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้าเป็นเพียงความฝันเท่านั้น !

แต่เมือพวกเขาได้ตบหน้าตัวเองก็รู้ว่านี้ไม่ใช้ความฝัน ตอนนี้ลูชินได้บังคับให้พวกนั้นยอมรับความพ่ายแพ้ได้จริงๆ เรื่องแบบนี้ไม่เคยได้ยินมาก่อนและด้วยฉากที่ปรากฏตรงหน้าอาจพูดได้ว่าวันนี้โลกทัศน์ของพวกเขาได้เปิดขึ้นอย่างสมบูรณ์!

ลูชินที่ได้ฟังแบบนั้นก็ได้ถามด้วยน้ำเสียงเริ่มรำคาญว่า :“ รีบๆเข้าประเด็นได้แล้ว?”

ใบหน้าของจ้าวลาวเปลี่ยนเป็นสีดำอย่างรุนแรง เขาได้กัดฟันก่อนที่จะพูดว่า:“นายท่านลูอย่าพึ่งโกรธ  เราได้ทำผิดจริงต่อบริษัทลู่เทคโนโลยี ในเรื่องนี้เราต้องขออภัยและทางเราจะทำการชดเชยความสูญเสียที่ท่านได้รับอย่างแน่นอน ในส่วนของบริษัทเอเชียแปซิฟิกเทเลคอมนั้น… ”

” หืม? “ลูชินได้ทำท่าราวกับว่าเขาเป็นเจ้านายที่นี่

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป กลุ่มกวางจางของเราจะไม่ทำเรื่องอะไรที่จะก่อให้เกิดความขุ่นเคืองต่อนายท่านและกลุ่มบริษัทลู่เทคโนโลยี!”

“นั้นมันน้อยเกินไป” ลูชินได้เพิ่มเงื่อนไขให้กับจ้าวลาวว่า: “ฉันได้ยินมาว่ากลุ่มของนายมีอิทธิพลพอตัวเลยนิ! ฉันต้องการให้กลุ่มพวกนายทำหน้าทีเป็นเกราะให้กับกลุ่มของฉันที่ฮ่องกง ฉันคิดว่าเรื่องนี้คงไม่เกินแรงกลุ่มนายหรอกนะ! ”

” มันจะมากไปแล้ว! “ถังหลีที่ได้ฟังเงื่อนไขของลูชินก็ได้นำมือที่แตกของเขาขึ้นมาเพื่อจะต่อยลูชิน

“นายต้องการลงไปนอนกับพวกนั้นใช้ไหม?” ลูชินได้พูดขึ้นพร้อมกลับชี้ไปมุมห้อง

ถังหลีมองตามที่ลูชินได้ชี้ก็ได้เห็นว่าตรงมุมห้องนั้นได้มีลูกน้องของเขานอนกองกันอยู่

กวงไห่ที่ได้เห็นแบบนั้นก็ตะโกนขึ้นว่า: “ไอ้ถังหยุด!” เขาได้หันไปทางลูชินก่อนที่จะพูดว่า: “พวกเราจะรับเงื่อนไขของนายท่าน ถ้านายท่านรับเงื่อนไขเล็กๆน้อยๆของผม “

“ พูด”

กวงไห่ได้รีบพูดว่า:“ วันนี้ผมได้เห็นแล้วว่านายท่านมีความแข็งแกร่งขนาดไหน ผมแค่หวังว่าในอนาคตนายท่านจะไม่คุกคามพวกเราเท่านั้นก็พอแล้ว! “

” ฮาฮาฮา ” ลูชินที่ได้ฟังแบบนั้นก็หัวเราะออกมาก่อนที่จะพูดว่า ” พวกนายมั่นใจได้ ฉันจะไม่ทำเรื่องอะไรที่เป็นการคุกคามพวกนาย แต่นั้นก็ต้องอยู่บนพื้นฐานที่ว่าพวกนายก็ไม่ทำอะไรที่เป็นเรื่องผิดเงื่อนไขของฉัน “

“ตกลงตามนั้น!  ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปผมในฐานะหัวหน้าใหญ่ของกลุ่มกวางจางจะไม่ทำเรื่องอะไรที่ส่งผลกระทบแก่กลุ่มบริษัทลู่เทคโนโลยี”จ้าวลาวยังได้พูดอีกว่า ” ถ้านายท่านลูยังไม่รีบกลับ ผมสามารถแนะนำสถานที่หรือผู้หญิงดีๆให้ท่านำได้ถ้าท่านสนใจ! “

“ไม่ละ ฉันเหนื่อยแล้ว “ลูชินได้ลุกขึ้นแล้วพูดว่า” จางเกวียงเรากลับกันเถอะ “

แต่พวกเขาไม่ได้เดินออกไปทางปะตู พวกเขากับเลือกเดินไปทางกำแพงแทน ชองบินที่เห็นแบบนั้นก็เกิดสงสัยขึ้นแต่เมื่อเขากำลังจะถามอยู่นั้น จางเกวียงได้เดินไปที่กำแพงและเขาได้ชกเข้าตรงๆเข้าไปยังกำแพงที่เป็นคอนกรีตเสริมเหล็กอย่างแรง

ปัง

กำแพงที่เป็นคอนกรีตเสริมเหล็กที่ว่าแข็งได้ระเบิดเป็นหลุมขนาดใหญ่ จางเกวียงเตะกรวดบนพื้นให้พ้นทางเพื่อเคลียทางเดินให้ลูชินเดินออกไปจากที่นั่น

ฉากนี้ทำให้คนที่อยู่ในห้องโถงต่างก็แสดงอาการกลัวขึ้นมา เพราะผนังของคลับนี้ถูกทำมาให้กันกระสุนได้การที่จางเกวียงสามารถทำให้เกิดรูขึ้นได้โดยการชกเพียงครั้งเดียวนั้นมันเป็นเรื่องน่ากลัวอย่างแท้จริง!

พวกเขาไม่คิดเลยว่าถ้าชายคนนั้นใช้แรงขนาดนี้ชกพวกเขาจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ใช้ว่าพวกเขาต้องตายเพียงการชกเพียงครั้งเดียวหรือไม่!

จ้าวลาวนั้นรู้ดีว่านี้ถือเป็นคำเตือนสุดท้ายที่ลูชินต้องการบอกพวกตน หากลุ่มกวางจางคิดจะแก้แค้นพวกเขาภายหลังคงต้องเตรียมตัวรับผลที่จะเกิดตามมาให้ได้!

ลูชินที่เดินออกไปข้างนอกแล้วสังเกตว่าพวกชองบินไม่ได้เดินตามเขามา เขาจึงได้หันกลับไปตะโกนถามว่า “ประธานชอง คุณจะอยู่รอดื่มชาหรือไง?”

“อ่า…พวกผมกำลังไป!” ชองบินและฉีห่วงที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบวิ่งตามออกไปทันที

ทางด้านพวกจ้าวลาวได้รอจนกระทั่งพวกเขาเห็นว่ารถของลูชินได้ออกไปพ้นระยะสายตาแล้วก็แสดงอาการ โล่งใจออกมา และพวกเขาทุกคนพบว่าชุดสูทของพวกเขาเต็มไปด้วยเหงื่อที่ไหลออกมาเพราะความกลัว!

“พวกแกก็รีบแยกย้ายกันจัดการสถานที่นี้ให้รีบร้อย!” จ้าวลาวที่เห็นว่าไม่มีใครขยับตัวก็ตะโกนว่า “พวกแกยังรออะไรอยู่  รีบไปทำตามที่สั่งได้แล้ว! ”

ทุกคนที่ได้ฟังแบบนั้นก็รีบไปทำตามคำสั่งทันที ก็เหลือแต่กวงไห่ที่ยังยังแสดงสีหน้าไม่เต็มใจก่อนที่จะพูดขึ้นว่า: “คุณจ้าว เราจะให้เรื่องนี้จบลงแบบนี้จริงๆหรือครับ?”

จ้าวลาวที่ได้ฟังแบบนั้นก็พูดด้วยความโกรธว่า: “ถ้าไม่จบแบบนี้แล้วแกจะให้ฉันทำยังไง? ไม่เห็นเหรอว่าพวกนั้นทำอะไรได้บ้าง!”

เขายังพูดต่ออีกว่า: “ฉันต้องขอเตือนแกไว้ตรงนี้เลยว่าอย่าไปทำอะไรให้พวกนั้นโกรธอีก ไม่งั้นฉันนี้แหละที่จะเป็นคนฆ่าแกเอง “

กวงไห่ที่ได้ฟังแบบนั้นก็ยังไม่ยินยอมเขาได้พูดขึ้นว่า “มันต้องมีวิธีอื่นอยู่สิครับ?”

“เฮ้อ…แกก็เห็นแล้วว่าพวกนั้นทำอะไรได้บ้าง พวกนั้นมันไม่ใช้มนุษย์แบบพวกเราแล้ว ถ้าพวกนั้นต้องการกำจัดเราจริงก็สามารถทำได้ง่ายๆ ดังนั้นฉันขอแนะนำว่าต่อแต่นี้ไปเราจะไม่ยุ้งเกี่ยวกับพวกนั้นอีก! ”

จู้เจี่ยเทาที่พึ่งลุกขึ้นมาได้เดินเข้ามาถามจ้าวลาวอย่างระอายว่า :” หัวหน้า คุณเคยพบคนแบบพวกนั้นมาก่อนไหม? ”

จ้าวลาวได้หายใจลึกๆเพื่อสงบจิตใจของเขาก่อนที่เขาจะพูดว่า: “ไม่เคย…ตลอด70ปีมานี้ฉันไม่เคยเห็นใครที่มีพลังแบบพวกนั้นมากก่อนเลย ขนาดพวกวันเสาหลินที่ว่าแน่ก็ยังมีฝีมือไม่ถึงเสี่ยวเดียวของพวกมันเลย”

เขาได้พูดด้วยน้ำจริงจังต่อว่า ” พวกนายต้องจำเอาไว้ให้ดีว่า ต่อไปในอนาคตเราจะไม่ยุ่งกับคนที่ชื่อลูชินและบริษัทของเขาอีกไม่ว่าจะทางใดก็ตาม! ”

……

หลังจากที่พวกเขากลับมาจากพาราไดม์คลับ ฉีห่วงได้ขอแยกตัวกับพวกลูชินทันที โดยที่ก่อนไปนั้นลูชินยังได้พูดกำชับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นอย่าไปบอกใคร ฉีห่วงที่ได้ฟังแบบนั้นก็สาบานว่าเขาจะไม่พูดเรื่องที่เกิดขึ้นนี้กับทุกคนนั้นรวมถึงครอบครัวของเขาก็เช่นกัน

ในรถยนต์ ชองบินกำลังคิดเรื่องที่พึ่งเกิดขึ้น เขารู้สึกว่าเขาพึ่งผ่านเหตุการณ์เฉียดตายมา นั้นจึงทำให้เกิดเหงื่อออกจำนวนมากจนทำให้เกิดฝ้าที่แวนตาของเขา

โชคดีที่จางเกวียงเป็นคนขับรถไม่อย่างนั้นคงเกิดอุบัติเหตุอย่างแน่นอน

ลูชินที่เห็นแบบนั้นก็พูดขึ้นมาว่า: “เรื่องทุกอย่างคงได้รับการแก้ไขแล้ว ผมคิดว่าต่อไปในฮ่องกงคงจะไม่เกิดปัญหาขึ้นอีกต่อไป”

“ในส่วนปัญหาด้านการตลาดหรือการโฆษณา ผมคิดว่าคุณคงสามารถหาทางรับมือกับมันได้ใช้ไหม?”

” แน่นอนครับ!” ชองบินที่ได้ฟังแบบนั้นก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว

“ดีครับ” ลูชินได้พูดต่อว่า “งั้นปัญหาทั้งหมดก็ถูกแกไขเรียบร้อย”

“โอ้เกือบลืม…วันพรุ่งนี้ผมได้วางแผนที่จะไปช็อปปิ้ง คุณพอมีที่แนะนำไหม?”

“เออ…ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะแนะนำคุณไปที่ไหน!” ชองบินยังไม่สามารถลืมเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ได้ ดังนั้นสมองของเขาจึงยังมีการประมวลผลได้ไม่ดีพอ

ในคืนนั้นหลิวตงได้โทรมาหาลูชินเพื่อที่จะรายงานความคืบหน้าของเรื่องนี้ว่า “ประธานลู คุณสุดยอดมาก!” เขายังได้พูดต่อว่า “เมื่อกี้หัวหน้าของบริษัทฟาคอนเทเลคอมได้โทรมาเป็นการส่วนตัวกับผม โดยที่เขาได้ยอมรับผิดในเรื่องที่พวกเขาได้ทำไว้กับตัวแทนของเรา และเขายังยินดีที่จะชดเชยให้ทางเราเป็นเงินถึง 10ล้านฮ่องกงอีกด้วย”

“และเขายังพูดอีกว่าถ้าในอนาคตบริษัทตัวแทนของเราได้รับความเดือดร้อนอะไรก็สามารถแจ้งให้เข้าทราบได้ โดยที่บริษัทเขาจะรับเป็นคนจัดการแกปัญหาต่างๆให้เราเองทั้งหมด ”

” ประธาน คุณรู้ตัวไหมว่าคุณคือไอดอลของผม! “